WAT IS WAARHEID?
'Wat is waarheid?' ,vroeg Pilatus aan Christus, maar hij wachtte Diens antwoord niet af en nam water en waste de handen voor de schare en zei: 'Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige, u mag toezien!' Pilatus was bang. Hij wilde de waarheid niet eens weten, want hij wist en voelde, dat hij de waarheid voor zijn eigen behoud opofferen en verloochenen zou. Maar het water moest hem helpen om over zijn innerlijke tweestrijd en schroom heen te komen. Hij waste zijn handen in onschuld en leverde daarmee de WAARHEID aan de beulen uit. Aldus geschiedde het tweeduizend jaar geleden en werd daarmee tegelijk de grootste en noodlottigste leugen die er ooit heeft bestaan, de wereld in gestuurd: De leugen van het Christus Kruisoffer ter verlossing van onze zonden! Een godslastering zonder weerga! Een leugen, die zijn masker tot op heden kon handhaven. Nog nooit in de geschiedenis is een historische waarheid - de misdadige terechtstelling van de Messias - zo vervalst en bezoedeld, als ten opzichte van het drama op Golgotha! CHRISTUS is voor onze zonden gestorven, zeggen de kerken. Jawel, voor onze zonden! NEEN! Dóór onze zonden! Dóór het wanbegrip, de hartstochten, de stommiteit van de massa en de enkeling, de lafheid van een Pilatus en door de vrees! De vrees van de mensen voor de WAARHEID! 'Wat is waarheid?', vroeg de mens, maar hij knevelde bij voorbaat het antwoord en vermoordde de bewustwording van zijn tijdgenoten en die van de volgende eeuwen; hij waste zijn handen in water en toonde daarmee de lafheid, het recept waarmee men de misdaad kon steunen zonder het gezicht daarbij te verliezen, tenminste in de ogen van diegenen die het masker aanvaardden. Deze Pilatus vertegenwoordigde de maatschappij haar graad van intelligentie en cultuur, maar ook haar lafheid en egoïsme ten opzichte van geestelijke waarheden, die haar heilige huisjes raakten en dreigden te ontmaskeren. De Pilatus van Jeruzalem is nu een testamentaire figuur, maar de maatschappij is gebleven, haar intelligentie en cultuur zijn gegroeid en hebben zich ontwikkeld, maar haar lafheid en egoïsme, het wassen van de handen in onschuld: het recept van haar beruchte voorganger, heeft zij behouden en geperfectioneerd! Wat is waarheid? Een veelal hevig omstreden en bestreden begrip!? NEEN! Laten wij het juister zeggen: DE MEEST VERKRACHTE LEVENSWET VAN DE RUIMTE! Geen begrip, in hemelsnaam neen! Maar een WET! Een wet die tot KRACHT wordt als zij wordt nageleefd. Zij is een van de meest elementaire bestaansvoorwaarden voor al het leven, want op leugen en bedrog heeft God Zijn Schepping niet opgebouwd! Al wat leeft vertegenwoordigt in wezen Gods Heilige Waarheid en het is een Wet! 'Ik ben de Weg, de WAARHEID en het Leven,' zei Christus en hij bevestigde daarmee het goddelijk wezen van de mens. Wie de waarheid als levenswet niet aanvaardt, handelt onbewust. Hij leeft dan in strijd met zijn eigen kosmische levensvoorwaarden als ziel, geest en stof en schept disharmonie voor zichzelf en anderen. De waarheid is de altijd stuwende kracht voor de menselijke evolutie. Zonder waarheid bestaat er geen vooruitgang. Wie de waarheid vermoordt, werkt tegen het Goddelijke plan in en is in opstand tegen Gods wil en Zijn Heilige Liefde.
De mens die de waarheid bemint, haar wezen begrijpt en zich onvoorwaardelijk aan haar overgeeft, gaat in deze Wet over en wordt zelf tot waarheid! Voor geestelijk gescharrel staat dat zielenleven nu niet meer open, het bewustzijn heeft een ruimtelijke graad bereikt, die het in zekere zin helderhorend maakt. 'Een ieder, die uit de Waarheid is, hoort Mijn Stem' staat er in de bijbel geschreven. (Joh. 19, 37). Toen Pilatus vroeg: Wat is waarheid?, toonde hij zijn eigen onbewustzijn, zijn eigen gebrek aan waarheidsliefde. Want de waarheid is zó niet te benaderen, niet met een onmenselijk bewustzijn, dat op beulen en hartstochten afstemming heeft; daarvoor moet er liefde zijn en eerbied voor al het leven van God. Wie voor geweld, leugen en bedrog openstaat, zal de waarheid slechts als zijn eigen afbraak, zijn oorzaak en gevolg, beleven. Zij zal hem haar gestrengheid tonen en haar rechtvaardigheid, maar niet haar schoonheid, haar verheffende en bezielende werkelijkheid. Want de waarheid is een ontzagwekkende werkelijkheid! Zij is meer dan een mooi bewustzijn, meer dan slechts een deugd, zij is een KRACHT, waardoor de mens in staat wordt gesteld bergen te verzetten en wonderen te volbrengen. De waarheid is de reine adem van de Ruimte en vertegenwoordigt God Zelf en het wezen van Zijn Schepping! Er is géén enkel menselijk probleem dat niet door de waarheid opgelost kan worden! Want de weg tot de waarheid gaat over liefde zij is de sleutel tot de waarheid en waar liefde is, is ook de weg die het leven in alle waarheid leidt, dus in harmonie brengt. Het is heel eenvoudig, maar de mens leeft, of wil leven, buiten de Goddelijke eenvoud en waarachtigheid om. Hij denkt het beter te weten dan de Goddelijke voorzienigheid en aanvaardt liever zijn eigen geschapen chaos, dan dat hij zijn zielige zelfverzekerdheid prijs zal geven. Het is slechts armoede, geestelijke armoede, als deze wereld door monsterachtige problemen geteisterd wordt. Kerk en maatschappij, de voornaamste fundamenten van de samenleving, hebben hun bestaan hoofdzakelijk op kosmische leugens,op ruimtelijke onwaarheden opgebouwd.
Hun conclusies zijn merendeels de bakermat van hun beschaving, van hun universiteiten, onderwijs, kunsten en wetenschappen. Het resultaat toont dan ook, dat deze beschaving geen enkel fundament bezit dat krachtig genoeg is, om de latente wantoestanden te doen verdwijnen, laat staan te voorkomen. Het stoffelijk denken blijft overheersen en de chaos tolereren, maar men wast zijn handen in onschuld en publiceert 'wit en zwartboeken', men loopt naar de kerk, houdt herdenkingsreden en defilés en appelleert aan de liefdadigheid van het volk als er rampen gesust en verdoezeld moeten worden.De mens die volgens de waarheid wil leven, zal tenslotte buiten zijn maatschappij, zijn kerk, komen te staan. Hij wordt onherroepelijk een rebel, een asociaal verschijnsel, volgens zijn maatschappij dan, of hij zal compromissen moeten sluiten die zijn eigen bewustzijn au fond waardeloos zullen maken, waardeloos voor hem en voor anderen. Maar wie door deze reine klaarte aangeraakt is, zal eerder de lasten en ook de vernederingen van een 'onmaatschappelijke' leven verkiezen, dan dat hij in het gareel terug zou willen. De reine klaarte betekent, dat je in geen - mestput terug wilt stappen, dat de geestelijke neusgaten zijn opengegaan en gevoelig zijn geworden voor een stank die je anders geen last heeft bezorgd, omdat de mens daarin was opgegroeid en het veelal niet anders wist. Maar de Goddelijke Waarheden brengen verandering. Geen bedwelmende wierookluchtjes, maar de verfrissende geuren en krachten gelijk die van sparren en dennenbossen, van fris bedauwde mos gronden en heldere beken en van het ongerepte en onbesmette leven, zoals het door God naar Geest en Waarheid werd geschapen. In het meesterlijke werk van Jozef Rulof 'Het Ontstaan van het Heelal' ontmoet u deze reine klaarte, daarin wordt u de scheppingsdaad getoond en uitgelegd, zoals dit door geen van de bijbelschrijvers had kunnen worden beschreven. Het werk plaatst u voor de Goddelijke waarachtigheid, voor feiten en wetten, voor schitterende waarheden en openbaringen, het is DE roepstem uit de Ruimte, die het mensdom het ontwaken wil schenken. Jozef Rulof was een zeer bijzonder en wel zeer begenadigd medium. Een Apostel van de Waarheid, de Paulus van de twintigste eeuw, de grondlegger van een kosmische wetenschap die ver boven alles uitgaat, dat tot nu toe als transcendente waarheden en gewaarwordingen door de metafysica zijn geleerd. Hij diende als een kindeke en was een gevoelig instrument voor zijn astrale Meesters, die door hem een grootse en verheven taak konden vervullen: 'De Waarheid over God en Zijn Schepping naar de aardse mens te brengen!' 'Wat is Waarheid?' vraagt de mens van heden en hij kan het met Pilatus houden en de deur voor dat onbekende dichtslaan. 'Ik ga zo door en was mijn handen in onschuld, 'denkt de mens,' wie weet wat daar achter zit! Gekkengedoe?' Wie is gek? De bijbelschrijver die dacht, dat God de Here de Aarde en al het leven als ook het uitspansel in zeven dagen had geschapen? Of, Jozef Rulof en zijn Meesters, die openbaren dat de menselijke ziel reeds miljoenen levens beleefd heeft, eer zij aan haar aardse kringloop kon beginnen? Denkt u waarlijk, dat Adam en Eva de eerste mensen waren en dat zij ter wille van een stoute slang en een appeltje en omdat Onze Lieve Heer kwaad werd, uit een aards paradijs moesten verhuizen?
Zijn wij nog geestelijke kleuters, of smeken wij nu eindelijk om DIE waarheid, die ons van deze bijbelse ballast en onzin durft vrij te maken? 'Voorwaar zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt gelijk een kindeke, die zal in hetzelfde geenszins ingaan.' Wat bedoelde de Meester daarmee? Dat de mens zijn stoffelijk denken en redeneren moet afleggen, dat hij zo onbevangen en zuiver als een kindeke moet zijn, wil hij het wonder van zijn geestelijk en stoffelijk bestaan kunnen begrijpen en aanvaarden! Wel mag je en zal je, je hersenen gebruiken als je iets niet duidelijk is, Eerwaarde, want de Goddelijke Universiteit, waarover wij het hier hebben, stelt niet alleen zijn eisen aan het voelen, het zuiver aanvoelen, maar vooral ook aan het DENKEN van de mens! Van een klakkeloos aanvaarden van mystieke verzinselen en vage heiligheden is in de waarachtige Kerk van Christus geen sprake. Dat zinloze nederigheidgedoe, dat liefst geen vragen aan Onze Lieve Heer mag stellen, is niet alleen een vervelend masker, maar het is ook afkomstig van heidense godenvoorstellingen en aanbiddingen en is voor de mens van de twintigste eeuw in het vervolg onaanvaardbaar.
B. v. B.
