DE MUNT OP DE KOP.
Het is toch vreemd gesteld in de wereld. Als we ervan uitgaan, dat we elkaar allemaal nodig hebben is het toch raar, dat er zulke grote verschillen zijn tussen rijk en arm. Er zijn werkgevers en werknemers. De directeuren/managers (TOP) hebben een riant salaris. Zij hebben ervoor geleerd om alles zo economisch mogelijk voor het bedrijf aan te pakken. Als 8 mensen het werk van 10 mensen kunnen doen is er wel een weg om de 2 die teveel zijn te lozen d.m.v. reorganisatie o.a. Dat er met minder plezier wordt gewerkt en men loopt te stressen is niet aan te ontkomen. Om nog maar te zwijgen over het verdriet wat de ontslagen werknemers wordt aangedaan. Het nutteloos voelen als je steeds ,,nee” op je sollicitaties krijgt. Het gezin, dat heel wat klappen te verduren krijgt, zowel in sociale als economische zin. Waar is het sociale aspect gebleven bij de TOP in de bedrijven?! Het is zelfs zo, dat hoe beter het met de bedrijven gaat – lees: hoe slechter er met de werknemers wordt omgesprongen – er grote bonussen worden uitgereikt aan de TOP. Die zijn hun gewicht in goud waard. Want de winst voor de bedrijven is weer groter geworden door de ontslagen. Waarom geen mensen ontslaan en geen bonussen uitdelen. Elk jaar moet er meer winst worden gemaakt. Waarom? Om hen die al veel geld hebben nog rijker te maken. Om de aandeelhouders tevreden te houden met hun spaarpotjes. Als er geen werknemers waren was er ook geen manager of directeur. Dus eigenlijk mag de munt wel eens anders uitbetaald worden. Niet beginnen bij de directeur maar op de werkvloer. Want dáár wordt gewerkt. Als dáár fouten worden gemaakt, vlieg je eruit. Als de TOP niet goed functioneert, krijgen ze een gouden handdruk. Dat is toch krom?! Dan is het toch logisch, dat er nog maar weinig mensen zijn met hart voor de zaak. Want de bedrijven hebben ook geen hart voor de mensen. Dat hart is veranderd in een goudklomp. Het is zo gesteld, dat oudere werknemers te duur zijn, maar zij hebben ervaring. Zelf vind ik, dat ervaring niet extra betaald hoeft te worden. Laat ieder doen waar hij goed in is, dan is hij gelukkig. Ja, zegt u misschien, maar hoger geschoold moet beter betaald worden dan degene die op zijn zestiende al ging werken. O ja? Degene die MAG leren, heeft geen zware arbeid hoeven te doen. Je bent verantwoordelijk voor het werk dat je doet, dat geldt ook voor leren. Vroeger werd er beleefd tegen de hoed getikt als meneer de directeur voorbij ging. Die tijd is gelukkig voorbij. Ik wacht op de dag, dat de directeur zijn respect toont voor de werknemer, want dankzij hem kan hij zijn baantje houden. Onze regering heeft een wetsvoorstel aangenomen, dat iedere werknemer recht heeft op een rookvrije werkplek. Als wij ons laten horen, moet er ook een wetsvoorstel komen tegen zulke onredelijke beloningen, of het nu in de particuliere sector is of niet. Rook veroorzaakt zieke longen en stankoverlast voor de omgeving. TOP-lonen en bonussen veroorzaken een ziek brein en een stenen hart, dat niet kan kloppen voor de medemens. Dit geldt dus voor de gebruiker, maar vooral voor de omgeving. Een klein land als Nederland kan groot zijn als ze zelf het voortouw nemen in gelijke beloning voor iedereen. Laten de economen hier hun hoofden maar eens over buigen.
DINY ROESINK.
DINY ROESINK.