ONZE DWERGPOEDEL THERRY.
Het begon, nadat een collega van Diny – die toen nog werkte – op visite was geweest, een aantal jaren geleden.Deze had ontzettend veel meegemaakt in negatieve zin. Waarschijnlijk is zij de oorzaak geweest van het vreemde gedrag van onze poedel daarna. We hebben ons suf gepiekerd waarom onze poedel ineens zo vreemd deed, na het bezoek van haar. Het leek erop dat zij dolende entiteiten had meegenomen, die in ons huis waren achtergebleven. Overal hebben we over nagedacht: Een beeldje of iets anders in de woonkamer staan! Hadden we iets nieuws in de kamer staan!Maar een andere oorzaak konden we niet vinden.Doch niet alleen in huis deed de hond vreemd maar ook als we met hem wandelden.|

Nu het verhaal:Zoals gewoonlijk mogen de meeste honden heel graag spelen, met een flos of een bal, en dat was met onze hond ook altijd zo.Maar na dat bezoek van die collega veranderde er iets. Als we een speeltje weggooiden, rende de hond tot een bepaald punt, en dan ging hij vol op de rem en durfde niet verder. Hij liep dan langzaam met een grote boog om een bepaalde plek in de kamer heen, of probeerde heel voorzichtig met uitgestoken poot, het speeltje naar zich toe te halen. Wij zaten met verbazing te kijken en dachten: wat is dit nou.We probeerden het verschillende keren achter elkaar. Maar steeds dezelfde angstige reactie van de hond. We hebben het met andere speeltjes uitgeprobeerd met steeds hetzelfde resultaat. De hond was bang om op een bepaalde plek in de woonkamer te komen. In de keuken en de zithoek deed hij heel normaal.

Ik en Diny zeiden al tegen elkaar uit de flauwekul: Het lijkt wel of we onzichtbaar bezoek in huis hebben, maar gelukkig hoeven ze niet mee te eten.Maar de hond begon nog meer vreemde dingen te vertonen. We hebben een vrij lange hal van zo’n meter of zes en als we de hond gingen uitlaten, liep hij nog wel mee maar dan heel angstig en bijna tegen de muur aan. Zo ver mogelijk van het midden van de hal vandaan. Buiten deed hij ook vreemd. Als hij naast je liep, bleef hij plotseling met een schok staan, net alsof hij ergens tegenaan liep. Heel vreemd. Op het weggetje waar we hem altijd uitlieten – dichtbij een spoorbaan – lagen aan de kant in de wei een hele stapel spoorbielzen, die bij het spoor waren weggehaald om het spoor te vernieuwen. Daar ging hij weer vreemd doen. De spoorbielzen lagen links van de weg, en we liepen met de hond ook altijd links, dus ging je er dicht langs. Maar dat vertikte hij. Dichtbij gekomen, ging hij met een grote boog erom heen, tot we er voorbij waren, en dan ging hij wel weer netjes aan die kant lopen. Hier kunnen we waarschijnlijk wel een verklaring voor geven.

Mensen plegen soms zelfmoord op het spoor. Als dat bielzen zijn geweest waarop dat gebeurd is, zou het best zo kunnen zijn, dat er nog dolende geesten of andere entiteiten aan vast zaten. Dit is zo gebleven tot de bielzen waren weggehaald, en daarna liep hij weer gewoon op die plaats.Thuis, heeft dat ongeveer twee weken geduurd en toen was het ineens weer afgelopen.We weten allemaal, dat een hond meer ziet dan wij mensen, en daar willen we het bij laten.
Henk Diny Roesink. 

counter free
Google Analytics Alternative