BDE als kind.
Mijn naam is Cees de Kort, geboren in 1940 te Schiedam.Ik heb zelf als kind een bijnadoodervaring gehad. Dit kwam ik echter pas bijna 35 jaar later te weten! Deze ervaring en het feit dat ik er 35 jaar mee heb rondgelopen zonder te weten wat mij is overkomen, heeft een zeer grote impact op mijn leven gehad. Ik wil mijn levensverhaal graag met u delen.Als kind ben ik altijd zeer zorgzaam naar mijn ouders geweest. Als gezin leefden wij in grote armoede en ik wilde mijn steentje bijdragen om dit te verlichten. Als kind heb ik al een eens wezen gezien die voor andere mensen niet zichtbaar was. Toen ik vijftien was, heb ik tijdens een zwempartij een bijnadoodervaring gehad toen ik bijna verdronken in de Nieuwe Waterweg tussen Schiedam en Rotterdam. Samen met mijn vrienden hielden wij een wedstrijd om aan de overkant van de Waterweg te geraken. De stroming bleek echter veel sterker dan verwacht te zijn en het water was ook erg koud. Op een gegeven moment was ik aan het eind van mijn latijn, maar met alle kracht die ik nog had, ben ik naar een boei gezwommen. Toen ik aan de boei hing, kreeg ik toch het gevoel dat mijn situatie hopeloos was en ik dreigde de boei los te laten om te gaan verdrinken.Ervaring:Plots bevond ik mij toen ineens in een andere wereld - een wereld vol met prachtige groene glooiende heuvels, beplant met de mooiste bloemen en met de prachtigste kleuren die hier op aarde niet terug zijn te vinden. Het prachtige licht wat er was overviel mij met een onvoorstelbare rust. 

Dit was een wereld om nooit meer uit weg te willen gaan.Hoe lang ik daar in die wereld geweest ben weet ik niet, maar plots was ik terug in de aardse wereld. Heel frappant was voor mij het feit dat ik gelijk wist wat ik moest doen om uit mijn benarde positie te komen. Mijn ogen werden als het ware gestuurd naar de rafels van een touw waarmee een zeeschip aan de boei, waaraan ik hing, was aangemeerd. Zo kon ik weer enigszins op krachten komen en daarna heb ik alsnog de overkant van de Waterweg weten te halen. Zo heb ik mij kunnen redden van een verdrinkingsdood. De hulp van 'de andere kant' was voor mij echt duidelijk aanwezig.Lange tijd daarna was ik nog steeds verwonderd over wat mij overkomen was. Ik kon er echter met niemand over praten. Ook thuis niet, want vijf jaar daarvoor was een broertje van mij verdronken en ik kon het verdriet van mijn ouders over mijn verdronken broertje niet door mijn belevenissen oprakelen.Het vreemde was dat ik daarna veel paranormale gevoelens had. Ik kon gedachten van mensen lezen en wist wat zij wilden. Gelukkig is dat later afgezwakt, maar de intuïtieve gevoelens zijn wel gebleven en zijn zelfs versterkt. Toch was ik een eenling geworden in de maatschappij waarin we leven. Veel gevoelens die ik had, kon ik niet delen en ik was overgevoelig geworden voor het verdriet van anderen. De aardse gebeurtenissen lieten mij niet koud. Ik werd een mens die emoties, die eigenlijk niet bij mij hoorden, naar binnen liet stromen.Phyllis Atwater heeft door haar onderzoek naar bijna-dood ervaringen bij kinderen dit vast kunnen stellen en kwam door haar onderzoek te weten dat veel kinderen vijf jaar later een zelfmoordpoging doen om te ontsnappen aan deze druk. Bij mij is hetzelfde gebeurt. Vijf jaar later had ik ook deze gevoelens. Ik wist toen niet waarom, maar ik wist dat ik geen zelfmoordpoging mocht doen. Maar ik was de wanhoop nabij. Plots kreeg ik een Goddelijke boodschap binnen en mij werd verteld dat ik niet alleen was, maar dat God bij mij was. Tegelijkertijd werd ik doorspoeld door een Goddelijk liefdegevoel. Iedere cel van mijn lichaam werd daardoor gevoed en maakte mij van de ene op de andere seconde de meest gelukkige mens die er maar kon zijn!Het is de rode draad in mijn leven geworden en is het nog. Maar ook deze gebeurtenis kon ik in mijn contacten in de maatschappij niet delen en mijn eenzaamheid was groter geworden. 

Maar de herinnering aan deze gebeurtenissen maakte mij weer rustiger en blij. Vele jaren gingen voorbij met veel 'para' gebeurtenissen die mijn leven redden.Ik bleef echter botsen met mijn collega's, mijn relatie en de maatschappij in zijn geheel. Ik was te veel veranderd ten opzichte van mijn medemens. Of was ik iemand geworden zoals de Schepper ons graag zag? Was ik iemand die terug bij af was en leefde vanuit de liefdevolle bron?Een ander paragebeurtenis deed zich voor tijdens het overlijden van mijn moeder. Mijn moeder was iemand die getekend was door verdriet en een verschrikkelijk leven achter de rug had. Het verdriet dat zij had kon zij niet naar buiten brengen, maar het verdriet dat zij had stroomde bij mij naar binnen en verstikte mijn gemoedsrust. Dan gebeurt het... Tijdens de laatste ademhaling die zij deed en daarmee naar de andere kant ging, gleed er als het ware een schild vanaf mijn kruin langs mijn lichaam naar beneden en liet daardoor al het verdriet dat zij had geprojecteerd naar mij in de grond wegstromen. Het voelde als een grote bevrijding. Ik was blij dat zij haar verdriet niet meer had.Openbaring:In januari 1992 zat ik (nietsvermoedend) naar de tv te kijken en tot mijn stomme verbazing hoorde ik in een uitzending mensen praten over dezelfde gevoelens die ik had en die dat gekregen hadden na een bijnadoodervaring. Het telefoonnummer dat na de uitzending werd gegeven heb ik gelijk gebeld en ik heb gesproken met mevrouw Ina Vonk met wie ik mijn ervaringen kon delen.Ik vertelde mijn verhaal en zij gaf aan dat ik ook een bijna-dood ervaring had gehad en dat ik aan een praatgroep kon deelnemen. Eindelijk kon ik mijn gevoelswereld delen met mensen die hetzelfde hadden ervaren als ik en kreeg ik de herkenning en erkenning die ik zo hoognodig nodig had.Ontwikkeling:Sindsdien heb ik een stormachtige ontwikkeling meegemaakt. Honderden boeken heb ik over het onderwerp verslonden. Ik zoog alles als het ware op en mijn belevingsvormen stroomden bijna dagelijks binnen. De mooiste belevenissen waren de visioenen van Jezus bij het laatste avondmaal en de voettocht met de doornenkroon op, waar Hij bij het passeren mij Zijn oogleden neersloeg en daarmee te kennen gaf 'ik heb je wel gezien'. De visioenen van Hem waren soms interactief, want tijdens de vele zwart-wit visioenen kwam Hij in een gekleurde ronde spot even bij mij binnen wippen. Vele transcendente dromen heb ik ervaren waarin de Goddelijk wereld weer aanwezig was.Ik heb verschillende uittredingen gehad en in één daarvan heb ik een kosmisch genezingsproces mogen beleven. Ik heb jarenlang tijdens de wintermaanden vreselijk koude benen gehad. 

Ik moest mijn benen beschermen met een skibroek aan en mijn benen op de bank houden, anders hield ik het niet uit van de pijn. Op een gegeven moment had ik twee dagen cursus en ik moest mensen meenemen naar de locatie. De dag ervoor werd ik 's morgens wakker met een migraine-aanval en de vele paracetamols die ik geslikt had hielpen de hele dag niet. Ook maakte ik mij zorgen over de afgesproken regelingen. 's Nachts werd ik wakker en kreeg ik een visioen van de andere kant met het signaal om naar een bosje linten te kijken wat aan de muur van de slaapkamer hing en om de kleur violet eruit te halen. Toen begon het voor mij bekende gebrom in mijn oren en ik wist dat er een uittreding kwam. Tijdens die uittreding werd mijn hoofdhuid op vele plaatsen wat uitgetrokken en mijn benen werden helemaal door elkaar gehutseld. Toen de uittreding klaar was was mijn hoofdpijn over en ik heb nooit geen koude benen meer gehad. Wat kunnen er toch prachtige dingen gegeven worden door de andere kant! Deze kosmische genezingsprosessen vinden veel plaats, maar worden niet geloofd door de medische wereld (ze zijn nog niet zo ver).In 1994 heb ik een prachtige beleving gehad bij het sterven van een van mijn broers. Tijdens een ontmoeting vroeg ik hoe het met hem ging. Op dat moment had hij de ziekte van Kahler en het was zeker dat hij daardoor vroegtijdig zou overlijden. Hij antwoordde dat het goed was en niet meer bang was voor de dood. Geïnteresseerd vroeg ik hem hoe dat kwam. Hij vertelde toen dat hij tijdens een nierdialyse waarbij de slangen losschoten een ervaring had gehad die hem geruststelde. Ik vermoedde dat hij een bijnadoodervaring had beleefd en daarom vroeg ik hem naar de inhoud van zijn beleving. Hij antwoordde echter dat hij hier niet over wilde praten. Dit respecteerde ik.Om een lang verhaal kort te maken: op een zaterdag werden wij gebeld dat mijn broer stervende was en was bediend, maar wij hoefden nog niet te komen, want hij wou de volgende zondag op de verjaardag van mijn schoonzus afscheid nemen van zijn zussen en broers. 's Nachts drong de andere kant erop aan om toch naar hem toe te gaan. Thuis riep dit veel weerstand op, maar de druk werd steeds groter om het toch te doen. Ik was niet te houden. Ik werd gestuurd! Tijdens het rijden naar hem toe ben ik alle teksten kwijtgeraakt die ik hem had willen vertellen om zijn weg wat makkelijker te maken. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, vernam ik dat hij was overleden. Tijdens het betreden van de kamer waarin hij lag, werd ik als het ware uit mijn lichaam getild. Ik had het gevoel dat ik zweefde en bij het naderbij komen heb ik de liefdevolle uittreding van hem mogen meemaken. Het gevoel dat ik daarbij kreeg is niet in aardse woorden uit te drukken. Het was LIEFDE, en elke cel van mij ervaarde dat en werd erdoor geraakt. (door de intense emotie heb ik dat pas na maanden op kunnen schrijven). 

Van zijn geteisterde lichaam kan ik niets anders zeggen dan dat het Goddelijke LIEFDE was. Ik heb toch de moed gehad om hem door zijn haren te strijken, want door de jaren heen was de geestelijke afstand tussen hem en mij wel erg groot geworden. Hij heeft mij denk ik door deze beleving laten weten van Cees het is goed zo. Later ben ik te weten gekomen dat hij zelf inderdaad een bijnadoodervaring heeft gehad. Hij heeft zijn ervaring met een priester gedeeld. Deze beleving was voor hem zo intens geweest dat hij er verder met nooit iemand over heeft gesproken. Vele bijnadoodervaarders houden hun ervaring voor zichzelf.Door mijn ervaringswereld ben ik in de terminale zorg gaan werken. Dit werk is als een warme deken om mij heen gekomen met de prachtigste belevingsvormen. De prachtige aura's die ik kan zien geven mij troost als het een keer in het leven tegenzit. Dan kan ik zien in wat voor 'werkelijke' wereld we leven.Sinds mijn ontdekking van de bijnadoodervaring in 1992 heb ik vele, vele belevenisvormen mogen meemaken. Door mijn ervaringen die ik heb gehad heb ik vele honderden mensen op weg kunnen helpen bij hun belevingswereld en hun erkenning en herkenning kunnen geven die ze nodig hadden. En die erkenning en herkenning wil ik in de toekomst ook blijven geven.
C. D. K.


counter free
Google Analytics Alternative