REÏNCARNATIE, IEDER LEVEN IS EEN LES.
Voorwoord. Ook in dit artikel wordt karma onder één noemer gepubliceerd, ondanks dat ze spreken over oorzaak en gevolg. Karma heeft alleen te maken met een ander het leven ontnemen.Henk Roesink.
We worden geboren, we leven een tijdje en dan gaan we dood, punt. Maar volgens de leer van de reïncarnatie ligt dat anders en leven we vele levens, totdat we al onze lessen hebben geleerd.Reïncarnatie in verschillende culturen.Het geloof in meerdere levens is in veel tijdperken, culturen en beschavingen terug te vinden. De oude Egyptenaren geloofden in het voortbestaan van de ziel en mummificeerden het lichaam zodat het lang goed zou blijven en in het hiernamaals samen met de ziel verder kon reizen. Ook bij de oude Grieken was de reïncarnatiegedachte in zwang. Zowel Socrates als Plato schreef erover. In Afrika zijn meer dan honderd stammen bekend die in reïncarnatie geloven. In West-Afrika is dat geloof zelfs zo sterk dat de kinderen er namen hebben als ‘Vader-is-teruggekomen’. Bij de Tlingits, een Eskimostam uit Alaska, heerst het gebruik om voor de dood wensen uit te spreken voor een volgend leven. Ook geloven Tlingits dat iedereen zijn eigen ouders uitkiest.Reïncarnatie is het bekendst geworden vanuit het hindoeïsme en het boeddhisme, al bestaat er wel een verschil tussen deze leren. In tegenstelling tot hindoes geloven Boeddhisten namelijk niet in het bestaan van de ziel. Volgens hen is het niet de persoon zelf die reïncarneert, maar een pakket van neigingen, gewoontes en verlangens die van de ene op de andere mens wordt overgedragen.‘Soms kan een onbekende omgeving heel vertrouwd aanvoelen, of maakt muziek een herinnering wakker.’

Als peuter van twee had de Amerikaanse jongen James Leininger vaak dezelfde nachtmerrie. Zijn moeder vond hem keer op keer spartelend in zijn bed, terwijl hij schreeuwde: ‘Vliegtuig in brand! Kleine man kan er niet uit!’ Deze nachtmerrie had hij zo vaak dat zijn ouders hem erover begonnen te ondervragen. Wie was die kleine man? ‘Ikzelf’, antwoordde James. Wat gebeurde er met het vliegtuig? ‘Neergeschoten door de Japanners,’ zei de peuter met een grimmig gezicht. James wist zo veel details te vertellen over de persoon in zijn droom dat zijn ouders perplex stonden. Was hier misschien sprake van een vorig leven? Ze volgden de sporen uit de verhalen van hun zoontje en die leidden naar James Huston, een Amerikaanse piloot wiens gevechtsvliegtuig in 1945 door de Japanners was neergehaald. Ze zochten de nog levende zus van Huston op en namen hun zoon mee. James herkende haar onmiddellijk en noemde haar spontaan bij de naam die ze sinds haar kindertijd niet meer had gehoord. In totaal wist het jongetje meer dan vijftig herinneringen uit zijn vorige leven op te noemen, die bijna allemaal geverifieerd konden worden. Langzaam maar zeker begon ook zijn aanvankelijk sceptische vader te geloven dat zijn zoon de reïncarnatie was van de op 21-jarige leeftijd gestorven Amerikaanse piloot.Onderzoek door Gandhi:Hebben we eerder geleefd? Komen we terug?

Voor sommige mensen staat het buiten kijf dat we opnieuw geboren worden, terwijl anderen het als volstrekte lariekoek beschouwen. De gedachte van reïncarnatie kennen we vooral uit het hindoeïsme en het boeddhisme, maar het komt in alle culturen voor, ook westerse. Plato beschouwde het feit dat mensen dingen weten zonder ze ooit geleerd te hebben als een bewijs voor het bestaan van vorige levens. De Romeinse schrijver Cicero meende dat belangrijke mensen zich inzetten voor de maatschappij omdat ze aanvoelen dat ze voor hun eigen toekomst werken in een volgend leven. En Goethe zei: ‘Zolang je je niet bewust bent van de constante wet van sterven en opnieuw zijn, ben je slechts een vage gast op een duistere aarde.’ Reïncarnatie lijkt vooral een kwestie van geloof. Echt harde bewijzen zijn er niet voor te geven. Of toch wel? Een verhaal als dat van James Leininger is moeilijk op een andere manier te verklaren. Bovendien is zijn relaas niet het enige. Herinneringen van kinderen uit vorige levens blijken geregeld voor te komen. Tussen hun tweede en vijfde jaar kunnen kinderen spontaan beginnen te vertellen over toen ze ‘nog groot waren’. Ze weten bijvoorbeeld waar ze hebben gewoond, hoe ze heetten, wat hun beroep was en hoe ze zijn overleden. Het beroemdste geval is dat van het Indiase meisje Shanti Devi. Zij werd in 1926 geboren, en vanaf haar vierde jaar begon ze te vertellen over haar vorige leven, toen ze Lugdi heette, getrouwd was en een kind had. Ze wist ook dat ze in het kraambed was gestorven.

Dit verhaal trok de aandacht van Mahatma Gandhi, die een commissie samenstelde van vijftien vooraanstaande mensen om het geval te onderzoeken. Samen met Shanti Devi gingen ze naar de plaats waar ze in haar vorige leven zou hebben gewoond, en ze noteerde wat het meisje allemaal herkende. Toen ze haar vroegere man, zoon en ouders weer zag, werd ze zo emotioneel dat ze niet meer mee naar huis wilde. Alle details die ze over haar eerdere leven had verteld, bleken te kloppen. Zo wist ze nog dat ze ergens onder een plank in haar huis geld had begraven. Het geld lag er niet meer, maar haar vroegere man vertelde dat hij het daar had weggehaald. Het verhaal van Shanti Devi ging de hele wereld over. Gandhi zag het als het ultieme bewijs voor reïncarnatie.Niet alleen in India, ook in het Westen komt dit soort verhalen voor. De Amerikaanse therapeute Carol Bowman verzamelde op de site www.childpastlives.org getuigenissen van kinderen over hun vorige levens. Er staan verhalen op van kinderen die zich hun dood in de Twin Towers op 11 september 2001 herinneren. De eerste keer dat ze er beelden van op tv zien, verstarren ze of worden emotioneel, en ze weten precies de gebeurtenissen rondom de aanslag op te noemen.Misschien toch fantasie?Is dit soort verhalen niet gewoon het product van een rijke kinderfantasie? Misschien hebben de kinderen iets op televisie gezien of in een stripboek gelezen en vermengen ze dat met de werkelijkheid. Het verwarren van indrukken uit dit leven met herinneringen uit een vorig leven staat bekend als cryptomnesie. Dit komt ook bij volwassenen voor.

Zo begon een Engelse vrouw tijdens een hypnosesessie in het begin van de vorige eeuw te vertellen over een vorig leven in de veertiende eeuw, waarin ze nauw bevriend was met de hertogin van Salisbury. Ze gaf nauwkeurige historische details die allemaal geverifieerd konden worden. Later bleek dat ze een paar weken voor de hypnosesessie een boek over de gravin van Salisbury had gelezen. Alle details uit die sessie waren in dat boek terug te vinden. De Hollywood-film ‘Birth’ met Nicole Kidman gaat ook over cryptomnesie. Een jongetje van tien wordt verliefd op een volwassen vrouw en geeft zich uit voor de reïncarnatie van haar tien jaar eerder overleden man. Hij weet allerlei details uit hun vroegere leven op te noemen die hij onmogelijk kan hebben verzonnen. Maar uiteindelijk blijkt hij die te hebben gelezen in de liefdesbrieven die de vrouw aan haar man stuurde. Toch kan cryptomnesie onmogelijk een verklaring zijn voor alle herinneringen uit vorige levens, alle scepsis ten spijt. James Leininger kan misschien beelden van de Tweede Wereldoorlog op televisie hebben gezien, maar het feit dat hij een oud-strijder die hij uit zijn vorige leven herkende spontaan bij de naam wist te noemen, kan onmogelijk aan cryptomnesie worden toegeschreven. ‘Jij bent Bob Greenwalt!’ zei de toen vierjarige James op een reünie tegen de man, die met stomheid was geslagen.

Onverklaarbare herkenning:Herinneringen aan vorige levens zijn niet alleen voorbehouden aan kinderen. Ook als volwassene kun je een glimp opvangen uit je verre verleden. Soms kan een dorp of stad waar je nooit eerder bent geweest om onverklaarbare redenen vertrouwd aanvoelen. Een kennis vertelde onlangs hoe haar vriendin tijdens een zeiltocht in Zuid-Amerika aanmeerde in een onbekende kustplaats en plotseling alles herkende. De straten, de huizen, de kerk; ze liep door het stadje alsof ze er al jaren woonde en kon precies opnoemen waar alles lag. Ook muziek of schilderskunst kan een sterke herinnering oproepen. Zo kreeg een Duitse vriend van me een herinnering aan een vorig leven toen hij voor het eerst de ‘Marseillaise’ hoorde. De klanken van het Franse volkslied riepen in hem onmiddellijk het beeld op van een enorm slagveld uit de Napoleontische tijd, waar twee legers tegenover elkaar stonden. Intuïtief wist hij dat hij daar was geweest. De ervaring was zo sterk dat de tranen over zijn wangen rolden. Het is een fascinerende gedachte dat we hier al eerder zijn geweest, waarschijnlijk vele, vele keren. In elk leven doen we weer nieuwe ervaringen op, leren we nieuwe lessen en zetten we stappen op onze spirituele reisweg. Volgens het Hindoeïstische geschrift de ‘Bhagavad Gita’ is onze ziel de rode draad die al onze levens met elkaar verbindt, ‘zoals parels aan een ketting’.  In elk leven hebben we een bepaalde taak te vervullen en lessen te leren, totdat we uiteindelijk onze doctorsgraad in de levenskunst halen, verlichting bereiken en met het goddelijke bewustzijn worden herenigd. Dan is de cyclus van dood en wedergeboorte ten einde.De draad weer oppakken:Volgens de leer van reïncarnatie hebben onze vorige levens veel invloed op ons huidige leven.

Want als je het over reïncarnatie hebt, heb je het ook over karma, de spirituele wet van actie en reactie. Elke gedachte, elk woord, elke daad is als een zaadje waar we in een later leven, afhankelijk van onze intentie, de zoete of wrange vruchten van plukken. Simpeler gezegd: wie goed doet, goed ontmoet, en: wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Want de wet van karma zegt dat wie anderen uitbuit, in zijn volgende leven zelf zal worden uitgebuit. Het is oppassen met dit soort kwalificaties, want voordat je het weet denk je bij andermans ellende; eigen schuld, dikke bult. Karma is weliswaar een vorm van gerechtigheid, maar de bedoeling ervan is dat je tot zelfinzicht komt en negatieve neigingen en patronen overwint. Zo zei de Indiase mysticus Sri Aurobindo: ‘Wordt alert als het leven je een klap uitdeelt en denk; wat heb ik nu te leren?’ Hoe onfeilbaar en soms wel erg letterlijk de wet van karma werkt, beschrijft reïncarnatietherapeut Joan Grant in het boek ‘Many lifetimes’.  Grant verpleegt een soldaat uit de Eerste Wereldoorlog aan een wond in zijn voet, maar de wond wil maar niet genezen. De man ondergaat een regressie – een ‘terugkeer’ onder hypnose naar een vorig leven – en ervaart dat hij in een vorig leven een katholiek priester was die bad om de stigmata te ontvangen, de wonden aan handen en voeten die het lijden van Christus symboliseren. Hij beseft dat zijn huidige voetwond geldt als verhoring van het gebed uit zijn vorige leven. Karma hoeft trouwens lang niet altijd negatief te zijn.

Ook goede patronen nemen we mee naar ons volgende leven. Wonderkinderen zijn volgens velen een sprekend voorbeeld van een gave die in een vorig leven al is ontwikkeld. In je volgende leven begin je weer waar je hier bent afgehaakt. James Leininger, nu elf jaar, wil ook in dit leven piloot worden.
Levensplan:Hoe het leven tussen geboorte en dood er uitziet, is genoegzaam bekend. Maar als reïncarnatie bestaat, moet er ook een vorm van leven bestaan tussen de dood en onze volgende geboorte. Volgens mijn spiritueel leraar Sri Chinmoy gaat de ziel terug naar de zielenwereld, waar ze uitrust, de ervaringen uit dit leven verwerkt en zich bewust voorbereidt op het volgende leven. De Duitse reïncarnatietherapeut Trutz Hardo beschrijft iets dergelijks. Hardo voerde mensen tijdens regressies terug naar de periode tussen hun vorige dood en hun huidige geboorte en tekende hun ervaringen op. De regressanten beschreven het hiernamaals als een soort kuuroord waar je kunt uitrusten van je aardse avontuur. Tegelijkertijd wordt het leven dat je net hebt afgesloten er samen met je spiritueel gidsen geëvalueerd. Welke lessen heb je geleerd, waar kun je nog aan werken, met welke mensen heb je nog iets uit te werken?Vervolgens wordt een levensplan opgesteld en krijg je een aantal opties voor je volgende leven, waarin de ervaringen worden verwerkt die je ziel verder vooruithelpen.Als er nog karmische rekeningen openstaan uit vorige levens wordt aan het levensplan ook een dosis tegenslag toegevoegd. De ziel is het hier roerend mee eens, zegt Trutz Hardo. Je beziet je leven vanuit een hogere wijsheid en beseft ten volle dat alles wat gepland staat uiteindelijk je ontwikkeling ten goede komt.


Goed afsluiten:Naast informatie uit regressies is er ook wetenschappelijk onderzoek gedaan naar reïncarnatie. De bekendste reïncarnatiewetenschapper is de Amerikaanse hoogleraar psychiatrie Ian Stevenson. Tijdens zijn veldwerk in Azië en Afrika verzamelde hij zo’n 1500 herinneringen van kinderen aan hun vorige leven. Van 65 gevallen checkte hij de details uit de herinneringen uitgebreid met feiten uit de werkelijkheid. Het klopte vaak zo precies dat Stevenson concludeerde dat reïncarnatie de enige sluitende verklaring was. Hij ontdekte ook dat een sterke herinnering aan het vorige leven vaak het gevolg is van een gewelddadige dood. Door het trauma van het plotselinge overlijden kan het leven niet goed worden afgesloten en sijpelt er blijkbaar iets van door naar de volgende incarnatie.Ook bij James Leininger was dit het geval, maar hij kreeg de kans om zijn verleden goed af te sluiten. Een Japanse filmcrew had lucht van het verhaal gekregen en bood aan om James en zijn ouders terug te brengen naar de plek op zee waar hij in zijn vorige leven zou zijn neergestort. Toen de boot de bewuste plek naderde, werd James plotseling heel emotioneel en begon hij hard te huilen. Met zijn ouders gooide hij bloemen in zee. Daarna hielden de nachtmerries op en vergat James geleidelijk de herinneringen aan het leven van James Huston.
H.T.


counter free
Google Analytics Alternative