UIT HET LEVEN GEGREPEN.
Ik weet nóg niet hoe ik bij hen verzeild raakte. Misschien kwam het door mijn zoeken. Ik werd in ieder geval aangetrokken door hun immense vriendelijkheid, die van een diepte was als men zelden ziet. Ik had het nog nooit meegemaakt, dat de blik in iemands ogen mij tranen van ontroering bezorgde. En dan hier twee van zulke mensen bij elkaar!Zij nodigden mij binnen in hun huis en terwijl zij de gastvrouw taken aanpakte, kwam ik met hem in gesprek. Ik hoop, dat ik jullie niet verlegen maak, zei ik, maar hoe komen toch twee mensen van zulk een schitterende kwaliteit bij elkaar? Als vanzelf, antwoordde hij, ik moet er echter wel bij vertellen, dat ik erg lang heb moeten wachten, voor aleer ik mijzelf zodanig had veranderd, dat ik het waard was om door Liesje geaccepteerd te worden. Lang, zeer lang heb ik rondgelopen met gevoelens, hoe een relatie met haar zou moeten zijn. Tegelijkertijd wist ik echter, dat ik haar nog niet waard was, omdat ik alleen maar rijp was voor een 'onbewuste' relatie, zo één van veel krijgen en zo min mogelijk geven. En toen ik mezelf rijp genoeg vond - wat je alleen verkrijgt door volledig inzet in het leven - werd ik niet alleen onmiddellijk door haar geaccepteerd, maar zelfs door haar aangetrokken.  'Vind je het erg iets over jullie relatie te vertellen?' 'Zij heeft mij de beheerder gemaakt van haar innerlijke levens tuin. 

Als dank daarvoor geeft zij mij een inspiratie die doet tintelen en gloeien, die mij doet léven ook. Samen zijn wij zodoende een pure eenheid die met geen mogelijkheid te splijten is. Ik hoef zeker niet te vertellen, dat hierin geen plaats is voor slechte gedachten, zoals wij mannen nog wel eens hebben. Geen plaats ook voor ruzie of voor materiële verlangens. 'Maar je zult toch wel moeten zorgen voor jullie materiële noden, net als ieder ander.' 'Natuurlijk Jasper', antwoordde hij, maar het zorgen daarvoor is niet de drijfveer van ons leven. Natuurlijk moet ik er veel voor doen maar Liesjes inspiratie geeft mij daar niet alleen de kracht voor, maar óók weet ik daardoor altijd de rechte weg te vinden in deze toch wel rotte maatschappij. Ook daarin is onze eenheid en haar innerlijk bepalend. Kun je ,geloven, dat ik vaak wel kan snikken van ontroering, dat ik in haar tuin ben toegelaten? Werkelijk man, je kunt het geloven of niet, maar mijn hele leven zet ik daarvoor in. Alles wat ik als man vertegenwoordig, is bereid het uiterste te geven om dat te kunnen dienen. Men vertelde mij, dat je binnenkort een poos op reis moet. Zullen jullie je dan niet eenzaam en verlaten voelen zonder jullie contact en inspiratie? Neen, in geen geval. Het wonderlijke is, dat haar levenstuin bij mij blijft. Eigenlijk is hier sprake van een oneindigheid. Daar ook ontspringt haar inspiratie, waardoor mijn mannelijke inzet en steun aan alles wat leeft tot werking komt. En dat alles komt weer tot haar terug en kan ook zij haar taak in het dagelijkse leven vervullen. Waar ieder van ons ook is, dat contact is er ....... Altijd. Ik kan het bijna niet begrijpen. Zijn er dan geen zaken die jullie puur voor jezelf beleven en houden? Egoïsme, in welke vorm dan ook, zit toch in ons allen ingebakken? Stoort dat jullie relatie dan nooit? Het is bijvoorbeeld toch bekend, dat een seksuele belevenis ondanks een innig contact met elkaar een persoonlijke belevenis is?En dus in zekere mate egoïstisch? Je roert nu iets aan, waar vele mensen hun instincten en verlangens volgen en al hun verheven gedachten en doelstellingen voor even in de kast leggen. Om te beginnen moet je eens proberen, Jasper, om dat woord seks te proeven en dan voel je dat, dat woord bij Liesje en mij niet past. Proef het eens ... seks. Vind je het niet hard? Koud? Gevoelloos? Ik spreek liever van éénzijn. Dat is niet een woord dat alles zegt, maar ik weet geen beter. Ook hier weer is Liesje's moederlijke wereld bepalend. Als ik ook maar iets van die belevenis voor mezelf zou houden, dan lig ik er uit. Haar levenstuin ontplooit zich, gaat open en de enig toegestane houding is inzet, overgave en dienen. Het is als het ware de verstoffelijking van onze geestelijke relatie waarin óók geen plaats is voor het kleinste grammetje egoïsme. Bij zo'n éénzijn, Jasper, word je opgenomen en door ons beider inzet en willen dienen komt haar levens tuin tot bloei en voel je, je als de stuwing die dat veroorzaakt. En hoe dat voelt zul je - en je bent een zoeker - misschien wel weten. 

Ook voor Liesje is die ontplooiing, dat opengaan, een geweldige belevenis en is haar dank, maar ook haar streven om te dienen. Beiden zijn wij één, beiden ook zijn we volledig open voor elkaar en de inspiratie die daaruit ontstaat is geweldig, voor ons allebei Hoe komt een mens er in vredesnaam toe, mijmerde ik, om zijn persoonlijkheid zo opzij te zetten? Alsof hij mijn gedachten had geraden kwam er: Je zult dit alles misschien zwakjes vinden en behorend bij een droomwereld. Lang geleden heb ik dit zelf ook nooit kunnen bevroeden. Maar kan het water weten dat het ook in dampvorm kan bestaan? Neen, want het is door zijn zwaarte aan de grond gebonden. Zo ook de menselijke geest. Eens krijgt hij genoeg van alles wat hem aan de Aarde bindt en gaat hij zoeken, net als jij. En ontdekt daarbij werelden die hij met zijn eigen persoonlijkheid niet bereizen kan. Toch wil hij en ontdekt vervolgens, dat zijn karaktereigenschappen niet meer voldoen. Beetje bij beetje ziet hij dan dat wat in deze maatschappij als waardevol wordt ervaren, in wezen een grove leegte voorstelt. Wat Christus ons heeft geleerd, dat vindt iedereen het prachtigste en beste wat er in het leven bestaat , zolang het maar bij Hem blijft. Als het op onszelf moet slaan, dan zijn velen niet thuis en vinden ons maar dwazen en dromers. Toch zijn wij allen daarheen op weg, óók diegenen die daar nog geen flauw benul van hebben:  Wat hij mij nu als gevoel had meegegeven, ging eigenlijk mijn bevattingsvermogen te boven. Het duizelde mij. Dankbaar nam ik afscheid.'Zouden dat nu tweelingzielen zijn?', vroeg ik mij onderweg af. 
M. W.  



counter free
Google Analytics Alternative