MIJN BIJNA-DOOD-ERVARING.
Ik liep al een tijdje met allerlei vreemde verschijnselen, zoals mijn beide benen, die halverwege mijn knieën, zilverachtig-wit waren. Ik was bij een vriendin die de dokter belde, die kwam en voelde dat er geen doorbloeding was in mijn voeten en onderbenen.Ik heb er niks mee, zei hij en liep weg, als je sterft heb ik niks gezien.Vreemde huisarts! Mijn broer gebeld, die is mij komen halen.Naar het ziekenhuis, ik was inmiddels weer genormaliseerd en ze dachten aan een virus.Ik bleef wel heel erg vermoeid, veel hoofdpijn en kon steeds moeilijker op mijn benen staan en lopen.Ik ben naar een magnetiseur gegaan, hij zei, er zit een verdroogd stukje op je hersens. Het lijkt op verdroogd (sinaasappelschil), laat maar een CT-scan maken dan vinden ze het wel. Mijn huisarts vond het onzin, ik moest maar naar de neuroloog voor een ruggenprik.Intussen was ik al meerdere keren door mijn benen gezakt. Ik kon niet meer eten en drinken, alles kwam terug!Ik kon geen licht meer verdragen. Ik was zo ziek…….   Men heeft de longarts gebeld en om raad gevraagd, hij was als een vriend voor mij! Hij zei, ik zal je het adres geven van een collega, een antroposofische arts, die helpt je wel.Die arts gebeld en mijn verhaal verteld.Als ik het zo hoor ben je stervende, ik zal je het adres van een collega uit de buurt geven.Dr. Eijzinga gebeld en die kwam bij me. Ik heb met hem gepraat en hij zei, het kan wel 2 a 3 jaar duren, maar je bent wel stervende, ik denk een broertje van MS.Ik besloot om thuis te blijven om te sterven. Dr. Eijzinga zou mij begeleiden.Fysiek raakte ik regelmatig bewusteloos, als geestelijke persoonlijkheid bleef ik bewust en kon gaan waar ik wilde. Dan weer stond er een paard in de kamer, waar ik op mocht rijden. Urenlang heb ik langs de zee gegaloppeerd.

Heerlijk even verlost te zijn van mijn fysieke lichaam.Toen ik na 3 uur weer bij bewustzijn kwam, zei mijn vriendin die mij verzorgde, dat mijn lichaam de bewegingen maakte alsof ik paard reed. Ik zei haar, dat is ook zo! Frappant hé!?Dan weer was ik fysiek bewusteloos, ik zat op een tak van een boom, ( die stond in de duinen, dat weet ik zelfs). Ik voelde het baringsproces van de boomknoppen, het zwellen, het stroperige vocht wat tevoorschijn trad, de pijn die ik voelde, bij het loskomen van de schutbladeren, voordat de jonge blaadjes geboren worden! Ontroerend nu ik dit schrijf. Toen ik weer fysiek wakker werd, voelde ik die pijn in mijn lichaam. Dat is precies hetzelfde als de baring van een kind, voelde ik!!!Weer kreeg ik een BDE. Ik kreeg pijn op mijn borst en had het gevoel of ik stikte. Ik zag een zuivere liefde uitstralende vrouw in een ouderwets verpleegstersuniform waar ik me geheel aan kon over geven. Toen raakte ik mijn bewustzijn geheel kwijt en wist van niets meer.Ik sloeg mijn ogen open, ik zag een grote cirkel met allemaal bogen met heel veel bloemen. In de cirkel stonden allemaal bedden waar mensen op lagen, ik lag er ook tussen. Ik keek omhoog, weer in datzelfde mooie vrouwelijke gelaat, prachtig wat een uitstraling. Ze zei innerlijk tegen mij, rust maar, want je bent erg ziek!!!!Een tijd heb ik daar geslapen, tot ik weer wakker werd in mijn fysieke lichaam. Mijn fysieke lichaam verzwakte steeds meer. Ik kon niets meer, alleen liggen en had heel veel pijn.Na enige tijd kreeg ik weer zo’n pijn op mijn borst en dat trok naar mijn achterhoofd. 

Ik voelde dat er iets scheurde en voelde dat mijn levenskrachten wegvloeiden. Ik zag aan het plafond in mijn kamer allemaal wolken verdichten. Ik dacht, fijn het is zover.Ik zag aan het voeteneinde van het bed, uit die wolken, drie mannen verschijnen, die innerlijk met elkaar aan het praten waren. Ik vroeg, komen jullie mij halen? Ze zeiden, dat gaat zomaar niet… Spoedig maar nu nog niet…..Nu wordt je eerst beter!!!!!!Twee jaar ben ik zelf aan het revalideren geweest. In de rolstoel naar de zee, want daar kon ik genezen, voelde ik. Later met een elektrische driewieler, want dan kon ik alleen. Ik moest het zelf doen. Zonder hulp probeerde ik mij op te trekken aan de struiken. Vallen en opstaan, honderden keren. De mensen hebben mij zien doorzetten en ze zeiden, jij durft. Ik had niets gezien van die mensen. Ik moest door!!! Weer Lopen, Leven, en Genieten!!!!!
Irene.


counter free
Google Analytics Alternative