Ik stond voor het raam in de voorkamer en keek gedachteloos naar buiten.
Opeens zag ik een kind van een paar jaar oud in een bedje staan.
Hij keek naar mij en lachte.
Wat me opviel was dat het bedje hoog was en in een glazen kamer stond.
Het voelde vreemd.
In dec 1968 werd onze zoon geboren.
Okt. 1971 werd ons zoontje ziek. Ernstig. Hij had
Kanker.
6 weken later in nov. overleed hij....In Amsterdam.
Hij lag in een zaal met allemaal glazen kamertjes met
hoge kinderbedjes.
Ik werd achteraf al voor bereid.
Ook de dooptekst;
Ik heb u bij uw naam geroepen, Gij zijt mijn....
Gaf me al een onbestemd naar voorgevoel....Ik wist het
al maar wilde er niet aan.
Want dat deed pijn.
Pas later vielen de puzzel stukjes op hun plaats, want
dit waren niet de enige dingen die ik ervaarde, maar dat is moeilijk te verwoorden....
Dit deel ik met u, omdat wij allen wel vaker al de
boodschappen krijgen die ons helpen om sterk te worden.
Om ons voor te bereiden op iets wat komen gaat, zodat
wij als het er is het allemaal beter aan kunnen.
Wij hadden toen inmiddels nog een zoon gekregen wat
ook weer niet voor niets was...
Want nu hadden mijn man en ik nog een kind om voor te
gaan.
Samen zijn we er door heen gekomen met de hulp van
boven.
Ben altijd blijven geloven,dat ook dit een reden zal
hebben, ook al was ik vaak opstandig, en verdrietig.
Eens zal ik antwoord krijgen op alles wat ons is over
komen, dacht ik dan.
Nu ik de boeken van Jozef lees...begrijp ik meer.
Alles staat in mijn geheugen gegrift!
Ik herinner me heel veel en kan ook alles van die
jaren me weer duidelijk voor de geest halen. En daar ben ik zo dankbaar voor,
want ik kan hem zo zien spelen, horen praten en de gelukkige momenten zo ook
weer opnieuw mij voor ogen halen.
Ook de verdrietige momenten.
Maar die zijn dan weer nodig om het te verwerken denk
ik dan maar.
En ook die beelden wil ik niet weg moffelen.
Het is ook alles wat ik van die tijd nog heb!
H.K.
