REÏNCARNATIE.
Het onderwerp reïncarnatie neemt in onze cultuur een eigenaardige plaats in. Vrijwel alle levensbeschouwelijke systemen zwijgen erover en ook in de wetenschap komt het praktisch nergens aan de orde.Allicht zou men kunnen zeggen, reïncarnatie vormt immers voor vrijwel niemand in onze maatschappij een normaal ervaringsgegeven. Hoe zou je er dan iets verstandigs over kunnen zeggen wanneer je binnen de goede westerse traditie van zakelijk en kritisch onderzoek wilt blijven? Dat is zo, maar het is slechts één kant van de zaak. Want onder de oppervlakte van wat men officieel denkt en gelooft en weet, mag het thema reïncarnatie zich in een opmerkelijke belangstelling verheugen. Als een soort onderstroom vormt het denkbeeld dat we al eens eerder op Aarde geweest zijn en er na ons sterven nog eens zullen terugkomen, voor veel mensen een onomstotelijke realiteit. Aldus uitgeverij Christofoor te Rotterdam over het boek van Dr. Hugo S. Verbrugh: Een beetje terugkomen...Reïncarnatie als denkbeeld en ervaringsgegeven.  

Het wil een verbinding leggen tussen wat veel mensen innerlijk als een positieve realiteit ervaren omtrent reïncarnatie, en de traditie van zakelijk en kritisch onderzoek en sepsis die in onze cultuur met recht en reden in hoog aanzien staat. Uitgangspunt vormt een weinig bekend gegeven omtrent het begin van de zwangerschap. Voor veel vrouwen is het allerminst een buitenissige ervaring om vanaf het allereerste begin van hun zwangerschap de identiteit van hun kind als een concreet aanwezige realiteit gewaar te worden. Zes berichten omtrent dergelijke ervaringen worden beschreven. Een interpretatie op basis van reïncarnatie blijkt de meest aannemelijke te zijn. Vervolgens wordt het onderwerp reïncarnatie op zichzelf kritisch besproken. Met name op de twee belangrijkste tegen argumenten: Het ontbreken van herinneringen aan vorige levens en het probleem waar de wezenskern van de mens tussen twee incarnaties gelokaliseerd kan zijn. Recente ontwikkelingen in de studie van de levensloop van de mens bieden bij uitstek vruchtbare perspectieven om reïncarnatie van denkbeeld tot ervaringsgegeven te maken, aldus één van de conclusies van de tekst. Wat voor voorstellingen moet ik me dan wel maken over wat er Après Nous gebeurt? Schrijft Verbrugh!

Dat is een open vraagstuk, maar één antwoord wijs ik zeker af: De voorstelling dat ik een eeuwige rust en zaligheid in de hemel zou ingaan, zonder enige verbinding of relatie met wat op Aarde gebeurt. Weinig voorstellingen komen me zo ongerijmd en oninvoelbaar voor. Eeuwige rust en zaligheid wordt de dierbaren, die zijn heengegaan meestal toegewenst. Het lijkt mij eerder de ergste hellestraf om voor altijd werkloos te moeten blijven.  terwijl de Aarde misschien intussen vergaat. Verbrugh is van mening dat de ontwikkeling van het denkbeeld reïncarnatie tot een ervaringsgegeven het allerbelangrijkste karwei is dat ons, alle mensen bij elkaar, in de komende tijd te doen staat. Het is van het allergrootste belang dat ook en vooral de wetenschap zich exact gaat bezighouden met het grote levensplan voor alles en iedereen!!!  
W. H. W.   


counter free
Google Analytics Alternative