LAAT U NIET CREMEREN. 
Wat de stoffelijke kant van de zaak betreft zijn we derhalve geneigd om ons voor de crematie en tegen het begraven uit te spreken. Er is echter ook een geestelijke kant aan dit gebeuren verbonden. De crematie biedt -- esthetisch gezien -- vele voordelen boven het begraven. Is het niet zo, dat de meeste mensen huiveren bij de gedachte aan het ontbindingsproces waaraan het lichaam onder de grond is blootgesteld? Is het niet een beangstigende gedachte, dat de wormen en ander ongedierte onherroepelijk aan hun lugubere maaltijd zullen beginnen? De crematie heeft echter ook nog een ander voordeel. Het is namelijk zeker geen denkbeeldig probleem om voldoende grond beschikbaar te houden, waarin de mens ,,zijn laatste rust"kan vinden. De bevolkingsuitbreiding neemt dusdanige vormen aan, dat er, wellicht eerder dan men denkt, een schreeuwend tekort aan begraafplaatsen zou kunnen ontstaan. Hoe elegant lost nu de crematie deze kwesties op! Wat is er schoner, meer hygiënisch en esthetisch verantwoord dan de lijkverbranding? Het gaat snel en zindelijk en bovendien is hier tevens het probleem van het tekort aan begraafruimte opgelost! Wij zijn er van overtuigd, dat de voorstanders van de crematie nog wel enkele directe voordelen zullen kunnen opnoemen, maar wij menen dat de voornaamste argumenten, die de Vereniging van Facultatieve Lijkverbranding te berde brengt, door ons - zij het beknopt - hiermede zijn aangehaald. Ieder mens, die spiritueel denkt, zal het met ons eens zijn, als wij beweren dat deze geestelijke kant ook tevens de belangrijkste, ja zelfs als de enige werkelijk belangrijke moet worden genoemd! Het stoflichaam immers heeft voor ons - na de dood - voor goed afgedaan en is gedoemd te vergaan. 

De geest echter, onverschillig in welke toestand en waar die zich bevindt, blijft voortbestaan, omdat die het leven zelf vertegenwoordigt. Hoe beleeft nu de geest dit ontbindings respectievelijk verbrandingsproces van het stoflichaam? Voelt de geest hier iets van, of staat hij direct buiten dit gebeuren, zodra de dood de scheiding tussen de geest en de stof heeft teweeggebracht? Velen  zullen van mening zijn, dat dit een ,,geloofskwestie"is. Niemand kon deze ondervinding na de dood immers hebben, zo zullen velen menen te redeneren. Het is echter inderdaad zo, dat contact met de astrale gebieden wel mogelijk blijkt te zijn. Wij in dit artikel hier niet verder op ingaan, maar de lezer die onze vorige artikelen heeft gevolgd, zal hopelijk ervan zijn overtuigd, dat dit leven slechts een zeer kleine episode vertegenwoordigt van zijn algeheel bestaan. aan de hand van ontledingen van Marja Radjany zullen wij u nu de geestelijke zijde van het ontbindingsproces en de crematie schetsen. Deze uiteenzetting is nu mogelijk omdat Marja Radjany zelf via de metafysica contacten heeft mogen beleven met intelligenties, die, toen zij hier op aarde stierven, het crematieproces zelf hebben meegemaakt. Het is de wens van deze ,,gestorvenen" , dat de mensheid wordt wakker gemaakt en beseft, welk ontzettend onheil zulk een verbrandingsproces in de geest tot stand brengt! Wij beseffen, nu meer dan ooit, hoe moeilijk het zal vallen u van dit gebeuren te overtuigen. Immers geestelijke kwesties, zoals deze, laten zich helaas niet stoffelijk bewijzen. Misschien zult u deze raadgeving echter wel kunnen ervaren. Indien u bedenkt, dat wij, noch hij, geen enkel voordeel, hoe klein dan ook, kunnen hebben indien we u met klem afraden u te laten cremeren, niettegenstaande de ogenschijnlijk zo grote voordelen, de lijkverbranding schijnt te bieden. We gaan nu over tot de geestelijke ontleding van de crematie door Marja Radjany. 

Als de mens is gestorven, dat wil dus zeggen, als het stoflichaam zijn functie niet meer vervullen, dan maakt de geest zich los van zijn stoffelijk omhulsel teneinde een volgend stadium binnen te treden. Dit losmaken van de geest gebeurt zeer verschillend. Er zijn mensen, die afstemming hebben op hogere en derhalve gelukkige sferen in de geest. Bij zulke gelukkigen zal het vrijkomen van de geest snel kunnen geschieden. Deze mensen hebben zich door de liefde die zij bezitten, opengesteld voor hoger leven en dit hoger leven zal dan ook kunnen ingrijpen en hulp bieden aan de stervende. Zeer korte tijd nadat de ,,dood" is ingetreden, zullen deze mensen reeds in de geest ontwaken doordat zij, geholpen door hogere wezens, volkomen vrij zijn gekomen van hun dode lichaam en door hun liefde voldoende bewustzijn bezitten om zich in een lichtsfeer te handhaven. Bij de stervende mens, die echter nog geen afstemming bezit op deze hogere gebieden, zal de geest veel langere tijd nodig hebben om zich zelf vrij te maken van het stoflichaam, waaraan hij als het ware gekluisterd is. Het gebruikte argument van de Vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding dat de geest na vijf dagen reeds uit het stoflichaam is, is derhalve niet juist.

Heeft de gestorvene geen afstemming op hoger geestelijke gebieden, dan zal zowel zijn lichaam als zijn geest de crematoriumoven worden ingeschoven! De ellende en de onmenselijke pijnen, die zulk een ongelukkige daar ondervindt, zijn niet te beschrijven, omdat die mens, voor zijn gevoel, levend wordt verbrand! Cremeren is een onnatuurlijk iets en het razendsnelle verbrandingsproces, dat door de zeer hoge hitte het lichaam in bijzonder korte tijd volkomen verast, heeft een funeste uitwerking op de geest, die te snel en te vroeg van de stof wordt gescheiden! Het ,,doe" stofkleed heeft namelijk ook zelfs na de dood nog een betekenis voor de geest! Ons lichaam bezit een uitstraling, die de ingewijde ,,aura" noemt. Deze aura blijft om het lichaam hangen totdat de algehele ontbinding achter de rug is en alleen het skelet is overgebleven. De geest zuigt nu deze aura van zijn ,,dode" lichaam in zich op. Gedurende het normale ontbindingsproces, dat zich tijdens het begraven zijn voltrekt, gebeurt dit opzuigen van deze aura op een volkomen harmonische manier. De ouderwetse, ,,onhygiënische en onesthetische" wijze van begraven is dus de geestelijk verantwoorde en niet de crematie, die ontzettend leed schept! Zelfs de geest, die tengevolge van zijn hogere gevoelsafstand het eigenlijke verbrandingsproces niet behoeft mee te maken, zal zeer veel hinder ondervinden van het feit, dat hij de aura van zijn stofkleed moet missen. Hij zal ondanks de gelukkige sfeer waarin hij vertoeft, toch dit gemis voelen en dit zal op zijn verder bestaan een remmende invloed hebben. Deze diepgaande geestelijke ontleding berust op waarheid. Laat ieder er echter van overtuigd zijn, dat wij dit artikel niet voor ons, maar voor de mensheid -- als waarschuwing -- laten verschijnen. 
Marja Radjany.


counter free
Google Analytics Alternative