Mijn moeder  -  Hoofdstuk   5  Tussen leven en dood Letterlijke tekst uit het boek Vragen Antwoorden, die tot stand komen d.m.v. dialoog in de groep en antwoorden gegeven door Ingeborg uit Goes. 

Blz.  85 Op deze bladzijde komt tot uiting dat Venry al heel goed begrijpt hoe het in elkaar zit met de tempel van Isis en de priesters die er wonen en werken.  Er rust een vloek op dat gebouw.    Hoe komt dat?      Er rust een vloek op de tempel van Isis, omdat er eeuwen lang harten werden gebroken en levens vernietigd, door de gruwelijkheden die er plaats vonden.  De "funderingen” rusten nog niet op liefde, zij zouden liefde moeten uitstralen.  De zogenaamde goden zijn overwegend duistere geesten onder wiens invloed de meerderheid van de priesters staat. 

Venry voelt contact met zijn overleden moeder die hem helpt en hem vertelt dat ook zijn vader gelukkig is aan gene zijde en daar ook mooie tuinen heeft.  Ze vraagt Venry, voor het geval hij haat voelt om  zich daarvan dan vrij te maken.   Die haat kan nog uitgaan van die jaloerse geest uit vorige levens van zijn moeder misschien. De duistere geest die Venry probeerde te beïnvloeden om een haat te krijgen tegen Ardaty, is inmiddels wel al uitgeschakeld wat dat betreft.  Ardaty blijkt echter niet de biologische vader te zijn van Venry,  verderop in het boek zullen we dit nog wel tegenkomen.   Ingeborg die het boek al uit heeft schreef hierover het volgende:  In feite zijn de gevoelens van Venry goed ten opzichte van zijn vader Ardaty, maar worden wel negatief beïnvloed door de geest die Ardaty haat.  Venry voelt gevoelens van haat boven komen, doordat hij te weten komt dat deze Opperpriester, die zijn biologische vader is, zijn moeder afschuwelijk heeft behandeld   ( een nog menselijke reactie van de jonge Venry die hij later ook zal afleggen)    Hij heeft haar verkracht, wilde haar en Venry zelfs doden.  Venry’s moeder waarschuwt hem zich door deze gevoelens niet te laten leiden.  Deze zouden hem op zijn pad kunnen belemmeren.   

Blz.  86 Venry zijn moeder waarschuwt hem dat hij voorzichtig moet zijn voor de priesters en hogepriesters  die onder invloed staan van  duistere geesten en hierdoor jaloers zijn en nog meer gif in zich hebben om zich te wreken.      Niet goed vinden dat anderen je voelen en denken kunnen opvangen en dat vreemde gedachten in je opkomen.   Wat bedoelt ze met vreemde gedachten?  Vreemde gedachten zijn gedachten die niet van hemzelf zijn of van Dectar, zij kunnen komen van de Opperpriester met als doel om zijn taak te belemmeren.   Dectar’s en Venry’s taak is nl. dat ze de tempel dienen te zuiveren, zodat er weer een positieve sfeer in komt en de priesters die er in leven afstemmen op het licht en niet op de duisternis.   

Blz.  87 Venry ’s moeder geeft hem door, dat  het de bedoeling is dat hij de tempel van Isis weer terug opbouwt.   Wat wil dat zeggen?    Dit wil zeggen:  ontmaskeren, afbreken, wat verkeerd is terug brengen in haar oorspronkelijke zuiverheid, zodat het zuivere contact wordt vertegenwoordigd met de geestenwereld van liefde.  

Het materiële gedeelte afbreken kan dat van invloed zijn op de uitstraling van die tempel?   Mogelijk ten dele maar niet volledig, want het zit niet in het stoffelijke van de tempel, maar wel in het geestelijke, de sfeer .   

Ze geeft ook door dat hij door gene zijde wordt geholpen door vele zielen en dat zij allen dit doen voor hetgeen men God noemt, doch die voor je eigen wereld nog onbekend is.    Welke conclusie kun je hieruit trekken?    Dat Venry nog veel moet leren en dat hij tevens nog moet te weten komen wat het begrip GOD inhoudt.    

Venry vraagt haar of zij hem  (de geest) die haar zoveel leed aangedaan heeft aan gene zijde al ontmoet heeft.  Ze antwoord hem dat dit niet mogelijk is.  Hoe komt dat?  De geest die haar zoveel leed aandeed zit in een lagere sfeer dan zijzelf.  Zij zelf heeft immers het licht al bereikt, een lagere geest, kan zonder hulp van een hogere,  de hoge geest niet bereiken.  

Blz.  88 Venry’s moeder bidt ook voor die geest,  zodat zij haar positieve gevoelens doorseint, wat invloed heeft op zo’n ziel.    De krachten die hij bezat zijn door hemzelf verbruikt, hij heeft alles zelf vernietigd.   Hij heeft zichzelf dus vleugellam gemaakt, zodat hij Venry in feite niet meer kan lastig vallen.  

Blz.  89 Venry’s moeder omschrijft hier wat voor haar het sterven betekent, alsook voor Ardaty, haar man.   Zij begrepen dat het leven verder gaat  en als men een lichtsfeer binnen kan gaan het een en al gelukzalig gevoel inhoudt.   Ze leren daar ook de kosmische wetten kennen, wat een en al gevoel is.  Dat gevoel dient beleefd te worden, ook de ruimte is gevoel.   

Blz.  90 en vervolgens, beste Venry, als ik zeg dat de wateren geen wateren zijn en alléén gevoel zijn, zou de Farao me dan niet kastijden en doen opsluiten……………….   Hierdoor merk je dus dat die Farao’s ook nog zeer stoffelijk denken.     Wat denk jij zelf hoe dat komt dat ze de wateren gevoel noemt?   Alles is door onszelf geschapen, ook de wateren, we zwommen er in in het begin van de schepping op de eerste planeet, we zwemmen er nog in in de baarmoeder.   Water heeft altijd een aantrekkingskracht op ons, het is en blijft een en al GEVOEL.   

Het sterven op aarde noemt de moeder:  het ingaan in de werkelijkheid.  Leven we dan nu buiten de werkelijkheid?  Sterven  is het ingaan in de werkelijkheid?!   We leven nu niet buiten die werkelijkheid, maar hebben ons hiervoor slechts afgesloten en houden ons bezig met het waarom en waarvoor (stoffelijke vragen)  Wanneer we ingaan in die werkelijkheid zijn alle antwoorden daar  en lossen vraagstukken op.  In die zin zou je het ook kunnen omschrijven als:  het ingaan in de geestelijke wereld der antwoorden op ons aller levensvragen.   Het weten, zien en beleven van je eigen leven(s).  Dit alles is van toepassing op hen die afstemmen op een lichtsfeer na de stoffelijke overgang  (het sterven).   Wie afstemt op het onbewuste, de kosmische moederschoot, zal een tijd lang in een slaaptoestand verblijven tot hij weer wakker wordt en rijp is om te reïncarneren.  Wie afstemt op een hellesfeer, zal dus ook een soort antwoord krijgen, door middel van een gevoel wat in zijn ziel/geest komt dat het weer tijd is om aan de reïncarnatie-cycles  deel te nemen.  Hij wordt hierbij geholpen door lichtgeesten die hem hierin bijstaan en stimuleren.  De evolutie staat niet stil ook niet voor de mens die in de hellesfeer terecht is gekomen.  De God van liefde laat niemand in de steek.  

Venry constateert verder, dat zijn moeder in niets veranderd is, haar stemgeluid is ook nog hetzelfde 

Bl.  91    Het is je ziel die voelt en schept en het vertolkt.  Dat is spreken.  Als er diepte en werking in je is, zal het niet moeilijk zijn om de woorden te kunnen rangschikken.    Hetgeen in je ziel zit kan dus verstoffelijkt worden door woorden.     Je woorden zullen voedsel zijn voor de ziel,  zegt Venry zijn moeder tegen hem.     Zij die geestelijk goud willen bezitten hebben er geen moeite mee om zich van het aardse te ontdoen, zij kunnen al wat aards is of zo aanvoelt makkelijk loslaten.  Ook aan gene zijde draagt men kleding, die door het gevoel wordt opgebouwd.  Aan het uiterlijk kan men dus al zien of je in een lichtsfeer of duistere zit, want dat loopt synchroon met het gevoel wat in je zit.   Hoe komt dat? Wij zelf zijn de geestelijke wevers van onze kleding aan de andere zijde.  

Blz.  92 Het blijven verlangen naar allerlei aardse en stoffelijke materie, brengt in feite geen echt geluk.  Natuurlijk mag je genieten hier van het leven en van alles wat de aarde ons te bieden heeft.  Ook geld kan je hierbij van dienst zijn.    In jou is het verlangen te mogen weten wat de zwaartekracht  doet opheffen.  Venry heeft dit namelijk meegemaakt toen met die aardbeving hoe hij over die kloof werd gelanceerd . Dit kon hij niet op eigen kracht maar door Dectar die zich op hem concentreerde en in zijn gevoel overging. In werkelijkheid bestaan er eigenlijk geen wonders, alles is te verklaren op deze manier.  In feite is hierop dezelfde kosmische wet van toepassing als de vogel die je door gedachtenkracht en concentratie  naar je toe lokt en op je schouder komt zitten.  

Blz.  93 "De liefde is het waardoor alles leeft”   Deze stelling heeft Christus ook al verkondigd, nu nog een kwestie van aanvoelen en begrijpen door ons.   Het feit alleen al dat we hier nieuwsgierig  naar zijn en willen ontdekken en proberen er naar te leven is in ieder geval een goed begin.   Op deze bladzijde komt ook weer tot uiting dat Venry op zoek is naar zijn tweelingziel, misschien zijn we dat wel allemaal diep in ons binnenste, omdat we allen op zoek zijn naar het echte geluk.  

Zo te lezen zal er nog een strijd gevoerd worden in de tempel van Isis tussen de ouderen en de jongere priesters, als het ware om de macht, zoals dieren in de natuur het ook doen.  Doch het blindelings aanvaarden van hun eigen grootheid doet hen vallen.    Als de funderingen  niet liefdevol zijn en nog onbewust  zal men zijn nederlaag dienen te accepteren. Toch moet ieder mens door vallen en opstaan dit alles leren, wie het licht wil leren kennen zal eerst moeten weten hoe het duister is.  Ingeborg:  De liefde is het waardoor alles leeft.  Onze zoektocht naar onze tweelingziel leidt ons door ons bestaan.  Het verlangen naar deze zuivere liefde geeft ons zin en richting aan ons bestaan mits we haar volgen.  Door de liefde kom je tot eenheid en " bezit " je God, die liefde is.   Zonder duisternis geen licht……….. ( ik denk aan de liedtekst van "de verzoening” van Frank Boeyen – zie Internet)     

Blz.  94 en 95 De krachten waardoor ik tot je spreek, zijn zo dadelijk verbruikt.   Blijkbaar betekent dit dat het buitenaards contact wat door Venry’s moeder tot stand werd gebracht toch beperkt is wat energie aangaat.   Ze zegt er wel bij dat dit gevoel later in hem terug zal keren.   We weten dus  dat de Odische natuurkrachten (energieën) van die uit het hiernamaals , die ijl zijn,  contacten kunnen leggen met de aardse, die grofstoffelijk zijn.   Daar is een overbrugging voor nodig, blijkbaar kan de energie hiervoor ook uitgeput geraken zodat de verbinding dan wordt verbroken. 

Zijn moeder waarschuwt hem nogmaals tegen de gevaren van de tempel van Isis.  Hij mag niet aan haar denken, alleen aan zijn werk en aan hetgeen daar van hem wordt verlangd.   Anders kunnen er vreselijke dingen gebeuren.  Doordat die priesters gedachten kunnen lezen, moet hij hier dus rekening mee houden. 

Zijn moeder zegt hem dat hij Ardaty te zijner tijd nog beter zal leren kennen.  "Vraag me niets meer en vergeet "  zegt ze vervolgens 

Venry voelde dat zijn moeder verdween en dat in haar krachten lagen die dit contact met hem tot stand konden brengen.  De verbinding komt dus voornamelijk van haar kant tot stand.    Hij kwam daarna weer terecht in een diepe slaap die 7 dagen en nachten zou duren.   Nu ik daarmee  opnieuw verbonden was kon ik maar niet verder komen.  Er was iets dat me tegenhield.     Wat betekent dit?  Slapen en zich toch bewust zijn dat kan niet iedereen.   Het is in de slaaptoestand dat je makkelijker bereikbaar bent voor geesten, maar blijf je onbewust dan komt er toch geen contact tot stand.  

 Tenslotte trekt hij de conclusie dat hij daar in die tempel in een geestelijk rovershol leefde en onder demonen van de heftigste soort, die zeer gevaarlijk waren.  Men zoog de leerling-priesters leeg, alsmede de volwassen priesters, waartoe wellicht Dectar behoorde.  Ik beefde van deze afschuwelijke wezens.  Wat moeten we verstaan onder dat leegzuigen?  Ingeborg:  Het slapen en toch bewust zijn daarvoor moet men in het bezit zijn van de grote vleugelen.   Dit leeg zuigen wil zeggen, dat zij meer nemen dan verantwoord is.  Zij willen de ziel bezitten met al wat is en roven om eigen MACHT.  Zij willen te snel en te vaak en te diep.  Omdat de proeven  veel concentratie en energie vergen van het stoflichaam en de geest van de leerlingpriesters kan onvoldoende herstel  plaats vinden om veilig uit te kunnen treden er moet evenwicht zijn tussen denken en voelen.  Daarnaast zuigt ook het gevolgd worden en de "muur” veel energie.  Gevaar kan de stoffelijke dood betekenen.  Zijn lichaam slaapt maar zijn geest niet.  De geest (die zijn ziel is)  treedt uit het stoflichaam dat in rust ( in slaap) is.   De ziel zelf slaapt nooit en kan reizen maken omdat zij tot die wereld behoort.   Het fluïdekoord blijft noodzakelijkerwijs verbonden met het stoflichaam om haar van energie te voorzien, anders zou het lichaam sterven.   

De slaap Blz.  95-96 en 97  Hier omschrijft Venry hoe hij de slaap ervaart.  Het gevoel  kwam in hem dat hij zich geheel leeg moest maken.   Via Dectar kwam hij tot het besef dat Ardaty, Venry’s vader, een natuurmens was, hij leefde  met en door die natuur, voelde alles haarfijn aan.  Op een natuurlijk wijze moest Venry de slaap volgen waardoor hij een visioen kon beleven.  

Venry ziet nu een groot gebouw, met een trap die kronkelend naar beneden loopt.   Zodra hij die trap afdaalt voelt hij de slaap in zich komen, althans zijn lichaam valt in slaap, maar zijn geest niet.   Eerst komt hij in een schemering terecht, daarna in een diepe duisternis. De trap kunnen we beschouwen als een symbool van kennis, het gebouw zelf als zijn lichaam.  Het gebouw rondom hem voelde aan als zijn stoffelijk lichaam maar daarin kon zijn ziel in en uitgaan en de allerdiepste duisternis bereiken.   Hij geraakte gewend aan die duisternis en na verloop van tijd kan hij zelf dingen zien  die tot een andere wereld behoren.   Hij beleefde nu tijdens zijn slaap het natuurlijke uittreden.  Hij begreep nu dat de ziel als mens als het innerlijke leven was en door die ijle stof kon heengaan, omdat je innerlijke leven tot die wereld behoort.  In deze `wereld` leefde ook zijn moeder.   Gaat hij dus uit zijn lichaam, dan maakt zijn ziel zich los van dat lichaam en voelt zich thuis in die astrale omgeving, omdat de ziel daartoe behoort in feite.  Bij dit soort uittreden blijft zijn fluïdekoord  (aura) wel verbonden met zijn lichaam. De slaap kent 7 fasen.   Men slaapt tot en met de 3e. fase in, dat is meestal de diepe fase waarin men kan dromen.   Gaat de slaap over de 4e. fase heen, dan begint in feite het overgaan, hetgeen wij sterven noemen, al.   Bestond de slaap niet, dan bestond ook het sterven niet.   

Blz.  98 en 99 Venry stelt zich de angst voor vooraleer hij over die kloof moest springen van Dectar, bij die aardverschuiving toen.  Die angst maakte hem onmiddellijk wakker en brengt disharmonie teweeg tussen zijn stoflichaam en zijn ziel.   

Wie veel stoornissen bezit en zorgen, kan moeilijk in slaap geraken.  Wie kan zomaar zonder gedachten zijn?    Veel lichamelijke stoornissen kunnen ook de ziel storen, zoals ziekte, zorgen, boosheid,  bepaalde emoties,  etc..    

Zodra Venry zich leeg kan maken van al zijn gedachten voelt hij zich geheel  één  en kan hij ook gedachten opvangen van anderen, hierdoor wordt hij dus telepathisch.  

Verder in zijn visioen ontdekt hij dat zijn stoflichaam daar als dood neerligt, maar hij beseft hierdoor dat  hij zelf degene is, de persoonlijkheid, de geest en de ziel die het leven is, zonder  dat is het lichaam dood.  Het lichaam is dus slechts een tijdelijk omhulsel. 

 Onze geestelijke muur Blz.  100 Intussen begrijpt Venry dat hij vanuit gene zijde wordt geholpen en daar is hij zeer dankbaar voor.   Hij begrijpt nu ook dat hij door in een diepe slaap te gaan zich nu bewust kan splitsen.  Dit is hard nodig ter verdediging  tegen de priesters, die anders zouden kunnen afdalen tot zijn diepste gevoelens.   Waarom mogen zij dat niet?  Ingeborg:   Zij mogen niet kunnen afdalen tot zijn diepste gevoelens, omdat zij dan in zijn ziel  (zijn kern) zouden kunnen zien en hem daar mogelijk zouden kunnen volgen en storen in zijn gevoel en gedachten.  Levensgevaarlijk; het zou zijn stoffelijke dood kunnen betekenen.   Doordat hij zich kan splitsen is het volgen in de diepte niet meer mogelijk.   Qua gevoel staan Dectar zowel als Venry boven de hogepriester en priesters en dit bemoeilijkt ook hun dieper ingaan in hun gevoelsleven.   

Blz.  101 Steeds maar waarschuwt Dectar, Venry er voor dat hij voorzichtig moet zijn, ook als hij in gedachten iets wil nabeleven van zijn visioen b.v.  , want ook dat kan gevaarlijk zijn als de priesters daar achter komen.     Dectar wil samen alleen met hem een telepathische verbinding opbouwen, zodat de priesters daar geen "toegang” voor krijgen.  Dectar probeert eenmalig bij Venry tot in zijn ziel af te dalen.  Venry voelt dit onmiddellijk.  Waarschijnlijk doet Dectar dit om hem goed te laten voelen wat het betekent dat men je aura binnen dringt.  

Blz.  102 Dectar waarschuwt Venry nogmaals op het feit dat de priesters onbetrouwbaar zijn.  Menige jonge priester die hier werd opgeleid  was gedoemd om te sterven in de kerker (gevangenis)  of werd gif toegediend, gemarteld,  voor de wilde dieren gegooid, etc…  Dectar leert Venry veel woorden om te gebruiken, waardoor hij contact kan krijgen met gene zijde.  Die woorden trekken dan die andere in je op en daardoor krijg je steun van de andere zijde.   Woorden die door de andere priesters niet mogen begrepen worden.  Kunnen het ook namen zijn die aangeroepen worden en waarom?   Waarschijnlijk gebruiken ze een soort code-woorden, die alleen door Dectar, Venry en de geesten van gene zijde begrepen worden.   Iemand zijn naam roepen daardoor kan men wakker worden, wat bijvoorbeeld bij slaapwandelen gevaarlijk kan zijn.  Stel, iemand slaapwandelt en staat in de dakgoot, als je die zijn naam roept kan hij hierdoor plotseling wakker worden en naar beneden vallen.   Iemand die in narcose is, kan ook wakker worden door zijn naam te roepen.    

Blz.  103 Ook al heb je speciale gaven in je, dan ben je er nog niet altijd van bewust.  Dectar moest dus Venry hierop attent maken, zodat hij van zijn gaven gebruik kon maken.  Betekenis tempel van Isis?   Dat men er de natuurkrachten leert kennen,  maar vooral de liefde.  Wat echter door de meeste priesters in die tempel nog niet wordt aangevoeld.  Staan ze onder invloed van duistere geesten?     Zijn sommigen misschien bezeten?   Hoe komt dat, dat ze nog zo laagvoelend zijn?   Door hun lage gevoelens, houden ze zich bezig met contact met duistere geesten.   Het sensationele gevaarlijke occulte dus.   Hun eigen ego domineert boven het universele.   Ze begrijpen nog niet en voelen nog niet aan, dat er onvoorwaarlijke universele liefde bestaat, die de mens doet opgaan in de liefde van hetgeen God is en waardoor men zich verbonden voelt met AL wat is.  Een stukje dus van hetgeen God is.    

Blz.  104 -  105  n 106 Dectar geeft Venry een demonstratie  van het omgaan met een grote leeuw in een kooi.   Door zijn concentratie en wil, kan hij met het dier omgaan als was het een tam lammetje.    Dectar is één met het dier in gevoel.    Hij ontneemt zelfs het dier zijn voedsel.   Ook Venry mag het proberen en het lukt.  Ze wandelen  buiten de kooi  en de leeuw wandelt rustig mee en doet alles wat Venry van hem verlangt.  De leeuw gaat ook slapen.   Een hogepriester die dichterbij komt ziet dit alles gade.  Door de concentratie van Venry op de leeuw, wordt deze moe en gaat slapen.  

 Ondertussen heeft Dectar telepatisch contact met Venry en ze merken dat de opgebouwde  geestelijke muur  werkt, want de hogepriester kan hun gedachten niet opvangen.    Als wij niet zuiver en één waren, geloof mij, wij zouden voedsel voor de dieren worden.   merkte Dectar op. 

Doordat zowel Dectar als Venry zich kunnen splitsen, kan hun ziel en geest hen beiden ontmoeten buiten het lichaam, zodat ze beveiligd zijn  voor indringers en die hun gedachten niet kunnen opvangen.  Worden ze hierbij geholpen door geesten van gene zijde of kunnen ze dit uit eigen beweging?   Gedeeltelijk uit eigen beweging maar ook gedeeltelijk doordat ze hulp krijgen van geesten van de andere zijde.  

Mijn eerste bewuste uittreden  door wilsconcentratie Blz.  106 en 107   Dectar leert Venry, hoe hij zich kan concentreren, in een slaaptoestand kan geraken  om zodoende te ervaren hoe het is  om in een trancetoestand te geraken.   Zo leert Venry dus uittreden en komt hij naast zijn lichaam te staan.  Hij kan wel voelen en zien hoe zijn organen allemaal werken. 

Blz.  108 tot en met 110    Dectar  constateert dat Venry  veel gaven heeft, waar andere leerling priesters 10 à 15 jaar voor nodig hebben om dat te ontwikkelen, gaat bij Venry als vanzelf.    Hoe komt dit dat dit bij Venry zo vlot en snel zich ontwikkelt?   Door ervaringen die hij reeds in vorige levens heeft meegemaakt op dit gebied.  Men noemt dit dan meestal een natuurtalent, een wonderkind,  etc…   

Ze ontdekken dat Venry niet alleen  blijft vastzitten  aan het fluïdekoord,  maar dat hij  vanuit zijn slaaptoestand toch bewust is, ja zelfs nog gevoeliger.    Hoe kan dat?  Omdat men in een slaaptoestand toegankelijker is voor geesten, je aura staat dan blijkbaar open en je biedt geen weerstand.    

Dectar vraagt aan Venry zich op hem te concentreren.    Venry ziet nu een oud litteken ten gevolge van een wond waarvan een dier hem het vlees vaneen gescheurd had.  Dit was voorgevallen op Isis ca. 15 jaar geleden, maar waarvan Dectar nog steeds veel last had.   Tijdens de concentratie van  Venry hierop voelde hij de pijnen in alle hevigheid, hij bestraalde deze plek en Dectar voelde de pijnen ook zeer  hevig.   Na verloop van tijd verdwenen deze pijnen en was het Venry gelukt hem daarvan te bevrijden.   Een bewijs dus dat Venry kon genezen.   Nog steeds zijn er mensen die anderen door magnetiseren kunnen genezen of van hun pijn kunnen bevrijden.   Dit heeft niks te maken met integer zijn, want er zijn ook natuurgenezers die alles behalve betrouwbaar zijn.   Men moet dus altijd op zijn hoede zijn wanneer men gebruik maakt van hun diensten.    Ik vraag me af of 15 jaar geleden die aanval van dat wilde dier op Dectar ook te maken heeft met het vleugellam maken van die ene vleugel van hem?   

Daarna moet hij van Dectar leren hoe hij langzaamaan terug in zijn stoflichaam moet treden.  Dectar zelf had om dit te leren wel 7 jaren nodig gehad. 

Dectar echter denkt dat ze zich beter kunnen toeleggen op de geestelijke ontwikkeling van hun medemensen dan op het genezen van ziekten, die toch telkens weer terugkeren.    Alle ziekten, hoe vreselijk ook worden door het innerlijke leven gevoed, zegt Dectar.    Wat denken jullie, is dit nog steeds zo?     De wetenschap neemt ook aan, dat men door stress ziek kan worden.   We weten  uit de boeken van JR hoe de ziekten destijds zijn ontstaan.   We weten ook, dat de gemiddelde leeftijd van de mensheid stijgt, doordat de medische wetenschap vorderingen maakt.   Er is voorspeld, dat er ooit

een machine komt, die kan genezen, we leven dus op hoop wat dat betreft.   In feite maakt het niks uit hoe oud of jong we zijn als we overgaan, het leven gaat toch verder, evolutie is niet te stoppen.   

Mijn eerste bewuste geestelijke wandeling op Isis. Blz.  110 en 111  Het uittreden  van Venry was intussen vanzelfsprekend geworden.  Als hij zijn gedachten richting Dectar stuurde had hij zo contact met hem, doch zag dat Dectar sliep en wilde hem niet wakker maken. Dectars voelen en denken stond geheel  op wijsheid ingesteld, hij behoorde dan ook tot de natuurbegaafden.   Wat kan men hieronder verstaan?    Reeds te danken aan ervaringen op dit gebied in vorige levens.   

Intussen begrepen zowel Dectar als Venry wat het betekende te leven tussen leven en dood. Wat betekent dit voor ons? We worden ons er van bewust hoe de fases van de slaap in elkaar zitten en leven veel geruster nu we weten dat het leven na de stoffelijke dood hoe dan ook verder gaat in al zijn evolutie, zowel naar ziel/geest dan lichamelijk.  Hierdoor ervaren wij een rouwproces ook positiever dan degenen die denken dat de dood het einde is.   

Blz.  112 - 113 Het jeugdige enthousiasme van Venry kende geen gevaar, toch overviel hem ineens een  afschuwelijke angst.   In de geest  (terwijl hij dus zijn lichaam was uitgetreden, zo begrijp ik)  bezoekt hij de priesters in hun cellen.  Riskant, want ze willen natuurlijk geen ongevraagd bezoek van zo’n jeugdige leerling priester.   Hij hoorde echter een inwendige stem die hem geruststelt.   Met Dectar bespreekt hij zijn bevindingen die vast stelt dat hij inmiddels de grote vleugelen wel al bezit. Wat kunnen we verstaan onder de grote vleugelen voor Venry?   Ingeborg:  de grote vleugelen voor Venry betekenen dat hij ongezien kan uittreden en hen kan bezoeken.  Bewust blijvend tijdens zijn uittreden.  (reizen in het oneindige?)    

Dectar’s grote verlangen.   Mijn moeder. Blz.  113 – 114 Dectar bereid Venry voor op het negatieve wat kan gebeuren ook wanneer men aan gene zijde beland.  In welke sfeer men terecht kan komen.   Dectar voelt zijn gaven uitgeput, temeer door die ene vleugel die hij niet meer kan gebruiken. Wat moeten we hier ons bij voorstellen,  een stoffelijke of geestelijke vleugel? Uiteraard een geestelijke vleugel, die hem destijds door een collega-priester werd ontnomen, waardoor hij beperkt is geworden op geestelijk terrein.    De negatieve karaktertrekken van zo’n collega , jaloersheid, haat, etc… liggen hieraan ten grondslag, zoals het niet kunnen verdragen dat iemand anders van jou iets kan leren bijvoorbeeld.  

Dectar voelt zich somber en verdrietig en denkt zelfs aan zelfdoding, maar tevens  begrijpt hij wat dit inhoudt en brengt dit over op Venry om hem te waarschuwen dit niet te doen. Omdat Dectar op de hoogte is van de gevolgen hiervan kunnen we vaststellen dat hij dit in vorige levens wel al meegemaakt heeft.   Hebben wij allen dat al meegemaakt in vorige levens?  Wij allen hebben leven(s) meegemaakt waarin we ons zelf dit aandeden.   Mogelijk ook op verschillende manieren.  Wel blijft dit  gevoel hangen in ons onderbewustzijn, waardoor wij het in volgende levens niet zo gauw zullen doen.  Typisch is dat sommige mensen die zich toch kosmisch bewust zijn van de gevolgen van zelfdoding, toch tot deze daad overgaan.   Wellicht komt dit dat ze onder invloed staan van een geest die hen haat en hen hiertoe aanzet.  Ook mogelijk dat voor hen in dit leven dit zo gepland is dat ze op die seconde op die manier hun overgang moeten beleven.  In dat laatste geval zullen ze de kosmische gevolgen er van niet ondervinden en gewoon overgaan naar hun geestelijke afstemming  waar ze thuis horen.   

Ingeborg vraagt; of dit laatste het geval is bij hen die door roekeloosheid  overlijden, dus onnodig risico lopen, of in het geval van de schrijver Joost Zwagerman, wiens vader destijds ook zelfmoord pleegde  en die in zijn gedichten hier voortdurend aandacht aan schonk?     Wij als buitenstaander kunnen hier niet over oordelen welke gevolgen  dit heeft  bij individuele gevallen .   Misschien moet hij wel als voorbeeld dienen voor velen omdat hij een VIP is een bekende Nederlander, wie zal het zeggen?      Blz.  115 - 116 Op deze en volgende bladzijden omschrijft Dectar zijn verlangen en het zeker weten van het bestaan van zijn tweelingziel, die volgens zijn gevoel ook op aarde leeft op datzelfde moment.    Soms is het voor hem een kwelling dat hij haar niet kan zien en voelen, hij wordt hierdoor dikwijls erg onrustig. 

Blz.  117 -118 Zo ik begrijp werden de kruiden van de tuin van Ardaty door sommige priesters van de tempel van Isis ook gebruikt om mensen te vergiftigen, ook kinderen die daar leefden.    Ik weet waar al die kleintjes zijn die te vroeg heen gingen……………………ik begreep de vloek die op deze tempel rust……………..ik beweende de smarten van al deze kleine wezentjes…………..etc…    Verder gaat het op deze bladzijde ook over schimmen ,  geesten van gene zijde die  verschijnen en later weer als priesters zullen terugkeren in de tempel van Isis.  Begrijpelijk dat het reïncarnaties zijn van lage gevoelsgraden en die zodoende weer risico lopen aan dit alles geestelijk ten onder te gaan.  Ze staan open voor deze demonen en kunnen er door bezeten worden.   Begrijpelijk dat deze priesters in feite nog onbewust zijn.    Dectar waarschuwt Venry voor al deze gevaren, variërend van schimmen die dansen tot de invloed die ze op jou willen overbrengen en zelfs proberen om je bezeten te maken.    De verschijning van schimmen wijst meestal op het verschijnen van lage geesten.   De hogere geesten manifesteren zich vollediger en herkenbaarder.  Die schimmen hoeven geen demonen te zijn maar in ieder geval geen hoge bewuste geesten.  Het kunnen ook bijvoorbeeld je voorouders  zijn die vanuit het schemerland zich willen manifesteren, volgens mij.   In dit geval van de tempel van Isis kunnen het ook geesten zijn van overleden priesters die het licht nog niet bereikt hebben.   Blijkbaar zijn lage geesten nog niet in staat om zich herkenbaar te laten zien. 

Blz.  119 Op deze bladzijde heeft Dectar het nogmaals over zijn tweelingziel, die volgens zijn gevoel nu ook op aarde leeft maar onbereikbaar is voor hem.   Ook vertelt hij dat hij als kind zijnde speelde op de weide, waarmee hij bedoelt gene zijde, maar dat hij toch op aarde leefde.  Dat was dus al een pril begin van uittreden.  

Blz.  120 Wij  zijn in voelen en denken één, ook al bezit ik andere eigenschappen.  Dit is een uitspraak van Dectar tegen Venry over zijn tweelingziel.    Maar ik ben nog niet gereed, ook zij niet en daarom moeten wij uiteen.   Ook deze uitspraak duidt op zijn tweelingziel.   Zo lang wij mensen onze kringloop nog niet volbracht hebben, dus nog karma’s goed te maken hebben, blijven we vast zitten aan de aarde en ontlopen we door kosmische wetten die dan gelden,  onze tweelingziel, lijkt mij.   Mogelijk dat we wel af en toe een soort geestelijk contact kunnen ervaren met onze tweelingziel, vooral als hij of zij al in een lichtsfeer zit en ons vanaf die zijde wil bijstaan hier op aarde.   

Blz.  121 want deze tempel is machtig en bekend om de vele soorten kruiden.   De kruiden hebben niet geholpen, Venry,  ze zouden hun dodelijke werking niet volbrengen, want  Ardaty was een meester.  Je zou leven…………………     Hieruit kan ik de conclusie trekken dat tijdens de zwangerschap van Venry, op de een of andere manier is geprobeerd om zijn moeder te vergiftigen, maar dat dit niet is gelukt.  Wellicht is dit veroorzaakt toen door de geest die ook negatief inwerkte op Venry toen hij nog een kind was, omdat hij Ardaty haatte.   Ardaty en zijn vrouw  (de moeder van Venry)  zijn ook tweelingzielen.

Ingeborg, die het boek al uit heeft, schrijft hierover;  tijdens de zwangerschap van Venry, heeft men Ardaty gevraagd  ( ik denk aangezet tot)  de vrucht te doden door middel van kruiden.  De moeder van Venry werd aangerand in halfwakend bewustzijn door de Opperpriester en hierna verkracht in haar slaap door gedwongen inname van een kruiden/gifmengsel.  Ardaty zorgde voor een uitgebalanceerde mix van kruiden welke niet de dood tot gevolg had.  Wel geraakte moeder’s stoflichaam hierdoor beschadigd.   

De opperpriester is dus de biologische vader van Ardaty.  Voor zover ik begrijp leeft hij nu aan de andere zijde en heeft hij geprobeerd om het leven van Ardaty en zijn vrouw in negatieve zin te beïnvloeden.  Ondertussen is hij hiertoe niet meer in staat.   Wel komt gemeenschap tussen de moeder van Venry en de hogepriester destijds tot stand door verliefdheid en seksgevoelens van de hogepriester.  Het geestelijke ervaart deze priester nog niet, omdat hij nog in een lage gevoelsgraad zit.  Begrijpelijk dat hij Ardaty haat, omdat hij wel aanvoelt dat Ardaty de tweelingziel is van de moeder van Venry.  Waarschijnlijk wist hij nog niet eens wat een tweelingziel was, maar voelde hij toch wel de innige genegenheid van Ardaty tot zijn vrouw.   

Blz.  122 Venry was ontroerd toen hij bovenstaande te weten kwam, doch Dectar zegt hem toch dankbaar te zijn voor dit leven.   Op deze bladzijde alweer waarschuwingen tegen de priesters  die tot hun diepste gevoelens willen doordringen, maar nog vol haat en onverdraagzaamheid zitten. 

Blz.  123 Zo te lezen op deze bladzijde zijn er priesters bij die nog niet eens het verschil begrijpen of aanvoelen tussen duisternis en licht, vandaar dat ze gevaar lopen onder invloed te komen van de duistere zijde, met alle gevolgen van dien.  

Blz.  124 Dectar zegt:  Ik haat hen die mij mismaakten en aan mijn ziel de natuurlijke werking hebben ontnomen.    Er is dus toch nog haat in Dectar zijn gevoelens.   Moet toch ook te maken hebben met vorige levens ten opzichte van degenen die hem dit aandeden.   

Zo te lezen worden beiden, Dectar zowel als Venry, beschermd door geesten van gene zijde, moet ook wel onder zulke omstandigheden tussen laagvoelenden. 

Je zult de onzichtbare muren van Isis leren kennen, niet deze, maar andere, waardoor nog niemand, geen priester doorheen is gegaan.     Wordt vervolgd.  


counter free

Google Analytics Alternative