Elke levensgraad vertegenwoordigt God als vader en moeder, omdat God zelf vader en moeder is.
Door de Zon en de Maan kwam nieuw leven. Dit is het baren en het scheppen van de Macrokosmos.
Eerst was de ruimte één geheel. En dan scheidt zich het vader- van het moederschap af, zoals bij de Microkosmos met de celletjes.
Er zijn echter planeten die nooit het moeder – of het vaderschap hebben beleefd. Dit zijn bijvoorbeeld Jupiter, Saturnus, Uranus, Venus. Zij hebben een andere taak. Welke taak hebben zij?
Het zuiveren van de ruimte in ons zonnestelsel. Zijn dit de homoseksuelen voor de ruimte? De wetenschap heeft ontdekt dat Jupiter veel meteorieten tegenhoudt die anders op de aarde terechtkomen en het leven erop zouden vernietigen.
Het baren en het scheppen is de wet in de ruimte. De vonken in de ruimte moesten zich verdichten om dit te beleven. God was in het begin van zijn Openbaring reeds hierop ingesteld. Het baren vanuit de Oerbron schiep dus nieuw vader – en moederschap.
Het universum: Scheurde vaneen.
Er was uitdijen ............. Sedert Christus in het AL zit is het uitdijen van deze ruimte gestopt.
We kunnen de ruimte waarin wij ons bevinden beschouwen als een grote cel, in feite hetzelfde als de cellen waaruit ons lichaam bestaat macro als microkosmos zijn gelijk aan elkaar dus.
En daarna verdichten.
Doordat de Maan en de Zon werden verdicht en het vader – en moederschap heeft opgenomen, kon het leven voor de Macrokosmos beginnen. Vorige keer stelden we vast dat de mens zelf het vermogen meekreeg om zelf te scheppen hetgeen wat hij nodig had, zoals o.a. het water (vochtafscheiding van de cel, waaruit we toen bestonden) het zand (eveneens een soort afval van onze afgestorven stoffelijke cellen) Hier staat dus het tegenovergestelde. Ik denk dat in eerste instantie de Zon en de Maan de basis hiervoor hebben gelegd, immers de nevelen dienden verdicht te worden en in die nevelen zaten ook wij al als minuscuul kleine stoffelijke cellen, zich stilaan ontwikkelend tot embryo en zo steeds evoluerend. Wij hebben toen de schepping als microkosmos, in feite volgens hetzelfde systeem als de macrokosmos opgebouwd.
Door
de uitstralende krachten van de Zon heeft zich het leven verdicht en bepaalden
de plaats van de Maan, Mars en de Aarde. Sommige wetenschappers gaan er nog
steeds van uit dat de aarde ontstaan is uit een stuk steen dat los gekomen is
van de Maan en in de ruimte ging rond zweven.
Ze denken niet dat de mens ooit op de Maan is begonnen en later door
tussenplaneten resp. terecht is gekomen op Mars en de Aarde. Ooit zullen ze dit
ontdekken, aldus hetgeen voorspeld is door JR.
Waarom heeft God een ruimte geschapen? God splitste zich dóór het Vader- en het
Moederschap.
Om evolutie mogelijk te maken.
Sander merkt op: het getal 8 zit in feite ook een gedraaid kruis in. Een
afronding ook. Ook een getal wat wijst op iets wat afgewerkt is.
Dat is een wet voor de ruimte. Hierdoor was evolutie mogelijk en werd het leven
van God voortgezet.
Deze wet geldt ook voor de Microkosmos wat we in september hebben bestudeerd.
Het is het terugkeren tot de ‘Albron’.
Een planeet, zon, ster en een nevel moet terugkeren tot de ‘Albron’. Dit zijn
zielen als vonken van God. Dit zijn de reine en heilige wetten van God en
betekenen ‘Liefde’. Zo dient het ene leven het andere en geeft voor dat leven
door te baren en te scheppen. Dit is harmonie.
Het
universum wordt vertegenwoordigd door miljoenen vonken van God, maar die moeten
ons als mens dienen, ze werden voor ons leven verdicht. Wij krijgen dus als
mens de vaderlijke en moederlijke wetten in handen. Ook wordt hierin de
geboorte en wedergeboorte geopenbaard als tweede wet voor de ruimte.
Annie: Wat is ruimte en waarom hebben we dit nodig? Een plek waar we ons kunnen
bewegen, leven en nodig hebben voor ons stoffelijk lichaam en onze geestelijke
groei (evolutie)
De twee wetten voor de ruimte zijn :
Het moederschap en het vaderschap - Sander: de hele schepping bestaat ook uit
dualiteit.
De reïncarnatie:
Zonder dit zouden we nooit kunnen evolueren en naar het ‘Al’ kunnen terugkeren.
Wij gaan daar naartoe als verruimd bewustzijn. Daarom moesten we ons
verstoffelijken: de Macrokosmos en Microkosmos. Wat een prachtig
vooruitzicht!
De verdichting en verruiming van de Zon is voor ál het leven eveneens
ontwaking. Elk deeltje is een vonk van Zijn Persoonlijkheid. Wat betekent dit?
Wij allen zijn een stukje van God, van het grote heelal, samen vormen we het
AL.
Wij
zijn zielen van Zijn ziel, geest, licht, leven, vader-en moederschap, maar als
verstoffelijkte wetten, als levensgraden en zelfstandigheden.
Aan deze ruimte, hoe onmetelijk ook, is een einde te beleven. De ‘Vierde
Kosmische Levensgraad’ is de volgende ruimte die wij moeten betreden. We zien
dan een nieuw Zon, ster en planeet, omdat al dit leven zich moet evolueren én
scheppen. Het leven gaat verder en hoger. De ster waarmee André gepraat heeft,
is een kind van de Zon en de Maan. Is het dan zo dat al het leven in de ruimte
voortkomt uit Vader Zon en Moeder Maan? Ja, volgens mij wel.
Wij moeten tot het Bewuste Al terug. Dit wil zeggen dat het leven van in den
beginne (Oerknal) onbewust was en nu bewust is in het Al. De bewustwording
gebeurde door de verstoffelijking en verruiming gedurende die hele evolutie.
Ook wat wij als mens beleefden heeft ertoe geleid om bewust te worden.
De mens en al het leven van God is Goddelijk. Omdat de ‘Eeuw van Christus’ in
1945 een aanvang genomen heeft, komt deze Goddelijke wijsheid op aarde,
voordien was het niet mogelijk. De collectieve afstelling van de massa was er
niet eerder aan toe. Hier in het westen is het begonnen er zijn nog veel landen
die dit nog moeten ervaren, denk maar aan de landen waar nu nog volop oorlogen
zijn. Die ze, spijtig genoeg, moeten meemaken om bewuster en liefdevoller te
worden.
Het
zit allemaal eenvoudig in elkaar, want wij zelf zijn vader en moeder. De Zon is
scheppend gebleven en de Maan werd Moeder en is dit nog steeds, hoewel ze in
deze ruimte haar taak volbracht heeft. Miljoenen vonken in de ruimte beleven
het vader- en het moederschap.
Moeder aarde is afwisselend dag en nacht, daar zorgt ze zelf voor. Martijn:
Doordat de aarde om haar eigen as draait en dat gebeurt iedere 24 uur. Dit is
om af te koelen, anders zou haar leven verbranden. De maan heeft dit als moeder
niet gekend, want dan was alle leven bevroren. De zon gaf toen nog een heel
zwak schijnsel af, omdat het nog niet volledig verstoffelijkt of verdicht was.
Blijkbaar hadden we daar in ons cellenleven en later in ons vissenlichaam daar
toch voldoende warmte. Is het daarom dat men zegt; vissen hebben blauw bloed?
Blauw is een koude kleur nl.
Annie: denkt niet dat dit er iets mee te maken heeft. Alles is nog in een pril
begin, anders dan hier momenteel op aarde, het is daarom ook dat de mens
(zonder speciale apparatuur) niet kan leven op de maan. Ook de warmere
temperatuur moet zich nog ontwikkelen en dit alles is in balans methet leven
wat er dan op de Maan leeft.
De Makrokosmos heeft de microkosmos geschapen (denk aan de cellen).
Wij zien deze drie Makro kosmische levensgraden terug in de ‘Vierde Kosmische
Graad’, maar dan als één wereld. Wat wil dit zeggen? Dat Zon, Maan en Aarde,
zodanig geëvolueerd zijn, dat ze tot deze vervolmaakte planeet ontwikkeld zijn,
evenals de mens wiens lichaam, ziel en geest aangepast zijn aan deze 4e de
aarde, met 4 zonnen rondom zich. Ik vraag me af of dit de bewuste kosmische 4e
kosmische graad is.
Door die 4 zonnen zal het er nooit nacht worden en altijd een heerlijke
temperatuur zijn, zoals ook de boeken omschrijven.
Annie verwijst naar blz. 132 waar staat: Links en rechts en boven en onder mij,
doch onzichtbaar voor het leven, dat die bewuste graad nog niet bezit. Het
4emenselijk oog nog onzichtbaar, ook met speciale instrumenten om de ruimte in
te kijken.
Wat wij op de ‘Vierde kosmische levensgraad’, zullen bewonderen, zal machtig
zijn, omdat die ruimte reeds het eigenlijke Goddelijke Plan vertegenwoordigen
moet! Hiermee wordt bedoeld denk ik dat die ruimte bewust is. En wij eveneens.
We
kunnen er nu ook van uit gaan dat er verschillende sterrenstelsel zijn en dat
ieder sterrenstelsel eindig is. Hier wordt al aan gedacht in de wetenschap. Het
woord universum heb ik in deze zin vervangen door sterrenstelsel, omdat ik
onder het universum het heelal versta. Of dit heelal ook ooit zal verdwijnen?
Best mogelijk, maar dood bestaat niet, hoe evolueert dit dan verder? Samen met
ons, weer opnieuw
scheppen? Als we eenmaal in het AL zitten, zou ik het niet prettige vinden om
daar maar te zitten niksen, ik vraag me af, of we dan weer verder scheppen, een
nieuw universum b.v. met als fundering het oude waarop we verder bouwen?
Sander: er zijn als het ware ontelbare sterrenstelsels. Er zijn 7 kosmische
graden, waarvan de 7e eindigt in het AL, daar waar Christus reeds
aangekomen is. Wij zitten nu in de 3e en gaan als onze kringloop hier op
aarde is volbracht naar de gevoelssferen tussen de aarde en de kosmische
graad.
Het 4e sterrenstelsel, wat ik hierboven heb gebruikt, is dus niet goed,
universum wel.
In deze ruimte is die volmaaktheid als een Goddelijke afstemming er nog niet,
daarom kán dit universum het Goddelijke ‘AL’ nog niet vertegenwoordigen.
Drie kosmische levensgraden zijn er in dit universum en in de vierde kosmische
levensgraad is er één graad als één wereld. Hierna volgen geen tussensferen
meer, maar gaat men rechtstreeks verder naar de volgend kosm. Graad. Onlangs
had de wetenschap weer een planeet ontdekt, veel groter dan kosmische
graad is dus voor on gevoelsgraad stemt reeds af op de 4e kosmische
graad.
Het woord naar vervolgens de 5e dit AL, dan komt men in een donkere ruimte
terecht, waaruit men de conclusie kan trekken dat ons heelal dus is zoals een
afgesloten cel. Is in die duisternis daar buiten dan weer de mogelijkheid om
verder te scheppen, vanuit de duistere (slapende) energie weer naar een nieuw
soort leven?
Een
planeet heeft in dit universum nacht nodig om zichzelf en het leven te
beschermen. In de volgende kosmische graden en in het ‘AL’ is er geen nacht,
omdat God eeuwigdurend werkende is.
Wij gaan dus naar het eeuwigdurende wakker zijn, barende en scheppende
bewustzijn. De aarde en dit universum moeten voor het Goddelijke nog ontwaken,
dat wil dit zeggen.
Wij gaan steeds hoger en worden steeds ijler, omdat wij tot het Goddelijk
stadium terugkeren.
De maan is stervende, zij heeft haar taak in deze ruimte al volbracht. Deze
drie kosmische levensgraden werken aan het menselijke, dierlijke en
plantenrijk.
Dit universum heeft de fundamenten gelegd om hoger te gaan. Door wedergeboorte
en het vader en moederschap heeft al het leven een Kosmische weg af te leggen.
Op de Maan leefden wij in de wateren, op Mars werd ons het landelijk bewustzijn
geschonken en de Aarde vervolmaakte het.
Waarom worden de namen met een hoofdletter geschreven? Omdat het allemaal
zelfstandigheden zijn, die de schepping dienstbaar zijn om verder te
evolueren.
De Zon en de Maan heeft deze taak aan Moeder Aarde gegeven. De ‘Albron’ heeft
dit voorzien.
Vanuit het onzichtbare trad dit verstoffelijkte leven tevoorschijn. De ziel als
mens en als planeet heeft die wetten te aanvaarden. Ook de Aarde werd weer
geschapen, volgens kosmische wetten, zoals eertijds gebeurde bij de Maan en
Mars. Dus beginnend met nevelen, daarna verdichte nevelen, protoplasma, daarna
menselijke cellen, die bezield werden door degenen die eerst Mars en
tussenplaneten hadden doorlopen. Althans dit proces voltrok zich toen de zielen
en geesten van de eerstgeborenen van de Maan, de Christus o.a., daaraan
begonnen. Wij, die later geboren werden uit de Maan, hadden al een moeder
beschikbaar op de planeet Aarde met een baarmoeder, waarin we dit proces konden
meemaken.
Door
de Maan kregen wij nieuw leven, wat verruiming is en bewustwording. Het is
tevens leven, licht en liefde.
Als wij die wetten aanvaarden, dan overwinnen wij dit universum. Kan God nu
straffen en verdoemen? Indien één levensvonk zou vernietigd worden, dan zou dit
machtige geheel ineenstorten. Hieruit kan men de conclusie trekken dat zowel de
macro- als microkosmos een geheel zijn, het een kan niet zonder het
ander.
Sterven is evolutie. En die evolutie betekent bewustwording. Dood is nergens te
beleven. Een dood is er niet. Wat voor het stoffelijk oog doodgaan is, is voor
de ruimte en voor al het leven het verdergaan voor God, het terugkeren tot het
Goddelijk stadium waartoe wij en al het leven behoren.
Wij mogen dus met stelligheid aanvaarden, dat de vierde Kosmische Graad één
wereld is. Deze ruimte, waarin wij nu leven, is onderverdeeld door drie graden
voor de verstoffelijking en de vergeestelijking voor elke vonk van God!
Al het leven hier baart en schept voor de vierde kosmische graad. De eerste
drie kosmische levensgraden dienen enkel om fundamenten te leggen om hoger te
gaan.
Sander: Om te evolueren is het vader- en moederschap nodig. Seks is in feite
een dierlijk proces, wat ook uit 7 gevoelsgraden bestaat, waardoor het op een
hoger gevoelsniveau beleeft kan worden. Verschil in dit gevoel tussen partners
kan dan ook tot een breuk leiden.. 6.e. en 7e kosmische graad en
vervolgens naar het AL. Treedt men buiten
De
Meesters uit het Goddelijk ‘AL’ willen dat wij nu ontwaken om hoger te gaan. De
bijbel begint met nonsens en zal moeten herschreven worden. Indien je dat niet
beseft en aanvaardt, staat je leven stil.
Volgens de Goddelijke Openbaringen moeten wij het evolutieproces voor de
macrokosmos én de microkosmos aanvaarden. De wetenschap moet deze wetten
aanvaarden, dan kunnen de universiteiten verder. Alléén de ‘Universiteit van
Christus’ kán op elke vraag antwoorden!
We vragen ons af of tegen die tijd de boeken toch enigszins aangepast dienen te
worden volgens de in de toekomst geldende normen, waarden en begrippen. De
laatste tijd komen er steeds meer nieuwe woorden en begrippen (meestal in het
Engels) bij. Waarom in het Engels? Omdat dit een wereldtaal is, waardoor
nagenoeg vele mensen bereikbaar zijn.
Miljoenen lichamen kregen een zelfstandigheid. De ruimte is gevuld door het
protoplasma, de eigenlijke kern nu als de centrale bron, dat is de Zon als
vader. Hierdoor beleven wij, dat er óm de centrale bron van de ruimte nieuw
leven kwam. Maar die ‘Centrale Bron’ vertegenwoordigt dus de ‘Albron’ als vader
en moeder. Die Centrale Bron werkte voor het moederschap, aldus Zon en
Maan.
Al het leven in de ruimte zou dus in het begin om de Zon hebben gedraaid, dit
is heel vreemd omdat de Zon nu een klein sterretje is aan de rand van ons
melkwegstelsel en dat er veel sterrenstelsels zijn, zwarte gaten, clusters,
rode reuzen, die zich ver van ons bevinden. Ik kan mij dit moeilijk voorstellen
dat de Maan en de Zon het leven in de ruimte hebben geschapen en gebaard. Wat
vinden jullie ervan? Toch denk ik dat het wel zo is. Begint niet alles
minuscuul klein als een onzichtbaar zaadje als het ware?
Op blz 115 onderaan staat : ‘Dat élke vonk in de ruimte óf moeder- óf
vaderschap bezit’ Ergens is dat zo, maar in feite bestaan we uit beide
stoffelijke en geestelijke eigenschappen en indien we uit balans geraken,
dienen we een tussenleven te beleven en zijn we homo of lesbisch om dit weer op
de rails te krijgen.
Maar hier is door de schrijver van het boek precies ‘vergeten’ dat er planeten
zijn waar dit niet voor opgaat, zoals Jupiter, Saturnus, venus, Was er geen
licht, geen Zon, was er tevens geen evolutie.
Máár, dit machtige uitspansel heeft zich gesplitst , myriaden
(ontelbare) levens zijn er ontstaan. Hier wordt ook vermeld dat de Zon
aanvankelijk het middelpunt in de ruimte was, dit was weliswaar het prille
begin. Dit begrip zal zo blijven, denken we, de Zon was in ieder geval het
begin van onze schepping.
De
mens vertegenwoordigt door zijn zintuigen het universum, dat wil zeggen dat het
licht in het menselijk oog verstoffelijkt werd. Het menselijk oog is ruimtelijk
verdicht, doch door de kern in ons dat de Goddelijke baring en scheppende
krachten zijn de ‘Albron’ ín ons, de afstemming die wij bezitten en daardoor
een orgaan is geworden.
Elk deel van ons organisme werd ruimtelijk verdicht en dat door deze ruimte,
als krachten en wetten en als uitdijingsmogelijkheden, zo is het menselijk
organisme ontstaan. En nu staan wij voor miljoenen levenswetten, stoffelijk en
geestelijk voor ziel, geest en de stof. Het menselijk oog kreeg licht en
uitstraling door de ruimte. En dat wil zeggen dat wij ons de ruimte als leven
eigen moeten maken. Elke wet van de ruimte zien wij in het menselijke wezen op
aarde terug. Wat voor de ruimte licht is, straalt het menselijk oog uit. Hoe
zit dat met mensen die blind zijn? Iemand die blind wordt geboren, schrijft men
in de boeken toe aan oorzaak en gevolg. Bijvoorbeeld; ooit in een vorig leven
iemand gemarteld door zijn ogen te hebben uitgestoken, of iemand hiervoor
geestelijke pijn aangedaan te hebben, door misbruik te maken van zijn handicap.
Indien men op latere leeftijd blind wordt is dit tengevolge van een stoffelijke
oorzaak, door een ongeluk een oog of beide ogen verloren, of door een ziekte of
het gemis aan bepaalde vitaminen, dat je hierdoor het licht in je ogen kwijt
geraakt etc... Waarschijnlijk dat dit dan zo moet zijn om ervaring op te doen
en zo te weten te komen wat het is om blind of halfblind te zijn, met het doel
op dit terrein weer veel bewuster en mededoogzaam te worden van anderen die met
dezelfde handicap zitten.
Wat
hier kracht is, kregen wij in het menselijke organisme terug en werd de
spierkracht voor de mens, de kracht van het zenuwstelsel en de bloedsomloop,
met al de bijkomende stelsels die voor het geheel werken en een eigen taak
hebben te vervullen. Hier ook weer, wat als ze door ziekte of falen niet goed
werken, bijv. de zenuwzieken? Volgens mij ook oorzaak en gevolg of ook weer om
stoffelijke redenen. Mensen met een sterk karakter gaan zomaar niet onderuit en
kunnen geestelijk veel meer af dan iemand die zwak van karakter is. Voorbeeld: iemand
is heldervoelend en helderziend, doch kan dit niet verwerken, dan kan hij
hierdoor stress krijgen en eventueel overspannen worden. Zulk soort mensen
belanden soms in de psychiatrie, weten wel veel op dit terrein, vandaar dat men
in de boeken van JR ook de uitdrukking tegen komt, de normalen zitten in het
gekkenhuis en de gekken lopen op straat. Onder andere in het boek Maskers en
Mensen.
Waarom kreeg de mens hersens, een schedeldak, oren en een mond, benen om te
lopen, een hart met bloedsomloop dat ziet men in de ruimte. Hoe begrijpen
jullie dat? Niet alle planeten in de ruimte hebben dezelfde taak als de Aarde.
Er zijn planeten bij die als zuiveringsinstallatie dienst doen, zoals in de
microkosmos bij ons de longen, de nieren, etc.. Tijdens onze groei in de
baarmoeder, kregen de keelamandelen "de opdracht” om de hersengroei te doen
stoppen, anders zouden onze hoofden te groot worden om deze te moeten bergen.
De
mens kreeg ook organen om te scheppen en te baren. De Zon en de Maan zijn nu
een orgaan voor het scheppingsplan. Sperma is protoplasma. Wat hier nu
universeel is gebeurd zien we in het menselijk en dierlijk leven terug. Immers
de vonk Gods als cel zal spreken en zál alles bezitten wat ook God bezit,
waardoor de vonk als cel schept en baart. En hierdoor evolueert.
Rondom de Maan kwamen overgangsplaneten en die liggen nu in het universum
verspreid.
Naarmate de Zon zich verdichtte, werd de uitstraling voor het moederschap
sterker. Die overgangsplaneten werden door de Maan bezield en kregen moederschap
te beleven. Door de scheppende kracht zijn sterren en planeten, meteoren
geboren. De tussenplaneten tussen Maan en Mars en tussen Mars en de Aarde,
kunnen zich ook buiten ons zonnestelsel bevinden.
Al die stoffelijke namen die gegeven zijn aan planeten, nevels, sterren en
sterrenstelsels, hebben geen betekenis, maar wij moeten de ruimte zien als één
lichaam. Waarvan Zon en Maan vader – en moederschap vertegenwoordigen en ál die
miljoenen sterren en planeten slechts delen zijn van deze stelsels, deeltjes
zijn van dit lichaam en daarvoor een taak vervullen.
Saturnus en Jupiter, Venus en Uranus hebben nimmer vader- of moederschap leren
kennen. Zij kennen ‘halfwakend bewustzijn’. Ze zijn de ‘ademhalingsorganen’
(longen) voor de ruimte als organisme. Die lichamen hebben dus een eigen taak
gekregen. De namen die ze kregen, hebben geen betekenis, het zijn gewoon de
ademhalingsorganen toen het moeder- en vaderschap begon. Zij zorgen ervoor dat
de atmosfeer zuiver blijft. Er is geen vonk of cel die geen taak gekregen
heeft. Het longsysteem dient het vader- en moederschap. Dit is niet
onrechtvaardig. Al die planeten waarop geen leven aanwezig is dienen als
ademhalingsstelsel van de ruimte. Dit is te vergelijken met de longen van de
mens. Al het leven zou anders gestikt zijn.
Wat zijn thans de hersens, waar leeft de denkkracht voor de ruimte? De
denkkracht voor de ruimte is de ‘Albron’. De hersenen dienen niet om te denken.
In het boek van Jaak, Levensvragen, kunnen we dit alles lezen, dat de hersens
werken als een ontvangststation, net zoals een radio. Alles komt binnen via de
hersens en wordt doorgestuurd naar het zenuwstelsel, die dit alles dient te
verwerken. Prof. Swaab durft zelfs te beweren, dat onze hersens de ziel zijn.
Een vergankelijke plumpudding, begrijpelijk dat hij niet kan aannemen dat we
onsterfelijk zijn, hersens zijn stoffelijk, dus vergankelijk. Indien het
zenuwstelsel uit balans is kan men ook manisch depressief worden met alle
gevolgen van dien. De hersens vangen het gevoelsleven op of de menselijke
gevoelens in de mens echter, beleefden geen rem. Zij hebben geen andere taak te
verrichten. Ze volgen zo een baan zoals de planeten een baan volgen. Het is
aantrekkingskracht. Tijdens de zwangerschap groeien de hersens van het kind,
waarbij de keelamandelen de taak hebben om deze groei op tijd stop te zetten,
daar anders het hoofd te klein zou zijn om ze te bergen.
Wij
kunnen volgens de wetten van de ruimte élk menselijk orgaan volgen. Het
universum is geschapen voor ons als mens. Opdat wij zullen evolueren.
Door bepaalde namen en begrippen te geven aan levensgraden, zit men op een
verkeerd spoor. Op Aarde noemt men de zon moeder (ze gaat onder) De zon gaat
nooit onder, maar wij noemen dat zo, ze blijft op haar zelfde plaats staan, wij
draaien omwentelend om de Zon heen. We vragen ons af of dit altijd zo is
geweest, ook in het begin van de schepping? Franciscus van Assisïe, noemde de
Zon een HIJ, hij was dan ook een natuurmens, die waarschijnlijk ook dat gevoel
had. Men zegt dat de Italianen nog steeds de Zon zien als een vader. We krijgen
nooit het waarachtige beeld van God te beleven, omdat de Goddelijke kern het
woord niet vertegenwoordigen kan. Al hetgeen ons doorgegeven wordt van boven
kan nog niet allemaal in aardse begrippen worden uitgedrukt, denk maar aan
begrippen zoals een cel, 2000 jaar geleden had niemand daar nog van gehoord,
dus kon men toen dat woord ook niet gebruiken als een begrip hier op aarde. De
geleerde zit op een dwaalweg. Wie heeft de eerste kosmische graad Maan genoemd?
Het woord baarmoeder zegt alles.
De
menselijke nieren zijn ontstaan, omdat ook het universum die organen bezit.
Voor het menselijk organisme is het de zuivering. Ook de plant voor de wateren
heeft dat gekregen. En in de ruimte zijn het de halfbewuste planeten. Dat zijn
Saturnus, Jupiter en de andere organen.
Voor al deze geestelijke wetenschappen moet het kind van Moeder Aarde nog
ontwaken. Dit is ‘de Universiteit van Christus’ De universiteiten op Aarde
hebben die kennis niet.
De wijsheid dient om het kind van de aarde te openen voor het ‘Koningrijk
Gods’. Hiervoor hebben vele kinderen van God gediend.
De wetenschap op aarde wordt dus vergeestelijkt en wil zeggen , door de ziel én
geest tot de verstoffelijking. Wat wilt dit zeggen? Wie kan dit verklaren? De
wetenschappers die de gave hebben om de mensheid
tot bewustwording te brengen van hetgeen de schepping inhoudt, worden
geïnspireerd en sommigen geraken misschien wel in een trance- of halve
trancetoestand, zodat ze ontdekkingen kunnen doen die er toe leiden, dat hetgeen
in de boeken van JR staat, de waarheid is. Zij kunnen dat dan wetenschappelijk
onderbouwen. Denk maar aan het directe stemapparaat wat in de toekomst zal
worden uitgevonden door 2 wetenschappers (tweelingzielen)
De
Meesters trokken hiervoor Tempels op in het Oude Egypte. Zie ook het boek
‘Geestelijke Gaven’.
Patricia: Er zijn altijd al mensen geweest die hun tijd ver vooruit waren, denk
maar aan Edison, Einstein, Newton, Galilei, etc... Dikwijls stuiten zulke
mensen op weerstand, waardoor ze vermoord werden door de angst die de massa
voor hen kreeg, angst wekt agressie (verdediging) op, denk maar aan Galilei die
door de gifbeker om het leven kwam. De wetenschap gaat steeds verder,
natuurwetten van toen, zijn inmiddels alweer achterhaald en vervangen door
anderen.
De mens kan ons niet dragen in die kennis die we nu bezitten, omdat die nog
onbewust is. Een bloem, een dier, moeder natuur, een ster, een planeet, Maan en
Zon zijn er wel toe in staat. Dan beleven we het ruimtelijk éénzijn!
Wat weten een psycholoog, een dominee, een godgeleerde, een psychiater van deze
wetten af? Zij aanvaarden de wedergeboorte niet.
Wat vertelt Moeder Maan : Ik zweef nog steeds in deze ruimte en heb toch mijn
taak reeds volbracht. Ik heb mijn eigen bescherming of ik zou uiteenspatten,
maar dat is nu niet mogelijk. Over welke bescherming gaat het? Volgens mij dat
ze nog steeds een stuk van haar aura (atmosfeer) om zich heen heeft. Als die
eenmaal is verdwenen, zal ze net zoals de stoffelijke mens geheel vergaan, denk
ik. Haar ziel en geest wordt dan inzetbaar voor verder scheppen van andere
planeten of wat dat dan ook moge zijn.
De wetenschap denkt dat de maan een deel van de aarde is of er zou een botsing
gekomen zijn tussen twee lichamen. De Maan zegt : ik beschrijf nog altijd mijn
eigen levensbaan. Ik sterf rustig, mijn eerste dampkring is nu opgelost, maar
ik bezit er zeven. Hierdoor keer ik terug naar de ‘Oerbron’, de ‘Almoeder’ De
mens zal God in het Al vertegenwoordigen, maar ook daar zijn wij aanwezig. Ik
vertegenwoordig de ‘Almoeder’ voor dit universum, maar straks voor de Vierde
Kosmische Levensgraad. Hoe komt het dat de Maan zich voor de Aarde aan één kant
laat zien? Zij wordt aan één kant belicht door de Zon.
De Maan wentelt niet om haar as, de Aarde wel, omdat ze het verdere stadium
vertegenwoordigt.
Waarom is het nacht op Aarde? Hier zorgt de Aarde zelf voor, om zichzelf te
beschermen tegen oververhitting en of koude. De nacht is ook nodig omdat de
mens op Aarde ook nog slaap nodig heeft.
De halfbewuste planeten voorzien deze ruimte van atmosfeer. Wat is bewust
vader- en moederschap? Het begrip atmosfeer slaat in dit geval op aura, wat
nodig is ter bescherming van de planeet. De mens zelf heeft ook een aura,
eveneens nodig ter bescherming. Bewust vader- en moederschap ontwikkelt zich
door evolutie via de diverse reïncarnaties. Op de planeten die bewust zijn
ontstaat leven, zoals de mens o.a.
Het
ene leven dient het andere. Er zijn er die vader of moeder zijn, er zijn er ook
die een andere taak hebben. Alles is in harmonie en er zijn nooit stoornissen
geweest.
Elke vonk bezit een eigen afsluiting. Dat zijn onze hersens om te denken en om
ervoor te zorgen dat de ‘Oerbron’ in ons, die wetten niet overschrijdt. Wat wil
dat zeggen? Hersens dienen dus om impulsen op te vangen en ze daarna via het
zenuwstelsel te verwerken. Hersens staan voor de ratio, denkvermogen. Zouden we
alleen op gevoel leven, dan zouden duistere krachten ons misschien dermate
kunnen beïnvloeden dat we kans liepen allen bezeten te worden. We kunnen ook
beïnvloed worden door lichtgeesten, maar toch moet men als mens zoveel mogelijk
nuchter blijven en op 2 benen blijven staan om je taak, die je toebedeeld is,
hier zo goed mogelijk te vervullen. Volgens Sander kunnen we maar met ca. 2%
waarnemen, hoe meer we echter evolueren, hoe meer we zullen kunnen waarnemen en
voelen.
De geestelijke ruimte heeft zich dus verdicht. Zoals wij onze stoffelijke
verdichting op aarde kregen, heeft de ruimte ook een goudkleurig gewaad. Gods
huis bestaat niet, is een Christelijk verzinsel.
Eerder gaan wij langzaam evolueren na het aardse sterven en moeten wij nog vier
kosmische graden passeren om in het ‘AL’ te geraken. Vele sterren en planeten
hebben ook hun taak volbracht en worden wedergeboren in de Vierde Kosmische
Levensgraad. Er blijven dus plaatsen leeg in de ruimte, nochtans is daar nog
zwaartekracht, dat is wat de wetenschap noemt de donkere materie.
Heeft
dat hiermee te maken? Is donkere energie, niet levenloos dus, maar wel nog
onbewust.
Zwarte gaten trekken alles naar zich toe, aldus de wetenschap. Blijkbaar is er
ook zwaartekracht in aanwezig en uitdijing mogelijk. Door verkeerd denken en
voelen, staat men geestelijk stil. De wetenschap staat dus ook stil? Hier ben
ik het niet mee eens, de wetenschap zoekt, vindt soms het verkeerde, maar moet
men niet eerst de duisternis kennen om te weten wat het licht inhoudt? Volgens
dat Rulof voorspeld heeft, zal de wetenschap ooit parallel lopen met hetgeen in
zijn boeken staat.
Zonder baren en scheppen, had het leven geen evolutie gekend.
De Maan zegt : gij zijt in mij opgetrokken om mijn onmetelijkheid te beleven en
mijn voortplanting te kunnen vaststellen of gij komt niet verder. Het is de wil
van Christus dat het kind van Moeder Aarde ontwaakt.
Totdat de ziel als mens deze ruimte overwonnen heeft, blijft deze ruimte in
stand. Dan pas, lost deze ruimte op. Volgens de wetenschap verandert de zon in
een grote reus en verslindt dan alle planeten, ook de aarde met ons er nog op.
De versie in dit boek van JR is liefdevoller. De kracht van de Zon zal gaan
afnemen, als ze aan sterven toe is, dus het kan nooit dat ze dan voldoende
energie heeft om alle planeten te doen verslinden. Ik vraag me af, of de mensen
die het laatste op deze Aarde zullen wonen, dan geen koude zullen meemaken,
maar waarschijnlijk hebben die mensen de Aarde al verlaten vooraleer de Zon aan
dat stervensproces begint. Er staat immers ook geschreven dat Hitler, een der
laatsten die deze Aarde zal verlaten, weliswaar in een aangename sfeer en
klimaat hier leeft, maar toch niet gelukkig is, omdat hij voelt dat zijn ziel
opgesloten zit in een stoffelijk lichaam.
Onwaarschijnlijke
verschijnselen en wetten zijn in het heelal niet te beleven. Dat is niet
mogelijk.
Slaat dit ook op bijv. de zwarte gaten, waar andere natuurkundige wetten
heersen volgens de wetenschap. Kosmische wetten zijn onveranderlijk, alles gaat
volgens deze wetten in de ruimte.
We leven eeuwigdurend voort en daarom kan het niet anders dan dat al het leven
bewust wordt voor deze wetten. Dit is het universeel bestaan.
Ook de Zon spreekt en zegt dat hij Vader is en de scheppende kracht
vertegenwoordigt. Hij is één met het kleurenrijk Gods, waardoor hij aan al het
leven kleur gaf. Door hem leven wij en hebben groei en bloei gekregen. De Zon
is te vergelijken met de zonnebloem. Dat is zijn persoonlijkheid. De steel is
de ‘Albron’, de kern zijn innerlijk lichaam, de bladeren vertegenwoordigen zijn
uitstralende kracht, als licht, leven en bewustzijn. Het zaad is zijn
voortplanting, is baring en schepping. Goud is het licht van de Zon in
verdichte stof.
De Zon schiep miljoenen zonnen, omdat zij hem moeten dienen, ook al
vertegenwoordigt de Zon de Centrale Goddelijke bron. Wat wij op aarde kennen,
is door hem ontstaan, in al het leven ziet ge hem terug.
De Zon zegt : welke planeten dienen nu als moeder voor mij? Waarom schiep ik
halfwakend moeder en vaderschap? Wat is een ster? Volgens de wetenschap is het
een bolvormig hemellichaam, bestaande uit lichtgevend plasma, waar
kernfusiereacties op plaats vinden, dus volgens mij een ZON. en een meteoor?
Een stuk natuursteen wat indien het in onze dampkring terecht komt als vallende
ster kan gezien worden, omdat het licht geeft. Dit komt echter door de wrijving
van het project in de ruimte, waardoor het lichtgevende warmte ontwikkelt. Zo
wordt het omschreven op internet door wetenschappers. Halfwakend en onbewust
vaderschap. Omdat het geen bewust vaderschap bezit, zal het dienen voor mijn
organisme.
De planeten voor het moederschap zijn bewust moeder, door mijn licht heb ik die
organen verdicht. De Zon schiep het leven, de menselijke zintuigen zoals het
licht in onze ogen. Hierdoor kregen we levensvatbaarheid als mens. De Zon
schiep ook het leven voor de Vierde Kosmische Graad. Ook voor de Zon zijn die
zeven graden geschapen. Hoe hoger wij komen, hoe schoner zijn gouden licht
wordt.
De vierde kosmische graad leeft in en rondom ons, doch is niet zichtbaar. Wij
hebben ook een einde te beleven of wij kwamen niet tot God terug. Leeft niet al
wat leeft als geestelijk gevoel in en rondom ons? Hiermee bedoel ik dan al wat
in de ruimte leeft en de ruimte zelf. Met onze stoffelijke ogen niet
waarneembaar, alleen mensen die helderziend, voelend, etc.. zijn zullen dit (af
en toe of evt. doorlopend) kunnen zien, zoals JR zelf. En natuurlijk vergaat
telkens ons lichaam na de stoffelijke dood, opdat onze ziel en geest in staat
zouden zijn te evolueren.
God manifesteerde zich door de ‘Albron’ – door zeven overgangen, dat zijn zeven
werelden, ruimten, de Zevende is het Goddelijke, Bewuste ‘AL’.
Het vader- en moederschap werkt dus evoluerend. Het is dus duidelijk dat de
stoffelijke mens van de aarde moet verdwijnen door de dood. Dood bestaat niet,
het is evolutie.
Het verdriet om een geliefde die overlijdt, is verschrikkelijk, voor de nog onbewuste
mens, iemand die bewust is ervaart het anders, daar de dood verdergaan is,
evolutie, wedergeboorte.
Als onbewust leven schiepen wij disharmonie, wij vergrepen ons aan Zijn
harmonie, aan Zijn vonk van licht, leven en liefde en schiepen moord na moord.
Wij als mens verijlen, vergeestelijken en verruimen ons leven en bewustzijn.
Door het vader- en moederschap beleven wij al die wetten.
Door vader- en moederschap gaan wij eeuwigdurend verder. Die mogelijkheid heeft God ons geschonken. Het einde van één leven is het betreden van het volgende. Dat moet het kind van de aarde weten. Heb geen angst meer voor uw dood, heb hem als ‘wet’ lief, gij gaat verder!
Waarom heeft God ons geschapen? Omdat hij/zij zich wilde verstoffelijken. We kunnen dus aannemen, dat hetgeen men God noemt, vóór de oerknal alleen bestond uit ziel en geest?!
Wat is een levenswet? Wat is harmonie? Geef ons alles, wij willen dienen! Ik vraag me af is er verschil tussen levenswet en kosmische wet? Wat kan men verstaan onder een natuurlijke wet?
Voorbeeld natuurwet? De zwaartekracht – wind – regen – bliksem – donder, eb en vloed, etc...
Kosmische wet? Reïncarnatie-evolutie van ziel/geest en lichaam - de planeten die in balans blijven in de ruimte.
Verder kwam ter sprake: Hoe hebben jullie de laatste zonsverduistering ervaren? Allen hadden, ondanks de bewolkte hemel gevoeld dat er om ca. kwart voor 11 voormiddag ineens een soort van magische duisternis over hen kwam. De vogels stopten met fluiten, de natuur leek heel even helemaal in rust.
Ook nog even aan de orde kwam de vraag of er Aliens, elfjes, vliegende schotels bestaan? Hierop kwam geen eensluidend antwoord.
Jozef Rulof.
