WIJ CHRISTENEN GELOVEN NOG ALTIJD NIET IN ANDERE MOGELIJKHEDEN!  
Voor een blad dat zich met geestelijke zaken wil bemoeien, zijn er beslist waardiger onderwerpen te vinden, dan het gepraat over defensie en bewapeningsvraagstukken. Helaas is dit onderwerp vandaag nog voor de menselijke gemeenschap een kwestie over leven en dood, van vooruitgang of, algehele vernietiging van alles wat de menselijke geest gedurende de loop der eeuwen heeft gepresenteerd en als cultuur en beschaving in zijn maatschappelijk bestaan heeft weten te verstoffelijken. Wij mogen ons in dit opzicht beslist niet laten meesleuren door de gewoonte, het onvermijdelijke "wennen" aan toestanden, die zo ongezond en beschamend zijn, maar door hun geleidelijke ontwikkeling voor de mensen de scherpste kanten hebben verloren en het aanvaarden heeft vergemakkelijkt. De oorlogen tonen meestal het duidelijkst, hoe ver dit wennen kan gaan, als zo een proces zich "geleidelijk" voltrekt. Stelt u zich voor, dat de gevolgen van een oorlog zich direct na het uitbarsten in hun volle afschrikwekkendheid zouden openbaren, dat u dus rechtstreeks vanuit uw normale leven in de climax der oorlogsvoering geslingerd wordt  geen mens en vooral geen civiel persoon, zou deze enorme schok kunnen verwerken noch aanvaarden!

Het "gezonde mensenverstand" zou direct in opstand komen en zich op z'n hevigst tegen deze waanzin gaan verzetten, onverschillig of er nationale dan wel persoonlijke belangen op het spel stonden. Een atoomoorlog, geachte lezer, zal u inderdaad nu voor dit feit kunnen plaatsen, want van een geleidelijke ontwikkeling van de "weldaad" van een wennen, het militaire gezag spreekt nu van een "hardingsproces", u weet wel, in verband met die hersenspoelingkwestie, zal geen sprake meer zijn. Maar in dit geval zal u ook beslist geen kans meer hebben, om in opstand te komen, daarvoor zorgt dan wel de "splitsing in atomen", d.w.z. dat alles vlug en radicaal gebeurt en in een handomdraai een hele provincie op en maanlandschap lijkt. De mens kan dan vanuit de "overkant" zijn eigen stommiteit bekijken en misschien slaat hij dan aan het denken, waartoe hij blijkbaar eerder niet bereid was. Het is niet onze bedoeling, om uw welwillende aandacht voor ons geschrijf met sombere voorspellingen te beantwoorden, daarvoor zou deze methode van waarschuwing te goedkoop zijn, te weinig effectief en bovendien heeft men zich al reeds ook aan een Hiroshima-noodlot gewend daarenboven houden ons de mogelijkheden, die de schrikbeelden kunnen helpen voorkomen, meer bezig, dan deze beelden zelf, die, zoals wij en allen hopen, nooit een realiteit zullen worden. 

Maar het is een deprimerend verschijnsel, dat dit steeds meer aangroeiende bewapenings onderwerp of defensie vraagstuk, zo bitter weinig tegenspraak of kritiek ondervindt, vooral vanuit die kringen, instellingen of personen, die het zedelijke en religieuze leven der volkeren willen vertegenwoordigen en helpen te verdiepen. En het gaat toch hierbij om een vraagstuk, dat ook vandaag weer een zeer ingrijpende, met ernstige gevolgen gepaard gaande betekenis bezit voor het gehele mensdom en dit niet slechts ten opzichte van het materiële bestaan der volkeren, maar vooral wat hun geestelijk leven en vooruitgang betreft. Vanzelfsprekend denken wij daarbij in de eerste plaats aan de kerken, aan de talloze religieuze gemeenschappen, loges, theosofen, Sciëntisten, Oxfordbewegingen, enz. enz., ook aan de voornaamste exponenten van kunst, literatuur en wetenschappen, aan al diegenen, die krachtens hun maatschappelijk en geestelijk vermogen hun stemmen konden verheffen en gehoor zouden vinden bij de miljoenen in Europa en over de Atlantic. Maar in plaats van hun stemmen horen wij slechts de argumentaties der generaals: "de strijdkrachten zijn achter op de tijdschema's", zeggen ze en de verslagen over de zo en zoveelste conferentie en pourparler's tussen diplomaten en politici, waarvan behoudens verjaardagsgelukwensen en herstellingsvriendelijkheden onder elkaar -- verder niets terecht komt. De oorlogsmachine blijft aan het draaien en de vraatzucht van dat monster is haast niet meer in te tomen. De Britse generaal Whiteley, voorzitter van de permanente militaire commissie van de NAVO, verklaarde j.l. dat de uitgaven voor militaire aangelegenheden verhoogd moesten worden en dat de verdedigingsprogramma's niet mogen worden besnoeid.

Het tegenwoordige program voor de infrastructuur -- daaronder te verstaan vliegvelden en militaire inrichtingen, ten bedrage van 8. 7.000.000.000- betekent niet het einde van de militaire behoeften van de NAVO! En ook de opperbevelhebber van de NAVO in Europa, de generaal Gruenther, is van mening, dat d e NAVO-landen -- daar horen wij dan ook bij -- het zich niet kunnen veroorloven de defensie-inspanning in de toekomst te verminderen. Zo gaat het maar door defensie, defensie, defensie, alsof er niets anders meer bestond op deze Aarde! DEFENSIE, DE MENS heeft zich uiteindelijk zijn eigen hel geschapen en zit nu opgesloten in die hel van wantrouwen en vrees voor zijn eigen menselijk gedrag!! Jawel! Omdat het "menszijn" hem niets zegt, hem door zijn meesters op school en in de kerk niet is duidelijk gemaakt en verklaard, -- omdat deze het zelf niet wisten, niet voelden, of niet wilden weten, -- omdat zij anders geen meester meer mochten zijn en de kerken hun gouden gewaden aan de kapstok moesten hangen! Want  MENSZIJN betekent toch één VADER te hebben? 

Dus dat wij dan allemaal broeders en zusters zijn en  je eigen broeder ga je toch niet met een bajonet te lijf, als er meningsverschillen zijn? Je vermoordt toch ook niet je eigen zusje, omdat ze nu persé met die Karl Marx wil trouwen? En zou je toch veel eerder zeggen, laat haar maar begaan, zij zal het wel leren en ondervinden en er wellicht wijzer van worden? Of kunt u niet aanvaarden, dat wij allen broeders en zusters zijn, dat wij uit één bron ons leven hebben ontvangen en dus mensen zijn, waarvan de één niet meer is dan de ander? Is die Rus, die Engelsman, Amerikaan, Chinees, of Duitser, niet net zo'n mens als U? Met een gezin, met liefde en leed en het verlangen naar een beetje voorspoed en geluk? Moet je dat leven nu persé vermoorden, omdat de "Groten der Aarde" blijkbaar net niet groot genoeg zijn om hun volkeren vrede en welvaart te kunnen schenken? Hebt gij al deze oorlogen gewild? Wij denken toch zeker van niet! Dus wat is dan de oorzaak van al deze ellende? Bekijk eens uw maatschappij, geachte lezer, kijk even achter haar talloze maskers" en misschien voelt u dan, hoe meedogenloos hard en ongezond dit bewustzijn is, dat zich "maatschappij" noemt en in wezen verantwoordelijk is voor alle oorlogen! Want "de heersers in het kwaad" zouden door al de eeuwen heen nooit of te nimmer de kans hebben gekregen om hun volken te tiranniseren en tot barbaarse slachtingen aan te drijven, als de maatschappij hen dit niet had toegestaan. Wie is dan de maatschappij -- wilt u vragen?

DAT ZIJN WIJ ALLEN! Voor het voeren van oorlogen zijn mensen nodig en de mensen komen op enkele vechtbazen na  beslist niet vrijwillig aangelopen. Dus worden ze min of meer gedwongen om tegen andere volken de wapens te gebruiken, of zij het nu eens zijn met de verkondigde doelstelling of niet, of zij christenen zijn of atheïsten, halve kinderen misschien nog, of met een meisje getrouwd, dat bij dat volk behoort, waartegen je nu moet vechten. -- HET wetboek stelt hen verplicht, als het landsbelang dat vereist, het leven voor deze belangen ten offer te brengen. En niet "slechts" het leven! Ook de gezinsrust, de zorg en de liefde voor je eigen mensen heb je prijs te geven, niets blijft meer over dan het soldatenpakje, het soldij en de kans als het meevalt  straks met één been of arm weet thuis te komen. Het landsbelang! het wetboek! De maatschappij! Drie factoren die uw leven  willen bepalen. Laten wij hier niet herhalen wat iedere staatsdienaar daarover te vertellen heeft je krijgt dit al reeds op school ingespoten en is dus iedereen bekend. Het is het wijsje, dat toen al de ouden zongen en nog is dit het evangelie van de staat, waar zijn autoriteit op steunt en zijn recht, om bijvoorbeeld een dienstweigeraar met drie jaar gevangenis te bestraffen. Landsbelang, prachtig! Ieder land heeft natuurlijk zijn miljonairs. Het zijn meestal grootgrondbezitters of industriëlen, kooplieden  waaronder ook de wapenleverancier die door geschikte transacties, een fortuin maakten en over vijf, tien of honderd miljoen beschikken. Ik heb nog nooit zo'n miljonair in een soldatenpakje rond zien lopen! 

Misschien dat zij allen afgekeurd waren of zijn, vanwege het landsbelang? Wij kunnen dit niet beoordelen, maar het is toch vreemd. De belastingen zijn in ieder geval verheugd als hen geen letsel geschiedt, dus ook landsbelang, vindt u niet? Wij kunnen zo doorgaan, maar dan daal je te zeer af in de modder en dit is niet ons verlangen. Vanzelfsprekend behoort tot het landsbelang ook de welvaart van het volk. De mensen moeten te eten hebben en opgeleid worden tot goede burgers, werkers en soldaten. En de bekwaamste onder hen, die het spel en de zaken het best begrepen hebben, klimmen dan op en worden "maatschappij!" Zij zullen u dan straks vertellen, hoe het moet, en wat u wel of niet toestaat.  Met "welvaart van het volk" is natuurlijk in de eerste plaats bedoeld de stoffelijke welvaart, want voor het geestelijke moeten de kerken opkomen en al de instellingen, die voor de geestelijke ontwikkeling en ontspanning werkzaam zijn. Maar nu het feit, geachte lezer. Een oorlog stelt de natie onherroepelijk voor de vraag: wat is er in het landsbelang belangrijker, de stoffelijke of de geestelijke welvaart en bescherming van het volk? en valt het masker Want steeds beslissen de materiële belangen van de Staat .en gaat het volk de oorlog in! Natuurlijk wordt er dan ook direct verklaard, dat het vooral om de bescherming van uw geestelijke vrijheid, van s'lands cultuur en beschaving gaat en u dus zedelijk verplicht bent, ten velde te trekken. Maar in werkelijkheid klopt dit allemaal niet. "Hitler was tenslotte door de mieren opgevreten, als u geen wapens had gebruikt" , zegt JOZEF RULOF en deze ziener had gelijk, Had honderd procent gelijk! "De geestelijke weerbaarheid is een veel en veel machtiger wapen, dan kanonnen en tanks, al heeft zij misschien meer tijd nodig om haar doel te bereiken, maar het is een feit, dat ieder volk, dat dit wapen verkiest boven de stoffelijke wapens geestelijk sterker en bewuster uit zijn worsteling verrijzen zal!" WAARHEID, geachte lezer en WET! Een Goddelijke Wet, de kerken moesten het eigenlijk weten en u in deze geestelijke weerbaarheid kunnen optrekken, maar ze hebben uw zielenheil aan het bereiken van concordaten opgeofferd!

Iedere oorlog betekent geestelijke afbraak, verdierlijking en ontwrichting van het geestelijk leven. Wenst u een voorbeeld hiervoor? Ze zijn bij duizenden op te noemen. In ons vorige artikel hadden wij het over de twee miljoen mensen, oostvrijwilligers en DP's, die, volgens een te Yalta gesloten geheime overeenkomst met de Sovjet-Unie, tussen 1945 en 1947 door de "geallieerden" aan hun beulen in het Oosten werden uitgeleverd. Hiermede geven wij u een gedeelte van dat document van beschaving ter overdenking:  (De Nieuwe Eeuw, 1oktober 1955). Vaak werd op meedogenloze wijze de repatriëring tot stand gebracht. Het bekendste geval is de uitlevering van ongeveer 60.000 Kozakken uit het Oostenrijkse Draudal. Hieronder bevond zich de schrijver Pjotr Krasnow. Zijn boeken werden ook in het Nederlands vertaald, Hij droeg Engelse onderscheidingen, was een oude emigrant ~n viel in het geheel niet onder de bepalingen van Yalta. Maar hij werd één van de vele slachtoffers. Begin 1947 kwam uit Moskou het bericht van zijn executie, nadat in augustus 1946 reeds de dood van Generaal Wlassov en zijn medestrijders in de Pravda had gestaan. Het aantal zelfmoorden onder hen, die voor de repatriëring in aanmerking kwamen, is onmogelijk te schatten. In sommige gevallen werden de nog warme lijken op de vrachtauto's geworpen, om aldus het overeengekomen aantal aan de Sovjets te kunnen afleveren. In totaal werden meer dan twee miljoen "oostvrijwilligers" en DP's gerepatrieerd, waarvan een deel met geweld. De Sovjetunie zelf repatrieerde uit de door haar bezette gebieden meer dan drie miljoen mensen. Het onderzoek, dat sedert jaren naar de omstandigheden, waaronder zich deze terugvoering heeft afgespeeld, aan de gang is, brengt vaak huiveringwekkende gebeurtenissen aan het licht. Zo werd kort geleden bekend, dat het aan een Amerikaanse sergeant in Fod Dix, New Jersey, was gelukt om 200 man door het toedienen van verdovende middelen in hun koffie, op een Sovjetschip te krijgen. Deze tweehonderd hadden zich reeds tweemal tegen de uitlevering verzet, ondanks de automatische wapens en de traangasbommen, die tegen hen werden gebruikt. Een ander kortelings gereconstrueerd uitleveringsgeval was dat van de Turkestani Tinio, die zich met enkele zijner landgenoten in de 92e Amerikaanse infanterie divisie uitermate in de strijd tegen de Duitsers hadden onderscheiden. Hij deelde hetzelfde lot als zijn landgenoten die met de Duitsers hadden gevochten. 

Vergeefs had de grijze Duitse generaal Koesring in gevangenschap de geallieerden gewaarschuwd: "Wij Duitsers hebben door onverstand, door onverzadigbaarheid, ongeschiktheid en onkunde het grootste kapitaal verspeeld, dat er maar in de strijd tegen het Bolsjewisme kon en kan bestaan. Wij hebben het beeld van de Europese cultuur in de voorstelling van ontelbare Russen door het slijk gehaald. Maar wij hadden desondanks een kapitaal achtergelaten, dat in de toekomst had kunnen woekeren. U zult mij nu niet begrijpen, wanneer ik u zeg dat u in deze weken dit kapitaal ten tweede maal vernietigd heeft, niet slechts in materiële zin, maar ook in de ziel van al diegenen, die op uw hulp en uw begrip gehoopt hadden, nadat ze door Duitsland in de steek waren gelaten. Het zou zeer wel mogelijk kunnen zijn, dat u in de nabije toekomst eenmaal zult roepen om datgene, dat in deze weken ten gronde gaat. Het zou kunnen zijn." " Men wist in de geallieerde kringen wat de gevolgen waren. Uit alle verhoren van geallieerde officieren over dit onderwerp, uit alle ooggetuigen verslagen van overlevenden, uit vele mémoires blijkt, dat men door uit te leveren, mensen in een zekere dood" zond." Aldus De Nieuwe Eeuw. Verwondert het u nog, dat de wereld geen vrede kan vinden, dat wij "de geesten die wij geroepen hebben, niet meer kwijt raken?" Dat wij zo aan hen gewend zijn geraakt, dat wij hun afschuwelijk masker haast niet meer zien? Op leugen en bedrog, huichelarij en bruut geweld is deze maatschappij opgericht. WIJ ZIJN GEEN CHRISTENEN  al  liggen wij urenlang in de kerk op de knieën. Wij zijn totaal verkeerd opgevoed, door valse idealen misleid en lopen geestelijk lamgeslagen achter de beschavingstrompetten aan, die met hun lawaaiige misklanken het onophoudelijke kanongebulder moeten camoufleren. Want het is de VREES, die het voelen en denken van het mensdom heeft verblind en vergiftigd. De VREES voor het verlies van bezit en de voetstukjes waarop de mens zich heeft geplaatst, de VREES voor de stoffelijke machten en krachten, waartegen hij niet wil en kan ingaan, omdat hem vooral de geestelijke argumentatie ontbreekt, die hem het masker van deze overheersing laat zien; het is de VREES die het politieke leven bepaalt en de volkeren tegen elkaar ophitst en tot deze krankzinnige bewapeningswedloop heeft geleid. 

Maar is het niet begrijpelijk, dat dit slechts zo en niet anders kon gebeuren? Waar de rechten van de mens  de menselijke waardigheid zo vertrapt en bezoedeld wordt door, de mens zelf, welk beeld moet hij dan van zichzelf verkrijgen -- van zijn eigen MENS ZIJN? Wat kan bijvoorbeeld alle Westerse beschaving voor het Oosten betekenen, als zich deze "beschaving" in handelingen uit, zoals deze repatriëringkwestie ons toont, die een aanfluiting is van alles, dat zich cultuur en beschaving noemt? Wie zelf in staat is om te stelen, zal dit ook steeds van zijn buurman verwachten!! Dit is dus het ontstaan van 's mensens wantrouwen en VREES. Onder auspiciën van de Ned. Ver. van Christen Antimilitaristen Kerk en Vrede, vond deze dagen in de Ned. Herv. Kerk te Epe een bijeenkomst plaats, waar het over het  :; onderwerp: "Is de oorlog een ramp, een plicht, of en zonde?", ging. Sprekers waren dhr. J.. Scheps, lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid en Prof Dr. de Graaf, die met de kerkelijke delegaties naar Rusland is geweest (aldus de Zwolsche Courant van 12 oktober 1955).  De heer Scheps bepleitte natuurlijk als lid van de regeringspartij een bewapening, met de bekende argumentaties en beweerde tegelijk, een overtuigd antimilitarist te zijn. (!) U ziet het, hoe de begrippen bewust onzuiver gesteld worden, wij hebben dan ook geen aanleiding, om op deze redevoering nader in te gaan. Prof. de Graaf, die na de heer Scheps het woord voerde, zei o.a. het volgende: Als Christenen geven wij aan het gebod "Gij zult niet doden" de eerste voor de hand liggende uitleg dit ook niet te doen! De Christelijke ethica heeft dit zeer precies  genomen. Plotseling vertoont de Christelijke ethiek echter een geweldig hiaat, want waarom is de oorlog ineens wel geoorloofd?

Het oorspronkelijke gebod is dan ook geweldig verruimd tengevolge van een "verbond" tussen Kerk en Staat in een bepaalde periode; door Prof. Heering aangeduid met" de zondeval van het Christendom." Sedertdien kent men de rechtvaardige oorlog. De mens sterft geestelijk in de oorlog, voordat hij een slachtende robot wordt! Oorlog is bijgevolg de beste weg naar de totalitaire staat. Is dienstplicht geen grote onzedelijkheid? En toch vindt iedereen het gewoon, aldus spreker en hij noemde in dit verband de afschrikwekkende, in Korea opgenomen films, welke bij de militaire opleidingen worden vertoond. " WIJ CHRISTENEN GELOVEN NOG VEEL TE WEINIG IN ANDERE MOGELIJKHEDEN EN DIT IS DIEP BESCHAMEND, meende Prof. de Graaf en stelde de geestelijke weerbaarheid van GHANDI ten voorbeeld!" Helaas zijn deze geluiden erg zeldzaam, maar ze zijn de oasen in een woestijn en voor menigeen de enige hoop, dat de vrije geest, het vrije geweten, op zekere dag de duisternis op deze Aarde zal doorbreken en tot een vernieuwing van mens en maatschappij zal leiden. 
B. van. Balen.


counter free
Google Analytics Alternative