INWIJDING.  
Een mens neemt een boek in zijn handen.  Het is geschreven door een zekere Jozef Rulof. Zonder het meteen te beseffen betreedt men, al lezend een Universiteit van ongekende wijsheid. Komt  iemand tot dit lezen omdat er vragen in zijn innerlijk tot krachtige werking zijn gekomen, dan ontstaat er contact met het geschrevene. Er vindt een soort herkenning plaats, als de geschreven verklaringen van Gods werelden zich in klare, duidelijke beelden aan de mens openbaren. Langzamerhand brengt de immense schoonheid van de hoge wijsheid iets in de mens tot werking. Grote verbazing en groeiende eerbied beroeren iemand, die door de schrijver wordt meegevoerd door Gods Ruimten en Scheppingen.Diepe emotie wordt  beleefd als men zo alleen is met de geconcentreerde doelgerichte uitleg  van de  Hemelse auteurs.Al  heel spoedig ontwaakt een intens verlangen dit alles ook aan anderen voor te leggen. ,,Dit is waarachtig, dit is het uiteindelijke antwoord waar de wereld op wacht" schreeuwt het in de "geraakte zoeker". Laaiend en fel wordt de begeestering opgenomen vanuit de krachtige bezieling die uitstraalt uit de gedrukte letters van het boek. En dan begint het reeds. Iedereen moet het horen. Niet moe wordt men ervan hierover te spreken! Te pas en te onpas worden de naaste geliefden, de vrienden, de buren, de collega's vanaf nu benaderd in belezende wijsheid. Gelijkertijd gaat men voort met lezen. In een soort wilde gulzigheid worden de boeken als het ware verslonden. Geen minuutje wordt verspild. Zo neemt men stormenderhand bezit van Gods Ruimten en levenswetten. Men wil ALLES weten!

Maar de omgeving reageert reeds! Angstig kijkt moeder de vrouw naar haar lezende echtgenoot. Of de brave huisvader beziet zijn vrouw reeds met wat achterdochtige aandacht. ,,Wat beleven we nu weer?" zal zeker een onuitgesproken vraag reeds zijn van de levenspartner, die iets 'vreemds' bespeurt in de gedragingen en uitingen van de ander. Ook de vrienden schrikken al een beetje, de collega's op het werk beginnen zich reeds af te vragen of er geen dokter in de buurt zou moeten zijn. U begrijpt het reeds...al lezend beleeft die ene mens werelden...andere werelden... Het zijn gebieden en toestanden waarvan de pastoor niet weet en geen dominee ooit vertelde. Ook in het Journaal of bij Teleac hoor je hier nooit iets van....... En de enkele keer dat ooit in die richting eens iets wordt gerept, is het als een soort fantasie, een science fictionachtig verhaal. Iets voor heel erg excentrieke mensen, leuk om zo eens te zien, maar pas op, blijf uit de buurt. Al dat geklets over leven na de dood en dan die reïncarnatie? Nou wie daarin gelooft moet wel een steekje los hebben. Ja, werkelijk voor de meeste mensen in de buurt is het maar een raar gedoe. Maar daar merkt de bezielde lezer niets van. Hij leeft reeds enige meters boven de harde grond en,,zweeft" al behoorlijk. Zwiert en suist heerlijk heen over de hoofden van de anderen, die nu eigenlijk al geen "naaste" meer zijn, doch het best aangeduid kunnen worden als "onbewuste massa". ,,Waar blijft de Kosmologie?" klinkt reeds de positieve, met een vleugje verwijt gestelde vraag, die we te lezen krijgen als op de flap van het tweede boek of in ,,Wezen en Doel" ook dat wordt ontdekt. Ja met recht kan men zeggen, dit brengt alles in een mens in krachtige beroering als het aansluiting vindt bij het gevoel. Aansluiting, omdat hier een machtig proces tot werking is gekomen dat geestelijke ontwaking heet. Vaart en snelheid worden beleefd. Chaos eerlijk is eerlijk want wiens vaart is dit? Wie zijn deze gigantische versnellers die ons al schrijvend zo in beweging konden zetten? Als bij een atoomsplitsing fungeren we als ontzagwekkend versnelde "deeltjes" en zijn nu in staat tot "splijten van grote kernen"! Neen...dit is niet onze eigen vaart..! Dit kwam tot stand door iets buiten ons zelf.. ! Dit gaat alleen maar zo omdat we nu zelf op hol zijn geslagen...alle remmingen verbraken. We stormen nu regelrecht op anderen af en de botsingen zullen hevig zijn...want heus die andere bezitten nog steeds het juiste tempo voor hun schijnbaar eeuwig voortdurende banen. . . Die anderen verijlden niet...en pasten ook hun cirkeltjes niet aan onze bezieling aan. Zij roteren rustig voort in de vaste greep van aantrekking van hun kern. Moeder Aarde houdt niet van die spelletjes als daarvoor de tijd nog niet is aangebroken en zeker is laat Moeder Aarde niet met zich spotten. Ze houdt haar kinderen liefkozend vast zo lang ze weet dat haar zorgen nog nodig zijn.Of nu al zo'n heetgebakerd hemelbestormertje het anders wil deert haar niet. Dus pats...daar heb je het al...botsing... Geschrokken van zoveel onrechtvaardigheid, van die ruwheid...dat onmenselijke onbegrip.. begraaft de aankomende kosmonaut zich opnieuw in de boeken...

Voor hem ontsluiten zich wonderen...hij voelt het...en weet het...dit is het...ALLES! Maar...waar is de rust? Waar de stilte...? Waar het evenwichtige verwerken? Wees gerust...als het alles goed wordt gevoeld komt het uiteindelijk wel best in orde. Al zullen er nog wel heel wat botsingen nodig zijn om die ongecontroleerde vaart er wat uit te halen. Wees gerust...immers de omgeving neemt dit niet...en ze hebben gelijk! Want zo hoort het echt niet! Glad verkeerd is dat...in wezen laat ook Moeder Aarde niet los.  Die is zoveel wijzer, zij maakt af wat ze tot haar taak rekent... Miljoenenvoudige ervaring heeft die Moeder. Pas als elke wet van haar rijke leven is beleefd...laat ze haar mensenkinderen rustig en liefdevol gaan. Langzamerhand...vaak door veel strijd...vaak onnodige strijd...komt er wat bezinning. De tijd gaat rustig voort. ..en belevend hoe het niet moet, krijgt de ontwaking gestalte. Hoe dan ook...brood moet gegeten worden... en winterse kou vraagt om warme kleding... Dat betekent aards stoffelijk bezig zijn.... en roept tot een gareel want wie komt je dat brengen? .   Langzamerhand dringt tot je door, dat je "gek" aan het doen bent..."Ze moeten je niet meer" omdat ze je niet meer begrijpen. Je gaat dat opmerken...en bemerkt eindelijk de grote waarde van al dat vele wat juist over dat 'gek' doen in de boeken staat.  "Maskers en Mensen" wordt letterlijke beleving. Beleving echter volgens de eerste graden. De waarheid ervan gaat tot je leven spreken en je begint met correctie van het eigen overspannen gemoed. Weldra blijkt dat je eindelijk iets van stilte voelt...iets van een hartelijkheid. Als je omgeving daarvan begint te smullen, keert zich alles ten goede... De hevige, kibbelachtige discussies blijven steeds meer achterwege.  Je begint te voelen, dat je toch nog lang geen gelijk zult krijgen. Een beetje pijn doet dat wel van binnen... Omdat je weet dat je moet zwijgen over zulke enorme massa's geluk waar je werd heen gewezen. Toch...het gaat nu al veel beter...je leert luisteren en ontdekt dat die anderen juist dááraan een geweldige behoefte hebben! Omdat je dat kunt, worden vanzelf de relaties beter. Luisterende hartelijkheid dat gaat erin als koek ! Lessen willen ze niet, dat merk je elke keer opnieuw, als je het nog weer eens probeert. Dus word je wijzer en forceert steeds minder. Ondertussen gaat het je goed. In je werk... thuis. . . ja overal "draait" het beter...want het denken in alle windstreken krijgt richting en diepte. Je ,,ziet" de verbanden beter...scherper wordt je oordeel en je kunt nu veel meer aan. Je baas merkt dat je in staat bent verantwoordelijkheden te dragen. Je laat niet spoedig de moed meer zakken. Je bent een echt doorzettertje geworden. Omdat je beter leerde denken legt 'Jeus van Moeder Crisje' je zelfs in de maatschappij voorlopig géén windeieren. Je ramt niet meer in het rond...je wordt behoedzaam en angstig om te spelen met de gevoelens van anderen. Je krijgt ruimte en begint ook een ander die te gunnen. Zo beleefde je de studie van de geest...en werd je een ingewijde van een bovenaardse orde ,,De Universiteit van Christus" nam je op. Oh, wat was je daar aan toe...vandaar die immense honger naar geestelijk voedsel. Maar nu pas wordt het rustiger... Als je nu leest in de boeken van Jozef Rulof dan weet je dat de oneindigheid hier in leeft en komt er in je hart dankbaarheid. Innerlijk wordt er nu geknield.Je zult de Meester niet meer voorbij hollen. De les was hard...de inwijding is geschied en je weet maar al te goed...het was slechts een allereerste begin.
P. L. H.


counter free
Google Analytics Alternative