DE GROEI VAN DE BEVOLKING OP MOEDER AARDE EN DE REÏNCARNATIE. 
Dat er vandaag de dag geen NIEUW leven meer geboren wordt, weten wij uit de boeken van Jozef Rulof. Al het leven, dat geboren wordt, leefde reeds eerder en keert terug naar Moeder Aarde door de wet van de wedergeboorte. Onze eerste geboorte ontstond in het allereerste stadium uit de kern van de Maan. De kracht en bezieling, die in Moeder Maan leefde en haar door de Almoeder waren geschonken, waren zo ontzagwekkend, dat vele achtereenvolgende geboortegolven -- het waren er volgens de Meesters van Gene Zijde zeven -- plaatsvonden. Dit proces nam miljoenen jaren in beslag. Na deze geboorte trad de verruiming in. Direct na het allereerste stadium vond dit plaats. Dit geldt nu nog voor al het leven van God, voor al het leven op micro en macrokosmisch niveau. De macrokosmos ondervindt nog steeds een onvoorstelbare uitdijing. Wij denken, dat de groei van de bevolking op Moeder Aarde gedurende de laatste eeuwen daar ook verband mee houdt. Stap voor stap, ontwikkeling na ontwikkeling kwamen de mogelijkheden voor deze massale, ontzagwekkende groei.

Het is als het ware de uitkomst van een meetkundige reeks: 2, 4, 16, 256, 65536, die een mogelijke verklaring van deze ,,explosieve'' groei in zich zou kunnen dragen. De scheppingskracht van het stoffelijke lichaam heeft in de loop van de evolutie een onvoorstelbare omvang gekregen. De man is immers in staat om in één leven miljoenen kinderen te verwekken. Zijn er dan zoveel zielen in dit universum, die tot die eerste drie kosmische graden behoren? Of zijn er ook nog andere mogelijkheden, wetten en krachten, die hierin een rol spelen? In dit artikel zullen we trachten één en ander voor u nader te belichten. Over het onderwerp zelf is niet veel in de boeken te vinden. Het blijven dus onze menselijke overwegingen. wel heeft bij deze overwegingen, de inhoud van het boek ,,Het Ontstaan van het Heelal'' als leidraad gediend. Onze wereld wordt steeds dichter bevolkt. Het aantal zielen neemt van jaar tot jaar toe. Er waren perioden bij, dat het aantal zielen met maar liefst 60.000 per dag toenam! Aan het begin van de twintigste eeuw bevolkte ongeveer anderhalf miljard zielen Moeder Aarde. Op de helft van deze eeuw waren het er inmiddels bijna twee en een half miljard geworden. Thans hebben wij er ruim driekwart van deze 'verlichte' eeuw opzitten en de wereldbevolking is weer aanzienlijk toegenomen. Zoals we aan deze kunnen zien: Een onvoorstelbare groei in betrekkelijk korte tijd! De mensheid heeft zo z'n zorgen over deze ontwikkeling. Velen zijn van mening, dat er een overbevolking zal komen! Men vraagt zich af, of er wel voldoende ruimte voor al die mensen zal zijn, als het zo doorgaat. Wanneer zal het moment komen, dat het definitief met de ruimte op Aarde gedaan zal zijn? Is er ook nog wel voldoende voedsel? Is er nog wel toekomst? De mens begint nu al met ingrijpen. Geboorteperkende maatregelen worden er genomen. In de meeste gevallen gebeurt dit op vrijwillige basis.

Veel mensen kunnen zich achter deze gedachte scharen. Je kunt toch niet gewoon doorgaan en wachten, totdat alles muurvast zit? Er zijn echter ook landen, die de geboortebeperkingen verplicht voorschrijven. Wordt er niet geluisterd naar die voorschriften, dan volgt er straf! Er zijn thans twee vragen, die wij ons kunnen stellen. De eerste is, of er werkelijk een situatie zal komen, dat er sprake van een overbevolking zal zijn. De tweede vraag is, hoe deze groei nu eigenlijk mogelijk is. Dit laatste vooral op basis van hetgeen ons door de Meesters van Gene Zijde is geschonken: Er wordt vandaag de dag geen nieuw leven meer geboren! Al het leven, dat geboren wordt, leefde reeds eerder en is op de weg naar de Goddelijke Bewustwording. We gaan nu allereerst trachten de eerste vraag te beantwoorden. Heel nuchter bezien is er voorlopig nog wel plaats op Moeder Aarde, denken we. Vele landen zijn nog dun bevolkt, sommige gebieden zijn zelfs geheel onbewoond. Deze onbewoonde gebieden zullen door middel van de moderne technieken in de toekomst vruchtbaar en dus leefbaar kunnen worden gemaakt. Woestijnen zullen de mens wellicht in de toekomst een comfortabele woonplaats kunnen bieden. In de achter ons liggende tijd gaf de staat Israël daar een bewijs van door de bevloeiing van de Negeb-woestijn. Waar een wil is, is dus een weg. Nee, we geloven niet zo in het gevaar van een overbevolking. Waar het wel op aan zal komen is, dat we beter moeten leren delen en verdelen en dat we moeten vertrouwen op het harmonisch Goddelijk scheppingsplan! Wat kan nu de oorzaak van die enorme bevolkingsgroei zijn?

Laten we daarvan de mogelijkheden eens op een rijtje zetten. Op de eerste plaats is het zo, dat de mens momenteel gemiddeld veel langer leeft dan vroeger. Was de gemiddelde leeftijd in het Westen in de vorige eeuw vijfendertig jaar, nu is die gemiddelde leeftijd rond de vijfenzeventig jaar. Een verdubbeling dus in slechts 100 jaar. Wat ook niet moet worden vergeten, is de vooruitgang op hygiënisch gebied. Door de ontwikkeling van de medische wetenschap leven er heel wat mensen langer dan vroeger het geval was. Alleen al door de ontdekking van penicilline werden een aantal ziekten bedwongen, waaraan men voor die tijd te gronde ging. De kindersterfte nam sterk af. Besmettelijke ziekten, zoals pest, cholera en tyfus, die vroeger vele slachtoffers maakten, werden bedwongen en komen in het Westen nauwelijks meer voor. Allemaal oorzaken, die voor de bevolkingsgroei in een bepaalde periode zorgdragen. Toch doet de bevolkingsgroei zich bepaald niet alleen in het Westen voor. Gebieden, zoals China en Zuidoost-Azië zijn gebieden, waar ook sprake is van een zeer sterke groei. Daarnaast zijn vooral in het laatstgenoemde gebied de sterftecijfers nog enorm hoog. In het boek 'Het Ontstaan van het Heelal' kunnen wij lezen, dat de schepping miljoenen tijdperken geleden heeft plaatsgevonden. Tijdens dat baringsproces ontving de mens als ziel het leven.

Dit gebeurde in een aantal fasen: Geboortegolven. Moeder Maan bezat zoveel barende, stuwende kracht, dat zij verschillende stadia beleefde, voordat zij alles gegeven had, wat zij bezat. Haar baringskracht leek bijna onuitputtelijk. Toen aan deze baring een einde was gekomen, was de totale mensheid geboren. De wet van de wedergeboorte trad onmiddellijk na de eerste dood in werking en de evolutie van de mens en al het andere leven van God kon beginnen.Het zou een enorm uitdijingsproces worden voor de mens en zijn universum. Er kwam echter ná die baring van Moeder Maan geen ziel meer bij. Dat geldt nu ook: Al het leven, dat op Aarde wordt geboren, leefde reeds eerder, hetzij op Aarde, hetzij elders op andere planeten. Zolang er nog leven geboren wordt bij de laagste stoffelijke levensgraden, is er nog leven op de laatste overgangsplaneten, die tussen de tweede en derde kosmische graad hun taak vervullen. Moeder Aarde kent zeven graden voor het stoffelijke organisme. Hoewel iedere graad weer zeven graden en overgangen bezit, is er slechts in globale zin een indeling van deze graden te geven.

Voor alle duidelijkheid willen wij dit weergeven aan de hand van een schema, dat in de veertiger jaren op basis van de gegevens in de boeken van Jozef Rulof werd opgesteld. 1. Kannibalen, koppensnellers, menseneters. (Deze eerste stoffelijke graad kan worden vergeleken met de hoogste graad van de laatste overgangsplaneet vanaf het Marsstadium naar Moeder Aarde.) 2. Dwergvolken, menseneters. 3. Donkere wilden, menseneters. (Deze eerste drie graden behoren tot de onbewuste voordierlijke afstemming.) 4. Donkergekleurde mensen, de verbinding met het blanke ras. (Hier vindt de bewustwording van goed en kwaad plaats en tevens het begin van het oorzaak en gevolg -- het goedmaken. 5. Eskimo's. 6. Zuidoostaziaten, Chinezen, en Japanners. 7. Westerlingen en Oosterlingen (het blanke ras) Deze laatste vier graden voor het stoflichaam hebben afstemming op de geestelijke graden, die behoren tot de voordierlijke, dierlijke, grondstoffelijke en stoffelijke graden en de drie graden met afstemming op de eerste drie geestelijke bestaanssferen: de eerste tot en met de derde sfeer. Elke ziel volgt deze zeven graden van evolutie voor het stoffelijke organisme en keert na elk stoffelijk leven naar de wereld van het onbewuste terug om daarna weer geboren te worden. Na het beëindigen van deze stoffelijke kringloop staat de mens voor de innerlijke afstemming. Dan begint het goedmaken en keert de ziel allereerst terug naar de vierde stoffelijke graad om daarna via de vijfde, zesde en zevende stoffelijke graad zijn oorzaak en gevolg op te lossen. Daarna zal Moeder Aarde de menselijke ziel vrijlaten om verder te kunnen gaan. Naar gelang de innerlijke afstemming treedt de mens de bewuste of onbewuste sferen in de astrale wereld binnen.

De eerste geboortegolf - we zouden haast kunnen zeggen: De pioniers van het leven - bouwden voor ons een  weg, die thans reikt tot in het Goddelijke Al.  Daarvoor moesten deze pioniers de eerste tot en met de zevende kosmische graad vanuit het embryonale beginstadium opbouwen. Dit proces duurde ontzagwekkend lang. Hun verblijf op de eerste drie kosmische levensgraden was betrekkelijk kort, doordat de krachten en mogelijkheden van de stoffelijke afbraak minder aanwezig waren. Later, toen het op de geestelijke ontwikkeling aankwam, ging dit langzamer. Nadat de eerste geboortegolf was 'gepasseerd' ging het sneller en sneller op Moeder Aarde. De voorwaarden tot leven werden groter, de mens zwierf uit over de hele Aarde en de wereldbevolking nam toe. Doordat dit gebeurde, was het ook noodzakelijk, dat er een goede doorstroming plaatsvond, wilde het aantal zielen niet enorme vormen aan gaan nemen. Het zijn dus twee krachten: De geweldige groei aan de ene kant en de vertraagde doorstroming aan de andere kant. Ja, want die doorstroming vertraagde. Deze werd zelfs ernstig vertraagd. De mens begon tijdens zijn stoffelijke ontwikkeling tevens aan zijn afbraak en ellende. Het moorden nam door de eeuwen heen steeds meer in hevigheid toe. Er kwamen zelfs massale slachtingen.Veel mensen zien de oorlog als een soort natuurwet.

Een wet, die van tijd tot tijd móét plaatsvinden om weer wat ruimte te krijgen. De slachtingen worden daarbij steeds meer massaal. Het raffinement kent bijna geen grenzen. Wij weten uit de boeken van Jozef Rulof, dat de oorlog - in feite alle vormen van geweld - juist het tegendeel van een natuurwet is. Juist die oorlogen, die moord en martelpartijen, zijn er de oorzaak van, dat de doorstroming sterk wordt belemmerd. Wij weten, dat het aantal zielen in de ruimte ontelbaar, maar toch beperkt moet zijn. Wij weten ook, dat wij allen een enorme kringloop van miljoenen levens moeten beleven en dat wij van planeet naar planeet door Gods Ruimte gaan. Onze Aarde, als de derde kosmische levensgraad, is het laatste stadium voor de mens, waarin hij nog op dierlijke afstemming leven kan. Op deze planeet begint de mens aan zijn geestelijke ontwaking, begint hij te bouwen, aan zijn geestelijke leven. Hierna kan hij de gebieden in bezit nemen, die behoren tot het leven na de dood. Dan is hij vrij van de karmische wetten, de levenswetten, die hem aan Moeder Aarde blijven binden. Over dit alles kunnen wij uitvoerig lezen in de boeken 'Een Blik in het Hiernamaals' en 'Het Ontstaan van het Heelal '. Door oorlog te voeren worden nu miljoenen levens stoffelijk vernietigd. Doordat het aardse leven voor hen vroegtijdig werd afgebroken, zullen bijna al deze levens naar de Aarde moeten terugkeren. Dit geldt uiteraard ook voor degenen, die deze disharmonie hebben veroorzaakt. Maar het leven is niet te vernietigen. Het leven wordt telkens weer door Moeder Aarde aangetrokken door de wetten, die de natuurlijke evolutie vertegenwoordigen, maar ook door de wetten, die door de menselijke wil zijn geschapen: De karmische wetten. Vele zielen moeten dus terugkeren naar de Aarde.

Daarbij behoren vele zielen, die, wanneer zij zich niet hadden overgegeven aan stoffelijk geweld, al lang van Moeder Aarde afscheid hadden kunnen nemen om verder te gaan.  Twee kringlopen, de natuurlijke en de karmische, raken elkaar nu. Zij gaan in elkaar over. De karmische kringloop veroorzaakt een zodanige groei, dat de mens gaat vrezen voor overbevolking. Veel mensen moeten in feite onnodig terugkeren naar de Aarde, omdat het geweld niet tot het Goddelijk scheppingsplan behoort. Volgens de natuurwetten gaat de menselijke evolutie gewoon door, ondanks de vele slachtingen, die er door de mens worden aangericht. De levens, die op de nieuwe geboorte wachten, worden nu op Aarde geboren. Daardoor wordt het evenwicht tussen het vader en moederschap hersteld en het tekort aan mannen, teweeg gebracht door het oorlogsgeweld, aangevuld. Het is bekend, dat er na een oorlog altijd zoveel kinderen worden geboren en vooral jongens! Als wij nu eens ophielden met al dat geweld en niet meer zouden moorden, dan kan al het leven van God weer harmonisch evolueren naar volgende stadia. In deze harmonische wetten is vanaf onze geboorte op de Maan niets veranderd. Het is de mens zélf, die de verstoring heeft veroorzaakt. Eerst onbewust van wat hij aanrichtte, zich thans hopelijk bewust wordend van zijn verantwoordelijkheid tegenover al het andere leven van God. Wanneer het 'Gij zult niet doden' als gebod niet meer nodig is en het dus door ons als bewustzijn zal worden gedragen, zal het probleem van de overbevolking uiteindelijk oplossen. En dat is een veel beter middel dan geboortebeperking! Het zal waarschijnlijk nog heel wat tijd vragen, voordat de harmonie zal zijn hersteld, want we blijven nu eenmaal hardleers! Ook al zouden wij vandaag al onze wapens verbranden en voor altijd vrede sluiten, zelfs dan zal het nog heel lang duren, voordat de natuur zich geheel zal hebben hersteld. Zo'n enorme ontwrichting is onze bijdrage aan het leven in het verleden geweest.  
H. R.


counter free
Google Analytics Alternative