GE KUNT GEEN ZELFMOORD PLEGEN! 
In ons artikel ,,Beschikt de mens over leven en dood?" hebben wij trachten aan te tonen dat het leven van de mens -- althans wat de hoofdzaken betreft -- al van tevoren is bepaald. Reeds bij onze geboorte -- zo leert ons de mystieke wijsbegeerte -- staat vast, wanneer wij dit tranendal weer zullen verlaten teneinde een volgend stadium in de evolutie te kunnen beleven. Nu zal ongetwijfeld bij velen de vraag rijzen, of wij dan niet feitelijk worden geleefd in plaats van zelf te leven. Dit is echter geenszins het geval. De oosterse wijsbegeerte heeft ons er alleszins van kunnen overtuigen dat wij zelf ons leven hebben uitgestippeld, doordat wij in een vroegere periode hiervoor reeds de basis hebben gelegd. Indien er dus sprake zou zijn dat wij tot op zekere hoogte worden geleefd, dan kan hiermede alleen de kracht van de rechtvaardigheidswetten worden aangetoond. De mens heeft echter een eigen wil en door deze wil in te schakelen kan hij toch -- zij het met veel inspanning -- een hogere weg inslaan dan die welke zijn lot hem aanwijst. Het is dus zo, dat indien wij ons geen hogere inspanning willen getroosten en wij derhalve op de weg blijven wandelen waarop het lot ons heeft geplaatst, wij tegen alle paaltjes zullen opbotsen die wij er zelf in het verleden hebben neergezet. Kunnen wij echter door onze wil in te schakelen op het smalle rechte pad komen, dat ons voert naar een hogere bewustwording, dan zullen wij deze struikelblokken kunnen ontlopen, omdat zij niet op die hogere weg aanwezig zijn.

Zakken wij weer echter op de oorspronkelijke weg terug, dan zullen wij gelijk weer tegen die paaltjes aanlopen en dikwijls zijn er zelfs bij die bijzonder hard zijn. Door onze wil te gebruiken kunnen wij dus een groot aandeel hebben in de vorming van ons lot. Wij kunnen -- indien wij hiervoor de kracht kunnen opbrengen -- tot op zekere hoogte zelf ons leven in handen nemen. Helaas is het alleen de minderheid van de mensen die tot deze tour de forse in staat is. Niettemin is het voor allen mogelijk. Kan de mens nu -- indien hij meent zijn lot niet meer te kunnen dragen -- zelf een einde maken aan zijn leven? Voordat wij kunnen hopen zelf een antwoord te vinden op deze vraag, moeten wij ons bewust zijn van het begrip ,,leven". Leven hier op aarde betekent dat de geest van de mens zich bewust is geworden in de stof. Met de bewijzen die de mystiek ons heeft gegeven, kunnen wij niet meer twijfelen aan het feit dat de mens tweeledig is. De mens bestaat zowel in de geest als in de stof. Beter gezegd, de mens in de stof wordt geprojecteerd door zijn geest. Geest zonder stof is derhalve wel mogelijk, terwijl stof zonder geest geen bestaansmogelijkheid kent! Als wij dit als basis willen nemen voor onze verdere beschouwing, dan komen wij tot de volgende conclusies; niet de stof maar de geest zal derhalve moeten bepalen, wanneer wij dit aardse leven moeten beëindigen! Indien de mens dan zelfmoord wil plegen, dan kan dit alleen maar bij een poging daartoe blijven. De geest zal namelijk niet door deze ,,zelfmoord" worden aangetast of worden uitgeschakeld. Dit zou dus betekenen dat zelfmoord een onmogelijkheid is!

Natuurlijk, het menselijk lichaam kan worden verwoest, maar hoe zouden wij de geest hierdoor kunnen vernietigen? Van ingewijden in de mystiek kennen wij ook de gruwelijke gevolgen van deze noodlottige vergissing van de mens. In geval van zelfmoord blijven geest en stof onafscheidelijk met elkaar verbonden -- ook nadat de dood voor het lichaam is ingetreden! Tijdens de ontbinding, die normaal ongeveer tien jaar duurt voordat het lichaam helemaal is verteerd en alleen het geraamte overblijft, moet de geest deze verschrikking bewust meemaken. Sensitieve en ook vooral dieren voelen dit als zij in de nabijheid komen van zulk een ,,ongelukkige". Of bent u wellicht ook van mening dat alle praatjes over z.g. ,,spoken" op kerkhoven en in oude gebouwen op fantasie berusten? Helaas is dit niet het geval. Zoals het echter altijd gaat met dergelijke feiten, wordt door humbug en bedrog de zaak op het laatst zo ongeloofwaardig, dat praktisch niemand meer hierin kan geloven. Wij kennen echter gevallen waarbij onomstotelijk werd aangetoond, dat men hier met de geestenwereld in aanraking was gekomen en die zo overtuigend en droef waren, dat de op sensatie beluste mens zich zou schamen indien hij het inzicht zou hebben te beseffen wat zich hier eigenlijk voor drama afspeelde! De geestelijk-wetenschappelijke, mystieke uitleg van dit gebeuren leert ons het volgende; zelfmoord is een fictie! Wat de zelfmoordenaar eigenlijk wil bereiken -- vergetelheid -- mislukt, omdat zijn leven zelf door hem niet eerder kan worden onderbroken.

Hij kan zichzelf niet ontvluchten. Hij vernietigt alleen zijn stoflichaam maar leeft verder in de geest, terwijl hij de ellende en de verschrikking van de verrotting van zijn eigen lichaam, waarvan hij zich niet kan bevrijden, moet meemaken! Deze ongelukkige wordt derhalve levend begraven en kan zich pas van zijn graf verwijderen als de laatste resten van zijn weefsel zijn opgelost. Hierna blijft de geest in onbewuste toestand op aarde, totdat 't ,,eigenlijke" stervensuur is aangebroken. Wat hierna volgt is afhankelijk van de bewustzijnsgraad en de trede van de evolutie waarop de mens zich bevindt. Zelfmoord is dus -- wij herhalen het met klem -- schijn en evenmin als wij ons ,,geweten" kunnen ontlopen, zelfs al zouden wij naar een onbewoond eiland kunnen vluchten of ons kunnen verschuilen tussen de rotsspleten van een berg, evenmin kunnen wij dit ,,geweten" -- ons eigenlijke ego -- ,,uitschakelen" door de z.g. zelfmoord! De poging van de mens om zichzelf van het leven te beroven is het droevigste en meest onzettende drama dat zich in ons bestaan kan afspelen. Geen lijden is zo verschrikkelijk als het lijden dat de zelfmoordenaar zich oplegt! Er zijn mensen die op het punt hebben gestaan om zelfmoord te plegen, maar niet konden doorzetten. ,,Iets" weerhield deze persoon van deze daad. Dit ,,iets" is nu meestal het z.g. onderbewustzijn geweest dat op dit kritieke ogenblik dikwijls tot ons spreekt. De verschrikking en de ellende die wij b.v. reeds in een vorig bestaan door de zelfmoord hebben ondergaan, stijgen dan weer uit ons onderbewustzijn in ons omhoog en weerhouden ons ervan om opnieuw deze grote misstap te begaan. Er is geen mens op aarde of hij heeft reeds de zelfmoord beleefd, zo leer ons de mystieke wijsbegeerte. Als wij naar onze innerlijke stem luisteren, dan zullen wij dat geen tweede maal meer mee maken. Uiteindelijk is de mens echter vrij om te doen wat hij wil!  Wel dienen wij voldoende te beseffen, dat wij ondanks en niettegenstaande deze vrije wil, toch zijn gebonden aan wetten die zowel voor de macro als voor de microkosmos gelden. Een van deze wetten luidt, dat het levende wezen sterfelijk, maar het leven zelf onsterfelijk is! Laat de mens derhalve die voor de zelfmoord staat hieraan denken! Wij zijn wel heer en meester over ons stoffelijk organisme, maar het eigenlijke leven ligt niet in onze hand, doch maakt deel uit van de wereldgeest. Wij dienen te gehoorzamen aan de harmonische wetten die voor de gehele kosmos gelden en indien wij dit kunnen, dan zal ons leven wonderbaarlijk worden. Meent de mens echter, dat hij hier tegen in kan gaan, dan zal leed en verschrikking hem wachten en hem dwingen om weer terug te keren naar het Goddelijke plan, waarvan hij zelf een onderdeel vormt! *) Lees ook: ,,DE KRINGLOOP DER ZIEL" door Jozef Rulof.
Wayti.


counter free
Google Analytics Alternative