Hoe ontstaan Jozef Rulofs schilderijen?
Merkwaardige voorvallen. 
Afbeelding invoegen
Laat ik de feiten noemen zoals ze zijn. Er bestaat ten opzichte van Jozef Rulofs kunst naast liefde en bewondering, kritiek, vooroordeel en wanbegrip. Deze konden ontstaan doordat zijn wijze van schilderen de beschouwer verbindt met het occulte, het bovennatuurlijke, met het leven na de dood. Wees niet bevreesd, ik ga geen traktaatje schrijven, mijn weerzin daartegen is zeker zo groot als de uwe. Ik wil u slechts een en ander vertellen van de merkwaardige ervaringen, die ik opdeed, toen ik in de loop van luttele jaren ongeveer twee honderd en vijftig van die schilderijen zag komen. Terwijl de een weet te vertellen dat Jozef Rulof naar een sjablone werkt, en een ander, dat hij de naam en het adres kent van de kladschilder, die de doeken voor hem vult, getuigt Jozef Rulof: ,,Ik schilder inderdaad niet zelf, dit wordt voor mij gedaan en wel door een astrale persoonlijkheid!''

Hij en miljoenen met hem geloven namelijk, dat de ziel na de stoffelijke dood als een volledig astrale persoonlijkheid voortbestaat, begaafd met alle vermogens, die zij zich tijdens haar leven op aarde eigen maakte. En ook, dat God haar de mogelijkheid schenkt met de op Aarde achtergebleven geliefden in contact te treden en dezen te verrijken met haar in de hemelen opgedane kennis, een geloof dat overigens zo oud is als de wereld:
Alleen op deze kracht nu kon Jozef Rulof als onontwikkeld kind uit de Gelderse Achterhoek een twintigtal boeken schrijven en bijvoorbeeld, na één blik op een zieke diagnoses stellen, die door specialisten alleen maar bevestigd konden worden. En op deze kracht zag ik hem zijn schilderijen maken, die mij telkens weer frappeerden door de zekerheid, waarmee elk gegeven werd opgezet en uitgewerkt. Geen lijn, geen detail hoefde ooit veranderd te worden, geleid als de penselen werden door een intellect, dat zijn techniek, zijn mogelijkheden en zijn plan welbewust kent, een zekerheid, die volkomen ontbrak als Jozef Rulof tot wanhoop van zijn omgeving zelf een poging deed, met als enig resultaat, dat zijn kostuum even droef beschilderd werd als zijn linnen... Ik heb op één morgen drie, vier astrale schilders door hem zien werken, die ieder duidelijk een eigen temperament, een eigen techniek lieten constateren.

Eenmaal in die aparte toestand, die door de parapsychologen als 'trance' wordt gekenmerkt, is Jozef Rulof tot in iedere  vezel schilder, één, die de eisen, welke een zeegezicht de vertolker stelt, even scherp vervult als die, welke een landschap of een stilleven hem oplegt. Om zijn bijzondere mogelijkheden te bewijzen - niet om de taak van een goochelaar over te nemen - demonstreerde het astrale ik meermalen ook in het publiek zijn kunde, zijn onafhankelijkheid van het stoffelijk bewustzijn. Zo zag ik met razende snelheid lijnen zetten, zonder dat ik ook maar bij benadering kon zeggen, wat daarvan het resultaat zou zijn, om staande tegenover het definitieve product het hoofd te buigen voor de rake, veelzeggende voorstelling, die uit de wirwar van lijnen was opgebloeid. Ik was er getuige van, hoe de astrale zeeschilder zijn doek omgekeerd  schilderde, d.w.z. met de zee boven en de lucht beneden, en ook, hoe hij dit presteerde in een volkomen duister vertrek een duisternis die slechts voor ons stoffelijk en dus beperkt begrip bestond en niet voor de hemeling die het doek met zijn geestelijk licht overstraalde en nu toch werken kon. Maar wat speelde zich nu intussen af, welk proces voltrok zich?Het occulte schilderij groeit. Het medium, dit is de mens, die als bijvoorbeeld de oosterse ingewijde zijn gevoelsleven geschikt maakte om als instrument voor de astrale wereld te dienen, heeft van zijn Meester vernomen, dat deze wenst te schilderen. Het legt alle benodigde materialen gereed en wacht af.

In de regel weet het niet, wat het onderwerp zal zijn. Ik heb dit bij Jozef Rulof herhaaldelijk kunnen constateren en ook wel, dat men door hem een geheel ander beeld schilderde, dan men hem tevoren liet zien. Dit doet men om het eigen denken en voelen van het medium uit te schakelen, zodat de astrale schilder onbelemmerd zijn eigen plannen kan verwezenlijken. Daar de Meester geheel over het lichaam van het medium moet beschikken, staat hij voor de opgave de stoffelijke wetten daarvan geheel te overwinnen. Hij stelt zich rustig op dit raderwerk van spieren, zenuwen en organen in, neemt ze langzaam aan over en helpt het innerlijke leven van het medium om deze stelsels los te laten. Het instrument komt nu vrij en betreedt de astrale wereld, waar het geleid door andere Meesters eigen belevenissen gaat opdoen, terwijl het intussen door een fluïdekoord met zijn lichaam verbonden blijft, want als dit niet het geval zou zijn, trad voor zijn stoffelijk organisme de dood in. Om de hartklop en de andere organen normaal te doen functioneren helpt het instrument tevens nog door via het fluïdekoord vijf en twintig procent bewustzijn aan de astrale bezitter af te staan. Nu kan deze geheel over het stoflichaam beschikken en zijn kunstwerk voltooien. Het zal zelfs de vreemdeling in dit occulte Jeruzalem duidelijk zijn, dat bovenstaande beschrijving arm en gebrekkig is, want over elk van deze wetten is een boek te schrijven. Ge kunt nog vragen, waarom schildert die astrale wereld eigenlijk?

Zéker niet om er de aardse kunst door te vermeerderen. Het geschiedt in de eerste plaats om het instrument gereed te maken voor de hoogst occulte verschijnselen. Verder om door deze vaak in een uur, anderhalf uur gemaakte schilderijen het bewijs te leveren van het bovennatuurlijke contact. En eindelijk om de aardse gedachten van de beschouwer een hogere vlucht te geven. De schilderijen van Jozef Rulof zijn altijd symbolisch bedoeld. Zuiver aardse motieven als een koe of een zeilschip zult u er tevergeefs zoeken want de astrale schilder zou erdoor uit zijn bestaan treden. De beelden spreken een eigen geestelijke taal, zij richten de gedachten op God en Christus en bevorderen de innerlijke opbouw. Niemand eist overigens van u dat ge de werken als occulte bewijzen aanvaardt. Zij verdragen het, dat ge hen alleen op de kunstwaarde toetst. Dit deden ook de Amerikaanse experts toen Jozef Rulof hun tijdens een bezoek aan New York zijn daar vervaardigde producten voorlegde. Zij stonden perplex en roemden de werken als Meesters, die ook materieel een hoge waarde vertegenwoordigden. Jozef Rulof vraagt slechts, dat men zijn werk eerlijk en zonder vooroordeel benadert, wat toch wel het minste is, dat een kunstenaar van zijn critici eisen mag, wil het werk in zijn volheid kunnen spreken!
L.U. 


counter free
Google Analytics Alternative