REÏNCARNATIE WORDT WETENSCHAP!
,,Dr Kelsey, een Engelse psychiater, beweert dat hij de herinnering van enkele van zijn patiënten kan terugdringen in de moederschoot", aldus een bericht uit ,,Time", Chicago, dat in wetenschappelijke kringen zeer veel opzien baarde. Het Londense tijdschrift ,,Journal of Mental Science" gaf hierover de volgende lezing:Een ongetrouwde dame van 44 jaar werd onder hypnose gebracht door Dr Denys E.R. Kelsey, die het bewustzijn van zijn patiënte terugdrong tot de leeftijd van 13 jaar, daarna tot 5 jaar, vervolgens tot 6 maanden en uiteindelijk tot 3 weken. ,,Ik behoorde tot een eenheid en nu ben ik gespleten," luidde het antwoord van de gehypnotiseerde vrouw op de vraag van Dr Kelsey,. wat zij zich herinnerde. ,,Telt u tot tien," beval Dr Kelsey ,,en u zult weer tot die eenheid behoren." De vrouw begon te tellen en antwoordde hierna met volkomen kalme en rustige stem: ,,Dit is de moederschoot. Er is iets, dat in mij en door mij klopt -- het hart van mijn moeder. -- Ik kan niet zien en ik heb het gevoel, dat ik geen mond bezit." ,,In welke positie bevindt u zich?" vroeg Dr Kelsey verder. ..Ik lig in elkander gekruld," antwoordde de patiënte, die onmiddellijk hierna ook de houding aannam van een foetus.
Hierna trachtte Dr Kelsey van zijn patiënte een beschrijving te krijgen van hetgeen zij zag van de toestand van voor haar eenheid. ,,Het was donker maar toch was het gevuld met kleuren van onbeschrijfelijke schoonheid," luidde het schijnbaar tegenstrijdige en verwarde antwoord, ,,er heerste een absolute stilte, toch was de plaats gevuld met hemelse muziek; het was zo stil en toch leek alles te trillen." In aansluiting hierop beschreef de gehypnotiseerde vrouw de pijnen, die zij beleefde en die overeen kwamen met barensweeën. Volgens Dr Kelsey zal de wetenschap op deze wijze kennis kunnen vergaren over het geboorteproces. Dit is slechts één relaas uit de vrij uitgebreide praktijk van genoemde dokter. Uiteraard staat de wetenschap hier nog zeer gereserveerd tegenover. Zij weet niet goed wat haar in deze te doen staat, want als de bevindingen van Dr Kelsey betrouwbaar zijn -- en er zijn vele geleerden die hieraan niet meer twijfelen -- dan impliceert dit, dat ook zij de reïncarnatie -- de wedergeboorte van de mens -- zal dienen te aanvaarden! Hoe zou het anders mogelijk zijn, dat het bewustzijn van de mens tot in de moederschoot -- en zelfs nog verder -- kan teruggaan, indien de mens niet reeds voor zijn geboorte dit bewustzijn zou hebben bezeten? Zou de Amerikaan L. Ron Hubbard dan toch weten waarover hij spreekt wanneer hij beweert: ,,Ik kan bij sommige mensen de herinnering terugdringen tot de duisternis van de periode voor de geboorte tot de conceptie en zelfs tot verder terug, tot levens op een andere planeet!" De reïncarnatie is voor vele Westerlingen nog moeilijk te aanvaarden, maar beseft het Westen wel, dat, met uitzondering van de aanhangers van de Islam, praktisch het gehele Oosten de wedergeboorte als vaststaande wet aanneemt?
In Tibet en in Brits-Indië hebben Hogepriesters hiervan bewijzen mogen ontvangen, die als zij aan de Westerling bekend zouden zijn, deze met één slag zou doen omzwaaien in zijn huidige levensbeschouwing. Het passieve Oosten glimlacht echter wijsgerig en zwijgt. Het stemt ook tot nadenken, dat volken die op andere werelddelen leven en niets afwisten van Oosterse wijsheden, ook tot dezelfde slotsom zijn gekomen! Wij denken nu b.v. aan de Noord-Amerikaanse Indiaan. Zou het misschien kunnen zijn dat deze mensen, omdat zij dichter bij de natuur staan dan wij, grotere sensitiviteit bezitten om de stem van het levende universum te kunnen beluisteren? Prof. Dr Paul Radin van het geografisch-ethnologisch genootschap hield onlangs in Zwitserland een lezing over de z.g. zielsverhuizing -- de wedervleeswording -- als zijnde een oerwoud geloof, dat ook bij de Indianen had wortel gevat. Hij was in het bezit van een oud document, afkomstig van een priester. Volgens dit document was de biologische dood slechts een ,,struikeling". De ,,doodde" leeft verder en is in contact met zijn familie -- alleen het omgekeerde is niet mogelijk -- en hij is zich van zijn existentie volkomen bewust. Bijvoorbeeld: ,,De Indiaan werd tijdens een gevecht gedood. Hij stond echter op, ging naar huis naar vrouw en kinderen en zei: ,,Hier ben ik weer." Toen hij echter geen antwoord kreeg en merkte dat hij voor hen onzichtbaar bleef, werd hij angstig en vroeg zichzelf af: ,,Ben ik dood?" Hij ging weer terug naar het slagveld en vond daar zijn eigen stoflichaam. Toen begreep hij, dat hij was gestorven." Tot zover het relaas van Prof. Dr Paul Radin, die er tenslotte op wees, dat zulke voorstellingen waren gebaseerd op een buitengewoon hoogontwikkelde theologie! Wie hierover meer zou willen weten wordt met klem aangeraden het prachtige werk van Jozef Rulof ,,Door de Grebbelinie naar het Eeuwig Leven" te lezen! Een sterk tot de verbeelding sprekend voorbeeld van reïncarnatie vonden wij onlangs in een bekende Noorse krant, die de verantwoording op zich neemt van het volgende bericht: ,,Vanaf de oudste tijden hebben de mensen geloofd in een voortleven na de dood. De dood is niet het einde, doch in haar ligt de kiem van een nieuw leven, de reïncarnatie of wedergeboorte." 'n Voorval, dat dit aannemelijk maakt geschiedde in Bjellanus in Noorwegen. Daar leeft, in de Skogabygatan, mevrouw Ise Sjösten.
Tot aan het tijdstip, dat zich bij haar een werkelijk fenomenaal herinneringsvermogen openbaarde, had zich nimmer een dergelijk verschijnsel voorgedaan. Toen zij eens voor inkopen in de stad vertoefde, bleef voor een moment haar blik gevestigd op het gelaat van een man die haar aandacht trok, maar haar totaal onbekend was. Zijn gezicht kwam haar bekend voor en zij voelde in haar binnenste dat zij met deze man iets te maken had gehad, maar in welk opzicht? Met deze vraag kwam tegelijk een gevoel van angst over haar. Er moest een verschrikkelijke gebeurtenis met dit gezicht verbonden zijn. Plotseling kwam, als uit nevelachtige verten, de herinnering aan het gebeurde naar voren. Tientallen van jaren lagen tussen deze ontmoeting in Bjelanus en het toenmalige Trincomali op het eiland Ceylon. Zij voelde zich weder teruggeplaatst in de streek waarin zij, vele jaren geleden, geleefd en geleden had. Toen, het moet omstreeks 1910 zijn geweest, was deze Noorse vrouw een Singalees meisje. Marima werd zij genoemd. Zij woonde met haar ouders aan de rand van het stadje Trincomali. Op haar twaalfde jaar werd haar door een blanke man geweld aangedaan. Zij verweerde zich tot het uiterste tot de man haar met een mes doodde. Het lijk verborg hij in het struikgewas. De laatste blik van die man had zij in Bjellanus, in het gelaat van de man die zij nu ontmoet had, herkend. Vanaf dit ogenblik, door de plotselinge ontmoeting met de man, die haar dat had aangedaan, kreeg mevrouw Sjösten herhaalde malen visioenen.
Waarschijnlijk was dit voorval nooit openbaar gemaakt, als niet na zulke visioenen ondragelijke hoofdpijnen waren opgetreden, waardoor zij zich gedwongen voelde een arts te raadplegen. Deze arts vond haar niet normaal en liet haar daarom opnemen in een zenuwinrichting en door een psychiater onderzoeken. Deze kwam echter tot de conclusie, dat zij volkomen normaal was en ontsloeg haar uit de inrichting. De pers was intussen bekend geworden met dit voorval en zorgde voor publiciteit. Zo hoorde ook Dr Lundgreen, die zich bezig hield met de studie van -- en experimenteerde met -- de hypnoseverschijnselen, van dit voorval. Hij begaf zich naar Bjellanus en vroeg mevrouw Sjösten of zij bereid was zich aan een experiment te onderwerpen. Deze gaf haar toestemming, waarna Dr Lundgreen haar onder hypnose bracht en haar bevel gaf zich te herinneren wat er in het verleden was geschied. Onder hypnose bevestigde zij haar bevindingen, dat zij de Singalese, Marima, was en in haar 12e jaar door een blanke man was vermoord. Tevens gaf zij een nauwkeurige beschrijving van de kleding en de tijd, zodat men vrij zeker kon zeggen, dat het in 1910 gebeurd moest zijn. Een onderzoek in oude couranten wees uit, dat op 14 maart 1908 in Trincomali een Singaleese genaamd Marima, door een Europeaan was aangerand en gedood. Verder vertelde zij onder hypnose, dat zij daarvoor op Sardinié had geleefd als Guido Morani (dus als man). Deze werd op 29 oktober 1824 in Porto Scuso geboren en trouwde in 1849 met de dochter van de visser (hetgeen ,,hij" zelf ook was) Brebduso Nadi genaamd. Uit dit huwelijk werden 4 jongens en 2 meisjes geboren. Als visser leefde mevrouw Sjösten tot 1873. Haar geboorte daarvoor beleefde mevrouw S in Wrexham in Engeland op 17 juli 1763. Zij heette toen Oliver Brughman en was de zoon van 'n koopman. In 1789 ging Oliver naar Londen in betrekking bij een koopman met relaties op handelsgebied overzee en later zond zijn vader hem als leider naar een nederzetting in Guatemala, waar hij tengevolge van koorts in 1796 overleed.
Alle plaatsen namen en jaartallen die mevrouw S in hypnotische toestand had genoemd, werden door Dr Lundgreen onderzocht aan de hand van oude kronieken en kerkboeken en juist bevonden. In Porto Scuso vond hij zowaar het familiegraf van Morani met jaartallen: Geb. 29 oktober 1824 -- gestorven 7 augustus 1873, gebeiteld in de grafsteen. Shock kan herinneringen oproepen. Naar het oordeel van Dr Lundgreen sluimeren bij ieder mens de herinneringen uit vervlogen tijden en aardse levens. Zij zijn alleen maar bedolven en kunnen aan de oppervlakte komen door bv. een indrukwekkend voorval. In dit geval, door de ontmoeting met de moordenaar uit het verleden. Herhaaldelijk komen gevallen voor, dat mensen in een vreemde stad of landschap en op plaatsen waar zij nooit zijn geweest het gevoel krijgen: hier ben ik reeds eerder geweest! Behalve het feit, dat alle door mevrouw S opgegeven plaatsnamen, namen en jaartallen volkomen overeenstemden met de voorhanden zijnde kronieken en kerkboeken is ook nog vermeldenswaard, dat zij tijdens de hypnose ook de taal sprak welke zij in de vorige levens bezigde, terwijl zij nu alleen de Noorse taal machtig was (thans moedertaal!). Tot zover dit wonderlijke verhaal uit Noorwegen. Het wonderlijk mooie van de waarheid is, dat zij steeds opnieuw door feiten zal worden bevestigd. In tegenstelling tot bepaalde hypothesen, meningen, stellingen en geloven, juicht de waarheid het steeds toe wanneer een kritisch en onbevooroordeeld onderzoek naar haar wordt ingesteld! Zij is nooit bevreesd, dat ooit een onderzoek kan plaatsvinden dat haar macht zou kunnen doen ineenstorten. Integendeel! En in het besef hiervan dagen wij de wetenschap uit. Stapt over uw vooroordeel heen en onderzoekt alles zover dit in uw vermogen en competentie ligt. Het leven is mooier, dieper en zinvoller dan dat gij tot op heden toe hebt kunnen vermoeden. Zoekt en ge zult vinden. Klopt en er zal u worden opengedaan.