GEWOONTES, LIEFDE EN VREDE.
In deze weken gaan mijn gedachten weer naar het Kerstfeest en de Jaarwisseling uit. Een feest dat hoofdzakelijk in familiekring wordt gevierd. Heel veel aandacht wordt er aan eten, versiering en mooie kleren besteed. De kerken zitten voller dan anders, omdat er overal kerstliederen worden gezongen en de mensen in de Kerstnacht naar de kerk gaan. Dat lijkt allemaal heel mooi, maar dan moeten wij in die dagen wel in ons eigen wereldje blijven, want anders kunnen we LIEFDE en VREDE wel vergeten. Keihard word je dan met de neus op de feiten gedrukt, dat het eigenlijk allemaal niet zo mooi is dan wij op deze dagen graag zouden zien. Maar wij verstoppen ons achter een masker om de werkelijkheid maar even te vergeten. Daar ben ik zelf ook nog te vaak mee bezig, daar betrap ik me dan op. Maar langzamerhand kom ik toch tot inzicht. Als ik dan samen met Diny de kerstboom opzet en verdere verlichting installeer en ik loop met de hond door de straten overal naar binnen kijkend, dan denk ik: Dit was de laatste keer dit jaar, het volgend jaar komt er niets meer te staan. Het begint  meer op een volksfeest te lijken, dan op de ware reden waarom kerstfeest gevierd moet worden. Als ik ook nog in winkelstraten en winkelcentra loop waar volop muziek met kerstliederen schalt dan dringt het weer des te duidelijker tot mij door en vraag ik mij af waar we met zijn allen mee bezig zijn!

Ik ben nog niet zover, maar als het aan Diny had gelegen, was dit jaar de kerstboom met alle tierlantijnen voor het eerst in de schuur blijven liggen. Helaas ik die mij een wereldverbeteraar noem, ga dit jaar toch maar weer de boom en alles opzetten, want anders ligt het maar in de schuur. Ik weet innerlijk, dat ik daar eigenlijk mee stoppen moet, maar het is zo gezellig. Als al die verlichting zou bijdragen aan de VREDE dan zou ik me er nog in kunnen vinden, maar HELAAS is dat niet zo. Als ik Kerstkaarten wil versturen met de benaming van een vredig of zalig Kerstfeest kom ik bedrogen uit, want deze zijn bijna niet meer te koop. Ik weet dat mensen het prettig vinden om een kaartje te ontvangen en daarom ga ik hiermee door en probeer meteen om alle mensen, die wij kennen, met hun verjaardag een kaartje te sturen, zodat ze weten dat er aan hun gedacht wordt. Een kleine moeite en voor de ontvanger een groot plezier. Het is helemaal niet mijn bedoeling om mensen iets af te nemen, maar het systeem begint me toch een beetje tegen de borst te stuiten en het ergste is dan nog dat ik daar zelf ook nog aan mee doe. Al jaren stuiten mij met deze dagen dingen tegen de borst, waar ik toch een middenweg in zal moeten vinden, omdat er niets aan te veranderen valt. We laten ons allen door reclamefolders en TV reclames zo beïnvloeden dat er dingen worden gekocht die we echt niet nodig hebben. De lekkerste dingen moeten op tafel komen, kosten nog moeite worden gespaard om deze ,,VREDESDAGEN" TE VIEREN! Zo vaak hoor ik van mensen: ik ben blij dat deze dagen weer voorbij zijn, want ik ben zat van al dat eten en drinken. Daar ben ik met Diny gelukkig al een beetje van afgestapt, geen urenlang gekokkerel in de keuken maar gewoon dagelijkse kost. Mijn voorstel voor dit jaar was stamppot wortelen of boerenkool voor twee dagen, daar voelen we ons wel bij en smaakt ontzettend lekker. Menigeen zou zijn handen dichtknijpen voor zo'n maal. Vrede: deze slogan word je in deze tijd met de paplepel ingegoten, maar ik zie bijna nergens geen vrede. Overal heerst de afgunst en de zelfverrijking, wat mij -- cru gezegd -- bijna de strot uitkomt. Wij begrijpen niet, of willen het niet meer begrijpen waarom Christus als mens weer naar de Aarde is gekomen. Christus wou de mensen naar een hoger plan opvoeren door LIEFDE en VREDE te prediken. Dit zijn de essentiële grondbeginselen, om een betere wereld te laten ontstaan. Maar ook dat plan is radicaal mislukt. Als je ziet hoe mensen soms met die LIEFDE omgaan, ondergetekende inclusief -- en daar schaam ik me dan best soms voor -- dan zie ik in, dat we nog ontzettend veel moeten leren. Als er geen hulp van Gene Zijde komt, zitten we over duizenden jaren nog in hetzelfde schuitje. Ik zeg vaak tegen mensen, dat ik van hen hou, maar daar moet je eigenlijk heel voorzichtig mee zijn in deze maatschappij, vooral als het een vrouw betreft. Voor je het weet word je bestempeld van ontrouw aan je echtgenote. Nou daar trek ik mij dus niets meer van aan, want als ik van iemand hou, zeg ik dat openlijk en dat zou iedereen moeten doen. Diny is gelukkig ook wel zover, dat ze mij begrijpt. Ze weet dat dit niets met ontrouw te maken heeft, maar onze maatschappij is zo bekrompen dat je de LIEFDE maar aan één mens mag tonen! De boodschap die werd gebracht is: Heb ieder mens LIEF! Zelfs ik heb daar soms grote problemen mee. Ik zeg dan wel vaak: ,,Ik hou van ieder mens maar niet van ieders karakter''. Maar al te vaak betrap ik me er zelf weer op, dat dit bij mij ook heel vaak mis gaat. Het is o zo moeilijk voor mij en zo zal het anderen ook wel vergaan, om niet te oordelen over andere mensen. Wij zouden eigenlijk goed moeten beseffen, dat je eigen mening nooit de mening van een ander hoeft te zijn. Als we daar vaker bij stilstaan, zal het ons makkelijker afgaan niet meer te oordelen en veroordelen. Waar dat toch voorkomt zal geen LIEFDE aanwezig kunnen zijn. Laten wij ons er in ieder geval goed van bewust zijn, dat de LIEFDE die wij zouden moeten uitstralen naar andere mensen op een heel laag pitje staat en dat geldt ook voor mijzelf. Laten wij de VREDE en LIEFDE proberen uit te dragen naar ieder mens op deze Aarde. Niet alleen in dit jaargetijde maar het hele jaar door, omdat iedereen dit verdiend en ieder mens in mijn ogen gelijk is. En mochten we geregeld struikelen bij deze poging, waar ik ook bij hoor, laten we toch vooral de moed niet verliezen. Alleen door LIEFDE kan er VREDE komen en door VREDE LIEFDE. Deze VREDE en LIEFDE wens ik u ook toe ook namens mijn maatje Diny.
Henk Roesink



counter free
Google Analytics Alternative