De levenszon is er nu in jullie leven even niet,
Het innerlijke wordt overstroomd door verdriet.
Siny, jullie rots in de branding, is overgegaan.
Nu moeten jullie je alleen verder door het leven slaan.
Ze stond altijd klaar voor iedereen.
Je kon op haar rekenen: Ze liet niemand alleen.
Wij hoeven daar heus niet naar te gissen:
Jullie zullen haar ontzettend missen.
Waarom doet haar heengaan toch zo’n pijn?
We hadden zo graag nog bij haar willen zijn.
Haar lichaam dat wordt morgen begraven,
Zij is al terug in Veilige Haven.
Verdriet komt geregeld voor in ons leven,
Al is het moeilijk dit nu een plaats te geven.
Verdriet kan ons bang en angstig maken,
Zodat we innerlijk in de war gaan geraken.
We denken dan niet meer met ons verstand,
Het verdriet heeft echt nu de overhand.
Verdriet geeft aan hoe we nu reageren,
Tranen zijn soms niet meer te keren.
De pijn van binnen geeft dan aan:
Het is zo moeilijk om verder te gaan.
We herinneren ons de mooie dingen,
Doch de pijn in ons hart, die brandt van binnen.
Maar jullie staan niet met je verdriet alleen,
Lieve Geesten van Gene Zijde zijn altijd om je heen.
Ook zijn er lieve mensen die jullie willen helpen,
Om je tranen en verdriet te stelpen.
Mensen waar je op kunt bouwen,
Geven je dan weer het nodige vertrouwen.
Verdriet kan ons dus ook vaak leren,
Om kleine dingen meer te gaan waarderen.
De horizon wordt zeker wel weer verlicht,
Geeft jullie echt wel weer een beter zicht.
Al lijkt het daar nu nog niet op,
Jullie komen er zeker weer bovenop.
Als wij bij haar op visite kwamen,
Ging het vaak over spirituele zaken.
We hebben vaak over het leven na de dood gepraat,
Waar ga je naartoe als je deze aarde verlaat?
Uren kon ik haar daar over vertellen,
En zij steeds maar vragen stellen.
Een schat aan wijsheid heeft zij zich in dit leven eigen gemaakt,
Zij wist, dat God niet straft en ook niet haat.
Siny ook jij draagt God Zijn Naam,
Want jij kwam ook bij Hem vandaan.
Jij zult nu ook met zekerheid weten,
Dat God ook jou niet is vergeten.
Zondags samen kaarten bij Gerard in het ouderhuis,
Daar voelde zij zich helemaal thuis.
Een hechte band is daar geschapen,
Jammer dat de familie dit kwijt moest raken.
Ook mensen in Zenderen zal het heel erg raken,
Siny is er niet meer voor huishoudelijke taken.
Ieder kreeg hulp, die het nodig had.
Zo vervulde zij haar levenspad.
Met hart en ziel heeft zij zich gegeven,
Om mensen te helpen in dit leven.
Een bijzonder mens is van ons heengegaan,
Laten we daar even bij stil blijven staan.
Als Siny van Gene Zijde tot ons zou kunnen praten,
Zou ze ons allen een mooie boodschap achterlaten.
Mooie woorden om niet te vergeten,
Die zou ze ons graag nu laten weten:
Nu ik mijn stoffelijke stelsels heb verlaten,
Waardoor ik niet meer met u kan praten.
Over het geluk dat mij in het leven,
Door mijn geliefden is gegeven.
Dat geluk zou ik met iedereen willen delen,
Want daarnaar snakken er zo velen.
Maar u hoeft aan mijn graf straks niet te wenen,
Ik ben niet dood: Ik ben slechts henen.
Ik ben nu de geestelijke wereld binnen,
Om mezelf daar verder te overwinnen.
Dan zal ik wachten op de weide,
Mij op uw komst reeds voorbereiden.
Eens zullen we elkaar weer ontmoeten,
Dan zal ik u liefdevol begroeten.
En mij verheugen op het feest,
Van uw geboorte in de geest.
Een moeder draagt haar kind maar kort in haar armen,
Maar voor eeuwig in haar hart.
DE VIER JAARGETIJDEN VAN JAN ROESINK.
Ter nagedachtenis aan mijn broer Jan.
Vier jaargetijden markeerden zijn leven,
Op het levenspad met de vele wegen.
In het voorjaar is dit pad ontstaan,
Vrij om te kiezen hoe hij wou gaan.
Die vrijheid werd hem meegegeven,
Om te kiezen uit die vele wegen.
In de Lente was hij jong en blij,
Misschien kwam er wel een geliefde aan zijn zij.
Niets leek hem meer te kunnen storen,
Een leven lang, dat waren z'n woorden.
De Winter ver weg, die breekt nooit aan,
De Zomer, ja, daar denkt hij aan.
Een leven lang klinkt in zijn oren,
Altijd Zomer, dat wil hij graag horen.
Vol kracht heeft hij zich op weg begeven,
De Zomer, die wou hij écht beleven.
De Herfst was ver weg in zijn bestaan,
Nee, daar dacht hij nog niet aan.
Toch verkleurden er al bladeren aan de bomen,
Zou voor hem de Herfst toch komen?!
Ook dit jaargetijde gaf schoonheid aan zijn leven,
Hem besprong de angst om zich naar de Winter te begeven.
De Winter, die vaak met ziektes gaat gepaard,
Was hem dát het leven wel waard?!
Aan de Lente dacht hij met weemoed terug,
0, wat ging de tijd toch vlug.
Winter blijf ver weg van mij,
Houd mijn levenspad toch vrij.
Als kristallicht schitterde soms de Zon,
Hij wou dat die maar bij hem blijven kon.
De koude Winter maakte hem bang,
Door ziektes duurde die hem te lang
Zijn vermoeide ogen gingen zich sluiten,
Hij kon zich plotseling niet meer uiten.
Op een ander pad heeft hij zich nu begeven,
Om bij te komen van dit aardse leven.
Een dag om even bij stil te staan,
In zijn evolutie zal hij verder .gaan.
Vrij van verdriet en vrij van pijn,
Voor hem zal het nu steeds Zomer zijn.
Een heel groot wonder is geschied,
het einde van Jan zijn aardse levenslied.
Hij is weg, maar niet vergeten,
Dat laten wij u even weten!
OVERGEGAAN:
Ter nagedachtenis aan mijn broer Jan.
Een uniek mens heeft ons verlaten
Nu hij weg is, heb je dat pas in de gaten
Hij hield van zoveel mooie dingen
Het liefst verbleef hij in die kringen
Een krachtpatser was hij in zijn jonge jaren
Met moeite was hij soms te bedaren
Sport beheerste toen zijn leven
Waar hij alles voor wou geven
Toch braken er ook voor hém onzekere tijden aan
Onze moeder was plotseling overgegaan
Dat ons gezin toen bij elkaar is gebleven
Daar heeft hij toen ook alles voor gegeven
Onze vader moest het gezin onderhouden
Jan moest de boerderij bijhouden
Een taak die hij met genoegen deed
Dat was aan Jan echt wel besteed
Zo heeft ook hij zijn steentje bijgedragen
Hij voelde zich nooit aangeslagen
De dank daarvoor wordt nu verwoord
In dit laatste áfscheidswoord
Verliezen kwam in zijn woordenboek niet voor
Wie daar mee aankwam, vergeet het maar hoor
Een winnaar wou hij altijd zijn
Nee je kreeg hem toen niet klein
Zo zijn de jaren langzaam verstreken
Op het laatst werd er alleen naar sport gekéken
Andere hobby's kregen hem in de greep
Jan begon toen ook met bloemenkweek
Fuchsia's, bloemen, planten, de tuin en de natuur
Het leek soms wel een kwekersschuur
De liefde die hij aan de planten gaf
Zag je aan de prachtige bloemen af
Kleine kinderen, neven en nichten
Ja, daar kon hij wel voor zwichten
Heel veel liefde heeft hij hun meegegeven
Waar ze mee verder konden in hun leven
Jammer dat we het niet goed hebben geweten
Dat jouw lichaam en hart zo erg waren versleten
We hadden dat graag met jouw willen delen
Jij dacht misschien: dat gaat hun toch vervelen!
Maar Jan, de klok van dit aardse leven
Die eens aan jou door God is gegeven
Deze aardse klok is stil gaan staan
Dit leven heeft voor jou afgedaan
Je vermoeide ogen gingen zich sluiten
Ineens kon jij je niet meer uiten
Je hoorde de uren niet meer slaan
De klok had voor jou afgedaan
Ook jij kon helaas die dans niet ontspringen
Omdat het hoort bij onze aardse dingen
Het klokje dat eens is begonnen te tikken
Daar kun jij niet meer over beschikken
Ja, je hebt de aarde nu echt verlaten
Je familie moest je daar achter laten
Verdrietig wordt er misschien om je getreurd
Omdat het met je aardse leven is gebeurd
Je lichaam dat wordt straks gecremeerd
Maar de geest van jou wordt niet verteerd
Aan Gene Zijde zullen we je zeker weer ontmoeten
Daar hoef je beslist niet naar te zoeken
De dood met alle mysterie omgeven
Betekent niet het einde van je geestelijk leven
Dood is alleen maar verder gaan
In een geestelijk voortbestaan
Alleen je omhulsel blijft op aarde achter
Je geest gaat verder, wis en waarachtig
Voor Gods troon hoef je nooit te komen
Die angst wordt je nu ook afgenomen
Geen ziekte en pijn zal je meer vermoeien
Aan Gene Zijde mag jij verder groeien
Om je verder op het lange pad te begeven
Wat ik hier benoem als EEUWIG leven.
Tot slot heb ik nog een wens,
die ik ook namens de familie graag uitspreek:
Ik heb een wens.
Dat lichtje dat aanwezig is in ons hart, dat lichtje van Liefde en
vriendschap. .
Dat geef ik door aan jullie opdat je het zult bewaren,
daar in jehart
En warmte moet het geven opdat je het nimmer koud zult hebben.
Een lichtje, met veel liefde zodat je het door kunt geven aan degene die zo dierbaar voor je is.
En dat die het ook weer doorgeeft,
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens.
AFSCHEID.
Ter nagedachtenis van mijn broer Jan Roesink.
Vandaag wordt er van Jan afscheid genomen
Nee, daar viel niet meer aan te ontkomen
Je broers en zusters heb je achter gelaten
Er valt alleen nog na te praten
Het lichaam dat aan je Geest en Ziel is gegeven
Daar moest je het mee doen in dit aardse leven
Nu heb je dit lichaam niet meer nodig
Cru gezegd: het is overbodig
Je was een huisman van de beste soort
Deed alles wat bij een huisman hoort
Eten koken en alle beslommeringen er omheen
Daar sloeg jij je wel doorheen
Als eigen wijs werd jij wel eens bestempeld
Het was je eigen mening toch warempel
Waar jij voor stond, wou je niet bezwijken
En waarom zou je daar dan van af gaan wijken?
Altijd stond je voor iedereen klaar
Koffie of een drankje, je zei het maar
Dat zullen we niet gauw vergeten
Dat laten we je op de valreep weten
Jij was een vonk van het geheel
Daarmee zeg ik niets te veel
De God die jou het leven gaf
Die wist jouw levenspad vooraf
Op het laatst ging dat met ziekte gepaard
Daarvoor werd je niet gespaard
Ook jij kreeg tegenslagen in je leven
Niets werd je voor niets gegeven
Als wij ook eens zullen overgaan
Hopen wij, dat jij dan klaar zult staan
Om ons aan Gene Zijde te begroeten
Het is een wens en beslist geen moeten
Jan wordt wakker als je roept
Wanneer je de God van al het Leven zoekt
Hij was altijd om je heen
Nóóit liet Hij je dus alleen
Alles kon je aan Hem vragen
Nooit zou Hij je weg gaan jagen
Aan geld en goederen gaf Hij geen gehoor
Want daar was Hij de God niet voor
Hij wou jou in Liefde laten leven
Daar heeft Christus Zich toen voor gegeven
Blijf daarom niet bij Hem vandaan
Ook jouw roep zal Hij verstaan
Als goede mensen wil Hij ons allen graag zien
Dat we veel Liefde geven bovendien
Dan zullen we Zijn stem innerlijk steeds duidelijker horen
Nee lief mens, je gaat nooit verloren
Zo zal ook Jan niet verloren gaan
Ondanks dat hij is heengegaan
De God van Liefde blijft over hem waken
Zodat hij zijn kringloop af kan maken
Jan, van je lichaam gaan wij nu afscheid nemen
Dat gaf je de laatste jaren veel problemen
Bedankt voor alles wat je hebt gedaan
De God van Liefde komt er aan.
BESTE BEN.
ter nagedachtenis van mijn broer Ben Roesink.
Zoals jij voor ons in dit leven hebt gestaan,
Ben je ook van ons heengegaan.
Stil en eenzaam, heel alleen,
Plotseling ging je van ons heen.
Al werd je vaak niet goed begrepen,
Waarom zullen we misschien later weten.
Veel dingen vragen wij ons af,
Waarom jij ons nooit antwoord gaf.
Je innerlijke gaf je aan ons nooit bloot.
Jammer toch, nu ben je dood.
De sport betekende alles in je leven.
Daarmee heb Je mensen ontzettend veel gegeven.
Heel veel heb jij altijd daarvoor gedaan.
Nu blijven zij ook met lege handen staan.
Beste broer, ook al ben je niet meer in dit leven,
Jouw karakter en doen blijven ons omgeven.
Dood betekent verder leven.
Laten we toch niet vergeten:
Van je stofkleed heb je je ontdaan
Om in een andere dimensie verder te gaan.
- In liefde zul je verder gaan en leren
Om eens bij God terug te keren.
Toch bedankt voor alles wat je voor je medemens hebt gedaan.
Je mag van ons nu verder gaan.
Ik hoop dat we door zijn sterven iets hebben geleerd:
Oordelen en veroordelen is altijd verkeerd!
Laten we in liefde onder elkaar verder leven.
Want liefde is wat leven doet,
Van ontroering beven.
Liefde is alles, Liefde is God,
Het maakt van armen rijken. Zonder Liefde, wat was het lot?
Het zou op niets gelijken.
Geest van Liefde leidt ons voort. Doordring ons van uw wezen,
Dan wachten wij ook ongestoord Het einde zonder vrezen.
En zij het leven kort of lang
Gods Liefde maakt geen sterven bang.
BEN IS OVER GEGAAN.
Ter nagedachtenis van mijn broer Ben Roesink.
In een kleine kring zijn we hier bij elkaar gekomen,
Omdat je aardse leven je is ontnomen.
Van je lichaam gaan we afscheid nemen
Voor je leven op aarde door God gegeven.
Geen seconde te vroeg ben je overgegaan,
God beslist, daar doet geen mens wat aan.
Heel moeilijk is het voor sommigen van ons geweest
Net of je in een andere wereld hebt geleefd.
Velen van ons begrepen dat niet.
Waarom, waarvoor, wij wisten het niet.
Nu is dit leven voorbijgegaan.
Nog even kunnen we bij je staan.
Je lichaam gaat ons straks verlaten.
Nee, we kunnen jou niet haten.
Ook goede dingen heb jij gedaan.
Laten we daar vooral stil bij blijven staan.
De vonk van God die altijd in je leeft,
Voor Hem ben je nooit verbannen geweest.
Ook jij bent met een bepaald doel op aarde geboren,
Om bij deze familie te behoren
Vader, moeder, broers en zusters, een fijn gezin,
Dat was beslist toch niet te min
Het allerliefste willen we je meegeven,
Zodat je verder kunt in dat andere leven.
Vroeg of laat, wie weet wanneer,
Zien we jou daarboven weer.
Ook voor ons zal de tijd eens komen,
Dat het aardse leven ons wordt ontnomen.
Ben, bedankt dat je onze broer wou zijn.
Aan iedere levensweg zit een begin en een einde die je mag bewandelen zoals je zelf wilt.
Diep in onszelf ligt de waarheid verborgen.
En die waarheid heeft een naam: Liefde.
Liefde is mannelijk, vrouwelijk en ook onzijdig.
Het is alles, want het is een zijn, een gevoel, een weten.
En zolang je je best doet om dit uit te leggen, verliest het de waarde.
Laat het zoals het is.
Je mag het gebruiken: eerst voor jezelf, want anders weet je niet hoe je het kunt gebruiken naar anderen toe.
Het is bij ieder mens aanwezig.
Kies dus voor Liefde en ervaar het Licht, de Waarheid en het Leven.
GEEN WEG TERUG, WEL VOORUIT.
Van Miny Roesink wordt afscheid genomen.
Haar eind zat er al een tijdje aan te komen.
Terugblikkend op haar leven,
Zijn haar toch veel mooie dingen gegeven.
Beknopt laten we haar leven de revue passeren,
Misschien kunnen wij er ook nog wat van leren.
Had u dat wel van haar verwacht?
Of nee, dat had ik niet gedacht!
De natuur en alles wat groeide en bloeide,
Was iets wat haar ontzettend boeide.
De vogels en dieren voelen zoiets aan,
Waren uit haar tuin niet weg te slaan.
Ze had nog meer talenten en gaven,
Die we best even aan mogen dragen.
Mondorgel spelen, kaarten maken en zingen in een koor,
Waren een paar van haar talenten, hoor!!!!
Voor haar moeder heeft ze alles gegeven.
Haar invloed was groot in Miny’s leven.
Vader hielp ze met het buitenwerk.
Ze toonde zich altijd dapper en sterk.
Nee, ze was niet graag alleen.
Iedereen was welkom bij haar.
De koffie stond dan ook altijd klaar.
Heel wat uren heeft ze zitten kaarten.
Ze gaf niet gauw de pijp aan Maarten.
Tot in de kleine uurtjes ging ze door.
In Deurningen kunnen ze daarover meepraten, hoor!!!!
Haar huis moest er altijd keurig uitzien,
Het liefst met een cijfer boven de tien.
Op het laatst moest ze dat aan anderen overlaten,
Om dat goed te doen viel niet mee, had men in de gaten.
Neef Gerard kwam bijna elke zaterdag het laatste jaar,
Om te puzzelen en gezellige dingen te doen met haar.
Bedanken (dat weet ik zeker) doet ze je daarvoor,
Maar de verbinding is verbroken, geen gehoor.
Nicole haar nicht, daar vroeg ze vaak naar,
Hoe het toch ging met haar?
Waarom ze daar zo vaak naar vroeg,
Dat blijft geheim, dit vermelden is genoeg.
Met haar broer Ben had ze een hele goeie band,
Nu ziet ze toe vanuit het Vredesland.
Helaas kan ze jullie, Ben en Dini, niet meer bellen,
Anders zou ze het volgende vertellen:
Kom lieve mensen, geef mij een hand,
Dan neem ik je mee naar mijn Vredesland.
Jullie zijn daar nog nooit geweest.
Ik verzeker je: Wees niet bevreesd.
Daar is geen onderscheid in rang of stand,
Daarom heet het Vredesland.
Je zult er heel veel Liefde voelen,
En daar leven er al miljoenen
In vrede en rust met elkaar.
Ja, lief mens, het is echt waar.
De warme Liefde straalt je tegemoet.
Klinkt dat nu niet mooi en goed?
Dit is voor jou ook weggelegd,
Indien je eerlijk bent en oprecht.
Wil je er nu ook naar streven?
Om daar eeuwig te gaan leven?
Onze Schepper zegt: Kom tot Mij, Miny lief kind.
Ik straf je niet, Ik ben je altijd goed gezind.
Ik ben eerlijk, liefdevol en oprecht,
Voor Mij is de mens niet slecht.
Miny’s aardse reis kwam tot een eind,
Door ziekte is ze weggekwijnd.
Pijn en lijden zijn voor haar voorbij,
Dat maakt ons wel een beetje blij.
Voor ieder breekt de tijd van afscheid nemen aan,
Want we gaan hier allen eens vandaan.
Maar niets is er dan voor ons verloren:
We worden weer in de geest herboren.
Eens zullen wij haar ontmoeten,
Zodat ze ons liefdevol kan begroeten.
Liefdesbanden op Aarde ontstaan,
Zullen eeuwig blijven voortbestaan.
OVERLEDEN ELLIE FREDRIKSEN-VISKAAL
Een uniek mens heeft ons verlaten.
Nu zij weg is, krijgt men dat pas echt in de gaten.
Zij hield van zoveel mooie dingen,
Het liefst verbleef zij in familiekringen.
Als kind heeft zij de huishoudschool en het INAS gedaan.
Na haar studie kreeg zij in Delden een fijne baan.
Ze voelde zich daar kind aan huis,
Je zou kunnen zeggen: haar tweede thuis.
Op jonge leeftijd kreeg ze verkering met Johan, haar man.
Het was op de ijsbaan, waar hun liefde een aanvang nam.
Na vijf jaar verkering te hebben gehad,
Gingen ze samen op het huwelijkspad.
In haar huwelijk kreeg ze twee kinderen: wat een zegen,
Zo maar van haar Schepper gekregen.
Ook de vier kleinkinderen hebben haar leven zeer verrijkt,
Zoals ook uit alle verhalen blijkt.
Voetbal liet Ellie eigenlijk koud,
Een uitzondering was haar kleinkind Maud.
Als die moest voetballen was Ellie paraat,
Om haar aan te moedigen, zoals dat gaat.
Velen kenden haar in Enter als een hele lieve vrouw,
Ja Ellie, velen hielden hier van jou.
Net als haar moeder heeft ze vaak in het ziekenhuis gelegen,
Zelfs op vakantie kwam ze ongevallen tegen.
Jarenlang zijn ze op vakantie naar Frankrijk geweest.
Dat was voor haar een geweldig feest.
Genieten van de natuur en alle fijne dingen,
Die haar ook daar mochten omringen.
Voor moderne zaken stond ze altijd open.
Op latere leeftijd heeft ze nog computerles genomen.
Het contact met de kleinkinderen ging, net als bij velen:
Laat ik hen eens even mailen.
Vorig jaar april werd ze plotseling ernstig ziek.
Ze werd steeds minder energiek.
Achter in het jaar nog een klap er boven op,
Dat zette haar leven totaal op z’n kop.
Ze waren toen 50 jaar getrouwd.
Bij die 50 is het helaas gebleven,
Er kwam een eind aan haar aardse leven.
Haar grootste wens op het eind van haar leven,
Werd haar dankzij haar kinderen en buurtzorg nog gegeven.
Veilig sterven in haar eigen huis,
Wachtend op een Nieuw Thuis.
We nemen afscheid van haar aardse kleed,
Waarin ze zoveel goede dingen deed.
Velen zullen bedroefd aan haar denken,
Omdat ze hen zoveel moois heeft mogen schenken.
DINIE NIJLAND ROESINK.
Vandaag nemen we afscheid van haar stoffelijk kleed,
Jaren gedragen in lief en leed.
Haar ziel is nu op reis gegaan,
Haar stofkleed heeft ze afgedaan.
Op jeugdige leeftijd werd ook zij geconfronteerd,
Alles liep niet meer zo gesmeerd.
Onze moeder was plotseling overgegaan,
Nu moest zij een andere weg opgaan.
Die verantwoordelijkheid is haar het hele leven bijgebleven
Door steeds met een ander mee te leven.
Met iedereen was zij begaan,
Die ziekte, leed of onrecht was aangedaan.
Een kaartje voor dit een kaartje voor dat,
Dingen die ze niet vergat.
Zelfs tijden haar ziekte kreeg ik de vraag,
De vroegere gezinsverzorgster Annie werd 90 jaar.
Of ik iets uit wou printen waarin ze schreef,
Annie bedankt voor die jaren dat je bij ons verbleef.
Zo was ze dagelijks met die dingen in touw,
Lieve Diny we hielden van jouw.
Kerstkaarten maken in de zomer liet ze weten,
Met lieve wensen en niemand vergeten.
Nu moeten we het zonder haar wensen doen,
Verleden tijd, dat was toen.
Jokeren, puzzelen op zondag en door de week,
En scrabbelen op de computer wat ze ook vaak deed.
Alle mooi mails bewaren die ze van anderen had gekregen,
Zelfs van 2010 kwam ik ze nog tegen.
Haar mailbox is ze nu niet meer nodig,
Berichten aan haar schrijven overbodig.
In gedachten kunnen we haar altijd bereiken.
Dat is eeuwig zo, zal later blijken.
Een moeder en oma is altijd onmisbaar in het leven,
voor al de LIEFDE die door haar wordt gegeven.
Doch die LIEFDE blijft altijd bestaan,
Aan Gene Zijde zal die LIEFDE voor jullie verder gaan.
Haar heengaan dat voelen we als verdriet,
Omdat ze ons allen achter liet.
Voor haar was het beter zo het is gegaan,
De ziekte en ballast heeft ze afgedaan.
Een nieuwe wereld gaat voor haar open,
Noch mooier dan ze ooit had kunnen dromen.
Een God die straft kent men aan Gene Zijde niet,
Iedereen is God daar even lief.
Eens zullen we haar daar weer ontmoeten,
Om ons vol LIEFDE te begroeten.
Vader moeder, iedereen die al is overgegaan,
zal haar verwelkomen in haar nieuwe bestaan.
Opbeurende dingen heb ik haar nog proberen mee te geven,
voor als ze aan Gene Zijde verder zal leven.
Haar kleinkinderen kan ze op zien groeien,
Die ze soms met hulp haar geliefden mag bezoeken.
Langzaam zag ik haar verder achteruitgaan,
Het leek niet meer op een menselijk bestaan,
Toch bleef ze de ziekte moedig dragen,
Accepteren en weinig vragen.
Een goede les aan haar naasten gegeven,
Klaag niet over je moeilijke leven.
Voor de achterblijvers zijn dat levenslessen,
Dat zullen ze pas later beseffen.
Gerrit, Roy, Nicole, Patrick, Mirjam en iedereen die om haar gaf,
Jullie wisten dat dit er aan zat te komen en was niet meer ver af.
Dat jullie vol LIEFDE aan haar terug mogen denken,
En dat het jullie rust mag schenken.
DE TREIN DES LEVENS.
Als ik soms sta te kijken uit het raam
Zie ik plots de trein weer gaan
De reizigers met bestemming weet ik waar
Zitten vaak stilletjes tegenover elkaar
Soms wordt er een gesprek gevoerd
Of is er iemand die zich roert
Ieder met zijn eigen gedachten
Zit op de eindbestemming te wachten
Als kind dan reis je onder begeleiding
Je ouders hebben dan de leiding
Totdat je op eigen benen kunt gaan staan
Je eigen route plent voortaan
Opstappen uitstappen het gaat maar door
Je mag de reis niet inkorten hoor
Soms krijg je met vertraging te maken
Dan is het de kunst niet verhit te raken
Vele gezichten leer je kennen op de reis
Maar ieder geeft niet zijn gedachten prijs
Wel vertrouwd, je begint er aan te wennen
Dat je zoveel mensen hebt mogen leren kennen
Hoe langer je reist, hoe vaker de stop
Vertrouwde gezichten die raken op
Ze zijn op hun eindstation aangeland
Met deze levenstrein verbreken ze nu de band
Ik vergelijk deze trein met ons dagelijks leven
Ook vaak met stop’s en vertraging omgeven
Eens zal elkeen uit de trein moeten stappen
Om zijn leven hier op Aarde af te kappen
Een nieuwe trein staat al op het spoor
Want de reis die gaat toch altijd door
Op reis met de trein in een ander leven
Om ons naar het Goddelijk Al te begeven.
Tot slot wil ik een ieder een geruststellende gedachte mee geven,
Als wij ook ooit komen te staan voor de overgang naar dat andere leven.
Al onze geliefden aan Gene Zijde zouden het ons toe willen Schreeuwen en vertellen,
Er bestaat geen laatste oordeel en ook geen brandende hellen.
GEEN WEG TERUG.
Op het Levenspad met de vele wegen
Ondergaan we vier jaargetijden met zon en regen.
Ook Gerard heeft zijn eigen pad laten ontstaan,
En heeft dit op zijn eigen manier gedaan.
In de Lente was hij jong en blij,
Kon alles aan en voelde zich vrij.
Niets leek hem te kunnen storen,
Een leven lang, dat waren z'n woorden.
De Winter brak nog lang niet aan,
Want de Zomer lonkte in zijn bestaan.
Vol kracht heeft hij zich op pad begeven,
Om dit stralende seizoen te beleven.
De bladeren begonnen te verkleuren aan de bomen,
Zou voor hem de Herfst toch komen?!
Ondanks alles genoot hij van de kleur,
Te snel stond de Winter voor de deur.
Met weemoed dacht hij aan de Lente terug,
0h, wat ging die tijd toch vlug.
In de Zomer verwarmde hem de Zon,
Hij wou, dat die maar bij hem blijven kon.
De koude Winter maakte hem bang,
Door ziekte duurde hem die te lang.
Zijn vermoeide ogen gingen zich langzaam sluiten,
Hij kon zich op het laatst bijna niet meer uiten.
Op 5 mei werd hij van dit lichaam bevrijd.
Zijn Geest werd naar Gene Zijde geleid.
Op een ander pad heeft hij zich begeven,
Om bij te komen van dit aardse leven.
Een dag om even bij stil te staan,
In zijn evolutie zal hij verdergaan.
Vrij van onmacht, angst, verdriet en pijn,
Voor hem zal het nu vaak Zomer zijn.
Vandaag wordt zijn omhulsel gecremeerd,
Zijn ziel en geest zijn al aan Gene Zijde gearriveerd.
Hij krijgt nu de tijd om te overwegen,
Wat goed of fout ging in zijn aardse leven.
Onze Schepper zegt: Kom tot Mij, Gerard lief kind.
Ik straf je niet, Ik ben je altijd goed gezind.
Ik ben eerlijk, liefdevol en oprecht,
Voor Mij is de mens niet slecht.
Als wij eens voor dat vertrekken staan,
Neem dan alstublieft van mij aan:
Niemands leven gaat verloren:
We worden weer in de Geest herboren.
Eens zullen wij Gerard daar ontmoeten,
Zodat hij ons liefdevol kan begroeten.
Want Liefdesbanden op Aarde ontstaan,
Zullen eeuwig blijven voortbestaan.
DINIE NIJLAND ROESINK.
Wat kan er in een jaar tijd toch veel veranderen.
Ongeveer een jaar geleden vierden we in een kleine kring het 45-jarig huwelijksfeest van Dinie en Gerrit nog.
En afgelopen zaterdag 5 juli waren dat er 46 geweest.
Op jeugdige leeftijd werd zij geconfronteerd:
In ons leven loopt het niet altijd gesmeerd.
Onze moeder was plotseling overgegaan,
Daardoor moest zij een andere weg opgaan.
Dinie, bedankt dat jij de zorg op je hebt genomen,
Zo bleef ons huis voor ons een onderkomen.
Later drong dat pas echt tot ons door,
Ja Dinie, jij ging er voor.
Verantwoordelijkheid is haar altijd bijgebleven
Door steeds met een ander mee te leven.
Met iedereen was zij begaan,
Die ziekte, leed of onrecht was aangedaan.
Een kaartje voor dit, een kaartje voor dat,
Dingen die ze nooit vergat.
Zo was ze dagelijks in touw.
Lieve Dinie, daarom hielden zoveel mensen van jou.
Jokeren, puzzelen zondags en door de week,
Scrabbelen op de computer wat ze ook vaak deed.
Mooie mails bewaren, die ze van anderen had gekregen.
Zelfs van 2010 kwam ik ze op haar computer nog tegen.
Wekelijks vroeg ze verzoekplaatjes aan op Radio Oost,
Daaraan merkte je: haar kennissenkring was groot.
Mooie teksten, de meesten door haar geschreven,
Vertelden wat zij graag anders wou zien in ieders leven.
Haar mailbox is ze nu niet meer nodig,
Berichten aan haar schrijven overbodig.
Haar aardse lijntje is nu verbroken.
Er is een geestelijk lijn voor in de plaats gekomen.
Het wachtende op de geboorte van Lieke heeft haar blijkbaar speciale krachten gegeven.
Ze wou haar aanstaande kleinkind nog zo graag in haar armen nemen.
Toen haar dat grote geluk was gegeven,
Was ze eigenlijk klaar met het leven.
Snel zagen we haar verder achteruitgaan.
Het leek niet meer op een menswaardig bestaan.
Toch bleef ze de ziekte moedig dragen,
Accepteren en weinig vragen.
Een moeder en oma is altijd onmisbaar in het leven,
voor alle LIEFDE, die door haar wordt gegeven.
Maar die LIEFDE blijft altijd bestaan.
Aan Gene Zijde zal die LIEFDE voor jullie verder gaan.
Een goede les aan haar naasten gegeven:
Klaag niet over dit aardse leven.
Voor de achterblijvers zijn dat levenslessen,
Dat zullen we pas later gaan beseffen.
Haar heengaan dat voelen we als verdriet,
Omdat ze ons allen achter liet.
Voor haar is het beter, zo het is gegaan,
De ziekte en ballast heeft ze afgedaan.
Vandaag nemen we afscheid van haar stoffelijk kleed.
Ze heeft het jaren gedragen in lief en leed.
Haar ziel is nu op reis gegaan,
Haar stofkleed heeft ze afgedaan.
Een nieuwe wereld gaat er voor haar komen.
Nog mooier dan ze ooit had kunnen dromen.
Een straffende God kent men aan Gene Zijde niet,
Iedereen is voor GOD daar even lief.
Eens zullen we haar daar weer ontmoeten,
Om ons vol LIEFDE te begroeten.
Vader, moeder, iedereen die al is overgegaan,
zullen haar verwelkomen in haar nieuwe bestaan.
Vaak zal ze terug naar de Aarde mogen komen,
Om haar geliefden te bezoeken, soms in hun dromen.
Gerrit, heel erg bedankt voor al het zorgen thuis,
Zodat ze kon sterven in jullie eigen huis.
Je zei: Ik heb in deze periode ontzettend veel geleerd,
Ja, jouw leven werd totaal omgekeerd.
Ook Roy, Nicole, Miriam en Patrick willen we niet vergeten,
Dat wil ik ook even laten weten.
Door al jullie inzet, dat vond zij ontzettend fijn,
Kon zij tot op het laatst in haar vertrouwde omgeving zijn.
Lieve mensen, tot slot nog even het volgende:
Geniet van de mooi dingen in je leven, ook van de kleine: Je man, vrouw, kinderen en kleinkinderen en laat blijken dat je veel van hen houdt, want morgen kan het plotseling anders zijn.
De laatste troefkaart van Gerard Roesink.
Met z’n negenen samen opgegroeid,
Er in onze jeugd heel wat af gestoeid.
Dat zijn herinneringen die nooit vergaan,
Ondanks een toentertijd sober bestaan.
Gerard ook jij hebt meegemaakt,
Dat ons gezin hard werd geraakt.
Van de ene op de andere dag geen moeder meer,
Ja, dat deed wel even zeer.
Dankzij Dinnie en Miny, konden we daar blijven wonen,
In een gezin waar de moeder was weggenomen.
Een hard gelag voor iedereen,
Toch bleef iedereen op de been.
Bijna heel zijn leven,
heeft hij op de boerderij versleten.
Lief en leed daar meegemaakt,
Goed beseffend, dat iedereen een keer op het eindspoor raakt.
Doch altijd stond hij voor een ander klaar,
Wat Gerard aanpakte, kreeg hij voor elkaar.
Financiële en belastings zaken,
Gerard wist ze wel te kraken.
Jarenlang, woonde hij eerste met Ben en Jan en later alleen,
Maar in het weekend altijd familie om hem heen.
Toen hij ons ouderlijk huis ging verlaten,
Werd er stiekem wel een traantje gelaten.
Geen bezoekjes meer op het vertrouwde adres,
Voor iedereen weer een levensles.
Wat achter hem lag moest worden afgesloten,
Dat was definitief afgelopen.
Een andere woning in Borne werd ingericht,
Niet met zo’n mooi vergezicht.
Van de boerderij naar de stad,
We hopen dat jij het daar toch naar je zin hebt gehad!!!
Toen begonnen zich klachten bij jou te openbaren,
Zo ineens niet te verklaren.
Wat prachtige jaren hadden moeten worden,
Veranderde ineens in andere zorgen.
Je lichaam liet je in de steek,
Van de oorzaak eerst nog geen weet.
Toen er kanker werd vastgesteld,
Leek je even uitgeteld.
Langzaam zagen we je terugtrekken uit het maatschappelijk leven.
Het wekelijkse kaarten werd zelfs opgeheven.
Waar je in het verleden zo goed in was,
Had je geen kracht meer voor en je zei: pas.
Steeds duidelijker werd het voor ons allen,
Dat jij ook binnenkort weg zou vallen.
Zijn troefkaart is nou uitgespeeld,
Er wordt niet meer gedeeld.
Ook voor jou Gerard, dat zul je nu aanschouwen,
Dat God niet straft en altijd van jou is blijven houden.
Bedankt voor wat je in het leven voor anderen hebt gedaan,
Aan Gene Zijde mag je verder gaan.
Eens zullen we je daar ontmoeten,
Doe die ons zijn voorgegaan de lieve groeten.
Zo komen we allen weer eens tezamen,
En zullen we weten waarom we op deze plaats op Aarde kwamen.
