KERSTFEEST.  
Het is Kerstfeest, wat betekent dat? Ja, wat betekent het eigenlijk nog in onze tijd, dat feestgebeuren dat het Kerstfeest van oudsher is. Nog steeds gaan in de Kerstnacht een groot aantal mensen naar de kerken om in een door sentimenten en op herinneringen opgebouwde traditionele sfeer het kerstgebeuren te herdenken. Vele van deze mensen gaan nog alleen bij deze gelegenheid naar een kerkgebouw. Ergens voelt men wellicht een vaag heimwee naar een verloren heiligheid, naar een sereen gebeuren waaraan juist op deze dag nog wel enige waarde wordt gehecht. Het traditionele verhaal van de geboorte van Christus en de gebeurtenissen daaromheen wordt overal op de wereld eens opnieuw verteld. Misschien is hier en daar nog wel een ontroering te beleven. Ook zij, die geregeld en trouw ter kerke gaan zoeken de warmte van deze belevenis. Er wordt toch zo mooi en gevoelig gezongen en de schoonheid van de gewaden, de kaarslichtensfeer en de kerstversiering doen de mens nog wel iets.

Zo ook bij hen die hiervoor geen kerkgebouw betreden, in vele huizen is de kerstboom weer opgezet en de sfeervolle verlichting al dan niet met echte kaarsen brengt de mens in een goedaardige stemming. Een stemming die nog goedaardiger zal worden door het overvloedige feestmaal en de feestelijke dranken, die men op deze dagen zal nuttigen. Feestelijk gekleed aan de buitenkant in een prachtige tooi beleeft het overgrote deel van de mensen deze dagen. Maar, over Christus en Zijn machtige Leven zal men nauwelijks nog iets te horen krijgen. Daarvoor heeft de mens geen tijd. In de drukke voorbereiding heeft de mens in het geheel daaraan niet gedacht. Alles stond ingesteld op de uiterlijkheid en op de schone schijn. Het kan gebeuren dat er kinderen zijn, die nog op geen enkele wijze ooit van Christus hebben gehoord, die niets afweten van Zijn Heilig Leven en de diepe betekenis van Dat Leven voor geheel de mensheid. Diepe geestelijke armoede is het waarin de geest verkeert Armzalig zwelgen in dure en overdadige voeding, kale bevrediging van menselijke lusten. Praat er maar niet over, want de kans dat je wordt uitgelachen is groot! Hoe moeten wij mensen op eigen kracht nog een diepte beleven door dit gebeuren? En hoe kan het anders? Na tweeduizend jaar leeft de mens nog altijd als een geestelijke dode. Het enige dat de mens ziet is materieel welzijn. Voor de ziel en geest heeft de mens nog steeds geen verlangens. En in dit akelige, in deze kilheid moeten wij maar weer eens die ouwe koeien uit de evangelistische sloot halen? Christus maar weer eens in zijn stalletje leggen vroom en braaf de liedjes die er bij horen zingen en tegelijk ons weer vol te eten. Een grote zwijnerij is dit alles geworden. Christus als een reclame artikel, waaraan, mits deskundig op ingespeeld nog altijd veel valt te verdienen! Mijn God hebt Gij mij verlaten? Is vandaag aan de dag beter op zijn plaats.

Ook wij, die door de Meesters in kennis zijn gekomen met de absolute en diepere betekenis van het Wonder van Christus, ook wij, worden overspoeld en verkild door de overheersende leegte om ons heen. Om in jezelf nog iets van de gloed van dit machtige gebeuren terug te vinden, zou je je geheel voor de wereld moeten afsluiten. Maar dat kan niet. Je hebt te aanvaarden dat Christus voor de meeste mensen een aardige legende is geworden waarmee je toch nog een leuk feestje kunt bouwen, maar waar je verder eigenlijk niet veel mee kunt doen. Daarom weigert het in mij om over dit alles gevoelig en hartelijk te schrijven. Diep doordrongen van de Goddelijke betekenis voor Al het leven op onze dolgedraaide Aarde staan wij helemaal alleen en in de vrieskou, maar dan een kou die van binnen heerst. Verdrietig wordt het in ons als we zien en ervaren dat de macht van dit gebeuren op de wereld steeds meer verarmt. Hoe ver zal het komen? Hoe leeg moet de mens eerst zijn voordat dit grootste gebeuren weer tot een waarlijk diep ingrijpend beleven zal kunnen worden. Hoe zal deze massale hoogmoed ten val moeten komen als je weet, dat niemand om de figuur van de Hoogste Mentor voor alle werelden heen kan? Wat zou Christus thans voelen, als Hij nu op deze Aarde zou zijn? Hoe smerig is de rol die de traditionele kerken hebben gespeeld door de mensheid een zo ongeloofwaardige Christus voor te houden? Zo ongeloofwaardig, dat velen er de kerken voor uit zijn gevlucht. En wat kregen zij er voor in de plaats? Wat moet er gebeuren om de mensheid zover te krijgen, dat zij vanuit deze totale leegte er toe komt om het waarachtige van de Christus te leren begrijpen en aanvoelen? Vooralsnog kunnen wij niets aan deze toestand doen. Het schijnt dat deze leegte eerst tot op de bodem moet worden doorleeft. Dat de mens eerst geheel ten onder moet gaan aan deze absolute armoede.

Het kale niets moet allereerst grondig worden ondervonden? Zo zal het wel zijn, want wat schiet de mensheid er mee op als Christus zelf de vragen moet bedenken, als deze niet vanuit de mensen zelf omhoog wellen? Zolang de echte diepe vragen omtrent het Leven er niet zijn, is het energieverspilling om de antwoorden te geven. De mens hongert nog niet naar het geestelijk voedsel van deze hoge kwaliteit. Dit alles doet niet af aan de gemoedstoestand van de mens die wel voelt wat het gebeuren daar in Bethlehem ook nu nog te betekenen heeft. De wetende mens kan echter nog geen waarachtig feest vieren omdat hij zo intens wordt geconfronteerd met de leegte om hem heen. Zijn feest zal moeten wachten, ook zal hij niets voelen voor een party in één der vele kerken, want ook dat heeft voor hem geen verbinding met het echte gebeuren. Deze mens zal in zich zelf afdalen en daar in de stilte van de Eigen Ziel peilen hoever de geboorte van het Hoogste Leven nog af is van het heden waarin hij leeft. Wellicht voelt deze mens hoezeer dit verlangen op peil is gekomen om reeds een eigen geestelijke geboorte te kunnen beleven.

Mogelijk zal deze mens reeds iets kunnen opvangen van het gezang der Engelen, wier krachtig en zuiver geluid zo algemeen overstemd wordt door het gekrijs der lusten van deze wereld. Hij zal er slechts in zichzelf iets van kunnen beleven. Afdalend in een stilte zal het ook voor de mens van vandaag mogelijk zijn de ontroering te ondergaan van deze heiligheid, waarvoor de kalender geen aanwijzing behoeft te geven. Zo zal dit geboortefeest in de mens iets kunnen losmaken wat dan de verbinding betekent met de sfeer waaruit alles staat ingesteld op het Heilige Leven van Christus. Daarvoor is het niet nodig om een traditioneel praatje te houden over het heil van de geboorte, want dat is een doodgepraat verhaal dat iedereen zo langzamerhand de keel uitkomt. Gesproken zal moeten worden van het diepe leed dat de mens dagelijks aanricht in het levende Hart van de Christus en dan zal men moeten begrijpen dat dat levende hart het eigen wezen is en betekent! Het diepe verraad dat ieder mens nog steeds dagelijks pleegt aan zijn eigen hogere ,,Ikheid''! Wat inhoudt dat de mens zichzelf nog immer buitensluit uit het machtige reine van zijn Goddelijkheid. Het zou beter zijn voor de mens een geestelijk pak slaag te beleven, opdat zijn geestelijke geboorte wat minder werd gesmoord, want deze groei en bloei beleven nu althans een grote insnoering zodat er van ontwikkeling geen enkele sprake kan zijn. Dus geen lief gepraat rond Kerstmis, maar harde taal, die de mens wakker kan schudden.
P. L. H. 


counter free
Google Analytics Alternative