IS ER LEVEN OP MARS?
MARS HEEFT DIENST GEDAAN, OM HET MENSELIJKE EN DIERLIJKE LICHAAM,
ZOWEL ALS DE NATUUR, TE DOEN EVOLUEREN!
,,Gedurende enkele kostbare weken is het enige hemellichaam, waarop men ooit tekenen van leven vermoedde, zo dicht bij de aarde, dat de wetenschap een gezamenlijke aanval heeft geopend op de planeet, die de gemoederen sinds lang bezig houdt. Gespannen wachten wij af of er een oplossing gevonden zal worden voor de geheimen van Mars." Aldus leidt de wereldpers, samen met geïllustreerde bladen (1954) artikelen in bij de lezers; artikelen, die door velen met belangstelling zullen worden gelezen, omdat de planeet Mars nu eenmaal een eigenaardige prikkel uitoefent op onze fantasie. De ,,Marsman" is in de twintigste eeuw als het ware een begrip geworden. Een begrip zowel voor jong als voor oud. Legio films, boeken en strips zijn er verschenen over dit onderwerp, terwijl eens een hoorspel in Amerika werd opgevoerd door de bekende auteur Orson Welles, dat zo suggestief op de massa inwerkte, dat er een paniek uitbrak onder de luisteraars!! Mars is, buiten de aarde om, het enige hemellichaam waarop de wetenschap sporen van leven meent te hebben ontdekt. Het is dus geen wonder, dat Mars zo op onze verbeelding inwerkt. WAT WIL MEN ZIEN? Op 2 juli j.l. lag er tussen de aarde en de planeet Mars een afstand van slechts 64.000.000 kilometer en gedurende de gehele maand is het rode hemellichaam uitstekend te observeren geweest. In september 1956 zal deze afstand nog worden verkort met 8.000.000 kilometer en dan zal het mogelijk zijn Mars nauwkeuriger door de geleerden te laten bestuderen, dan ooit in de geschiedenis van de astronomie tot heden toe mogelijk is geweest. Men wil over de gehele aarde een keten van sterrenkundigen leggen, die dag en nacht de planeet Mars onder observatie moeten houden. De enorme Hale telescoop op Mount Palomar zal zijn enorm ,,oog" gericht houden op Mars en hiervan tal van foto's maken, indien de weersomstandigheden dit toelaten. Wat wil men echter op deze wijze ontdekken? Wanneer wij ons in een ballon enkele tientallen kilometers boven de aarde verheffen, dan kunnen wij zelfs niet met zekerheid vaststellen of er wel dan niet leven is onder ons. Zelfs de allerhoogste bouwwerken lossen voor ons op, zodra wij een relatief geringe hoogte hebben bereikt. Wat wil men dan ,,zien" op een planeet die 56.000.000 kilometer van ons is verwijderd? Door het gereflecteerde licht van Mars op te vangen en te analyseren en met behulp van enkele andere methoden, kunnen de geleerden bij benadering vaststellen of er bijvoorbeeld plantengroei aanwezig is, maar nimmer vaststellen of er dieren of mensen wonen. LOGICA EN REDE! Het is goed, dat de wetenschap uitgaat van de voorwaarde, dat alles eerst bewezen zal moeten worden voordat het kan worden geaccepteerd als feit en als waarheid. Op die manier houdt zij haar ,,weten zuiver. Gelijktijdig echter legt zij zich een rem op. De mens heeft behalve zijn zintuigen ook zijn gevoel voor logica en rede gekregen. Waarom zouden wij deze gevoelens negeren. Zijn zij niet ,,exact" genoeg? Dat zou jammer zijn, want waar ons verstand, ons weten, onze zintuigen dus, ophouden, beginnen onze hogere geestelijke zintuigen te functioneren. Hier begint onze intuïtie te werken, in banen gehouden en geleid door de rede en de logica. En deze gevoelens vertellen ons al dat het zinloos, naïef en volmaakt absurd zou zijn ook maar te veronderstellen, dat de planeet aarde alleen maar leven zou bezitten, terwijl er zoveel sterren en planeten in het heelal zijn, dat men elke aardebewoner een paar miljoen zou kunnen schenken en dan nog tientallen miljarden zou overhouden. Hoe kunnen wij ook maar in de verste verte veronderstellen, dat ons gigantische heelal, dat een straal bezit van vele miljarden lichtjaren geen leven zou baren behalve op de ,,mug" aarde?
Hoe staat het ermede, geleerde, willen wij bewust en willens en wetens tegen deze logica ingaan alleen omdat ge met uw instrumenten niet in staat zijt deze logica te toetsen aan de werkelijkheid? Doet ge mee aan geestelijke bureaucratie? Of wenst ge een denker, een filosoof te zijn, die u tot een ware geleerde zullen maken? DE SLEUTEL IN HANDEN! Het is voor een weldenkend mens geen vraag meer, of er nog leven is op andere planeten. Zelfs al zou er slechts kans op leven zijn van 1 op 1.000.000.000., dan nog zouden er triljoenen planeten bewoond moeten zijn! Niet alleen onze reden doet ons dit echter weten. Er is nog een ander bewijsmiddel.Mensen zoals Rudolf Steiner, Paul Brunton en Jozef Rulof hebben bewijsmateriaal genoeg geleverd, inzake het verder leven na de ,,dood". Geestelijke materie laat zich echter niet onder een microscoop ontleden en evenmin kan men hiervan de temperatuur meten en een spectraalanalyse maken. Geestelijke wetten kunnen alleen met geestelijke waardemeters worden gemeten en is schijnbaar voor onze geleerde wereld nog onbekend. Dit geestelijke onbekend zijn is dan ook de oorzaak, dat onze grootste mannen door de wetenschap niet voor ernst werden genomen. En toch had de wetenschap juist door hen de sleutel in handen kunnen krijgen, die haar de poorten had kunnen openen voor een hoger weten, voor de wetenschap, de geestelijke wetenschap! Wij hadden dan kunnen weten, dat onze planeet niet de enige is, die door mensen wordt bewoond. Wij hadden dan kunnen weten, dat Mars op het ogenblik geen leven meer bezit, maar eens dienst heeft gedaan om het menselijke en het dierlijke lichaam, zowel als de natuur, te doen evolueren. Wij hadden kunnen weten, dat het leven, dat eens op Mars was, nu bezig is op aarde en op andere planeten, -- die deels een lagere, deels een hogere afstemming bezitten dan onze planeet, -- zijn evolutieproces voort te zetten. Jozef Rulof heeft aangetoond, dat de Maan het zielenleven voor de ruimte heeft verstoffelijkt, terwijl Mars en talloze tussenplaneetjes stoffelijke betekenis hadden, doordat zij ons stoflichaam hebben gevormd. de aarde voltooit dit werk en bereidt ons op de hogere planeten voor, waar niet meer de stof, maar slechts de geest primair is.
Er zijn geen eenogige Marsmensen met voelhorens op hun hoofd en evenmin zijn er geschubde wezens die met kikkerachtige ledematen rondspringen. God heeft in de mens Zijn eigen heilige afstemming gelegd en de mens manifesteer zich derhalve overal in dezelfde grondvorm, al is vanzelfsprekend het begin van het evolutieproces tot aan het ogenblik dat de mensvorm was bereikt, een dierlijke lichaamsvorm te beleven. Hoe verder de mens echter op zijn geestelijke evolutieweg is gevorderd, des te schoner zal zijn lichaam -- zijn stofkleed -- worden, omdat het lichaam de manifestatie in de stof betekent van het Goddelijk leven dat haar bezielt.Dit alles en onnoemlijk veel meer kunnen wij te weten komen, wanneer wij slechts het hogere gevoel weten op te brengen om te luisteren naar onze ziel, die ons dit hogere weten zal binnen leiden, in plaats van jarenlang achter een sterrenkijker te gaan zitten, die toch -- in het gunstigste geval -- alleen maar datgene weet te registreren, wat de ziel en de geest hebben weten te verstoffelijken.
Sinclair Weston.
