DE GENEZERS IN HET OUDE EGYPTE. 1. 
De moderne wetenschap haalt minachtend haar schouders op als wij haar de natuurgeneeswijze van het Oude Egypte tot voorbeeld zouden willen stellen. ,,Allemaal kwakzalverij" zo luidt haar vernietigend oordeel. De natuurgeneeswijze kan echter, naar onze mening nimmer als kwakzalverij worden bestempeld als zij op de volmaakte wijze wordt toegepast, zoals het Oude Egypte dit wist te doen. Integendeel. Er zal een tijd komen, dat de moderne medici weer zullen terugkeren tot deze z.g. kwakzalverij, zij het dan, dat zij dit op een wijze zal doen waarbij de modernste medische hulpmiddelen gecombineerd zullen worden met de natuurgeneeswijze. Dit is niet zo vreemd als het wellicht schijnt als u bedenkt, dat ook de knapste medicus is overgeleverd aan de geneeskracht van Moeder Natuur. Een dokter kan u door middel van medicijnen helpen te genezen maar als het lichaam niet ,,wil", staat hij machteloos. De chirurg kan de zieke van kwaadaardige gezwellen bevrijden of en been amputeren, maar Moeder Natuur moet tenslotte alles weer genezen. Met ziekten zoals b.v. tuberculose is de genezende kracht van de natuur nog steeds het allerbelangrijkste. P.A.S. , streptomycine en zelfs het z.g. ,,wondermiddel" Nidanton hebben inderdaad dikwijls succes in de bestrijding van die gevreesde kwaal, maar de rustkuur gecombineerd met frisse lucht en vitaminerijk voedsel is nog steeds primair. 

Elke dokter zal dit moeten bevestigen. Er is dus zonder enige twijfel een grote geneeskracht in de natuur en het is de toekomstige taak der wetenschap om die krachten ten volle te benutten! De Oude Egyptenaren waren grootmeesters in het genezen. Zij maakten hiervoor bijna uitsluitend gebruik van kruiden, van de Zon en van het volle Maanlicht. In het Westen kent men deze krachten niet en ofschoon wij dezelfde Maan bezitten als de Oosterlingen, heeft alleen in het Oosten de Maan een diepere betekenis gekregen. Doordat de Oosterse genezers volkomen een waren met de natuur en zich wisten over te geven aan hogere beïnvloeding, wisten zij de patiënt zo te leggen, dat de zieke organen de juiste stand kregen. Hierna kon de Maan zijn genezende inwerking beginnen. De speciale kruiden activeerden de zieke delen en de zachte genezende bestraling van de Maan voltooide het genezingsproces. Duizenden zieken werden op deze wijze genezen van kwalen die zelfs nu nog ongeneeslijk zijn. Zo is het bekend, dat een vrouw met inwendige gezwellen, een ziekte die thans de naam draagt van baarmoederkanker, door een Maankuur werd genezen. Ook zenuwzieken en zelfs krankzinnigen werden op die wijze met succes behandeld. Een Maankuur bestond hieruit, dat de priesters de zieke bij het opkomen van de Maan in een slaaptoestand brachten. Enige, voor de stofwisseling noodzakelijke, kruiden werden toegediend en de zieke sliep zich onder de zachte uitstraling van de Maan als het ware beter. Tijdens de slaap kwamen de organen door de enorme inwerking van de Maan weer op volle kracht en herstelden de zieke weefsels. Zelfs blinden werden door een Maankuur genezen en kregen het licht in de ogen terug indien de oorzaak van de blindheid op gedeeltelijke verlammingen berustte. Dat de Maan zulk een geweldige uitwerking bezit op ons lichaam behoeft ons niet te verwonderen, als wij de eb- en vloedverschijnselen bestuderen die ook hoofdzakelijk door de inwerking van de Maan plaatsvinden. Hoe groot moet haar kracht dan wel zijn op ons nietige organisme. Er zijn tevens bergkuren bekend uit die tijd. Gedurende de koude van de nacht moesten de zieken weer genezen. Vele volken hebben dergelijke nachtprocessies meegemaakt en leerden daarin de levende mystiek kennen die zulk een belangrijke rol speelt voor het herstel van het lichaam. Deze genezingen zijn het beste te vergelijken met de, ons Westerlingen bekende, spontane genezingen door gebedsverhoringen. In wezen is dit hetzelfde. Onze bedevaartgangers beleven iets dergelijks. De Oude Egyptenaren werkten echter bewust en lieten niets over aan het geloof. Ook door handoplegging genazen de zieken hoewel het toch de "Nachtgod"was die de eigenlijke genezing tot stand bracht. Anderen genazen weer door het koude water en ook door die methode werden er wonderen verricht. Een zeer goede geneeswijze was deze: de priesters voerden de zieken door de warmte naar de koude en lieten hen hierna een Maankuur doen. 

De Zon werd eveneens gebruikt als geneesbron, steeds echter afgewisseld door de koude inwerking van de nacht waardoor een kosmische verbinding tot stand kwam. De Oude Egyptenaren voelden, dat na de Zonnewarmte een afkoeling moest volgen, wilde de genezing intreden. Indien het Westen op de juiste wijze met warmte zou werken, door dus op warmtebestraling een afkoeling te laten volgen, zouden de zieke weefsels of organen juist die reactie krijgen die de natuur voor hen had bestemd en die zij dringend nodig hebben. De persoonlijkheid van de patiënt was voor de Oude Egyptische genezers een zeer belangrijk punt. Aan de persoonlijkheid werd vastgesteld hoe de behandeling moest plaats vinden. Iemand met een stug karakter werd door krachtsoverlading overwonnen, om te voorkomen dat de patiënt de wetten van de natuur volkomen neersloeg en zodoende de behandeling bleef overheersen. Eerst stelden de Egyptische genezers dus de geestelijke afstemming vast en daarna pas de geneeswijze. Op die manier kon het niet gebeuren, dat de persoonlijkheid van de patiënt de geneesheer in de weg stond en medicijn en wetenschap volkomen uitschakelde, zoals dit ook nu nog in het Westen zo dikwijls voorkomt! Zo ziet de Westerse geleerde, dat de "kwakzalvers"in het Oude Egypte heel wat presteerden en dat hun geneesmethoden dikwijls superieur waren aan de onze. De moderne warmte- en koudetherapie is wellicht een overblijfsel uit die tijd. Wie weet heeft de Schepper Zelf aan de genezers in het Oude Egypte deze kosmische wijsheid geschonken! 
H.R.


counter free
Google Analytics Alternative