BUIKPIJN.
‘In een van de twee weiden naast ons huis stonden mijn twee paarden rustig te grazen. Toen een buurmeisje langs fietste, begon het oudste paardje, Bella, als een gek van de ene naar de andere weide te galopperen. Een half uur later haalde ik de paarden op voor een les. Zodra Bella in de manége kwam, begon ze te poepen.

En toen nog een keer en nog een keer – alsof ze last van haar buik had.Ik besprak het met mijn paardrijlerares; zou ze ziek zijn? Bella wilde ook niet meedoen met de les, ze ging buiten in de ‘alarmmodus’ staan, richting het maïsveld: hoofd gespitst, oren plat erop. En zo bleef ze staan. Zat er een vos in het veld? Was er een koe in nood?

Maar we zagen niets.Nieuwsgierig belde ik de buurman aan de andere kant van het maïsveld: Wist hij of er iets aan de hand was? En hij vertelde me, dat zijn vrouw net met spoed was opgenomen in het ziekenhuis met een darmafsluiting. Het buurmeisje, dat die ochtend was langs gefietst, was hun dochter.’
C.E. 


counter free
Google Analytics Alternative