| LIEFDESBAND

DE GEESTELIJKE INTERPRETATIE
VAN HET BEGRIP LIEFDE.

Enige tijd terug brak er in een bioscoop brand uit. De grote zaal was gevuld met schoolkinderen en er ontstond een vreselijke paniek. De onderwijzers, die tussen de kinderen inzaten, trachtten die paniek zo veel mogelijk tegen te gaan en de kinderen te kalmeren, opdat de zaal zonder ongelukken zou kunnen worden ontruimd. Dit bleek echter niet mogelijk te zijn. Verscheidene ouders, die eveneens de voorstelling bijwoonden, worstelden zich met de moed der wanhoop door de kindermassa heen, teneinde hun eigen kinderen in veiligheid te kunnen brengen….
Er zijn op die noodlottige dag 47 kinderen gedood of zwaar gewond. Niet door de vlammen, maar doordat zij in het gedrang of werden doodgedrukt of werden vertrapt.
Toen wij van dit verschrikkelijke voorval in de krant lazen, vroegen wij ons af, hoe wij zelf zouden hebben gehandeld, indien ons eigen kind in die bioscoopzaal aanwezig zou zijn geweest! Het is natuurlijk bijna onmogelijk om zich een dergelijke situatie voor te stellen. De paniekstemming, die tenslotte niet alleen onder de kinderen heerste, zou ons voelen en denken op zulk een ogenblik waarschijnlijk volkomen in beslag nemen. Zeer waarschijnlijk zouden wij – evenals die ouders – ook andere kinderen hebben verdrongen en vertrapt, teneinde ons eigen kind in veiligheid te brengen.
Welk een liefde is dit eigenlijk, die ten koste van andere levens zich meent te kunnen handhaven? Wat voor liefde bezitten wij feitelijk, wanneer wij op de kinderen van anderen staande, ons eigen kind willen beschermen?

Het antwoord hierop is hard, maar niettemin juist en geestelijk verantwoord: Dit is helemaal geen liefde, maar slechts grof egoïsme en eigenliefde. Deze liefde mag over het algemeen voor de oppervlakkige mens als moederliefde doorgaan, maar zij is het niet. Hóógstens zou men deze liefde dus met die van een dier mogen vergelijken!
Wat is liefde dan eigenlijk en hoe manifesteert deze zich, zult ge wellicht thans willen vragen. Het antwoord hierop is moeilijk en tevens eenvoudig. Moeilijk, omdat "liefde” een begrip is, dat zo hemelhoog is verheven boven datgene, wat wij als regel liefde noemen en eenvoudig, omdat Christus ons metterdaad heeft getoond hoe de ware interpretatie van dit woord moet luiden…. Anders gezegd: Wij weten nog niet wat liefde is. Wij zijn er wel mee in aanraking geweest – en in wezen zijn wij dit elk ogenblik, omdat de goddelijke kern in ons deze liefde bezit – maar wij kunnen deze liefde nog niet vertegenwoordigen. Zij kan zich nog niet in ons openbaren. Zij kan nog niet in ons tot bewustzijn worden gebracht, omdat wij onvoldoend geestelijk fundament bezitten.
De liefde, die wij liefde noemen, is hartstocht, egoïsme, eigenliefde en apenliefde. De liefde die wij nog moeten verdienen, is de geestelijke zuster- en broederliefde. Dit is de liefde, die de Christus aan ons openbaarde. Dit is de liefde, die kosmisch bewust is en die lief heeft ALLES wat leeft. Voelt ge thans, welk een wereld aan gevoel er tussen de aardse liefde en de ruimtelijke liefde in ligt?

Stoffelijk gezien, is het eenvoudig te begrijpen, waarom wij meer houden van onze eigen kinderen, dan die van vreemden. Onze eigen kinderen zijn immers ons eigen vlees en bloed. Wij houden toch ook zo heel erg van ons zelf, dus niets is natuurlijker dan wanneer wij deze eigenliefde ook overbrengen op onze kinderen. Wij houden van een "stamhouder”en zijn trots wanneer dit een goed geschapen en intelligent wezen is! Hoe beschaamd en teleurgesteld echter voelen wij ons niet – al lopen wij met deze gevoelens niet te koop – wanneer onze kinderen minder gelukkig zijn geschapen, of wanneer zij dom zijn, of zelfs psychopathisch! Waarom zijn wij alleen trots op het uiterlijk en de prestaties van onze eigen kinderen? Waarom zijn wij ook niet trots, wanneer het kind van onze buren zijn dokterstitel heeft behaald? Onzin? Wij verzekeren u van niet. Laten wij nu de zaak door een geestelijke bril bekijken. Overigens de bril, die wij allen eens zullen moeten opzetten !! Alleen is deze bril niet bij de opticien te koop. Deze bril moet worden verdiend, maar….. hij is de moeite waard en heeft beslist een heel wat langere levensduur dan de onze !!

Welnu, geestelijk gezien praten wij onzin, wanneer wij spreken van onze eigen kinderen. Reeds hier begint de "denk” fout. Wij hebben geen "eigen” kinderen. Elk "kind” is een eigen en zelfstandige persoonlijkheid, die reeds miljarden eeuwen geleden werd geschapen – evenals wij zelf – en slechts in dit ene leven aan ons wordt toevertrouwd. "Kinderen” bestaan dus niet. Wat in dit leven ons kind is, was misschien in een vorig leven onze vader of moeder! Wij hebben aldus de goddelijke taak gekregen om elkander "groot” te brengen. Wij voeden elkander op. Aldus dient de enen persoonlijkheid de ander totdat wij onze cyclus hebben volbracht. Voelt ge thans, dat, gezien in het licht van deze geestelijke wetenschap, de ouders, die de lichamen van andere kinderen hebben vertrapt, teneinde hun "eigen” kinderen te redden, geestelijk onbewust waren?
Het ligt allerminst in onze bedoeling deze ouders hierover een verwijt te willen maken. Integendeel. Wij hebben zelfs de opmerking gelanceerd, dat wij zelf onder een dergelijke paniekstemming zeer waarschijnlijk evenzo zouden hebben gehandeld. Uiteindelijk bezitten ook wij nog niet deze geestelijke liefde. De zin van dit artikel moet dan ook worden gezocht in het verkondigen van de weg, die wij dienen in te slaan, willen wij uiteindelijk deze geestelijke liefde ons bezit kunnen noemen. Het besef dat onze liefde, zoals wij die thans bezitten, nog maar dierlijk is, en derhalve in het relatieve beginstadium verkeert, moge een stimulans vormen op de weg die naar de universele liefde zal voeren!
Don Bamberg.