HET LEVEN ALS GEEST! 
Het evolutieproces van ons lichaam werd reeds in de vorige artikelen uitvoerig behandeld. Men kan hieruit opmaken, dat de mens -- miljoenen tijdperken geleden -- als cel in de wateren werd geboren. Elke vorm en elke graad van leven moest worden beleefd, totdat eindelijk het lichaam was volgroeid en uitgeëvolueerd. Dit proces in de stof voltrok zich volgens vaste wetten. De mens kon hier niet ingrijpen. Langzaam maar zeker bouwde ons lichaam zich op. Steeds volmaakter, totdat wij de hoogste graad waren binnengetreden. Hoe is het nu echter met onze ziel of liever met onze geest gegaan? Werd ook deze overheerst door de wetten der evolutie? Het ligt voor de hand, dat er een wisselwerking moest bestaan tussen geest en materie, tussen ziel en lichaam. Naar mate het stoflichaam evolueerde, kon derhalve ook de ziel, die in zekere zin binnen in dit lichaam was opgesloten, uitdijen. Dit uitdijen van de ziel vormde de persoonlijkheid en de persoonlijkheid van de ziel heet nu geest! Zodra ons lichaam is volgroeid, manifesteert zich deze geest op volle kracht en dan kunnen wij beoordelen, met welke persoonlijkheid wij hebben te maken! Zoals u weet is de persoonlijkheid van de mens het saldo van al zijn vorige levens in de stof, maar dan als gevoel! Aardse kennis uit deze vorige levens zal hij derhalve niet bezitten, maar wel het gevoel om zich in bepaalde richtingen te ontplooien. De maatschappij spreekt dan van ,,aanleg, talent, knobbels en feeling, etc. ". U kunt thans echter achter deze mysteriën zien doordat u weet, dat al het leven, via de wet der reïncarnatie evolueert! Op een gegeven ogenblik staat dus elk mens voor het feit, dat hij -- in de stof -- op de hoogste trap staat. De planeet aarde heeft dan haar plicht gedaan en heeft het leven van God het hoogst ontwikkelde stofkleed geschonken, dat zij ons kon geven. Op deze planeet kan de mens, stoffelijk gezien, nu niet meer verder. Hoe staat het nu echter met de geest? Is deze ook zo volmaakt als het lichaam? En zo niet, hoe krijgen wij deze met het lichaam in harmonie? Het moet voor een ieder duidelijk zijn, dat het lichaam van de mens slechts ,,middel" en de ,,geest" doel is!! 

Bedoeld wordt dus, dat het lichaam slechts ,,tijdelijk" de ziel dient, opdat de geest kan uitdijen. Nog eenvoudiger; de mens als ziel moet nu naar God terug. God wilde echter, dat wij als ,,bewusten" tot Hem zouden terugkeren. Teneinde dit bewustzijn op te doen, moeten wij nu, als vader en moeder, planeet na planeet overwinnen. Opdat deze overwinning mogelijk zou zijn, heeft de Schepper ons in de stof geboren doen worden. Immers alleen stoffelijk zouden wij ons op aarde verder kunnen evolueren! Als de nodige bewustwording op de planeet aarde dan ook is opgedaan, dan heeft het stoflichaam geen zin meer voor ons. De mystiek spreekt dan over de beëindiging van onze kringloop op aarde! Wij zullen dan niet meer op aarde terugkeren en vervolgens onze weg door de astrale ruimtes -- d.w.z. gebieden voor de geest -- totdat wij weer door hogere planeten worden aangetrokken, teneinde daar het leven in de stof te aanvaarden! Dit gebeuren is hier met slechts enkele eenvoudige woorden, zeer in het kort, aangehaald. In werkelijkheid duurt echter een ,,stap" van de ene planeet naar de andere, vele duizenden jaren! Voor ons mag dat ,,lang" schijnen, in de oneindigheid betekent dit uiteraard niets! In tegenstelling tot de lichamelijke evolutie, die voor alle mensen gelijk verliep, is de geestelijke evolutie echter voor elk mens verschillend geweest! Dat is dan ook de reden, waarom er geen twee gelijke mensen in de ruimte bestaan! De ene mens zal dan ook tienduizenden jaren eerder voor een hogere planeet gereed zijn dan de ander. Hoe is dit nu mogelijk? De mens heeft een eigen wil gekregen en het is de wijze waarop hij zijn leven benut, die bepaalt of hij zal mogen verder gaan of niet! Het is zeer eenvoudig om geestelijk te evolueren. Tegelijk echter is het, het aller-moeilijkste -- voor ons -- wat er bestaat. Wij behoeven maar één enkel eigenschap te hebben om alle plaatsen en alle astrale gebieden te overwinnen. Wij behoeven slechts ,,harmonie" te bezitten, of wel, wij behoeven slechts ,,Liefde" te bezitten. Harmonie en liefde zijn één in de ruimte. Het één betekent het ander en het één is zonder het ander ondenkbaar! 

In tegenstelling tot de stoffelijke evolutie, houden wij de geestelijke evolutie wel, zij het tot op zekere hoogte, zelf in handen! Niemand kan ons dwingen rechtsaf te gaan, als wij zelf linksaf willen! Niemand kan ons dwingen liefde op te vatten voor ons medemens! Niemand kan ons dwingen niet te moorden, wanneer wij dit willen doen! Elke keer echter, wanneer wij in gedachten of metterdaad handelingen verrichten, die in strijd zijn met de harmonie van de ruimte, dan roepen wij wetten in het leven, die ons uiteindelijk toch zullen dwingen deze verkeerde richting los te laten. Deze wetten noemt men: ,,Oorzaak en gevolg". Ook hoort men wel eens spreken van de wet der vergelding! God heeft het zo gewild, dat de mens niet zou worden gestraft voor verkeerde daden en gedachten. Daarvoor heeft hij allen te lief!  De mens loopt zich echter zelf te pletter, wanneer hij van het Goddelijk plan afwijkt. Zo is het dus voorbestemd, dat al het leven toch tot God zal terugkeren Velen beleven het ene disharmonische leven na het andere. Steeds weer zoeken zij het verkeerde. Tijd bestaat echter niet voor God. Tijd is immers slechts een fictie, door de mens zelf in het leven geroepen! Deze disharmonische wezens verlengen daarom alleen onnut hun bestaan op deze planeet, die zij voor zichzelf als een wereld vol ellende en narigheid herscheppen, terwijl hun medemens, die het harmonische zoekt, reeds in een gelukkige en reine wereld leeft, waarin alleen liefde en geluk heerst!! Werkelijk geluk en geestelijke liefde kent de mensheid nog niet op de planeet aarde. Hebben wij ons echter eenmaal vrijgemaakt van de aarde en de haar dringende geestelijke gebieden, dan betreden wij werelden, waarin de mens leeft als een God! Langs spirituele weg is deze wijsheid tot de aardse mens thans doorgedrongen! De ladder die onze planeet verbindt met de hogere gebieden heet ,,Liefde". Liefde voor al het leven van God en voor al onze medemensen. Wij moeten onze naaste helpen. Deze hulp behoeft geen stoffelijke te zijn. Vooral geestelijke hulp wordt van ons gevergd. Alles wat wij nu voor anderen doen, doen wij dus voor ons zelf! Metafysisch gezien is het ons in feite niet eens mogelijk iets voor een ander te doen, doordat alle handelingen onze eigen persoonlijkheid vormen! Dit is de Goddelijke wijze van ,,dank", die de schepper ons laat toekomen voor de liefde van Zijn leven!!! Dit is de wijze waarop wij ons gereed kunnen maken voor de hogere wereld, die God voor ons heeft geschapen! Een andere weg is er niet! Of meent gij, dat bidden alleen u dit geluk kan bezorgen? Voor enkelen zal dit alles misschien nieuw en vooral revolutionair klinken in vergelijking met de dogmatiek der kerken! 

Vergelijkt u dan hetgeen hier staat geschreven met het leven van Gods volmaakte Zoon Christus. Hoe heeft de Messias gehandeld en gesproken? Is niet alles samen te vatten in slechts twee woorden? ,,Dienende Liefde"? Laat de mensheid daarom Christus begrijpen! Laat de mens daarom Christus zien als DE ENIGE WEG! Er is nl. geen andere. Het geeft daarom niet wat u van geloof bent. Ook geeft het niet of u wel dan niet naar de kerk loopt. Wanneer u echter aan het leven van de Christus zou willen voorbij gaan, weet dan dat gij stilstaat! Het leven van de mens loopt over Golgotha! Niemand kan hier voorbij zonder zijn hoofd te buigen voor het hoogste en reinste leven in de Schepping -- voor Christus! De mens kan zonder kerk en ,,geloof" tot God terugkeren. Zonder Christus zal de mens slechts zijn eigen schepping kunnen beleven en deze bestaat alleen uit disharmonie, ellende, ziekte en narigheid. Toen Christus er over sprak, dat Zijn rijk niet van deze wereld was bedoelde Hij, dat Hij zijn rijk in de geest bezat. Dit stoflichaam leggen wij allen eens af, maar wij leven verder in de geest. Voelt u wat Christus voor ons betekend?
H. R.


counter free
Google Analytics Alternative