HEB ALLES LIEF!!!!!!!
Drie woorden waar eigenlijk niets meer aan toe te voegen is.Simpel toch of niet? Laten we dit onderwerp eens nader onder de loep nemen. Waarom is het zo moeilijk om alles lief te hebben? Welke factoren spelen ermee en waarom lukt het ons vaak maar gedeeltelijk en soms helemaal niet. Blijkbaar speelt alles wat er om ons heen gebeurt daarin een grote rol.Laten we eens een paar voorbeelden over de aardse of stoffelijke liefde aankaarten waarmee we dagelijks te doen hebben of mee in aanraking komen in dit aardse leven. Hoe vaak gaat het in die aardse LIEFDE wel niet mis en dan praten we helemaal nog niet over de Universele LIEFDE, de broeder- en zusterliefde waar we aan Gene Zijde mee in aanraking komen. Hier op aarde is er vaak  van alles mis tussen broers, zusters, andere familieleden en ook soms met de buren. Kijk maar naar tv-programma’s als "Het Familiediner” en in het verleden het programma: "Het spijt me.” Door de kleinste dingen en onenigheden ontstaan er vaak hele familietwisten of burenruzies. Niemand wil buigen, iedereen eist zijn gelijk op. En dat buigen is één van de eerste vereisten op het pad van: "HEB ALLES LIEF”. Hieruit blijkt, dat we nog ver verwijderd zijn van de broeder- en zusterliefde, die aan Gene Zijde heerst. De liefde, die wij hier op aarde eigenlijk al een beetje moeten uitdragen, laat nog heel wat te wensen over.U weet het allemaal nog wel van vroeger. Sommigen hebben dat gevoel nu misschien ook nog wel. U ontmoet een meisje of jongen, waar u verliefd op wordt. Echt kriebels in je buik. De hele wereld om je heen vervaagt en alleen je liefje is nog belangrijk. Niets telt er verder meer. 

Alles wil je wel voor je geliefde doen en je hebt er alles voor over om maar even samen te zijn. Geen afstand is je te ver of hoe je er moet komen – al zou je 100 kilometer moeten fietsen om een paar uurtjes bij elkaar te zijn – niets is je dan te veel. Dit gaat al een beetje in de richting van "HEB ALLES LIEF’, maar dit zou eigenlijk op iedereen van toepassing moeten zijn. Maar na verloop van tijd – je bent al een tijdje getrouwd – vervaagt dat gevoel toch een beetje. Niet dat je niet meer van je wederhelft houdt, maar alles er voor over hebben, daar komen toch een paar kleine vraagtekentjes bij te staan. Zouden we nu nog die kilometers fietsen voor een paar uurtjes? Als we eerlijk bij ons zelf te rade gaan, dan zal het nee  -- op enkele uitzonderingen na --  zijn. Velen zullen dan zeggen: Ik wacht wel tot je over een poosje weer thuis komt. Ik heb geen zin om voor die paar uurtjes zo’n eind te fietsen.Is dat dan ooit wel echte LIEFDE geweest? Of moeten we later constateren, dat die LIEFDE toch niet zo intens was dan we eerst dachten? Of is het gemakzucht? Of denken we: Nu ik je toch heb, waarom zou ik me nog zo druk maken en alles voor je over hebben? Zien wij in Liefde niet iets waarbij de ander er altijd wat tegenover moet stellen? Voor wat hoort wat? LIEFDE die van één kant komt is dan ook al vaak gedoemd te mislukken in een huwelijk. Of niet?!

Waarom kunnen wij vaak geen LIEFDE geven zonder er iets voor terug te krijgen? Blijkbaar valt dat niet mee. Dat zal dan ons gevoel van eigenliefde wel zijn wat de boventoon voert. Laten we de boeken van Jozef Rulof er eens bijhalen.De meesten, die er voor het eerst mee kennismaken of in aanraking komen, komen in een andere wereld terecht. Een wereld waar ze voordien nog nooit van gehoord hadden. Vol enthousiasme vertellen ze iedereen die het horen en ook die het niet horen wil, hoe geweldig deze boeken zijn. Ze willen alles wel doen om een ander ook maar aan het lezen te krijgen. Niets is hen voor dit doel teveel. Hun leven is er volkomen door veranderd. Ze gaan ermee naar bed en staan er mee op. Je kunt jezelf dan wel op de borst kloppen en zeggen: Ik weet alles over het heelal, het leven na de dood, reïncarnatie, er is geen hel, God straft niet en nog veel meer.Maar wat heeft het voor zin dit alles te weten, indien we het fundament waarop al deze boeken gebaseerd zijn niet toepassen? Eigenlijk ben je voor dit fundament de boeken helemaal niet nodig. Maar nu je de boeken leest en kent, kun je er beslist niet meer omheen. En dat fundament is de LIEFDE. Iedere keer als we in de boeken lezen  worden we er weer aan herinnerd "HEB ALLES LIEF”. En indien we dat alles liefhebben ook nog rondbazuinen, dan kunnen we onszelf soms wel eens in een lastig pakket brengen.  Want op dat "HEB ALLES LIEF” zullen wij ook door andersdenkenden worden afgerekend. 

Net als een politieagent het niet maken kan te gaan inbreken, want dat verwacht je toch niet van zo’n man, kunnen wij – die de boodschap van HEB ALLES LIEF uitdragen – niet gaan schelden, vloeken, roddelen of kwaad worden op iemand. Dat wordt niet van ons verwacht. Dat bent u toch met me eens? Dan hadden we ons misschien beter stil kunnen houden en niet rondbazuinen hoe bijzonder die boeken zijn.Als een rode draad loopt het woord LIEFDE door de boeken van Jozef Rulof. Het blijkt, dat alleen al in het boek "Een Blik in het Hiernamaals” meer dan duizend keer het woord LIEFDE voor komt. En daar valt of staat alles mee. Indien we die LIEFDE bezitten en altijd proberen uit te dragen, dan is er geen plaats voor haat, afgunst, leugen, bedrog,roddels, of andere zaken die niets met LIEFDE te maken hebben. LIEFDE is een woord, dat doorweven is met ons leven hier op aarde. We kunnen het niet wegdenken, het is er en zal er ook altijd blijven, ondanks dat we er vaak helemaal niets van merken om ons heen. Maar hoe gaan wij met die LIEFDE om? De mate van LIEFDE, daar valt nog heel wat aan te verbeteren, door ons allen, ook door mij. Ook al doen we zo ons best, elke keer struikelen we en moeten achteraf constateren, dat zoiets niets met LIEFDE had te maken. We proberen het de volgende keer weer beter te doen. 

En zo struikelen we geregeld over de drie woorden "HEB ALLES LIEF”, tenminste ik wel.In kerken en bij andere sekten hoor je ook niets anders dan dat we God moeten liefhebben. Veel mensen vragen zich af hoe je God moet liefhebben. Kunt u iemand liefhebben, die je nog nooit hebt gezien? Veel kerken weten zelfs niet hoe God eruit ziet, al denken ze van wel. Wie en wat is het dan wat je moet liefhebben? Wij weten onderhand, dat God onzichtbaar is. Of is dat niet zo? Met die onzichtbare God hebben velen moeite. De mensen willen bewijzen zien. Maar God is wél zichtbaar. Je hóéft geen onzichtbare God lief te hebben. God is overal om ons heen dus zichtbaar. In alles wat leeft en niet leeft is God vertegenwoordigd, anders zou het niet bestaan.Dagelijks heb je te maken met God. De mensen om je heen, de natuur, en alles wat er op aarde en in het heelal is, daarin leeft God. Dit samenvattend, we moeten dus de mens om ons heen liefhebben en al wat leeft, dan heb je God lief. Nu wordt het voor ons misschien iets gemakkelijker, omdat het nu zichtbaar is wat we moeten proberen lief te hebben. Nu kun je nog onderscheid maken, wie je lief wilt hebben. Maar dan zitten we weer op de verkeerde weg. Uitzonderingen maken gaat niet op. God liefhebben betekent alles en iedereen liefhebben. Dit wetende komt er voor de meesten een ontzettend groot probleem om de hoek kijken, waar ik zo meteen op terug kom. Laten we bij onszelf eens nagaan hoever we zijn met alles lief te hebben?Dit korte artikel waar ik het nu over wil hebben, is een mooi voorbeeld en een testcase om te zien hoe het met onze LIEFDE hier op aarde gesteld is. 

Een toets voor iedereen!  Probeert u zich het volgende horror scenario eens voor te stellen.Er breekt in een bioscoop brand uit. De grote zaal is gevuld met schoolkinderen, die op een middag samen met onderwijzers en ouders naar de film gaan. Er ontstaat een vreselijke paniek. De onderwijzers, die tussen de kinderen inzitten, trachten die paniek zo veel mogelijk tegen te gaan en de kinderen te kalmeren, opdat de zaal zonder ongelukken kan worden ontruimd. Dit blijk echter niet mogelijk te zijn. Verschillende ouders, die eveneens de voorstelling bijwonen, worstelen zich met de moed der wanhoop door de kindermassa heen, teneinde hun eigen kinderen in veiligheid te kunnen brengen. Er worden op die noodlottige dag 47 kinderen gedood of zwaar gewond. Niet door de vlammen, maar doordat zij in het gedrang  werden doodgedrukt of vertrapt. Hoe zouden wij zelf hebben gehandeld, indien ons eigen kind in die bioscoopzaal aanwezig zou zijn geweest! Het is natuurlijk bijna onmogelijk om zich een dergelijke situatie voor te stellen. De paniekstemming, die tenslotte niet alleen onder de kinderen heerste, zou ons voelen en denken op zo’n ogenblik waarschijnlijk volkomen in beslag nemen. Zeer waarschijnlijk zouden wij -- evenals die ouders -- ook andere kinderen hebben verdrongen en vertrapt, teneinde ons eigen kind in veiligheid te brengen. 

Welk een LIEFDE is dit eigenlijk, die - ten koste van andere levens - zich meent te kunnen handhaven? Wat voor liefde bezitten wij feitelijk, wanneer wij op de kinderen van anderen staande, ons eigen kind willen beschermen? Het antwoord hierop is hard, maar niettemin juist en geestelijk verantwoord: Dit is helemaal geen LIEFDE, maar slechts grof egoïsme en eigenliefde. Deze LIEFDE mag over het algemeen voor de oppervlakkige mens als moederliefde doorgaan, maar zij is het niet. Hoogstens zou deze LIEFDE mogen worden gekwalificeerd als moederliefde op dierlijke afstemming! Men zou deze LIEFDE dus met die van een dier mogen vergelijken!Als ons dit zou overkomen, dan zouden we weten hoever we zijn met alles liefhebben. Maar hopenlijk blijft ons zoiets bespaard, zodat we geen beslissing hoeven te nemen. Wat is LIEFDE dan eigenlijk en hoe manifesteert deze zich, zullen we ons nu afvragen. Het antwoord hierop is moeilijk en tevens eenvoudig. Moeilijk, omdat ,,LIEFDE" een begrip is, dat zo hemelhoog is verheven boven datgene, wat wij als regel LIEFDE noemen en eenvoudig, omdat Christus ons metterdaad heeft getoond hoe de ware interpretatie van dit woord moet luiden. Anders gezegd: Wij weten nog niet wat LIEFDE is, al denken velen van wel. Wij zijn er wel mee in aanraking geweest -- en in wezen zijn we dit elk ogenblik, omdat de Goddelijke kern in ons deze LIEFDE bezit -- maar wij kunnen deze LIEFDE nog niet vertegenwoordigen. Zij kan zich nog niet in ons openbaren. Zij kan nog niet in ons tot bewustzijn worden gebracht, omdat wij onvoldoende geestelijk fundament bezitten. De LIEFDE, die wij LIEFDE noemen, is hartstocht, egoïsme, eigenliefde en apenliefde. De LIEFDE die wij nog moeten verdienen, is de geestelijke zuster- en broederliefde. Dit is de LIEFDE, die de Christus aan ons openbaarde. Dit is de LIEFDE, die kosmisch bewust is en die lief heeft ALLES wat leeft. Voelt u nu, welk een wereld aan gevoel er tussen de aardse LIEFDE en de ruimtelijke LIEFDE in ligt? 

Stoffelijk gezien is het eenvoudig te begrijpen, waarom wij meer houden van onze eigen kinderen, dan die van vreemden. Onze eigen kinderen zijn immers ons eigen vlees en bloed. Wij houden toch ook heel veel van ons zelf! Dus niets is natuurlijker dan wanneer wij deze eigenliefde ook overbrengen op onze kinderen. Wij houden van een ,,stamhouder" en zijn trots wanneer dit een goed geschapen en intelligent wezen is! Hoe beschaamd en teleurgesteld echter voelen veel mensen zich in deze maatschappij -- al lopen zij  met deze gevoelens niet te koop -- wanneer hun kinderen minder mooi, dom of zelfs psychopathisch zijn! Waarom zijn ze alleen trots op het uiterlijk en de prestaties van hun eigen kinderen? Waarom zijn zij ook niet trots, wanneer het kind van de buren een dokterstitel heeft behaald? Onzin? Ik verzeker u van niet. Laten wij nu de zaak eens door de geestelijke bril bekijken. Overigens de bril, die wij allen eens zullen moeten opzetten!! Alleen is deze bril niet bij de opticien te koop. Deze bril moet worden verdiend, maar hij is de moeite waard en heeft beslist een heel wat langere levensduur dan de onze!! Welnu, geestelijk gezien praten we onzin, wanneer we spreken van onze eigen kinderen. Ieder van ons die de boeken leest, weet dat hier reeds de ,,denk"fout begint.Wij hebben geen ,,eigen" kinderen. Elk ,,kind" is een eigen en zelfstandige persoonlijkheid, die reeds miljarden eeuwen geleden werd geschapen -- evenals wij zelf -- en slechts in dit ene leven aan ons wordt toevertrouwd. ,,Kinderen" bestaan dus niet. Wat in dit leven ons kind is, was misschien in een vorig leven onze vader, moeder, broer, zuster, opa of oma! Wij hebben de Goddelijke taak gekregen om ,,elkaar" groot te brengen in LIEFDE. Wij voeden elkaar op. Aldus dient de ene persoonlijkheid de andere, totdat wij onze cyclus hebben volbracht. Voelt u nu, dat - gezien in het licht van deze geestelijke wetenschap - de ouders, die de lichamen van andere kinderen hebben vertrapt, teneinde hun ,,eigen" kinderen te redden, geestelijk onbewust waren?Misschien vertrappen we bij zo’n ramp wel een kind, wat in een vorig leven je eigen kind is geweest. 

Het is allerminst de bedoeling deze ouders hierover een verwijt te willen maken. Integendeel. Het is bijna zeker, dat ik zelf en iedereen in een dergelijke paniekstemming waarschijnlijk evenzo zou hebben gehandeld. Uiteindelijk bezitten ook wij nog niet deze geestelijke LIEFDE. De zin van dit artikel moet dan ook worden gezocht in het verkondigen van de weg, die wij dienen in te slaan, willen we uiteindelijk deze geestelijke LIEFDE ons bezit kunnen noemen. Het besef dat onze LIEFDE, zoals wij die thans bezitten, nog maar dierlijk is, en daarom in het relatieve beginstadium verkeert, moge een stimulans vormen op de weg die naar de universele LIEFDE zal voeren! Als ik goed nadenk over wat Gene Zijde bedoelt met UNIVERSELE LIEFDE, dat ons aller bezit eens moet zijn, dan stijgt mij het schaamrood naar de kaken en kom ik tot de conclusie, dat ik er nog maar weinig van bezit. Eigenlijk zou ik kunnen zeggen "NIETS”. Als ik nu mezelf eens ga ontleden, dan zie ik momenten van LIEFDE, maar ook momenten en uitlatingen die niets, maar dan ook helemaal niets met LIEFDE te maken hebben. Dat houdt niet in, dat ik het niet probeer, maar ik struikel voor mijn doen nog te vaak en dat wil ik helemaal niet. Het komt ook wel eens voor, dat ik er helemaal geen zin in heb om iemand lief te hebben. Voor ons aardse mensen komen er vaak andere factoren om de hoek kijken die mede bepalen of je iemand lief kunt hebben. Is deze persoon knap, is deze persoon lief,  intelligent?  Ligt die persoon ons qua uitstraling? Dit zijn een paar dingen die bepalen of je iemand lief vindt, laat staan lief hebt. Vaak moeten we van mensen met andere karaktertrekken  niet veel hebben.   Hoe wordt ons ego gestreeld als er wordt gezegd, hoe lief je bent. Vaak zijn dat momentopnames en de andere kant van de medaille laten we liever niet zien. Wie mij dagelijks mee zou maken, zou misschien denken: Nou dat is ook geen lieverdje. Dan zul je zien dat ook ik mijn tekortkomingen heb. Ik kan, ondanks dat ik het zou moeten, nog niet iedereen liefhebben. Vaak heb ik nog kritiek op een ander. Kritiek en LIEFDE gaan niet samen door één deur. 

Als een ander niet het bewustzijn heeft dan ik verwacht, mag dat voor mij geen reden zijn hem af te kraken. En meen ik het dan ook nog echt, als ik zeg: Ik heb je lief. Als iemand lief en aardig voor je is, is het makkelijker om te zeggen: ik heb je lief, ik hou van je. Maar tonen we ook nog liefde voor een onaardige persoon, of iemand die een heel andere mening heeft. Hoe reageren wij als we worden bestolen of ons onrecht wordt aangedaan? Zijn we dan nog zo lief en aardig tegen die persoon? Bezitten we zoveel LIEFDE om dan óók te zeggen: Ik hou van je, of is de LIEFDE dan plotseling weg? We zouden eigenlijk van ieder mens moeten houden, maar dat is voor velen nu nog een te moeilijke opgave, alleen al omdat je iedereen niet mag, dat geldt ook voor mij. Vaak zal iedereen in zijn leven wel eens zeggen: Ik hou van je, ik wens je heel veel LIEFDE toe, je hebt een plaatsje in mijn hart. Menen we dat dan ook echt? Komt het uit het diepste van ons hart, of is het sleur? Als het geen sleur is, kunnen we dan spreken van echte LIEFDE? Ik denk het niet, tenminste niet zoals Christus het bedoeld heeft. Heel veel mensen zitten iedere zondag in de kerk om God te aanbidden. Ze zingen liederen, er worden kaarsen gebrand en God om hulp gevraagd. Waarvoor? God verplicht ons niet om naar de kerk te gaan. Het enigste wat God van ons vraagt is: HEB ALLES LIEF, zowel mens, dier, bloemen en planten. Willen we over echte LIEFDE spreken, dan moeten we ieder mens lief hebben gelijk onszelf. Heb ik de kinderen van mijn buren, mijn broer of zuster, of een ander familielid net zo lief als mijn eigen kleinkinderen?Wie kan dat? Ik nog niet. Al doe ik ook zo mijn best, het lukt me soms gewoon niet. Steeds weer steekt er wel iets de kop op in mijn innerlijk, dat zegt: Die mens kan ik niet liefhebben, of die mag ik niet zo graag. Vaak heeft dat met je eigen karakter te maken en dan kijk je in je eigen spiegeltje. 

Een bekend medium sprak altijd over de UNIVERSELE LIEFDE of ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE, maar die vind je hier op aarde niet, daarvoor moet je aan Gene Zijde in de lichtsferen vertoeven om dat te ervaren en uit te dragen. Dit is voor de meeste mensen te hoog gegrepen. Jozef Rulof schrijft in zijn boeken vaak over de LIEFDE en hoe die er dan uit zou moeten zien, maar van die LIEFDE bezitten wij nog bijna niets, daar ben ik nu wel achter gekomen. Als we ECHT van iemand houden en ECHT liefhebben en dat is dan wederzijds, dan zou onenigheid, jaloezie of ruzie tussen die personen niet meer kunnen voorkomen. Indien we altijd voor een ander klaar staan, zonder aanzien des persoons, dan kunnen we een beetje spreken, dat we een aanvang hebben genomen met alles lief te hebben. Universele LIEFDE gaat nog veel verder en betekent  dus: Alles en iedereen onvoorwaardelijk liefhebben, zonder aanzien des persoon  Universele Liefde houdt in: Ieder mens liefhebben, ''goede en slechte mensen''. Dan zijn we in ieder geval  bezig de goede weg in te slaan. Toch zijn er al een paar dingen veranderd in mijn leven en waarschijnlijk ook wel in uw leven, waar je voor een aantal jaren geleden heel anders mee omging. Een paar voorbeelden: Iemand wordt heel kwaad op je omdat hij denkt dat je wat verkeerds hebt gedaan. Je bent je zelf nergens van bewust en dan toch rustig en kalm blijven en geen wrok koesteren, dat vind ik al een hele vooruitgang. Of iemand steelt je nieuwe fiets, die door je eigen toedoen een paar minuten niet op slot stond! Ook in dit geval proberen kalm te blijven en geen wrok te koesteren, maar denken, als je die fiets echt nodig bent, wordt er dan maar gelukkig mee. En er is weer iets recht gezet wat oorzaak en gevolg betreft.Dit zijn allemaal hele kleine dingen, waardoor we voor onszelf kunnen uitmaken of we al iets vorderingen gemaakt hebben in dat grote Universele Liefdesplan. Ik heb geleerd om i.p.v. kwaad te worden op zo’n moment, ik het beter van me af kan schrijven in de vorm van een gedicht. Dat gaf mij het gevoel, dat ik het kwijt was. Een goed gevoel dus!!!!   We hebben nog een lange weg te gaan, vol met kuilen en andere obstakels die we vaak zelf creëren, om ons de Universele Liefde eigen te maken. Jozef Rulof gaf het zo duidelijk weer in zijn boeken: Om één slechte karaktertrek te overwinnen heb je soms meerdere levens nodig. 

Het is dan ook maar goed, dat we niet voor elke fout  die we begaan weer terug moeten naar de aarde, want dan zou er nooit een eind aan komen. En met die gedachte in mijn achterhoofd probeer ik iedereen zo lief en aardig mogelijk te benaderen en er voor te zorgen hen geen pijn te doen en te respecteren. Laten we beginnen met hele kleine dingen zoals: iemand voor laten gaan, iedereen vriendelijk groeten, iemand de deur open houden, een boodschap voor iemand doen, altijd voor een ander klaarstaan als er een beroep op je wordt gedaan en zo zijn er nog veel meer dingen, die er toe bijdragen dat de wereld er beter en liefdevoller uit komt te zien. Alle kleine beetjes helpen. En als we dat ook nog menen, zijn we een klein stapje in de goede richting.Wat de Universele liefde echter precies inhoudt, zullen we niet eerder weten dan wanneer we in de lichtsferen zijn aangekomen.Het begrip ervan gaat nu ons petje nog ver te boven. We kunnen wel zeggen wat het moet zijn, maar van dat gevoel kunnen we ons geen voorstelling maken. Laten we niet alleen een wegwijzer zijn aan de weg die leidt naar "HEB ALLES LIEF”. Wegwijzers zijn er al genoeg in dit aardse leven, die ons willen vertellen hoe het wel of niet moet, maar er zijn nooit mensen genoeg die het voortouw nemen om dit moeilijke pad naar "HEB ALLES LIEF”, te beklimmen.
Henk Roesink.  



counter free
Google Analytics Alternative