JOZEF RULOF.
,,Er werd wel eens spottend opgemerkt, dat bij iemands fysieke of maatschappelijke dood plotseling de lofprijzingen opklinken, welke hem bij leven en wek zuinig onthouden werden!" Deze regels lazen wij ergens in één der weekbladen en al vertellen ze ons daarmee niets nieuws, toch voelden we even de nare krantensmaak, die er van uit ging. Deze opmerking, die zo terloops tussen de regels in als een soort ,,bon mot"werd aangehaald, was raak en gaf als een flits een afschuwelijke waarheid te kennen: hoeveel menselijk leed, wanhoop en verdriet zit toch daaraan vast! Hoeveel slachtoffers telt de geschiedenis niet, die door deze verachtelijke houding hun welverdiende succes of erkenning, hun levensvreugde en bezit werd onthouden? Hoeveel waardevolle levens zijn daardoor niet vertrapt, geestelijk en lichamelijk gebrandstapeld, uitgejouwd en belachelijk gemaakt? En het gaat maar zo door. Iedere eeuw kent deze slachtoffers, zij vallen met iedere generatie bij honderden en duizenden, anoniem of door een brutale colportage over het asfalt geslingerd. Zij vallen door het onverstand, de boosaardigheid, wangunst en vrees (om het behoud der eigen voetstukjes) van hun eigen tijdgenoten. Maar wat het ergste van alles is: ondanks deze waarheden, die door niemand worden ontkend, blijft het feit met al zijn tegennatuurlijke verschijnselen voortwoekeren, het behoort blijkbaar tot het Leven, dat zich als ,,maatschappij" aandient en de spelregels bepaalt. Ook JOZEF RULOF hoort bij die slachtoffers, die ,,Rembrandts", die hun menselijk Golgotha moesten aanvaarden.

De lofprijzende necrologieën zijn voor hem nog uitstaande, helaas, maar gezien het tweesnijdende effect van een ,,lofprijzen" van zijn werk, -- een zekere blaam zal zijn tijd en landgenoten daarbij niet gespaard blijven, -- en het niets ontziende, ,,rücksichtslose" karakter van zijn leer, zal zijn verheffing tot ,,"slands grootste zoon" nog enige tijd op zich moeten laten wachten.  Dit volmaakte leven is een treffend en fataal voorbeeld, dat onze polemiek steunt. Als er één mens aanspraak kon maken op erkenning en de liefde van zijn tijdgenoten, dan was het deze geniale dienaar der Goden, die voor het geluk en het geestelijk welzijn van het mensdom al zijn levenskrachten letterlijk heeft verkwist. Dat deze omschrijving slechts in gebrekkige mate de ware toedracht weergeeft, is een feit, geachte lezer, want dit leven was een manifestatie van waarlijk bovenmenselijke deugden. Een schitterend voorbeeld van trouw, dienstbaarheid en overgave aan een hoger gezag, dat slechts één enkel voorbeeld in de geschiedenis kent! Wij schrijven dit in het volle besef van wat wij schrijven. Wij weten uit eigen aanschouwing, studie en beleven van ongeveer tien jaar tijds, welk een fenomenaal proces zich met dit leven heeft voltrokken en welke krachten dit heeft gevergd. Wie enigszins met deze materie vertrouwd is, zal begrijpen wat wij bedoelen. Voor een buitenstaander spreken wij een ietwat hoge tal, maar niettegenstaande de geestelijke achtergrond van dat leven, zijn de stoffelijke resultaten voor iedereen waarneembaar en kan hij nu kennis mee maken. Een resultaat, dat de grootste eerbied en bewondering afdwingt, voor de kenner, alsook voor de leek.

Want Jozef Rulof's schilderijen zijn scheppingen, die de kunst der Oude Meesters niet slechts evenaren, maar wat hun inhoud, hun voorstelling betreft, deze nog verre overtreffen. Gaat u deze eens bezien, geachte lezer, misschien dat u dan ook beseft, welk een blunder diegenen hier te lande hebben gemaakt, die deze kunst bewust hebben doodgezwegen, genegeerd of gebagatelliseerd en toch voor het culturele en geestelijke leven verantwoordelijk zijn. Geen kunst der Aarde, die deze geestelijke schoonheid en wijsheid ooit in beeld kon brengen! Er zullen tijden aanbreken, waar men voor deze kunst honderdduizenden zal willen betalen en de nageslachten zullen ze als kleinodiën behoeden en bewaren. Het is één van de grootste culturele schandalen van deze tijd, dat men een zo eminente figuur als JOZEF RULOF, op een evenzo laffe als brutale manier heeft weten te kelderen! Voor iedere kunstpsychopaat wordt middels uitgebreide verhalen in kranten, weekbladen, radio en lezingen, de belangstelling van het grote publiek gekweekt en aangewakkerd. Het onnozel gestamel en gekladder met verf, pen of celluloid, vindt zijn welwillende en soms enthousiaste reactie bij de organen, welke met de voorlichting en toelichting van het geestelijke en culturele leven belast zijn. En temidden van dat gepruts, charlatanerie en artistieke baldadigheid, staat een eenzame gigant, een scheppend genie van het grootste formaat en moet het beleven, dat zich ook aan hem de ganse bekrompenheid en burgerlijke kleinzieligheid van zijn tijd uitleeft.  Laten de heren van de pers en de ministeries niet zeggen: ,,Wij hebben het niet geweten!" Jozef Rulof heeft gedurende zeven jaar ruim 800 lezingen gehouden, in Den Haag, Amsterdam en Rotterdam. Wie aan deze lezingen heeft deelgenomen, weet, dat de ongelofelijke onderwerpen en hun sensationele ontleding door de spreker, voldoende aanleiding konden geven voor een enorme belangstelling van pers, wetenschap en publiek, Jozef Rulof heeft een vijfentwintigtal boeken geschreven, welke stuk voor stuk boven alles uitkomen, wat er tot nu toe over God en Zijn Schepping zijn gepubliceerd.

Boeken, welke o.a. de medische wetenschappen de grootste diensten kunnen bewijzen bij de bestrijding van kanker, zielsziekten, krankzinnigheid enz.; boeken, die het wezen der kunst ontleden en de kunstenaar de ,,gouden sleutel" in de hand drukken, om zijn gaven tot ontwikkeling te kunnen brengen: boeken van de grootste opvoedkundige waarde op alle gebieden van het geestelijk leven. En last but not least -- de leer van de micro en macrokosmos. De Kosmologie, die u alles vertelt en openbaart, wat het ,,menszijn" betekent! Daarbij komen honderden van schilderijen, zoals deze door ons reeds zijn geschetst. Waarachtig, een indrukwekkend en gezegend werk van een bovennatuurlijk gehalte! En u weet er misschien niets van geachte lezer?! Gaat u dan dank brengen aan diegenen, die u dag in dag uit met hun surrogaten bedienen en hun eigen onbewustzijn en gebrek aan ,,feeling" aan u opdringen. Maar als wij met dit artikel uw belangstelling konden wekken voor JOZEF RULOF -- hij overleed in 1952 in Den Haag -- leest dan vooral de trilogie: ,,Jeus van moeder Crisje", een autobiografie, die u alles vertelt over het leven en werk van deze grote ,,ingewijde" . En begint vervolgens met ,,Het Ontstaan van het Heelal", ook een trilogie, die u de Waarheid schenkt over God en Zijn Schepping. Als u van deze boeken een studie heeft gemaakt, voelt u immers de ernst en de oprechtheid van onze bedoeling en komen wij tot eenheid van onze gedachte, waarnaar ook Jozef Rulof bij zijn ,,broeders en zusters" zo hartstochtelijk verlangde. Toen Napoleon voor het eerst Goethe ontmoette, hij stond toen op het toppunt van zijn macht, reageerde hij op het eerste gezicht met te zeggen; ,,Voilá c'est un homme!" Ik heb in de Amsterdamse Schouwburg een soortgelijk gevoel ondergaan, toen ik daar Jozef Rulof voor de eerste keer op de ,,Buhne" heb zien verschijnen en ik zal het nooit kunnen vergeten. Er was op dat moment een grote dankbaarheid in mij en een volkomen bereid zijn tot overgave en ik kon er blij om zijn.

Want door deze houding van geest en gevoel in mij, was ik ook in staat de eerste reactie zuiver op te vangen en de mens zo te zien, zoals hij in werkelijkheid was. ,,Voilá, c'est un homme!" Één onder miljoenen en als u het mij wilt toestaan, de enige onder miljoenen! Zo voelde ik het ruim 9 jaar geleden en zo voel ik het vandaag nog, alleen met dit verschil, dat dit gevoel in de loop der jaren meer en meer houvast heeft verkregen door de geestelijke en menselijke kennismaking met Jozef Rulof, zijn werk en zijn leer.
B. v. Baden.  



counter free
Google Analytics Alternative