VREDE IN MENSEN EEN WELBEHAGEN!!!!!!   
Miljoenen mensen in Oost en West, Noord en Zuid, kennen deze woorden. Zelfs ongelovigen kennen deze tekst op hun duimpje en begrijpen iets van de strekking en bedoeling. Uitwerking en vervolg in de tijd gezien zijn eveneens bekend en geven geen reden tot juichen. Volgens bepaalde overleveringen kwamen de woorden, alsmede de melodie van deze 'love-song' uit een Hemelse Sfeer. Tientallen eeuwen geleden schijnt er ergens iets te zijn gebeurd, wat buitengewoon onaards was. Ergens in een vér land vond een merkwaardig voorval plaats, dat in relatie stond tot een geboorte. In de stilte van een nachtelijke rust klonken er ijle, serene klanken. Terwijl de meeste mensen en ook de dieren rustten in de nacht, klonk een gezang van bovenaardse schoonheid, dat een onbegrijpelijk mooie mededeling voor heel de mensheid bevatte. De natuur was in rust, de instincten waren slapende. Slechts enkele mensen waren voldoende 'bij de tijd' om iets te merken van dit wonderlijke voorval. Het waren 'slechts' gewone, ongeletterde mensen, herders, bewakers van kudden. Als in een ijle nevel zweefden Lichtende Figuren boven de plek, waar nog enig gevoel wakend bewustzijn bezat. 'Vrede op Aarde, in Ménsen een Goddelijk Welbehagen'.

Een schitterend verhaal.... 'met de groeten van de God van al het Leven erbij'. Zelfs in de pure stilte van zo'n droomnacht klinkt het nog ongelofelijk voor wie de wereld kent. Straks, als het daglicht komt en het leven beveelt te ontwaken, zal het wellicht een leugen schijnen ... Wie zou het geloven? Wie kan het vertrouwen ? Een droom, best mooi, maar wat koop je er voor? 'Vrede op Aarde'? En dan nog wel met welbehagen in mensen? Het zou wat... Mooi voor wat gevoeligheid op speciale hoogtijdagen, deze Goddelijke proclamatie, rondgebazuind door Hemelse afgevaardigden, je moet er maar in durven geloven, in deze keiharde maatschappij. Van mond tot mond kwam het tot ons, van generatie tot generatie bereikte het zelfs ónze tijd. Het overbrugde maar even twintig eeuwen. Christus leverde daarvoor de stuwkracht door het levende bewijs ervoor te geven. Wellicht is juist daardoor deze strofe zo wereldwijd bekend. Immers, bij de geijkte gelegenheden klinken deze woorden overal opnieuw in de aardse atmosfeer. Echter nu opwaarts, hemelwaarts keren ze terug naar hun voorname oorsprong, véruit onvoldoende gebruikt, nog onbegrepen en nutteloos. Zeker, het kan moeilijk ontkend worden: Nog steeds onbegrijpelijk ... Nog steeds niet te geloven. Niet te vertrouwen ook, voorál niet overdag, als de stoffelijke Zon het leven van alledag beschijnt en de ijle stilheid overheerst wordt door actief menselijk handelen. Van de zijde van God schijnt er ook niet veel nadere uitleg te komen. Kennelijk liet God het bij dit vage en dringt niet eens verder aan ... In mensen een welbehagen ... Nee, dat kan niet, al is het nog zo mooi. Niet bruikbaar? Mooi? Welzeker, maar de mensen die dit al te letterlijk nemen, hebben het bijna zonder uitzondering bijzonder moeilijk en zwaar. Het gaat ze, aards gezien, vaak puur slecht ... wat zou je daar van denken? Zij wérden juist uitzonderlijk en dat blijkt veel last te geven. Deze weg naar vrede op Aarde is wel érg moeilijk, blijkbaar is Goddelijk welbehagen iets wat moeilijk bereikbaar is, slechts te verkrijgen door uitzonderlijkheid te accepteren. Kennelijk voert het je als mens naar onbekend terrein, naar gebieden waar slechts weinigen de weg weten. Het blijkt een tocht te zijn vol risico, slechts te bereizen in kwetsbaarheid, een nogal dwaze vertoning, nietwaar? Elke verdedigingstactiek of afweermiddel faalt daar en ieder defensief wapen werkt er als een boemerang en richt zich tegen jezelf. Ogenblikkelijk slaat zo'n ding je uit je vrede, die je zo juist schoorvoetend en vol angstige twijfel dacht aan te kunnen. Het is nogal wat. Kwetsbaar, vernietigbaar in volle overgave moet je zijn voor echte vrede.... volkomen bereid om elk risico te dragen, zelfs dat van totalitaire overweldiging door supergeweld. Gereed om zonder tegenweer vernietigingsdriften van de haat te beleven met een: 'Vader, vergeef hen, want zij beseffen niet wat zij doen'. Pas door die absolute wil tot vrede is de beschermende werking feilloos. Dat bewees Christus. Maar voor de stoffelijk denkende en voelende mens is Hij nog steeds een verliezer en schrikt het voorbeeld meer af dan het aanspoort tot navolging. Nog steeds bezit de Christelijkheid ongeloof in die waarachtigheid.   Het is ook niet mis, wat de nieuwe dimensie van ons eist. De reactie ligt voor de hand in een wereld van 'ieder voor zich'. Dat schept afweer en hoort volkomen natuurlijk bij dat oerstadium van de evolutie.

Niets aan de hand als je er midden in zit, maar levensgevaarlijk als de menselijke evolutie je in contact brengt met éénzijn en Hemelse Vrede. Nu gaat het er op of er onder en komt ook de twijfel. Nu vaart het schip in woest water en dreigt te vergaan. Christus is de enige opvarende die niet verontrust is door de wildheid van de natuur, alle anderen zijn angstig. Zelfs de stuurlieden en de kapitein kunnen de ramp niet afwenden. Zwaaiend en slingerend stevent het schip van de maatschappij af op gevaarlijke klippen. Het zal zware averij oplopen, zo niet geheel vergaan. Vergeefs rukken de verantwoordelijke bestuurders aan het roer. Er dreigt paniek onder de bemanning en passagiers. Maar nog steeds is het 'Christus Bewustzijn' rustig en toont zekerheid over ongekende mogelijkheden. Het zegt aan de omstanders, aan de zoekenden naar evenwichtigheid en duurzame vrede: 'U bent het zelf ... u bent God en kunt handelen met gezag tegenover álles wat mijn leven bezit, want u bezit daarvan het hoogste. Ga heen en bewandel die woeste golven... U kunt dat als u in uzelf gelooft. Verijl uw leven en u gaat zwevend verder, er kan u niets meer gebeuren. U zult gedragen zijn door de krachten van uw Goddelijke Kern en die van uw zekerheid. Deze fantastische mogelijkheid is er, zij leeft ver achter elk spoor van twijfel. De Meesters brachten door Jozef Rulof van dat alles de verklaring. 'U bent Goden'. Het klinkt miljoenvoudig door in heel onze cultuur, in de Kunsten en Wetenschappen richt het zich in duizenden toonaarden tot de mensheid: Word Vrede en u BENT het.  In de stad Den Haag kwamen op 29 oktober 1983 ruim een half miljoen mensen demonstreren voor de vrede op Aarde. Zij richtten zich tégen het allergrootste geweld. Zij vragen de beheerders van ons maatschappelijk systeem om niet verder te gaan op de heilloze weg naar algehele vernietiging. Velen achten de risico's onaanvaardbaar in naam van vrede en veiligheid. Ze verwachten stranding van het ruimteschip 'Aarde' en schreeuwen het uit tegen het onbewuste. Zij vragen de stuurlieden van staat wijs te zijn en de koers te verleggen. Hun angst is loodzwaar, stoffelijk en log. Hun uitstraling bezit nog niet de veelzeggende ijlheid van het vertrouwen in geweldloosheid. Zij weerspiegelen een eerste aanleg, een begin en dat is grandioos. Zo dierbaar en heilig, dat daarmee de Hemelen instemmen en er voor de gevoeligen van geest dwars door dit massale heen opnieuw een oud waarachtig lied klonk. Aanzwellend ging het door de gesloten rijen ... eenheid in streven en gevoel ... Waar u in Mijn Naam vergadert en hier waren het er meer dan een half miljoen. En dat was voelbaar aanwezig. Deze massa was één en verbonden met de Hemelen. Een schitterend begin, een bewijs voor ontwakend bewustzijn. Ontroerend was het om te bemerken, dat de verwachtingen zelfs nu niet te hoog grepen. Toch is het slechts een begin, want de échte vrede eist meer dan daar werd ingezet. Het is nog slechts krabbelen aan de marge, want uiterste risico's worden nog niet algemeen aanvaard. De kruisraketten te weigeren heeft nog niets te maken met het waarlijke Kruis van Christus. Dat vertegenwoordigt hoogstens een verlangen naar een 'goede oude tijd', waarin het nog mogelijk was om conflicten beperkt uit te vechten. Maar toch: 500.000 mensen op pad voor vrede en dát in Den Haag. .. en opnieuw ging het gevoel verder dan officieel geordonneerd was. Het bekritiseerde hoofddoel werd ver overtroffen en er was sprake van vaart en bezieling. Dat kwam dóór in de televisie en radioverslaggeving, maar evenzeer in de straten van Den Haag was het voelbaar. Het kwam ook door, toen een moedige, onaangekondigde jonge vrouw het woord nam en de bewuste woorden sprak: 'Het is fijn om te Leven'. Diepgevoelde momenten ... groots en indrukwekkend, bezield ook, maar slechts volstaand als een eerste begin. Vrede eist meer. Vrede is veel dieper.

Vrede eist een omwenteling op Kosmische Schaal in alle mensen. Vrede eist van de mens het leren kennen van zichzelf en zijn Goddelijke oorsprong en wezen. Vrede betekent het betreden van een volkomen nieuwe dimensie, het volkomen vrijwillig kwetsbaar zijn in opgaand voelen en denken van een hogere Orde. Het is het in verbinding komen met die Vierde Kosmische Graad, daartoe aangetrokken door de Eerste Lichtende Waarachtigheid als Eerste Sfeer. Wij die de bewuste verklaringen daarover mochten leren kennen weten dit, maar ook wij zullen zelf dezelfde risico's hebben te riemen om te gaan over wild en woest water op onze eigen zielenkrachten en zonder te verzinken door onze twijfel. Wat wij weten, brengt ons geen voordeel, zolang wij niet gáán. Maar Den Haag was weer een universeel Centrum voor het hogere in de mens. Dit was op basis van het Schemerland, maar de Hemelen waren leeggestroomd. Zij keken toe en mengden zich in die massa. Het verhoogde gevoel was veelzeggend aanwezig. Voelbare straling. Er zijn reeds groepen die zich afkeren van alle wapenen een groot risico. Er zijn zelfs mensen die zich op geen enkele manier door geweld verdedigd wensen .... een formidabel risico. Moedig gezegd, hopelijk zal het niet om bewijs moeten gaan riskant hoor. Die mensen zijn echt ver. Als het waar is dan. Twijfel is er al gauw. Is niet het slot op onze deuren daarvan bewijs? Reeds dát keert zich af van het welbehagen in mensen, immers, hoezeer vertrouwen we nu nog op de kracht van onze eigen uitstraling in Liefde, op de wet van de rechtvaardigheid. Hoe dikwijls wenden wij ons niet tot het gewelddragend gezag om ons beschermd te weten tegen lagere activiteiten? Volgens Jozef en de Meesters zou Adolf Hitler geen schijn van kans hebben gehad in ons land binnen te dringen, als het Nederlandse Volk waarachtig en voor honderd procent vertrouwen zou hebben gehad in het Evangelie van Christus. 'Al zouden de mieren die man moeten stoppen, u zoudt dit wonder hebben mogen beleven', zeggen de Meesters van de Universiteit van Christus. Waarheid? Dat zal ieder van ons en allen zelf moeten beleven en waar zien te maken met alle risico's van dien. Nu is het zo, dat dit vertrouwen geen meerderheid bezit. Dat is het privilege van de twijfel die daarmee oneigenlijke macht verschaft aan een gevaarlijk onbewust- zijn. Het massaal demonstreren van miljoenen mensen ten spijt. Dat is een machtig mooi begin, noodzakelijk als een teken van kleur bekennen. Hopelijk werkt het ook aanstekelijk. De echte vrede is nog ver, de Sfeer bereikt de Aarde nog niet, maar er wordt hard aan gewerkt. Vrede op Aarde komt, wanneer zij in een meerderheid van mensen het welbehagen bezit voor een onvoorwaardelijke Liefde voor alles wat Leeft! Jazeker, Koninklijke Schoonheid: ,,HET IS HEERLIJK OM TE LEVEN''.
P. L. H. 


counter free
Google Analytics Alternative