Wat gebeurt er bij abortus?  
De meerderheid in onze maatschappij voelt aan dat het afbreken van een zwangerschap verkeerd is. Dit gevoel wordt gesteund door de onzekerheid die er onder wetenschappers leeft, zeker bij de vraagstelling "wanneer is het nu een mens, een kind"?  De wetenschap gaat ervan uit dat het bij elke geboorte om een totaal nieuw leven gaat. Zij menen te weten dat de foetus pas na de derde maand een bewustzijn krijgt, waardoor men het in de periode ervóór kan doden, dit zelfs zonder enige maatschappelijke wet te overtreden.  Maar veel vrouwen voelen dit anders aan, sommigen voelen reeds bij de conceptie aan dat ze een 'leven' ontvangen. Hieruit zou men de vraag kunnen stellen: "mag het ooit en op welk tijdstip dan"?  Als we nu de reïncarnatiegedachte aannemen, zien we dat bij het samensmelten van een eicel met een zaadcel, één of meerdere zielen aangetrokken worden. Zij nemen als levensvonk bezit van die nieuwe cel.  Die ziel, of zielen in geval van een eeneiige tweeling, gaat over tot een stoffelijke werking, een opbouw, vanuit hun onderbewustzijn. Dit kunnen zij omdat de informatie van opbouw in het onderbewustzijn opgeslagen zit, dit door alle ervaringen die ze eens beleefd hebben in vele vorige levens.  

De cellen gaan zich splitsen om door vermeerdering tot een lichaam te komen.  In de derde maand wordt de ziel wakker en ontstaat er een nieuw bewustzijn. Het lichaampje groeit verder en de verschillende organen worden afgewerkt tot het moment dat de baby wil geboren worden. Tijdens die eerste drie maanden kan het gebeuren dat de vrouw een abnormale bloeding meemaakt, ondanks dat er met de foetus niets aan de hand is. Dit betreft dan een natuurlijke werking waarbij nog een ongeziene tweede, zelfs derde vrucht komt te sterven.  Dit omdat bij de bevruchting meerdere zielen kunnen aangetrokken worden. Dus het menselijk leven ontstaat op het moment dat de ziel of het 'leven' indaalt in de samengesmolten ei-zaadcel.  
Daardoor is het bewust afbreken van dit nieuw leven altijd doden, of anders gezegd het ontnemen van het stoffelijke leven voor die ziel, die persoonlijkheid, diegene die men gezamenlijk of alleen heeft aangetrokken. Door die daad komen er wetten in werking, wetten van karma en van oorzaak en gevolg. Maar wanneer een abortus wordt uitgevoerd omdat er levensgevaar dreigt voor de moeder, dan overheerst hier de wet dat het bewustere leven niet moet sterven omwille van een leven dat nog geen dagbewustzijn bezit. Daardoor zijn er ook geen gevolgen te beleven. Het gebeuren zelf heeft dan weer een reden. Het is wellicht een levensles voor de moeder.  
J. de B.



counter free
Google Analytics Alternative