SCHOPENHAUER CONTRA MAGERE HEIN. ,,DOOD" IS DE BRUG DIE HEMEL EN AARDE VERBINDT.  
,,Wanneer zullen we de moed hebben de handschoen toe te werpen aan de wil om hem te zeggen, dat de lieflijkheid van het bestaan een leugen is en dat de allergrootste weldaad de dood is?" De Wijsgeer Schopenhauer heeft deze woorden vastgelegd in één van zijn vele sombere beschouwingen over het leven en de dood. Enigszins paradoxaal lijkt het om Schopenhauer ook te horen zeggen: ,,Aan het einde ontmoeten wij de dood. Juist op het ogenblik, dat de ervaring wijsheid begint te worden, beginnen geest en lichaam te verzwakken. Alles duurt slechts een ogenblik en haast zich naar de dood" Wanneer de lezer de eerste uitsprak van Schopenhauer vergelijkt met de tweede, dan moet het hem opvallen, dat eerst de dood als het ware als de verlossing wordt bestempeld, terwijl hierna de weemoed voor het korte en ogenschijnlijk van alle lieflijkheid gespeende leven naar voren treedt. Wie voelt hierin niet, dat ook de grote filosoof Schopenhauer in feite ook maar slechts een klein zoekend mensje was, die, al zijn wijsgerige stellingen ten spijt, de grootsheid van het leven niet vermocht te doorgronden of te peilen. Toch behoort een figuur als Schopenhauer tot de grote denkers. Maar in het licht van de metafysica behoren Schopenhauer en de zijnen echter tot de onbewuste zoekers! Een bewust denker was b.v. Goethe, die het volgende neerschreef:

,,Onze ziel heeft een onvernietigbare natuur en haar werkzaamheid gaat voort van eeuwigheid tot eeuwigheid. Zij is als de zon, die voor onze aardse ogen schijnbaar ondergaat, maar in werkelijkheid nooit ondergaat, maar altijd doorschijnt." Kan het ons verwonderen, dat Goethe in het hart van de mensen nog voortleeft en dat de miljoenen aanhangers van Rudolf Steiner en zijn leer, de antroposofie, hun hoofdkwartier te Dornach ,,Goetheanum" hebben genaamd? De wijsbegeerte van Schopenhauer is reeds lang weerlegd door figuren zoals Bergson, terwijl echter de gedachten van Goethe nog dezelfde kracht en diepte uitstralen als in de tijd waarin die werden vastgelegd. Ons nageslacht dat zal opgroeien in het licht van de bewuste liefde en openbaring, zal beter in staat zijn te beoordelen wie werkelijk de denkers -- de wijsgeren -- zijn geweest en wie op deze titel geen recht hadden, dan de tegenwoordige wereld, die nog op de grens staat van het onbewuste en het bewuste. Wij willen deze uitspraken van Schopenhauer zo beknopt mogelijk ontleden. Wat krijgen wij dan te zien? Schopenhauer begint reeds bij de onbewuste stelling, om de begrippen leven en dood als contrasten, als tegenstellingen, te beschouwen en begaat derhalve, geestelijk wetenschappelijk gezien, essentiële fouten. Want de dood betekent niet het einde van het leven, maar de dood is de poort voor het hogere bestaan. De tegenstelling van het leven is derhalve niet de dood, maar ,,niet-leven", hetgeen een enorm verschil is. Schopenhauer redeneert, dat, wanneer de ervaring eindelijk wijsheid begint te worden, geest en lichaam gaan verzwakken en de dood naderbij treedt! Welke dood? Het leven is continu!! Steeds weer loopt deze wijsgeer zich te pletter tegen het mysterie ,,dood".

Het leven is niet afhankelijk van het stoffelijk omhulsel is afhankelijk van het leven -- de geest! De mens kent miljoenen stoffelijke omhulsels, maar slechts één leven. Dat wij dit proces nog niet bewust kunnen voelen, komt doordat wij onze kringloop nog niet hebben beleefd. Eenmaal aan het einde gekomen van deze geestelijke wandeling, kunnen wij terugzien op al onze bestaansvormen. Nu is dit niet mogelijk, ofschoon velen het gevoel er voor bezitten, om te begrijpen dat het ene leven is voortgekomen uit en is verder gebouwd op het andere. Leven en dood zijn SCHIJNBARE begin en eindstadia. In wezen is ht nog het één nog het andere! Het begin van ons leven valt samen met de kosmische splitsing van de Wereldgeest -- van God en het einde zal weer de vereniging zijn IN de Wereldgeest -- in GOD. De vele miljarden etappes die hier tussen in liggen, ondervindt het intellect van de mens als leven en dood. Dit kan echter niet voor de ruimte. Er kan geen dood zijn waar GOD zich openbaart! Er is ,,ZIJN" en derhalve Leven. Het leven zelf kan metafysisch gezien, nimmer het stadium van NIET-ZIJN ondervinden. Het leven op zich is immers juist het tegendeel van ,,niet-zijn". De bewuste DENKER zal daarom vermijden het begrip ,,dood" te bezigen, want ,,dood" bestaat niet. ,,Dood" is de mogelijkheid om van de lagere tot de hogere levensvorm te geraken. ,,Dood" is de kosmische trap, die van de ene naar de andere toestand leidt. ,,Dood" is de hand van God, die het leven van de ene tot de andere planeet doet evolueren. ,,Dood" is de brug die hemel en aarde verbindt. De grootste genade, de grootst mogelijke liefde, het allerhoogste bewustzijn en eeuwig geluk zijn de uiteindelijke toestanden, die al het leven van God krijgt te aanvaarden en deze Hemelse geschenken ontvangen wij via en door de ,,dood"! Wanneer Schopenhauer klaagt over de afwezigheid van lieflijkheid in het leven, dan zal dit niet de schuld zijn van het leven, maar van Schopenhauer. De mens ziet en beleeft het leven zoals hij zelf aan gevoel bezit.

Schopenhauer behoorde dit te weten, daar hij in zijn filosofie zelf op de wet van ,,oorzaak en gevolg" wijst!! Wij kennen mensen, die het leven wel als een groot geluk en een genade ondervinden. Dit zijn echter mensen die rein en zuiver zijn als een bergriviertje! Geen wonder dat alles heel anders tot hen spreekt, als iemand die gebukt gaat onder zijn eigen disharmonische en daarom onbewust schaduwbeeld! De mens is zelf overal schuld aan; zelfs voor de filosofie die hij bezit. Zijn er niet behalve Schopenhauers ook Goethe's? Waarom grijpt de mens niet het hoge, het lieflijke, het zuivere? Maar de mens handelt, zoals zijn bewustzijnsgraad hem dit ingeeft. Gij zelf kiest immers, maar uw keuze wordt beheerst door uw gevoelsleven. Daarom kiest de ene Schopenhauer en de andere Goethe! De wijsgeer spreekt namelijk niet alleen zijn eigen gevoelens uit, maar vertolkt de groep mensen van zijn eigen afstemming! Ook Nietzsche, die in Hitler vermoedelijk zijn grootste bewonderaar vond, is hier deels een voorbeeld van. Wanneer wij aldus de filosofen gaan peilen, dan komen wij altijd en eeuwig tot de enige ware conclusie, dat de reinste en zuiverste filosofie die van Christus is. Christus heeft de mens dan ook bewezen dat dood een fictie is. Duizenden na hem eveneens. Onze eeuw bezit de middelen om dit vast te leggen en aan te tonen. Wanneer dit is geschied, dan zal de mens die voor de drempel van de dood staat, met een glimlach en dankbaarheid deze allergrootste genade van de Schepper ondergaan, omdat hij weet, dat hij alleen zijn stoffelijke ogen sluit om straks de geestelijke ogen weer te kunnen openen!
Sinclair Weston.  


counter free
Google Analytics Alternative