REÏNCARNATIE EN ECHTSCHEIDING. 
De statistieken wijzen uit dat het aantal echtscheidingen over de gehele wereld van jaar tot jaar toeneemt en verbijsterend en verontrust wordt allerwegen naar de oorzaak en oplossing van dit probleem gezocht. In vele steden vindt men thans consultatiebureaus en inderdaad worden vele mensen hierdoor geholpen, hoewel men daarbij natuurlijk wel moet bedenken, dat alleen die mensen, die werkelijk naar een oplossing voor hen huwelijksproblemen zoeken, van deze bureaus gebruik maken. Veel vaker komt het voor dat men zijn huwelijk als een ,,fatale vergissing'' beschouwt en er dan maar liefst zo gauw mogelijk een streep onder zet en dan is er weer een echtscheiding meer in de wereld. Velen zien de reden van het grote percentage echtscheidingen voornamelijk in het feit, dat de vrouwen meer dan vroeger een eigen plaats in de maatschappij innemen en lang niet meer zo op de (financiële) steun van de man aangewezen zijn. Dit is echter alleen maar een verschijnsel en zeer zeker geen oorzaak. Bovendien is dit verschijnsel door de staat zelf in de hand gewerkt door diverse oorlogvoeringen, waardoor de vrouwen noodgedwongen de plaatsen der mannen moesten innemen. De werkelijke oorzaak zoals wij die zien, is gelegen in het feit dat het huwelijk tot nu toe nog niet is begrepen! Wel door enkelingen, maar die zult u nimmer op de consultatiebureaus aantreffen.

Het feit, dat vroeger minder echtscheidingen voorkwamen, wil beslist niet zeggen dat het destijds wel begrepen werd. De mens stond toen veel meer onder invloed van de kerk dan thans het geval is. Eeuwenlang hebben de kerken echtscheidingen verboden onder het motto: ,,Wat God tezamen gebracht heeft, zal de mens niet scheiden''! ; maar de praktijk heeft bewezen en bewijst nog dagelijks, dat dit geen houvast meer betekent. Omdat niet GOD de mensen tezamen brengt, doch de wet van ons eigen oorzaak en gevolg en dit is tot op heden niet begrepen. Hoe vaak gebeurt het niet dat twee mensen elkaar leren kennen, ,,verliefd''? worden; niemand anders bestaat meer voor hen: ,,hij'' is de man van haar dromen en ,,zij'' is het liefste wezentje ter wereld. Enkele jaren zijn ze stralend gelukkig en plotseling horen hun verbaasde vrienden en kennissen dat de ,,gelukkigste'' mensen van de wereld ieder hun eigen weg zijn gegaan. Als men hen dan later spreekt(ieder afzonderlijk natuurlijk), krijgt men dramatische verhalen te horen, die moeten bewijzen waarom het toch heus niet langer meer ging. Beiden zijn diep teleurgesteld in elkaar en de toehoorder moet hen allebei vanuit hun eigen standpunt gezien gelijk geven en daarbij hebben beiden ongelijk, omdat ze vanaf het begin af aan ongelijk hadden. ,,HIJ'' was niet de man van haar dromen en ,,ZIJ'' niet het liefste wezentje van de wereld. Zij waren doodsimpel twee wezens, die elkaar op grond van hun verleden moesten ontmoeten. DAT was het wat zij onbewust voelden bij hun eerste kennismaking, maar omdat ieder mens hunkert naar liefde en begrip en niemand zich van zijn eigen verleden bewust is, werd er ,,liefde op het eerste gezicht'' van gemaakt. Maar die liefde moest nog komen, die krijgen we niet maar zo cadeau.

Onze duizenden levens hebben ons met ontelbare mensen tezamen gebracht en met velen van hen zijn we door tal van oorzaken verbonden. Als wij eenmaal aan onze ,,karmische'' levens zijn begonnen, dus voor ons eigen oorzaak en gevolg komen te staan, zullen wij steeds opnieuw de mensen ontmoeten, aan wie wij goed te maken hebben en omgekeerd. Als wij in dit leven geslagen worden, niet begrepen worden, kortom doodongelukkig zijn, begrijpen wij niet waarom ons dit juist moet gebeuren, maar als wij een blik in ons verleden konden slaan, zouden wij het weten. In de machtige Trilogie van Jozef Rulof ,,Het Ontstaan van het Heelal'', vergunt de Geestelijke Leider van Jozef Rulof, Meester Alcar, ons zo een blik in een aantal van zijn eigen vroegere levens. Nu als man, dan weer als vrouw beleeft hij zijn ,,Oorzaak en Gevolg'' en wij raden u met klem aan, deze boeken te lezen. Het zal voor u net zulk een openbaring zijn als het voor ons was, want nergens krijgt u zo uw eigen persoonlijkheid ontleed als in dit en alle andere werken van Jozef Rulof. Er bestaat geen toeval of willekeur. Als twee mensen elkaar ontmoeten en voelen dat zij tot elkaar behoren, kan dit niet na enkele jaren een ,,vergissing'' blijken. De vergissing was er reeds veel eerder, toen we ons gevoel niet begrepen en er een andere betekenis aan gaven. Wij zeiden het reeds en herhalen nogmaals: Onze karmische wetten voeren ons onfeilbaar tot hem of haar aan wie wij goed te maken hebben of met wie wij iets moeten beleven. Eerst wanneer wij aan die wetten hebben voldaan, lost dit gedeelte van ons karma op, maar dan ook geen moment eerder.

Als wij zelf de verbintenis met de ander verbreken omdat wij ons ,,teleurgesteld'' voelen, komen wij onherroepelijk vroeger of later weer voor hetzelfde beleven te staan, zo lang, tot wij het leren aanvaarden. Als dit weten en aanvaarden eenmaal in ons is, beleven wij ons huwelijk heel anders en veel gelukkiger! Ieder voor zich bouwt dan persoonlijk aan dit geluk en eist in de allereerste plaats van zichzelf de hoogste inzet. En waar de één alles van zichzelf geeft, zal de ander door dit voorbeeld leren en het eveneens trachten te doen. Door het huwelijk staan wij direct voor ons eigen verleden en wij komen geen stap verder wanneer wij weigeren de consequenties uit dat verleden te aanvaarden. Een ieder, die zelf een harmonisch huwelijk beleeft, zal ons kunnen vertellen, dat het geluk, dat in de loop van het huwelijk is ontstaan, verre dat van ,,de eerste ontmoeting'' overtreft. ,,Liefde op het eerste gezicht''! Een veel gebruikte en misbruikte uitdrukking.,,Herkennen op het eerste gezicht'' past veel beter, maar dan een herkennen van een eigen, hoewel onbewust, verleden. Na het herkennen moet dan eerst het aanvaarden komen en dan volgt ook de liefde. ,,Je moet elkaar maar nemen zoals je bent''! Ook alweer een gezegde, waar we als uiteindelijke oplossing van het huwelijksprobleem niets aan hebben. Het VERLEDEN accepteren, in welke vorm het zich ook voordoet, omdat we zowel het verleden, alsook de vorm, zelf veroorzaakt hebben. In ,,Maskers en Mensen'' van Jozef Rulof, vertelt de hoofdpersoon Frederik over de man, die de straat op rende om iedereen, uitzinnig van blijdschap te vertellen, dat zijn vrouw hem een zoon geschonken had.

Niet genoeg mensen kon hij van zijn wonderbaarlijke geluk deelgenoot maken. Een jaar later had de man zijn geluk verlaten, na eerst alles kort en klein te hebben geslagen! Wat heeft hem daartoe gedreven? Wat meende hij eerst als zijn geluk te zien, om er later als een wilde op te trappen? Deze mens stelde eisen aan zijn geluk en toen deze eisen niet werden vervuld, herkende hij ook zijn geluk niet meer. Ons geluk ligt daarin, dat wij in ieder leven steeds weer de kans krijgen goed te maken om daarmee ons verleden te liquideren, waardoor wij onze aardse kringloop kunnen beëindigen en in een hogere wereld kunnen worden opgetrokken. Als dit weten ons bezit wordt, wij dus de leer van de reïncarnatie gaan aanvaarden, gaan wij niets meer uit de weg, maar beleven alles voor honderd procent.
E. S. 


counter free
Google Analytics Alternative