DE MENS"EN ZIJN INSPIRATIE. 
Omdat de schilder geen inspiratie beleven kan, staat hij machteloos! Vincent van Gogh, lezer, is een waarachtig kunstenaar geweest! Deze ziel als mens, gaf zijn leven voor de kunst! Maar en ook dit is de Goddelijke waarheid voor van ,,GOGH" hij bezweek! Dat kent u! Van Gogh nu, stond voor zijn eigen machteloosheid. Dat deze mens half krankzinnig geworden is, is doordat hij niet door de persoonlijkheid, het gevoelsleven, de ziel van de verf kon dringen, dus het allerhoogste niet heeft kunnen bereiken, omdat van ,,Gogh" als al de miljoenen anderen, zijn eigen gevoelswereld had te aanvaarden! Meer gevoel voor deze kunst bezat van Gogh niet! Hij en meer van die bekenden, stonden nu voor hun eigen geestelijk halt. Van Gogh gaf strijd te zien, anderen verwaasden, bekend is dat voldoende, doch toen Picasso zijn halt te aanvaarden kreeg, hij niet hoger kon, toen lezer, de tijd is ervoor, begon hij te prutsen, zette de gekke mensheid voor zijn geteken en geschilder, zo echt nu, zo onmenselijk ook, doch verantwoord voor de eeuw waartoe wij behoren. Daarin ziet ge nu uw eigen beeld uw verstand en geest, uw verwrongen gevoelsleven, uw narigheid ook, uw psychopathische denken en voelen, recensent, dat gij een naam gaf, dikdoenerig bewierookte, geld opbracht, aan deze zieke geestelijke eeuw werd verkocht, niets anders dan suggestie werd, doch door Picasso werd begrepen! Picasso kon niet hoger! Zijn halt was er! Doch van Gogh schoot zich een kogel door zijn verwrongen hoofd, gaf de strijd op!

Dat is de eerlijke kunstenaar, de mens die bekent, ik kan niet hoger, ik bezwijk! En elkeen, lezer, iedere schilder, iedere toneelspeler, voor elke kunst is dit, die dit halt niet begrijpt en dus niets anders is dan zijn graad van gevoelsleven, zijn gevoel dus (wij verklaarden deze wetten even slechts, door het gevoelsleven van de mens te volgen) bezwijkt, doet iets geks en maakt een eind aan zijn leven of krijgt een plaatsje in uw psychopathische inrichting. Gewogen en te licht bevonden! Dat is het, waarheid! Van Gogh nu, hoe gij dit ook beziet, recensent, stond voor zijn geestelijk halt! Hierdoor moet gij dit leven blijven liefhebben! En dat gebeurt ook, de mensheid zal van Gogh nooit meer vergeten, omdat van Gogh de waarheid onderging voor de kunst, de werkelijkheid voor de ,,Inspiratie" niet kon overwinnen en bezweek! Van Gogh had het gevoel niet, het bewustzijn niet voor de kunst, doch was levend en bewust, tot hier en niet verder, voelde hij, wist hij, kende hij, omdat de Goddelijke Inspiratie in hem dit ,,halt" te beleven kreeg! Hij kon niet dieper denken, lezer, van Gogh stond machteloos, het is precies als uw hardloper, voor al de taken in deze maatschappijn is dit, want dit zijn de gevoelsgraden voor het kunstige bewustzijn, die thans bepalen, die vragen: wat wilt ge? En nu ligt de schilder voor ons volkomen open! Aan zijn product, door zijn geschilder, door de film, kennen wij de regisseur, de schilder, de beeldhouwer, dat zijn thans geestelijke naamkaartjes voor ons en uw leven, wij weten precies hoe diep dat gevoelsleven is en waar zijn halt zich bevindt! Kosmisch is thans ons antwoord, waarvan uw recensenten geen begrip hebben en toch ook zij hebben te aanvaarden! Van ,,GOGH" is een ,,Einstein", een enkeling, een ,,Caruso"! Want nu is het gevoelsleven voor de dichter, de technieker, de prof, een graad van voelen en denken, alles is nu gevoel, lezer, niets en niets anders! En dat gevoel van de mens kan geen geestelijke inspiratie beleven, indien de persoonlijkheid, -- nu komt de Goddelijke rechtvaardigheid tot uw leven -- het antwoord dus  -- de techniek verwaarloost!

Hij denkt, dat deze eeuw gek is, doch waardoor hij de Goddelijke levenswetten voor de kunst bezoedelt, vertrapt, mismaakt, beliegt en bedriegt en nu alleen met verf knoeit. Doch voor de recensent thans, geleerd is het, expressionistisch is, non figuratieve kunst bovendien, doch het wordt, psychopathische abstractie, waardoor ze zich vergrijpen aan ,,Christus", het ,,Goddelijke" bewustzijn verkrachten! Geen Meester van de ouden dus, zou dit hebben gedurfd, de schilder van nu durft alles! Maar, dat gekke gevoelsleven van de mens is er nog, de schilder kan zich niet verbergen, hij kan nu wel schilderen, met verf prutsen, wij weigeren zijn producten te kopen, omdat al deze kunst hun psychopathisch denken en voelen vertegenwoordigt en heeft en hebben de Picasso's bewezen! De waarachtige inspiratie, lezer, eist van uw gevoelsleven, dat ge eerst bewijst wat ge wilt. Hebt u de techniek in handen, dan staat ge nog voor het Goddelijke kleurenrijk en is kosmisch diep! Nu krijgen de vervalsers een kans. Han van Meegeren nu, had dit nooit moeten doen. Wij hadden dezelfde schilder tot de Goddelijke inspiratie opgetrokken, indien wij met hem te maken hadden gehad. In één jaar slechts, doch toen bemoeiden wij ons nog niet met deze zaken, hadden wij van Meegeren en ook van Gogh, door de graden van de Inspiratie gebracht en hadden zij de geestelijke Inspiratie mogen en kunnen beleven. Wij hadden hen de ziel, het gevoel, de geest voor de verf leren doen kennen, een blauw, een groen, een goud, waarvan uw Rembrandt de diepte heeft verstoffelijkt en zij, deze Picasso's nimmer hebben gekund! Vincent van Gogh wilde er doorheen, bereikte het niet en schoot zich toen door zijn hoofd, de arme, hij had zijn dode punt te aanvaarden! Van Meegeren was groter in zijn techniek dan van Gogh. Van Meegeren had die hoogte kunnen bereiken, van Gogh niet, omdat van Gogh geen gevoel bezat voor techniek en is bewezen! Hij verwaarloosde de techniek, kreeg nu nooit de hoogte van de oude Meesters en toch, diep in van Gogh leefde dit verlangen, trouwens in elke schilder, doch bereiken die hoogte niet, omdat zij zich daarvoor het gevoel nog eigen moeten maken!

En dit geldt voor alles! Wij vroegen u immers, wat wilt ge? En zo zijn er nog verschillende schilders die iets bereiken, doch opnieuw bewijzen, dat ook zij het gevoel er niet voor bezitten en hebben thans hun machteloosheid te aanvaarden en wil ons zeggen; de kunst staat op een dood punt! De groten, waaronder Rembrandt, hebben eerst de stoffelijke inspiratie beleefd, de geestelijke levensgraad voor de Inspiratie is er nog niet. Dat zegt, dat al de Meesters nog altijd de verf als stof hebben verwerkt, de geest en de Goddelijke ,,ziel" voor het kleurenrijk, nog niet hebben verstoffelijkt, nog niet op het doek hebben beleefd, want die eeuw moet nog komen! En dat geldt ook voor de Musici, de componisten, allen staan voor een dood punt en is voor al de kunsten de ,,Geestelijke Inspiratie", niet de menselijke dus, doch nu is er van universele eenheid sprake! Inspiratie beleven wil zeggen en is; dat de kunstenaar door zijn techniek het gevoelsleven van de verf beleeft, vastlegt, uitbeeldt, natuurlijk, figuurlijk, door het model en door het gevoelsleven verstoffelijkt. Dat hebben de groten gekund, nog stoffelijk, doch voor de Aarde en de mensheid het hoogste is dat wij bezitten, onze Musea's geven u het bewijs. Wilt ge ,,de lucht" het uitspansel schilderen, wordt dan uitspansel en lucht en ge krijgt Goddelijke eenheid te beleven! Wilt ge een boom beleven door uw verf, wordt ziel en geest van de boom en gij zijt het en wij staan voor het leven van een boom en kopen uw kunst. Schilder een appel, maar vergeet de ziel en het leven niet uit te beelden of wij kopen uw appel niet, die vorm van nu, die dikke laag verf, uw expressionistisch gepruts, is geen kunst, dat leven van uw appel is dood, is er niet te zien, nog te voelen, dat is slechts een ,,vorm", van waarachtig leven is er geen sprake! Is dat uw kunst? Wij willen uw stillevens niet langer, kopen de ouden opnieuw en wij weten het, nooit krijgen wij er genoeg van! Nooit, want kunst, waarachtige kunst verveelt ons nooit, dat is en blijft leven en blijft bezieling, inspireert ons allen!  Dus lezer, de werkelijkheid is het, die ons bezielt, die ons bekoort, de rest is en blijft armoede, psychopathisch is het!  
Uw Marja Radjany.


counter free
Google Analytics Alternative