IK WEET HET GEWOON! 
Kinderen en hun ervaringen uit vorige levens.
Op een doodgewone middag zit Carol Bowman met haar kinderen en een bevriende hypnotherapeut rond de keukentafel. Thee en koekjes, niets aan de hand. Opeens komt de gedachte over de onverklaarbare angst van haar zoontje voor harde geluiden boven. Een korte regressie sessie volgt. Haar zoontje blijkt een soldaat te zijn geweest, temidden van een veldslag: Kanonnen, vuur, rook, gegil. Deze ervaring vormt voor de psychotherapeut de aftrap van het onderzoek. Ik ontdekte vier tekenen die aanwijzingen geven dat een kind over een vorig leven praat. Ze is even kort in Amsterdam voor een vakantie met haar man. Ze hebben leuke dagen gehad, veel spontane ontmoetingen met mensen. Ze verwonderen zich over de openheid in ons land. Tijdens het ontbijt dat vooraf gaat aan haar terugvlucht naar de Verenigde Staten vertelt ze over haar werk.

Ze heeft de afgelopen jaren vele gesprekken gehad met ouders en kinderen over herinneringen aan vorige levens. Na dit onderzoek ontdekte ze een patroon. Namelijk dat gebeurtenissen uit een vorig leven vaak het gedrag van kinderen in dit leven bepalen. En dat nare herinneringen hieraan zelfs de oorzaak kunnen zijn van angsten, fobieën en ziekten. Onder hypnose komen zulke verhalen uit het verleden vaak boven tafel. Bovendien praten kinderen er ook vaak spontaan over. Psychotherapeut Caral Bowman: In ieder kinderlichaam bevindt zich een oude, geïncarneerde ziel. Ik ontdekte dit toen mijn zoontje onder 'n lichte hypnose van zijn angst voor harde geluiden werd verlost. De link lag in een voorbij leven. Kanonnen en geschreeuw: Het is al ruim vijftien jaar geleden. Carols zoontje Chase reageerde regelmatig hysterisch als hij harde geluiden hoorde. Was het eerst vuurwerk waar hij heel angstig op reageerde, even later schrok hij van het geluid van de duikplank in het zwembad, samen met het geplons en geschreeuw van andere kinderen.

Carol kon er de vinger niet op leggen. Ze kon hem troosten, hem vragen wat er aan de hand was. Er kwam geen duidelijk antwoord. Het enige wat ik me realiseerde was, dat hij bang was voor harde geluiden. Toen ik hem vroeg of dat zo was, knikte hij van ja. Maar terug naar het zwembad wilde hij onder geen enkele voorwaarde. Een paar weken later kwam een bevriende hypnotherapeut, Norman genaamd, een tijdje bij ons logeren. Op een doodgewone middag  aan de keukentafel noemde ik op wat er met ons zoontje Chase aan de hand was. En Norman vroeg Chase toen of hij mee wilde doen aan een experiment. Omdat zowel mijn zoontje als ik deze angst graag uit de wereld wilden hebben, gingen we van start. Chase kwam bij me op schoot zitten, sloot zijn ogen en Norman vroeg hem wat hij zag als hij die harde geluiden hoorde. Chase beschreef zichzelf als soldaat. Ineengedoken op zijn knieën, schietend op de vijand. Gebulder van kanonnen, overal is geschreeuw en gedreun. Je rol spelen: Terwijl Chase bij Carol op schoot zit, beschrijft hij hoe hij eruit ziet als soldaat: Vuile, rafelige kleren, bruine laarzen. Ik ben bang, ik wil geen andere mensen doodschieten, geeft het jongetje aan. De toon waarop hij sprak, was ernstig en volwassen, vertelt Carol Bowman. Heel anders dan die van mijn vrolijke zoontje van vijf. Ook aan zijn lichaam dat bij mij op schoot zat, kon ik voelen hoe intens zijn ervaring was. Zijn lichaam verstijfde toen hij iets zei als: Ik ben aan het schieten vanachter een rots.

Z'n ademhaling versnelde en hij kroop in elkaar. Norman legde Chase vervolgens uit dat we vele verschillende levens op aarde leven. Steeds als een toneelspeler een andere rol spelen in een toneelstuk. Door die verschillende rollen te spelen, leren we wat het betekent om mens te zijn. De ene keer ben je een onderwijzer, priester of misschien een winkelier. Dan weer leef je het leven van een soldaat die iemand doodt, een andere keer word je zelf gedood. We doen niets anders dan onze rol spelen om te leren. Norman gaf aan dat het geen schande was om een soldaat te zijn. Chase begon te ontspannen. Hij vertelde verder over hoe er een kogel in zijn rechterpols was geschoten, dat hij in een barak verpleegd werd en vervolgens weer het strijdgewoel in moest. En even later vervaagden de beelden die hij kreeg. Hij sprong van mijn schoot en rende naar buiten om te spelen. Angst en eczeem verdwenen: Een bijzonder verhaal, waar nog twee staartjes aan zitten. Carol: Chase heeft al sinds zijn geboorte eczeem. Precies op de plek op zijn pols waar de kogel hem als soldaat had geraakt. Een paar dagen na zijn regressie-ervaring was het eczeem volledig verdwenen. 't Is ook nooit meer teruggekomen. Het tweede staartje hangt samen met zijn angst voor harde geluiden. Die verdween ook. Hij is zelfs gaan drummen. En na deze ervaring begon voor psychotherapeut Carol Bowman een heel nieuwe fase in haar leven. Ze begon met een uitgebreid onderzoek: Ze ging vele ouders en hun kinderen interviewen die soortgelijke ervaringen hadden. Ze schreef er twee boeken over: 'Wie was mijn kind?' en 'Kinderen uit de hemel'. Ze ontwikkelde therapieën, geeft lezingen en ontwikkelde praktische adviezen voor ouders. Want hoe herken je zo'n herinnering?

Hoe onderscheid je een verhaal uit een vorig leven van een fantasie? En hoe ga je om met je kind als 't spontaan met een uitspraak uit een vorig leven komt. Zó dat zo'n herinnering een geruststellend en helend effect heeft? Je kind begeleiden: Hoe weet je als ouder (of als grootouder, tante, verzorger of onderwijzer) dat een spontane uitspraak van een kind over een voorbij leven gaat? Allereerst kom ik met de simpele woorden dat weet je gewoon als ouder of verzorger, vertelt Carol! Geen bevredigend antwoord, maar toen ik de situaties die bij me binnenkwamen bestudeerde, kwam ik steeds bijna woordelijk dezelfde uitspraken tegen. Daarnaast ontdekte ik vier tekenen die een aanwijzing geven dat een kind over een vorig leven praat. Allereerst viel me de zakelijke toon van hun bevindingen op. Heel nuchter. In de auto of al spelend in huis kan een kind op zakelijke toon zeggen:Mijn andere moeder maakte dat ook. Of: Op zo'n plek ben ik ook doodgegaan. Ook opvallend is de blijvende consistentie in het verhaal dat kinderen vertellen:

Ze zullen het blijven herhalen zonder er iets in te veranderen. Fantasieverhalen komen uit de verbeelding voort. Herinneringen uit een vorig leven vinden hun oorsprong in een soort van mentale film: Werkelijk gebeurd en persoonlijk ervaren. Verrassend talent: Een derde teken dat verwijst naar echt beleefde gebeurtenissen is dat een kind komt met kennis die buiten zijn of haar huidige ervaringswereld valt. Kortom, je zoon of dochter heeft het over dingen waarvan jij zeker weet dat hij of zij die nog niet kan weten of hebben ervaren, legt Carol uit. Je kunt in zo'n geval bijvoorbeeld een directe vraag stellen als: Hoe weet je dat? Als het antwoord is: Ik weet het gewoon, kun je iets op het spoor zijn. Je kunt er verder ook op letten of het gedrag van je kind met het regressieverhaal overeenkomt. Denk bijvoorbeeld aan een fobie, ongewoon gedrag, spontane vaardigheden of een talent voor iets dat nergens in de familie voorkomt of niet makkelijk kan worden verklaard. Is er een link met het verhaal dat je kind vertelt? Het leven kent vele verrassingen. Tommy van een jaar of vier bleek moeiteloos een knoop aan zijn broek te kunnen naaien. Carol: Dit jongetje verloor eerder die week een knoop en zijn moeder wilde die er op een gegeven moment weer aannaaien. Tommy stond op, nog voor zijn moeder in actie had kunnen komen.

Hij pakte naald en draad. Haalde de draad door de naald alsof ie het dagelijks deed en zette de knoop er in een mum en een zucht aan. Toen zijn moeder vroeg waar hij dit had geleerd, zei hij: Nou, op mijn schip deden we dit altijd. Tenslotte kunnen ook lichamelijke kenmerken een bewijs zijn. Misschien krijg je iets te horen over een verwonding of dood in een vorig leven. En is er een aangeboren lichamelijk kenmerk, geboorteafwijking of een chronische aandoening die daarmee in verband staat. Als je vermoedt dat dit zo is, kun je er altijd naar vragen, maar forceer niets. Liefdevol luisteren: Wat kun je als ouder doen als je kind opeens met een herinneringen uit een vorig leven komt? Voel je allereerst gesterkt dat je niet de enige ouder bent die dit meemaakt, geeft de Amerikaanse psychotherapeut aan. Vele ouders hebben zonder begeleiding hun kinderen geholpen bij het verwerken van diepgaande ervaringen. Met name liefde, intuïtie en willen luisteren waren daarbij belangrijk. Verdere tips die ik uit mijn onderzoek heb kunnen halen? Wat je doet als je kind opeens zegt: Toen ik groot was, had ik een andere mammie. Of: Bij mijn andere ouders was ik een jongen.

Blijf kalm. Adem rustig door. Zet je gedachten zo veel mogelijk, opzij, geef je kind alle aandacht. Reageer bevestigend op wat je zoon of dochter zegt. Laat voelen dat je het gelooft en dat het belangrijk voor je is. Stel verder vragen, open vragen: Stimuleer je kind om te vertellen. Laat het z'n gang gaan. Als er emoties bij komen kijken, als je kind verdrietig, opgewonden, gelukkig of overstuur reageert, laat hem of haar zich dan volledig uiten. Misschien reageert je kind verward of juist heel gereserveerd. Wat er ook gebeurt, laat 't toe zolang de herinnering blijft doorgaan en zolang er energie voor is. Schrijf het op: Hoe je je kind nog meer kunt ondersteunen? Door het te helpen een scheiding tussen 't nu en 't verleden te maken. Dit is niet altijd nodig. Sommige kinderen hebben nadat ze hun verhaal hebben gedaan en hun emoties hebben geuit, er nog last van, vertelt Carol! Toen en nu vloeien soms in hun bewustzijn in elkaar over. Zeggen dat ze nu veilig zijn en dat de ervaring tot het verleden behoort, kan dan helpen. Een laatste tip die ze geeft, is om aantekeningen te maken van de verhalen van je kind. Liefst als ze nog vers in je geheugen zitten. Wat je kunt noteren? De woordkeus, lichaamstaal, emoties en vragen die jij stelde. Je gevoelens, gedachten terwijl je luisterde en wat jullie deden toen de herinnering boven kwam drijven. Misschien komen er eerst fragmenten en past na verloop van tijd de puzzel in elkaar. Het is hoe dan ook een bijzondere ontdekkingstocht, samen met je kind!
C. B.  


counter free
Google Analytics Alternative