Wat zijn geestelijk gehandicapten?
Bij de geestelijk gehandicapten onderscheiden we duidelijk twee verschillende vormen. Zij die door een lichamelijke stoffelijke stoornis niet volledig over hun motorische of verstandelijke vermogens beschikken. En zij die door hun geestelijk gevoelsniveau het lichaam al in de moederschoot vervormen, waardoor het motorisch functioneren en het denkvermogen belemmerd wordt. Deze worden in hun zijn gedwongen om alleen met hun gevoel te leven. Laat mij allereerst stellen dat in beide gevallen deze kinderen aangetrokken worden door ouders die hen de nodige zorgen en liefde kunnen geven. Toch zien we dat in bepaalde landen de maatschappij de ouders dwingt hen af te staan met het doel ze uit het maatschappelijk beeld te bannen. Men sluit ze gezamenlijk op en hierbij wordt er meestal geen rekening gehouden met die twee verschillende vormen, wat voor de eerste groep heel erg is.
Bij ons, waar de normen hoger liggen, steunt en helpt de maatschappij de ouders in die moeilijke taak, door die kinderen of volwassenen een tehuis aan te bieden met de nodige verzorging. Hoe onrechtvaardig en oneerlijk zou deze toestand van die kinderen zijn als er maar één leven was? Doch met de reïncarnatiegedachte is het te aanvaarden. In het eerste geval, de stoffelijke stoornis, zijn het de wetten van oorzaak en gevolg die werken. In het tweede geval gaat het om mensen die in vorige levens alle gevoelswetten hebben overschreden. Hierdoor hebben zij vanuit die diepe negatieve gevoelens nu meerdere levens nodig om door en met de liefde van anderen terug tot een gevoelsevenwicht te komen. We merken ook op dat hun denkvermogen daardoor totaal ondergeschikt is gemaakt aan hun voelen, omdat door de gevoelservaringen die ze ontvangen van degenen die voor hen zorgen, zij een evenwicht opbouwen wat verschillende levens kan duren. Hun beginpunt van herstel startte reeds bij de gevoelservaringen die ze als foetus in een moederlichaam ondergingen, maar door hun overheersende duistere gevoelens is deze zwangerschap meestal als miskraam geëindigd. Door het beleven van meerdere geboortes en levens zullen ze eens terug tot een harmonieus leven komen.
Bij ons, waar de normen hoger liggen, steunt en helpt de maatschappij de ouders in die moeilijke taak, door die kinderen of volwassenen een tehuis aan te bieden met de nodige verzorging. Hoe onrechtvaardig en oneerlijk zou deze toestand van die kinderen zijn als er maar één leven was? Doch met de reïncarnatiegedachte is het te aanvaarden. In het eerste geval, de stoffelijke stoornis, zijn het de wetten van oorzaak en gevolg die werken. In het tweede geval gaat het om mensen die in vorige levens alle gevoelswetten hebben overschreden. Hierdoor hebben zij vanuit die diepe negatieve gevoelens nu meerdere levens nodig om door en met de liefde van anderen terug tot een gevoelsevenwicht te komen. We merken ook op dat hun denkvermogen daardoor totaal ondergeschikt is gemaakt aan hun voelen, omdat door de gevoelservaringen die ze ontvangen van degenen die voor hen zorgen, zij een evenwicht opbouwen wat verschillende levens kan duren. Hun beginpunt van herstel startte reeds bij de gevoelservaringen die ze als foetus in een moederlichaam ondergingen, maar door hun overheersende duistere gevoelens is deze zwangerschap meestal als miskraam geëindigd. Door het beleven van meerdere geboortes en levens zullen ze eens terug tot een harmonieus leven komen.