ALISON K. ALTES - "UIT COMA, VOOR JOU BLEEF IK LEVEN".               
Hieronder vindt u een korte beschrijving van haar belevenissen:Bij het wakker worden voelde ik een grote liefde tot God, al mijn aardse liefdesverdriet viel in het niet bij deze alles omvattende liefde! Ook werd me de taak voor mijn dochter helder, zij was immers vaak in de coma aanwezig, voor háár moest ik genezen. Deze inzichten verlieten mij niet meer en ik werd er rustiger door. Ook werd ik mij zeer bewust hoe kort dit leven op aarde slechts is vanuit de kosmische tijd gezien door de toestand waarin ik af en toe tijdens de coma verkeerde. Duidelijk had ik vaak verschillende bewustzijnsnivaus, zoals het spontaan bezoeken van overleden familie in de sferen. Het "zien" van de vader van mijn dochter en mijn broer naast mijn bed, uren nadat ik reeds in een diepe coma lag. Ook zweefde ik eens in een sfeer waarin ik een "Bijbelse taal" hoorde spreken.Ik probeerde vanwege het gevoel van "weinig tijd" te hebben, steeds die energie die ik over heb in mijn creativiteit te steken. Ik "laad mijn energie op"in het naburige park. Ik hou erg van bloemen en verzorg ze tot het laatste bloemetje dat misschien met nog wat "eerste hulp" langer in de vaas kan staan.
Wegens de longbeschadigingen moest ik lang aan de beademing liggen om de longen kans tot genezing te geven. Daarom werd ik na elf dagen coma nog kunsmatig in coma gehouden. "Wat heeft de coma mij nog meer gedaan?" Het heeft mij alert gemaakt op de opmerkingen van mensen die zeggen "haal de stekker er maar uit", of "voor mij hoeft dat allemaal niet! of "geef mij maar euthanasie". Zij begrijpen niet omdat zij niet willen lijden, dat je niet zomaar uit deze lichamelijke huls stapt, of je nu gelovig bent of niet. De "geest moet uit de fles". Dat is een proces waar je, door jezelf onder de loupe te nemen, creatief te zijn, al is het door te borduren, breien of lezen, door de rustige toestand de geest tot groei komt. En ga je gemakkelijker óver, of kun je zelfs met goede stervensbegeleiding sterven op je eigen wijze en misschien wel waardiger heen dan met euthanasie. Nu ik kan zeggen hoe blij ik met het leven ben en een kopje thee of koffie samen met iemand kan drinken. Ik waardeer zeer het 'simpele' van het leven.Ik loop na de coma met een briefje op zak, dat als mij iets ernstigs overkomt, ik toch graag eerst gereanimeerd wil worden. Er zou meer onderzoek na coma's en daarbij eventuele voortkomende uittredingen gedaan moeten worden. Dus meer mensen zouden na het bijkomen uit een coma gevraagd moeten worden of zij iets gedroomd hebben of in hun dromen iets hebben gezien. Vaak lopen de dingen synchroon of hebben mensen tijdens de coma ook bijnadoodervaringen. 

Ik ging zelf niet door een een donkere tunnel met aan het eind een mooi licht. Ik ging diverse malen een brug over, maar nét niet tot het eind… ook deze ervaring hebben meer mensen meegemaakt lees ik nu wel eens.
Enige tijd geleden werd ik door het TV-programma "Vinger aan de pols", vanwege mijn boek, over mijn ervaringen en dromen geïnterviewd. Het klinkt gek, maar ik verheugde mij er bijna op om daarvoor gevraagd te zijn. Er zijn momenten dat je je dromen vergeet. Maar er zijn toch ook soms dromen die je niet vergeet, daar hoef je geen coma voor te hebben gehad! Sommige dromen die je hebt, bevatten een levensles en zijn het onthouden en opschrijven ervan de moeite waard! Door een droom in de coma kreeg ik 'door' dat de leiders van de grote wereldgodsdiensten de handen in elkaar moesten slaan, hoe waar blijkt dat nu zoveel jaren later. Of je nu Christen, Mohammedaan of Joods bent, er is voor mijn gevoel een 'onzichtbaar oog', dat alles ziet. Echter veel verdriet veroorzaken wij zelf en moeten wij ook zelf oplossen!

Dat er door het vele leed en de pijn geen God zou bestaan is voor mijn gevoel de zaak omdraaien!Wat ik ook leerde van de coma was dat we 'klein' moeten zijn, nederig en om hulp vragen. Van daaruit mogen we soms groeien. Dan kunnen wij ieder naar ons vermogen liefde geven en verder leven. Het zijn de aloude bekende woorden die echter steeds weer opnieuw geleerd moeten worden. Het dichten stopte bijna geheel na de coma, geschokt als ik was door de grote 'klap' van het ongeluk. Toch staan er enkele nieuwe gedichten in het "Uit coma" boek, omdat je met gedichten de dingen vaak kort en duidelijk kan beschrijven. Ik zette mij tot het schrijven van een boek over een schilderes waar ik bevriend mee was en waarvan ik het werk zeer bewonder, al is zij niet meer aan 'deze kant van het gordijn'. Verder maak ik graag illustraties en schilder ik. Na het ongeluk kreeg ik een groter atelier. Ik bekijk de wereld positiever en met meer humor. Dat zijn de dingen die uit de coma voortkwamen.
A. K. A.


counter free
Google Analytics Alternative