*Na de OERKNAL leefden wij op in de Maan en op
Mars en alle tussenplaneten allen in HARMONIE MET GOD. In het prille begin na
de oerknal konden we nog niet op de
Maan leven, want die bestond nog niet, moest eerst nog door ons
geschapen worden. Pas toen de eerstgeborenen uit de oerknal (waartoe Jezus
behoorde) hun kringloop aldaar was voltooid, en zij er lichamelijk uitzagen als
een soort visachtigen, kon men spreken van op de Maan.
We leefden er onze levens naast/met onze Tweelingziel en kregen samen twee
nakomelingen, een JONGEN en een MEISJE. Een jongen die leek op de vader, een
meisje dat leek op de moeder, ook leefden deze "Ziele-gezinnetjes"
volledig in harmonie met elkaar en dus met God.
( NB. Géén één-eiïge tweeling,
aangezien een één-eiïge tweeling altijd hetzelfde geslacht heeft!)
Laten we aannemen dat dit
biologisch gezien zo is. Of dat jongetje qua lichaam op die vader lijkt, is me
ook niet duidelijk en is ook niet zo belangrijk. Verder in het boek van Jaak
komt de oerknal nog ter sprake en zullen we hier uitvoeriger op in gaan.
Het meest logisch lijkt hier een
Twee-eiïge tweeling, in ieder een eigen vruchtzakje binnen de baarmoeder, een
jongen én een meisje, tegelijkertijd aangetrokken bij de bevruchting. Eerst
kwam dan de jongen ter wereld, kort daarna het meisje.
Waarom eerst het jongetje?
I: Dit lijkt me in de eerste
fasen van onze evolutie het meest logisch, aangezien oorspronkelijk het
manlijke dominant (scheppend) is. Ook omdat wij in onze hele stoffelijke
evolutie PER STOFFELIJKE GRAAD eerst de levens doorlopen als Man, daarna, na
een tussen leven, de levens als Vrouw volgen. (waarin we verhogen in
gevoelsgraad).
In het begin na de oerknal waren
we nog niet eens een cel, maar protoplasma, waar omheen zich later een vliesje
vormde en daardoor cel werd. Het was nog maar alleen een natuurlijke werking,
bewustzijn was nog heel ver weg, laat staan intuïtie, dat moest allemaal nog
worden opgebouwd en daar waren miljoenen tijdperken voor nodig. In de natuur
gaat alles langzaam en op zijn eigen tijd.
In onze levens NU wordt de eerst aangetrokken ziel van de twee als
eerste geboren. Of "gewoon” degene die het dichtstbij het geboortekanaal ligt.
Onze seconde van geboren worden staat vast, evenals onze seconde van sterven,
tenzij men er zelf een eind aan maakt.
Maar als eerstgeborene, na een
zwangerschap van 9 mnd. een jongen en daarna, na wéér een zwangerschap dus, een
meisje is ook een mogelijkheid.
We denken dat deze op dezelfde
tijd werden geboren. Net zoals nu een tweeling.
I: Dat denk ik ook. Toen alles
nog in harmonie was, werden zij direkt na elkaar geboren. (niet op dezelfde tijd,
dit kan biologisch niet)) OK is zo.
Als we kijken naar de eerste cellen, waaruit bij
samensmelting één nieuwe werd geboren, lijkt het voor de hand liggend dat er
steeds slechts één kind per zwangerschap werd aangetrokken.
Maar… toen waren wij nog slechts
ÉÉNCELLIGEN, ons stoflichaam had nog haar primitiefste vorm.
Aan het begin van onze evolutie,
daar op de Maan.
Voor zover wij begrijpen uit de
boeken, waren het steeds 2 zielen die tegelijk werden aangetrokken.
Even een klein lesje Biologie:
Als we kijken naar het menselijk lichaam, zoals naar de zoogdieren, kunnen wij
nog steeds de oorsprong van de Evolutie terugzien.
De vrouw heeft twee borsten, het
moederlichaam kan dus twee kinderen tegelijkertijd zogen. Dat wil niet zeggen
dat er dan dus perse sprake was van een tweeling.
Als het tweede kindje later ter
wereld kwam, zoogde de moeder het oudste kind ook nog. Geheel volgens de
natuur.
Poedermelk bestond immers nog
niet...Volgens de boeken van JR was het in het begin van de schepping altijd
een tweeling die werd geboren., een jongen en een meisje, de reïncarnatie van
de ouders die deze kinderen aantrokken.
Op Aarde, de 3e Kosmische graad,
kregen wij de kans ons STOFLICHAAM te vervolmaken in 7 stoffelijke graden en
tevens ons GEVOELSLEVEN PARALLEL DAARAAN te ontwikkelen, te VERVOLMAKEN tot op
GEESTELIJK niveau.( het blauwe bolletje).
Echter wij verloren onszelf. We
schiepen DISHARMONIE MET GOD door onze Tweelingziel te verlaten en met anderen,
binnen de eigen stoffelijke graad óf nog verder van God vandaan, uit andere
graden, te vrijen en kregen daarmee kinderen: -hierdoor vreeën wij met een ANDERE MENS dan onze Tweelingziel, waarmee we eigenlijk al onze Aardse levens zouden
moeten doorlopen.
Wij verloren niet onze tweelingziel door het vreemd gaan, nee
wel door het feit dat doordat we reeds op Mars elkaar vermoorden, de
tweelingzielen niet meer tegelijkertijd stierven (over gingen) en zodoende ook
niet meer tegelijkertijd weer reïncarneerden. Het werd een grote disharmonie
hierdoor, ouders trokken meerdere zielen aan, door karma wat ze goed te maken
hadden aan deze en gene. De harmonie van het geboren worden van 2 kinderen
(tweelingzielen telkens) was fini.
I:Het klopt, hoor Adriana. Dat
stukje had ik bewust weggelaten, omdat het zo vanzelfsprekend is. Beter kan dat
er toch bij, omdat het ook aanduidt waarom wij met anderen verder gingen dan
onze Tweelingziel.
(NB: ik heb het hierboven over
wat er gebeurde op de 3e Kosmische graad, op Aarde dus) -onze gevoelslevens
verschilden van onze partner(s), dus ontstonden relatieproblemen, maar ook onze
stoffelijke graad was niet meer gelijk aan die van onze partner hierdoor werden
NIET meer een jongen en daarna een meisje geboren én -NIET met een voor die
stoffelijke graad harmonisch stoflichaam én - NIET met de gevoelsafstemming in
harmonie met het lichaam hierdoor trokken wij andere zielen aan dan bedoeld -
begingen wij fouten jegens de ander, slechts doordat wij elkaar als
Tweelingzielen verlieten...en weer jegens anderen, die ook niet meer qua
stoflichaam en gevoelsafstemming in harmonie waren enz, met alle gevolgen van
dien. Ook onze tussenlevens raakten hierdoor verstoord....
In het begin van de mensheid
(oermens) hier op Aarde, was er sprake van ik meen 5 verschillende menselijke
rassen. Dat is al lang verleden tijd, de diverse rassen hebben zich met elkaar
gemengd, zuivere rassen (stammen) zijn er dus niet meer.
Waar we, ALS we onze Tweelingziel
trouw waren gebleven, genoeg hadden gehad aan 7 stoffelijke graden, waarin we
steeds 7x man en 7x vrouw, met bijbehorende harmonische tussenlevens hadden
gehad, en dan SAMEN met onze Tweelingziel waren gegroeid qua GEVOELSGRAAD tot
aan de GEESTELIJKE afstemming aan het einde van de Zevende STOFFELIJKE graad,
schiepen we onze gehele Evolutie in de war.
Waren wij onze Tweelingziel trouw gebleven bestonden ziektes niet, kregen wij
nog steeds eerst de jongen, dan het meisje ? dat precies bij ons paste, bestonden geen relatieproblemen maar
waren wij in evenwicht, groeiden wij tezamen met onze Tweelingziel harmonisch
naar lichaam en naar gevoel......en waren wij mogelijk eerder terug in het AL.
Door de karma’s die we schiepen
werden we vanzelf verwijderd van onze tweelingziel, omdat we moesten goed maken
aan partners uit vorige levens.
*Bij een HARMONISCHE evolutie
zouden 7x7 levens dus volstaan hebben, plus de tussenlevens uiteraard...en groeien
wij tot een geestelijke gevoelsafstemming in een volmaakt stoffelijk lichaam. (
eind 7e stoffelijke graad)
* We doorlopen allen EERST de 7 stoffelijke graden. Na deze stoffelijke
kringloop starten wij onze Karmalevens, gaan terug naar dáár en hen waar wij
goed moeten maken. We starten daarmee met onze gevoelsafstemming die wij
bereikten aan het eind 7e stoffelijke graad, als ons innerlijk bezit.
Soms moeten we goedmaken aan
iemand die qua stoffelijke graad nog maar in de 5e. zit, zoals aan de Eskimo
stam b.v. Dan kan het zijn, dat je na een x aantal levens in de 7e. graad terug
wordt geboren in zo’n stam. Of goedmaken aan een mens van het zwarte geslacht.
Hoeveel negers zijn er al niet intelligenter en gevoeliger dan sommige blanken?
Denk maar aan Nelson Mandela, dat was geen man die in vorige levens alleen maar
de rimboe had meegemaakt.
I: Dat zeker niet. Hij nu kan een
duidelijk voorbeeld zijn. Goed dat je hem noemt. Maar hij was ook beslist geen
heilige. In zijn opdracht zijn ook velen vermoord. Helaas…. Hij zal inderdaad
hierdoor nog karma’s hebben geschapen en goed moeten maken, evenals Mozes
destijds. Hierdoor is zijn laatste geleefde leven hier op aarde nog niet het
laatste.
Denk aan Dectar en Venry uit het
boek TUSSEN LEVEN EN DOOD zij kregen later nog veel levens die qua gevoel en
uiterlijk veel lager waren dan toen ze priester waren in Egypte. Oorzaak
natuurlijk de diverse karma levens die ze nog moesten goed maken aan deze en
gene.
Dat klopt. Ook zij hadden nog
goed te maken.
*In onze volgende stoffelijke
graad, en later ook in onze Karma en goedmaaklevens, blijven wij ALTIJD de
GEVOELSAFTEMMING behouden waarmee wij ons vorig leven afsloten. Zij is ons
INNERLIJK BEZIT.
Dat innerlijke bezit gaat niet
verloren, maar wordt tijdelijk opgeslagen in het onderbewustzijn om in bepaalde
levens weer "benut” te kunnen worden. Zoals bij JR, in zijn laatste leven toen
hij inzetbaar was voor de geestelijke wereld als medium. Het gevoelsleven van
toen hij Dectar (priester) was in de tempel van Isis, Egypte, kwam in zijn
laatste geleefde leven hier op Aarde als Jeus van moeder Crisje naar boven,
zoals ook het leven als André in Frankrijk. Wij allen maken dat mee, dat een of
meestal meerdere levens in dit leven bij ons een rol spelen. Denk dan vooral
aan bepaalde gaven die je hebt, zoals zingen, muziek maken, beeldhouwen,
schilderen of andere creatieve of wetenschappelijke vaardigheden waarin je
buitengewoon goed bent.
Zijn wij bezig met onze Karma- of
goedmaaklevens en moeten wij hiervoor terug naar een eerdere stoffelijke graad,
dan kan het aanvoelen als in het verkeerde lichaam zitten, op de verkeerde
plaats....afzien dus. We weten niet of dit zo is. Men zal eerder last ervaren
met medemensen waaraan men goed te maken heeft.
I: Dit ervaren verloopt allemaal
op gevoelsniveau. Dat is waar, maar eerst zullen wij dit ervaren als het Karma
moeten goedmaken, diegenen een nieuw leven moeten schenken én goed moeten maken
aan die wij het eens ontnamen.
Stel dat je dat als man deed in een eerder leven, kom je nu "opeens” terug in
een Moederlichaam. Dit kan voelen als "in het verkeerde geslacht”. Die overgang
verloopt nu niet geleidelijk, zoals oorspronkelijk het plan was. Het zal ws.
ook een moeizame(re) ouder-kind relatie zijn áls er kinderen komen.
Ik denk dat de plotselinge
overgang qua GESLACHT (doordat we goed te maken hebben, dus van man-vrouw en
van vrouw-man) ook wel eens heel goed ten grondslag kan liggen aan de
verwarrende gevoelservaring van de Transgender. (Niet te verwarren met het
Homoschap) En/of, je reïncarneert
(daarnaast) in een LAGERE STOFFELIJKE GRAAD. Dit kan aanvoelen als "in het
verkeerde lichaam/ stofjasje/ ras”.
Je zult ongetwijfeld ook anderen
tegenkomen aan wie je goed te maken hebt. We ervaren het zelf ook regelmatig.
Goed om ons daarvan bewust te zijn en goed te blijven doen.
Ook ik vraag me af,hoe het voelt
als je als homo/lesbisch wordt geboren, vanwege oorzaak en gevolg, karma, wat
men goed te maken heeft aan deze en gene. Als je na 7 levens vrouw, geboren
wordt in een mannelijk lichaam met je nog vrouwelijke gevoelens is dat een natuurlijke
veranderende situatie, evenals na 7 levens man in een vrouwelijk lichaam met
nog mannelijke gevoelens. Als dit zich voordoet na slechts pakweg 3 of 4 levens
man of vrouw zal dat tegenovergestelde gevoel aan je lichaam, minder heftig
zijn, lijkt mij, vandaar die nuanceringen in gevoelens bij homo en lesbisch?
Herinneringen uit ons vorig leven
blijven echter onbewust, om ons zenuwstelsel niet te overbelasten.
Klopt, echter niet bij iedereen
in die mate. JR zal zich naar mate zijn leven vorderde wel gevoelens
doorgekregen hebben uit zijn vorige levens, zoals het leven als André in
Frankrijk, Als Dectar in Egypte, etc… Hij kon dat geestelijk af omdat hij
bijgestaan werd door Alcar en Zelanus. Er staat ook ergens in de boeken van JR
dat het onmogelijk is dat alle gevoelens van vorige levens in één van onze
levens bovenkomen. Dat is psychisch niet te verwerken en haalden we hierdoor
niet eens de kleuterleeftijd.
I: Dat klopt. Zij komen boven
drijven indien het wordt getriggerd door iets in het nu. Echter zal niemand van
ons dit ervaren in die mate zoals Jozef Rulof….maar flarden zullen zeker boven
komen en ons herinneren aan wat was. Mooi!
Raakt het HUIDIG leven ons
GEVOELSLEVEN ( dat ons bezit is) dan "herinneren" wij ons dat eerdere
leven weer en doorleven wij dit op zielsniveau, waardoor GROEI of VERANDERING
plaatsvindt.
( Dit lazen we duidelijk in
Tussen leven en dood)
Het vrouwenlichaam heeft naast
twee borsten, tevens twee eierstokken. Iedere eicel is een exacte copie van de
moeder.
Iedere zaadcel een exacte copie
van de vader. Ieder kind dat hieruit , uit deze versmelting v/d zaad-en eicel
v/d Tweelingzielen wordt geboren is ook weer geheel in harmonie met GOD.
Dan zijn we dus helemaal rond wat
die vraag betreft, denk ik, als ik het goed heb tenminste.
Na de oerknal, ontwikkelden wij
ons tenslotte tot eencelligen, maar wel met een plus en een min, met een
mannelijke en een vrouwelijke helft, fifty fifty dus, 50% man - 50% vrouw, dus
in harmonie.
EVOLUTIONAIR* gezien, dus hoe het
GEHEEL IN HARMONIE* met de schepping EIGENLIJK* was bedoeld, ZOUDEN WIJ MENSEN
DUS,/kregen wij als vrouw ÉÉNMALIG, ook weer geheel in harmonie met hoe de maan
en Aarde t.o. van elkaar stonden en elkaar beïnvloedden, een tweezijdse
eisprong, d.w.z: beide eierstokken lieten direkt volgend op elkaar, een eicel
los. Ws. vond dit DAN dus slechts ÉÉNMALIG plaats, precies op het juiste moment
in ruimte en tijd.
Bij de
conceptie werden beide bevrucht en bezield. Uit liefde trok men dan aan. Het
ene zou een JONGEN worden, het andere een MEISJE: een Twee-eiïge Tweeling.
Ieder
in een eigen vruchtzakje ( eicelmembraan) groeiden zij dan in de baarmoeder. Na
9 maanden draagtijd kwamen zij dan, ook weer beinvloed door de stand van Moeder
Maan, kort na elkaar , ter wereld: eerst de JONGEN, en dan het MEISJE. Met dit
laatste zijn wij het nog niet eens, is ook niet zo belangrijk lijkt mij wie
eerst wordt geboren., temeer daar er volgens ons, maar hooguit enkele uren
verschil in zullen zitten. Precies.
NU (dus
nu we NIET meer volledig in harmonie met de schepping zijn, zal het kind eerst
worden geboren die het dichtst bij het geboortekanaal ligt. (ws. is dat toch de
(net iets eerder) eerst aangetrokken ziel, overigens ook weer door werking) De
seconde waarop je zult worden geboren staat vast, evenals de seconde waarop je
zult sterven, tenzij men er zelf een einde aan brengt.
Beide
(Tweelingziel-)ouders konden zo groeien in hun Vader- en Moederschap en tevens
hun gevoelsafstemming omhoog stuwen.
Het
Moederlichaam was in staat beide tegelijkertijd te dragen en te zogen.
De
Evolutie kon zo, in Harmonie met God , doorgaan tot het VOLMAAKTE STOFLICHAAM
en daarmee parallel de GROEI van het GEVOELSLEVEN.
!!!ALS
wij onszelf NIET VERGETEN hadden, verloren waren op AARDE, dan hadden wij dus
in slechts 7maal 7levens als man & 7 maal 7 als vrouw, met een tussenleven
bij verandering van vaderschap in moederschap en andersom( het ook weer
harmonieuze homoschap) Of het homoschap als harmonieus moet worden gezien,
daarover hebben we onze twijfels.
Toen wij onzelf nog niet waren vergeten, beleefden wij óók
onze tussenlevens als homo HARMONISCH.
Reden
daarvoor: iemand die in dit leven homo/lesbisch is, zal na zijn overgang van
dit leven altijd naar het onbewuste gaan, om van daaruit weer te worden
geboren, tot hij /zij weer in harmonie is met het mannelijke of vrouwelijke
gevoelsleven in combi met een bijpassend mannelijk of vrouwelijk lichaam .het
volmaakte STOFLICHAAM met het daarbij behorende GEVOELSLEVEN, de GEESTELIJKE
GEVOELSGRAAD bereikt aan het einde van onze evolutie op AARDE.
Ik denk
dat wij onzelf en daarmee dus HET PAD verloren door onze VRIJE WIL die ons in
staat stelde hiervan af te wijken. Van GODS WIL af te wijken dus eigenlijk en
daarmee DISHARMONIE veroorzaakten met alle gevolgen van dien.
Inderdaad
door onze vrije wil, hebben we keuzes gemaakt met desastreuze gevolgen. Hoewel
we wel al eens eerder de conclusie trokken, dat die vrije wil van ons soms zijn
beperkingen kent.
Die
VRIJE WIL is een extra "mogelijkheid tot keuze” die wij kregen om af te wijken
van ons zuivere pad. Van het licht af. WIL
(hier anders bedoeld dan zoals vaak negatief gebruikt in streng gelovige
gemeenten!) is ONS LEIDENDE PAD en het enige juiste en naarmate wij bewuster worden,
volgen wij dit meer en meer. Naar het licht toe.
Helaas
ging het dus anders dan bedoeld én heeft ons lichaam zich ook daaraan (
noodzakelijk) aangepast....het EVOLUEERDE dus noodzakelijk met ons mee, paste
zich aan aan de nieuwe omstandigheden ( bijv. iedere maand opnieuw een
eisprong, de menstruatie als geen bevruchting plaats vond, om de baarmoeder te
ontdoen van de onbevruchte eicel en het gereedgemaakte baarmoederslijmvlies,
klaar-/schoongemaakt voor een nieuwe kans op BEVRUCHTING en daarmee BEZIELING.
De uiterlijke kenmerken zijn
vrijwel gelijk gebleven, ook welke zich binnen in ons lichaam bevinden.
Best mogelijk dat het biologisch
ook anders was in de tijd dat we nog in harmonie waren om kinderen te scheppen.
I: Ons lichaam heeft zich zonder
twijfel aangepast. Kijk alleen al naar ons lichaam dat verandert tijdens onze
stoffelijke evolutie, in de stoffelijke graden. In de oertijd waren wij
bijv.behaarder, ons gebit evolueerde, enz.
We zien daarnaast nog altijd hoe
Moeder Maan ons vrouwenlichaam, maar zeker ook het manlijke beínvloedt. Klopt.
De massa is zich hiervan nog niet
bewust, maar wie reeds een hoge mate van gevoeligheid bezit en daarmee een
groot (LICHAAMS-)BEWUSTZIJN ( meestal de vrouw), kan bijv. haar eisprong
aanvoelen, voelt aan wanneer het juiste moment voor conceptie is, kan de
invloed van de maan aanvoelen, enz. enz.
Nog altijd dragen wij een kind
gelijk moeder Maan ons eens droeg....maar dan in het klein eigenlijk....
Ons vruchtwater is in wezen als
de wateren waarin wij ontsproten op de Maan... De wateren op de Maan werden ook
door onszelf geschapen, iedere keer als de cel overging, scheidde ze vocht af
wat achter bleef in de Maan-massa. Tenslotte konden we er als visachtigen in
zwemmen, totdat onze kringloop was volbracht aldaar en we het land opkropen,
ook dàt hadden we zelf geschapen.
Daarvan zijn wij ons, de meesten
althans, niet bewust, toch verlopen de processen nog altijd parallel....
Hartelijke groet, Ingeborg Visser.
