OP WEG NAAR DE EERSTE SFEER.
Lieve mensen, jullie zijn hier vandaag tezamen met allemaal hetzelfde doel voor ogen, en dat is, dat we na ons overgaan in de eerste sfeer aankomen. Tenminste dat hopen we.
Deze weg die we af moeten leggen om daar te komen is voor iedereen weer anders, omdat we met Oorzaak en Gevolg hebben te maken en met de karaktertrekken van ons vorige leven. Daarom is die weg voor iedereen anders.
Als ik hier mijn eigen levenservaring en mijn handelen aan toevoeg, dan moet ik bekennen, dat ik nog niet veel verder ben gekomen. Met andere woorden een ietsje pietsje.
Hoe dat komt, daar kan ik verschillende theorieën op loslaten, waarvan de uitkomst bijna hetzelfde is:
Ik zal er zo eens een paar opnoemen.
Als kind hebben de meesten van ons een onbekommerde jeugd achter de rug, waarbij gedachten over een leven na de dood niet bij ons opkwamen.
We handelden zoals onze ouders ons voordeden en vertrouwden er op dat dat goed was.
De religie speelde vaak wel mee, maar wij waren te jong om daar verder over na te denken.

Op jeugdige leeftijd kwam ik met de dood in aanraking door het overlijden van mijn moeder. Mijn vader bleef met negen kinderen achter. Rijkdom was er niet, maar armoede heb ik ook niet gehad.
Door dat ingrijpende gebeuren kwam ik anders in het leven te staan dan kinderen die wel een moeder hadden. Over een God of religie dacht ik niet veel na, lang leve de lol. Als men mij toen had gezegd, dat ik mijn best moest doen om een betere plaats te krijgen in de Hemelen dan had ik ze uitgelachen, want er was voor mij maar één Hemel en één 'Hel'.

Ik wist niets van het leven op Aarde af en het interesseerde me ook niet veel. Wat wil je ook, je bent jong, met een heel leven voor je. Wat kan je gebeuren? Van Oorzaak en Gevolg wist ik niets af. En ook niet waarom ik in een boeren gezin was geboren. Al vond ik het niet eerlijk, dat sommige mensen met veel tegenslagen hadden te kampen.
Wist ik veel, dat alles met vorige levens had te maken.
Toen ik wat ouder begon te worden, dacht ik wel veel na over het leven na de dood, maar ik kwam er niet uit. Wel verwarden me de vele religies, die er waren: Wie had nou er gelijk?

Ik ging vergelijken hoe andere mensen leefden en dat verzachtte mijn gevoel voor het leven na de dood. 
Als er een hel zou zijn, dan was ik er niet alleen en van een eeuwig brandende hel kon ik mij echt geen voorstelling maken. Dat geloofde ik eigenlijk niet. Mij was ook niets bekend van sferen, dat kwam later pas. Zo kabbelde mijn leven voort. Trouwen, kinderen krijgen, wat wil je nog meer? Toch zat ik heel veel te denken over het ware geloof, maar kwam er niet uit.

Toeval bestaat niet, weet ik nu. Mijn weg samen met Diny ging een heel andere kant uit, dan ik mij vooraf had  kunnen voorstellen. We maakten kennis met het medium Jomanda. 
Jomanda raadde ieder die nieuwsgierig was naar het leven na de dood het boek ‘Een Blik in Het Hiernamaals’ van Jozef Rulof  te lezen.
Ik had nog nooit van Jozef Rulof gehoord, maar het wekte direct mijn belangstelling. Naar de Bieb en maar lezen, het ene boek na het andere. De grootste geruststelling die ik toen uit de boeken haalde
was, dat er geen hel van brandend vuur was. Hé hé, dat luchtte op. Blijkbaar zat er diep in mij toch een grote angst voor die brandende Hel.

Ik las in de boeken wel over sferen, maar dat ging blijkbaar langs me heen. Ik stond er niet bij stil, dat ik moest proberen mijn leven anders te leven om in die eerste sfeer te komen. Nee, nu hield mij opeens heel wat anders bezig.
Ik begon iedereen die het wel of niet horen wilde te bestoken met mails om hun duidelijk te maken hoe fout ze zaten.
Welke grote fout begon ik toen achteraf gezien? Ik begon de boeken als wapen te gebruiken, daar kwam ik pas veel later achter en dat kon nooit de bedoeling zijn geweest. Naar mijn bewustzijn handelend, deed ik het goed, maar het kan nooit de bedoeling van de boeken zijn om ze als wapen te gebruiken tegen mensen die het niet met me eens waren. Ik kwam van de wal in de sloot.

De laatste jaren, nu de kinderen de deur uit zijn, kom ik wat meer tot bezinning en denk meer na over het leven. Ik zat voorheen tegen kerken, politiek en alle andere maatschappelijke dingen aan te schoppen.
En misschien zou dat nu nog wel zo zijn, als ik niet mijn maatje Diny had, die iedere keer weer op de rem trapte met de woorden: ‘HENK HET IS BEWUSTZIJN’. Ook die mensen handelen vanuit hun bewustzijn en wie was ik om daar kritiek op uit te oefenen? En deden ze iets bewust ‘fout’, dan zouden ze het toch weer goed moeten maken.
Het heeft jaren geduurd voor het echt tot me doordrong. Zo diep geworteld zat dat in mij.

Ik kan nu alles aanzien zonder me er druk of kwaad over te maken en dat is een hele winst voor mij. Een vriendin van Don Bamberg maakte hem eens een keer het verwijt: Jij lijkt wel de richting-aanwijzer langs de weg. Wel steeds aangeven hoe het moet en de weg er naartoe, maar doe er zelf ook eens wat aan. 
Dat is ook een hele tijd op mij van toepassing geweest.
Of ik in de eerste sfeer kom? Daar twijfel ik aan, omdat er nog veel dingen moeten veranderen, zoals niet meer negatief over een ander praten, wat een hele moeilijke les is.
Dus, net als Jozef Rulof zei, dat de meesten na het overgaan in het Schemerland terecht zullen komen. Daar zal ik voorlopig ook wel thuis horen. Want lieve mensen, elke kleine handeling of uitspraak kan ons alweer uit de eerste lichtsfeer werpen. Heel je leven kom je dingen tegen waar je het innerlijk niet mee eens bent en dan is het de kunst je er niet meer over op te winden of kwaad te maken.
tot zover deze lezing.
Henk Roesink.



counter free

Google Analytics Alternative